axaxaxaxa, kane edit, xaxaxaxaxa
1 Like
Χαχαχαχα
Και διαβαζα χτες για την ιστορια με τον Καλιγουλα και το αλογο του που εδωσε το ονομα στο group, στριφογυριζε στο μυαλο μου πριν η ιστορια, γαμημενο υποσυνειδητο
Δεν ταιριαζει αλλα για καποιο λογο θυμηθηκα αυτο
3 Likes
Απο κει που το εγραψα εγω ή συμπτωση?! Γιατι κι εγω χθες την διαβαζα (γι αυτο και την ανεφερα) 
Οσον αφορα τα παραπανω, υπαρχει ενας ευκολος τροπος να χρησιμοποιει κανεις “σωστα” τον ορο progressive. Εγω δηλαδη κανω αυτο:
Prog: Ολο το στερεωμα που ξεκινησε απο progressive rock και progressive metal μπαντες κυριως στα 90ς, και του οποιου σχεδον ολες οι μπαντες θα θυμιζουν απο λιγο εως πολυ ενα συνονθυλευμα με στοιχεια απο Rush, Journey, Yes, Kansas, Queen, Dream Theater, Queensryche, Fates Warning κυριως, και με καποια δικα τους στοιχεια, αλλα ως επι το πλειστον ειναι αρκετα περιοριστικο και δεν περιεχει καποια σοβαρη καινοτομια. Σε αυτην την κατηγορια βαζω τους HAKEN, Caligula’s Horse, Coheed and Cambria (αν και αυτοι τολμησαν λιγο παραπανω) , Ayreon, Transatlantic, Spock’s Beard, Neal Morse και ΟΛΑ τα projects του, τα πρωτα 4-5 αλμπουμς των Pain Of Salvation, και ενα σωρο αλλους που δεν ξεφευγουν πολυ απο τον ηχο και το υφος αυτο.
Progressive: οτιδηποτε εξερευνει νεα μονοπατια στην μουσικη και πειραματιζεται οχι μονο με περιεργους χρονους και ρυθμους, αλλα και με ηχους, οργανα και μουσικες φορμες. Πολλες φορες βεβαια αυτο ειναι συνυφασμενο με τον ορο progressive rock ή metal, οποτε περιοριζει λιγο τον αρχικο ορο και περιλαμβανει μπαντες οπως οι Leprous, οι Pain Of Salvation απο το BE και μετα, οι The Mars Volta και ακομα και μπαντες οπως οι Manes ξερω γω… αν βγαλουμε τον ορο rock/metal απο τον ορισμο, μπορουμε να ξεφυγουμε και να βαλουμε στην κουβεντα και Ulver, και φουλ ηλεκτρονικο progressive, καποιους συνθετες που γραφουν soundtrack οπως οι Hans Zimmer και Ludwig Goransson και δεν συμμαζευεται. Δεν υπαρχει οριο.
Παρολα αυτα αυτο ειναι μια διακριση που κανω εγω μονο για ευκολια, και πολλες φορες τα ορια ειναι δυσδιακριτα. Αλλα βρισκω πιο ευκολη την συνεννοηση οταν χρησιμοποιω τον ορο prog αντι για progressive. Γενικα οκ ταμπελες, το μονο που καταφερνουν ειναι να καταστρεφουν διαλογο για μουσικη οταν ο κοσμος εστιαζει πολυ σε αυτες.
Εγω δηλαδη ακουσα το Rise Radiant χωρις να εχω συγκεκριμενη απαιτηση να ακουσω κατι κοσμογονικο, και περασα παρα πολυ καλα. Το βρισκω εξαιρετικο δισκο σε ιδεες, μουσικη, ηχο, συναισθημα, στιχους. Οποτε δε με ενδιαφερει ιδιαιτερα αν εχω ξανακουσει παρομοια πραγματα στα 90ς απο 5 μπαντες κολοσσους ή οχι.
4 Likes
Χαχα ναι στο δικο σου ποστ τη διαβασα και για καποιο λογο εμεινε στο μυαλο μου η ιστορια και τη σκεφτομουνα και σημερα στο αυτοκινητο (που ετυχε να ακουω το rise radiant)
Λιγο περισσοτερα εδω
1 Like
μια σένια επιλογη απο τον κύριο @Ktn.
γνώριμος ήμουν με το προηγουμενο LP της μπαντας, την κυκλοφορια ομως του 2020 δεν την είχα ακουσει μέχρι τωρα.
Ενα πραγμα ήξερα, ότι ξέραν να γράφουν πιασάρικα κομμάτια αλλά δεν είχα εντρυφήσει και πολύ.
Εγω αυτο που αντιλαμβάνομαι είναι ότι ειναι αποφοίτοι της Μεγάλης των Black Parade Σχολής, και αυτό σημαινει θεατρικότητα, δραμα και κομματια που αγαπω.
Στο συνολο του, η αισθητικη του δισκου ειναι ταμαμ για τα ακουσματα μου. Λιγο alkaline trio, πολυ MCR και θεατρικες παραστασεις Λυκειου.
Δεν θα κρυφτω, ειναι φανερο οτι ο δισκος εχει καποιο κονσεπτ το οποιο ομως δεν εψαξα να βρω γιατι πηζω με μια γαμημενη μετακομιση που μου εχει φαει τη ζωη. Εκει που βάζω το δισκο να παιζει οταν απλωνω τη μπογια σα τραχανα στον τοιχο περναει πανεμορφα η ωρα και με πιανω και σιγοτραγουδαω τις μελωδιες (που δεν ξερω τι λενε), αλλα γιατι ρε παιδια εχετε τοσα spoken word σημεια; Με βγαζει τελειως απο το mood.
Υποθετω οτι εκει κολλαει το concept αλλα δεν ειχα χρονο καρδια μου για τις αρλουμπιτσες σας, αφηστε με να κανω χορευτικο χεντμπανγκι.
το αγαπημενο μου
Summary
απειρες καρδγιες για την παρουσιαση του Spanish Love Songs 
8 Likes
Black Sword Thunder Attack - March of The Damned από @SvenN
Προκαλώ κάποιον να καταλάβει πως λέγεται το album και πως η μπάντα 
Ελληνική μπάντα, το album είναι EP που με λίγο ψάξιμο κατάλαβα πως είναι παλαιότερες συνθέσεις και επιστροφή μετά από 5 χρόνια απουσίας για τα παιδιά απ’την Καλαμπάκα. Dark epic το genre απ’τον @SvenN, epic heavy metal απ’το metal-archives άρα κάτι εντελώς έξω απ΄τα ακούσματα μου.
Τα πρώτα 3-4 δευτερόλεπτα με έπιασε κάτι ωραίο, γιατί μου ήρθε κατευθείαν στο μυαλό το Unsainted, αλλά τα θετικά συναισθήματα ήταν μέχρι εκεί.
Η παραγωγή ακούγεται όχι μόνο low budget, αυτό δεν είναι κακό, αλλά ακούγεται ερασιτεχνική. Δεν ξέρω αν μπορώ να το εκφράσω σωστά, αλλά η μίξη μου ακούγεται σαν να έχουν ηχογραφήσει τα πάντα και να τα έχουν πετάξει το ένα δίπλα στο άλλο. Δεν είναι μίξη, είναι παράλληλο παίξιμο. Δε βγάζει ιδιαίτερο νόημα μάλλον, αν το ακούσετε θα καταλάβετε τι εννοώ νομίζω. Ο ήχος της κιθάρας, επίσης δε συνάδει με αυτό που παίζουν, δεν έχει βάθος για αυτό το επικό που λένε ότι θέλουν να βγάλουν, ενώ πρέπει να ανεβάζω αρκετά το volume στο μπάσο για να το ακούσω. Θα περίμενα το μπάσο να είναι μπροστά σε τέτοια μουσική. Να δώσω credit πως κάποιες στιγμές όταν ανοίγουν το ρυθμό ακούγονται πολύ ενδιαφέρον, αλλά ακούω Run To The Hills ξέρω γω.
Άλλη μια περιέργεια μου ( @JTN ) είναι πως δε μ’αρέσουν γενικά οι γυναικείες φωνές σε rock/metal/whatever groups. Άρα για τη φωνή της δεν μπορώ να εκφέρω άποψη, θα σημειώσω πως τραγουδάει συνέχεια με ντουμπλάρισμα σε κάθε στίχο, και πάντα κοφτά όπου ακούγεται σα να μην έχει ανάσες να τραγουδήσει έστω και 2 συλλαβές.
Για τις συνθέσεις θα πω πως είναι κουραστικές. Κάνουν πράγματα για να κάνουν πράγματα, αλλά χωρίς ουσία. Δε με κράτησαν ούτε μία στιγμή, το άκουσα πολλές φορές το album και οι μόνες φορές που έγειρα μπροστά, ήταν για να προσέξω τι ακούω ήταν όταν δεν καταλάβαινα τι ακούω ( είχαν διπλομποτιά? Δεν ξέρω, ήταν κακή η μίξη ). Το βρήκα βασικά σε μια παρομοίωση, σα να βλέπεις τη βαρετότερη έκδοση του τίκι τάκα της Μπαρτσελόνα, ψιλοκαταλαβάινεις ότι έχουν ταλέντο, ότι κάποιοι συνδυασμοί υπό προυποθέσεις μπορούσαν να βγάλουν σε κάτι καλό, αλλά νιώθεις ότι σπαταλάνε το χρόνο σου και ότι κάνουν ανούσια κατοχή χωρίς κάποιο ξεπέταγμα.
Overall, απόλυτο όχι και στα όρια του αστείου για εμένα αυτή η μουσική, δηλαδή γιατί τόση προσπάθεια να φτιάξουμε κάτι επικό, δε θα έπρεπε να βγαίνει οργανικά?
ΥΓ: Εξυπακούεται άπειρο respect που κάνουν την καύλα τους και παίζουν τη μουσική που τους αρέσει.
9 Likes
Στο είχα πει ότι σε βλέπω προς το hate it! 
Όπως και να ‘χει, αφού έκανες που έκανες τον κόπο, τσέκαρε αν θες και το source code πριν σβήσεις την όλη φάση από τη μνήμη σου. Και αυτό είναι σχεδόν Not Very Produced (που θα έλεγαν και κάποιες ψυχές!) αλλά σίγουρα τα πράγματα εδώ είναι πιο ξεκάθαρα.
6 Likes
Λατρεύω να βλέπω κριτικές σε δίσκους που μου αρέσουν από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα τι να περιμένουν/είναι εντελώς έξω από τον “χώρο”. Δεν το λέω καθόλου ειρωνικά, είναι απολαυστική και 100% λογική η στάση του @nnnkkk! Γαμάτο το Black Sword Thunder Attack όπως και να’χει
4 Likes
Ο @pantelis79 μου σύστησε τους Loud Silence μετά από την πρότασή του την περασμένη εβδομάδα και τους είπα χάρηκα πριν ακόμα το πολυξέρω καθαρά από ευγένεια. Έπειτα κοίταξα λίγο τι ταμπέλες τους έχουν φορέσει τα ίντερνετς όντας αθεράπευτα ρατσιστής σε παρόμοιες γνωριμίες με το μουσικό είδος - κουτάκι που χωράει η κάθε μπάντα. Έτσι είδα ότι οι Loud Silence είναι μια ελληνική μπάντα που παίζει stoner. Πολύ καλά, το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά και η μηλιά κάνει ωραία μήλα, ας φάμε.
Οφείλω να αναφέρω όπως πολύ καλά έκανε και ο Παντελής, ότι οι Loud Silence είναι 19 χρονών παιδιά. Δεν το λογάριασα στιγμή όταν άκουγα και έκρινα σαν άλλος κριτικός τέχνης τις μουσικές τους, αλλά κοιτάζοντας τώρα πίσω δεν μπορώ να μην τους βγάλω το καπέλο. 19 χρονών χρωστούσα ήδη ένα έτος μαθήματα και πάλευα να ανεβάσω την Dartford στην Conference (20 χρονών την έφτασα Premier, μετά κράσαρε το save, α ρε Παντελή θα κλάψω, τι με έβαλες και θυμήθηκα).
Elements λοιπόν και μιας και τα λέω όλα θυμήθηκα τον Ludovico τον Einaudi. Ξεκινάω λέγοντας ότι η παραγωγή είναι αψεγάδιαστη και το βγάζω από τη μέση για να πούμε για μουσική
Disclamer: Μου αρέσει γενικά να γράφω για άλμπουμς χωρίς να ξεχωρίζω τα κομμάτια όταν το κάνω, αλλά προσπαθώντας να αποτυπώσω τη γενική αίσθηση που μου έμεινε από αυτά, προσπαθώντας να γίνω όσο δύναται πιο ειδικός σχετικά με αυτήν.
Με το Elements όμως δεν κατάφερα να κάνω κάτι τέτοιο. Δεν είναι κακό και δεν το λέω σαν παράπονο, αλλά πέρα από τη φωνή που ήταν stoner σε όλα τα κομμάτια, μουσικά το άλμπουμ αλλάζει χαρακτήρα από κομμάτι σε κομμάτι. Έτσι για πρώτη φορά κάθισα και έγραψα δυο λόγια για το κάθε ένα ξεχωριστά και θα το βρείτε στο summary. Υπάρχουν κομμάτια που είναι stoner, αυτό το stoner που με κάνει να θέλω να ακούσω stoner. Έπειτα υπάρχουν πολλά σημεία που φλερτάρουν έντονα με post, αλλά και κομμάτι που δεν το λες ούτε stoner, ούτε post. Αν επιμένω στον ρατσισμό των ταμπελών, είναι για να αναδείξω πόσο ετερόκλητες περσόνες είναι τα τραγούδια μεταξύ τους.
Γενικά αν βάλω φωτιά στη μουσική και καθίσω από πάνω να μυρίσω θα επικρατήσει η μυρωδιά του stoner, ανακατεμένη με νοσταλγία και συγκινήσεις. Οι συνθέσεις είναι σε πολύ καλά επίπεδα. Δεν μπορώ να πω ότι το άλμπουμ δεν χάνει στιγμή, αλλά οι κορυφές του σφύζουν από έμπνευση. Σε 35 λεπτά μουσικής ή 6 τραγούδια δρόμο, αναγνωρίζω στα γούστα μου 3 από αυτές. Λαμβάνοντας λοιπόν υπ’ όψιν ότι το Elements είναι ντεμπούτο 19χρονων που παίζουν ωραίες μουσικές, η κυκλοφορία είναι σαφώς πολύ ελπιδοφόρα και μπαίνουν στο στόχαστρό μου για όποτε αποφασίσουν να κυκλοφορήσουν την επόμενή τους δουλειά. Γεια σας Loud Silence, πράγματι χάρηκα.
Summary
Legacy: Straight stoner από τα καλά. Κομμάτι με κοχόνες από αυτά που με κάνουν να γουστάρω τη σκηνή. 8/10.
Flow with it: Ξεκινά σαν Legacy pt. 2. Πολύ μελωδικό. Ο συνδυασμός spoken parts στην εισαγωγή θυμίζει πολύ post, όμορφες μελωδίες. Τα φωνητικά μπαίνουν πιο αργά και φέρνουν σίγουρα τη stoner πινελιά. Ταξιδιάρικο. 7/10.
G!: Stoner αλητεία, γκαραζίζει και γενικά είναι γκαζιαρικο. 6.5/10.
A Closure: Πήγαινε για τελευταίο κομμάτι και έμεινε καταλάθος στη μέση; Νοσταλγικό και ταξιδιάρικο, μόνο η φωνή θυμίζει ότι αποτελεί κομμάτι stoner μπάντας. Η μελωδία δυστυχώς πολύ γλυκανάλατη και δεν δένει ωραία με τα φωνητικά σε ένα κατά βάση ακουστικό κομμάτι. Το πιο αδύναμο του άλμπουμ. 5/10.
After Pain: Stoner. Η εισαγωγή αγενεστατη, φωνάζει μπαίνοντας κάτι ασυναρτησίες, κοιτάζουν όλοι εκείνη. Δυνατά ριφ, ωραίες κιθάρες. 8/10.
Emoceans: Post αποφώνηση. Μπαίνοντας λέει κρατήσου. Μετά το 1ο λεπτό λέει φύγαμε. Ταξίδι ξανά μεν, το πιο ωραίο του άλμπουμ δε. Ορχηστρικό με έντονα συναισθήματα νοσταλγίας και γενικά χαρμολύπη. 8/10.
6 Likes
Του ρίξα και εγώ μια ακρόαση από περιέργεια, παρόλο που έχω θάψει το epic heavy τσεκούρι μου εδώ και δύο σχεδόν δεκαετίες και το βγάζω κυρίως όταν είναι να ακούσω κάτι παλιό και αγαπημένο
Ωραίο ep ήταν, είχε κάποιες πολύ ωραίες ιδέες, και μου αρέσαν πάρα πολύ οι κιθάρες. Και το πιο σημαντικό απ’ όλα μου εβγαζε ψυχή και νννγγγκαβλα. Η παραγωγή ήταν όντως κακή, λίγο πιο κακή απ’ ότι θα πρέπε για να πεις πως είναι γοητευτικά κακή, αν σας βγάζει κάποιο νόημα αυτό.
4 Likes
Summary
Ναι αλλά, χίπης ξε-χίπης ο κοντομπιγκφουτ, στο τέλος ο ψηλός τον ήπιε πανηγυρικά!
καταρχάς οι εκκρεμότητες
@Sevek @pantelis79 @Sh_Wo_f 
@osfp7 @Spyros_Koukas 
@matia 
κάποιοι έχουν ενημερώσει γι’ αυτό και η αλλαγή στα emojis
νέο
#7
Απολογουμαι, χρωστάω και θα ποσταρω το προηγούμενο δικό μου σύντομα, θεωρώ πριν τον επόμενο γύρο.
1 Like
ΗΑΒΔΘΕΒΦΞΨΖΔΘΦΝΒΚΔ ΘΑ ΑΚΟΥΣΩ ΜΙΟΥΖ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΟΥΟΤ ΓΟΥΑΗ.
1 Like
Δεν προλαβαίνω και για το επόμενο. Υπόσχομαι όμως ότι θα γράψω για το προηγούμενο αύριο
ειδα το ονομα της μπαντας και νομιζα πως θα επρεπε να ακουσω το πρωτο δισκο που αγορασα.
Summary
@tylerdurden και @Ktn δωσανε ωραιο πραμα.
3 Likes
Θα είχε τόση πλάκα όμως να τύχαιναν καθήντραλ πάλι στον γιάσονα ε. (τι, όχι? ;p)
Παργαλάτσε ο μόνος δίσκος των μουνσπελλ που ίσως να μου έκανε ακόμα όρεξη να ακούσω.
Παντελή ρησπεκτ για πάντα.
Ταηλερ Ω ΝΑΙ.
Σβενν καρδούλες.
1 Like
Τέτοιο κακό να μη σε ξαναβρεί 
Δυνατός ο @martian, το όνομα μόνο αμυδρά μου λέει κάτι, αλλά σουηδία + πανκ ροκ = my body is ready.
3 Likes