Ρε συ, ξεχασα να βαλω προταση αν και ειδα αυτο το ποστ στο κινητο, αλλα νομιζα οτι αναφεροταν στο δικο μου βραδυ. Μπορω να βαλω προταση και να γινει καμια τραμπα ή να ζευγαρωθω με κανεναν αλλον ή ειναι πολυ αργα? Λιγη κατανοηση please για την διαφορα ωρας και το γεγονος οτι τις Πεμπτες εχω 7 σερι διδακτικες ωρες με συνολικα 172 νεαρα εφηβα μαλακιστηρια με τις ορμονες τιγκα στο θεο λογω καλοκαιριου.
μπορεις ναι και αν θελει το παιρνει ο leper για να μην βγαλει σπυρια
Αυτο σημαινει οτι θα παρω εγω το avant garde jazz?
αν θες παρε και το δικο του
Οχι ενταξει ολα καλα, θα παρω εγω το δικο σου κι αυτος το δικο μου, παω να το βαλω τωρα στην φορμα. Ή τελος παντων μπορεις εσυ να τα ορισεις οπως θελεις.
μου ειχε τυχει το mirrors παλι απο Arcturus και το ειχα λατρέψει…και τον δισκο και την μπαντα… τυχερουλης ημουν 
2 Likes
Για μενα παντως τετοιες προτάσεις ειναι ο λογος που ειμαι στο game…
1 Like
Πρώτη φορά που δεν ξέρω μόνο 1 δίσκο από το παιχνίδι (προφανώς του @JTN ).
@OwlKitty , το morning view είναι φοβερό, πολύ αγαπημένος δίσκος (ακούς και τα προηγούμενα 2. Το make yourself είναι ένα τσικ πιο δυνατό και λιγότερο ατμοσφαιρικό. Το SCIENCE δε, είναι ένα μακρινό ξαδερφάκι του King For a Day. Πολύ δυναμικός δίσκος, με διάφορα στοιχεία μέσα - γιαμ γιαμ - αν δεν το χεις ακούσει σε ζηλεύω).
@Leper_Jesus , στην αρχή δεν είδα τον δίσκο, αλλά διάβασα μόνο το όνομα και νόμιζα ότι έβαλες αυτή την δισκάρα (να κάνω summon μερικούς τυχαίους @martian , @Ian_Metalhead , @Dr.Feelgood , @GRACCHUS_BABEUF, να εκθειάσουμε την δισκάρα).
@SvenN , τον είχα ακούσει κάποτε, όταν τον είχα αγοράσει για το εξωφυλλο 
, θυμάμαι ότι το πρώτο κομμάτι μου άρεσε. Για να δούμε!
6 Likes
Το ιδιο ακριβως ισχυει και για μενα, τα εχω ακουσει ολα εκτος απο αυτο. Καποια τα λατρευω (ICON, Crimson, Arcturus), καποια μου αρεσουν πολυ, καποια μου ειναι ψιλοαδιαφορα (Korn + Catharsis)
Και αν σε πω, ότι δεν το έχω ακούσει καθόλου, μα καθόλου;
στην αρχη ελεγα να περιμενω να δω τι θα πει κι ο leper_jesus αλλα εφοσον εχεις ακουσει το catharsis (κι εγω το leprous) ας το παμε ετσι οπως ειπαμε. Εγινε update κι η εικονα
Τωρα αν δεν σ’ αρεσει κι εσενα η Matana, ε δεν πειραζει. Ξερω πολυ κοσμο κι εδω κι αλλου που την εκτιμα 
1 Like
Ακουω ηδη, και αν και δεν προκειται να με αλλαξει ως ανθρωπο ή ακροατη γιατι εχω ακουσει Tigran, γουσταρω παρα πολυ προς το παρον!
1 Like
Πήγα για ύπνο νωρίς κι έχασα όλα τα τελευταία μαγειρέματα. Ακούω jazz ή τους Leprous; Με μπερδεύει η κατεύθυνση απ’ τα βελάκια στο σχήμα σου.
Leper ακούς Leprous.
1 Like
Γιατι πανηγυριζεις, επειδη θα ξανακοιμηθεις;
Sentenced - Crimson (2000)
Πρώτη φορά τυχαίνει ένα ματσάρισμα σ’ αυτό το θέμα να είναι κάτι που έχω ακούσει, το γνωρίζω καλά, και μάλιστα, όπως προστάζει η θεματική του μήνα, ένα album που περιέχει κομμάτια που έχουν σημαδέψει κι εμένα.
Εάν αυτά που έγραψα φαίνονται πολλά στον @Ktn, που πρότεινε το album, ακολουθεί μία σύντομη κριτική:
Αν θέλετε να κλάψετε, ακούστε αυτό το album.
Πάμε τώρα και στην extended έκδοση.
Πρόκειται για το έκτο album της φινλανδικής μπάντας, που έχει παρόμοιο ήχο με τα επόμενά τους “The cold white light” και “The funeral album”, τα οποία είναι και τα μόνα που έχω ακούσει από αυτή τη μπάντα. Ο ήχος του είναι gothic metal, με έντονο το μελωδικό στοιχείο και με το χαρακτηριστικό γρέζι της φωνής του Ville Laihiala.
Μουσικά είναι ένα αριστούργημα που μπορεί να συγκινήσει κάθε είδος ακροατή, από τη μέταλ κι όχι μόνο. Τα μελωδικά κιθαριστικά riffs ντύνουν με μια έντονη μελαγχολία τους στίχους του Sami Lopakka, που ήταν ο βασικός στιχουργός της μπάντας, μαζί με τον τραγουδιστή. Στίχοι που μιλάνε στην ψυχή, στίχοι για μελαγχολικούς νέους, για χαμένες αγάπες, για όνειρα που δεν ευοδώθηκαν ποτέ κι άφησαν πίσω τους πληγωμένες νεανικές καρδιές. Δεν μπορεί κανείς να μη θυμηθεί τον έφηβο ή τον late έφηβο/εικοσάχρονο εαυτό του να ταυτίζεται και να κλαίει ακόμη με κάποια από τα τραγούδια.
Ξεχωρίζουν τα κομμάτια “Fragile”, “Broken”, “Dead moon rising”, “The river” και το hit “Killing me, killing you”, που, με τα μελωδικά πλήκτρα της εισαγωγής και το δυναμικό του ρεφρέν, είναι ένα κομμάτι που έχει σημαδέψει κι εμένα και μου θυμίζει συγκεκριμένες εποχές, πρόσωπα και καταστάσεις. Βασικά είναι από εκείνα τα album των ‘90s και των ‘00s που έχουν ελάχιστα έως καθόλου fillers.
Το μόνο αρνητικό του album, όπως και γενικά στα album των Sentenced με τον συγκεκριμένο τραγουδιστή – τα οποία είναι και τα μόνα που έχω ακούσει – είναι πως τα φωνητικά ακούγονται πολύ χαμηλά στη μίξη. Δεν έχω ξεκαθαρίσει εάν αυτό είναι κάτι που τους ξέφυγε ή μία επιτηδευμένη αστοχία ώστε να επιτευχτεί μία ομοιογένεια και η ένταση της φωνής και το στυλ φωνητικών να συνάδει με τη μελαγχολική ατμόσφαιρα των τραγουδιών και να μην υπερκαλύπτει τις κιθάρες.
Το σημαντικό είναι ότι αυτή η μουσική έχει κρατήσει παρέα σε πολλούς από εμάς, έχει εκφράσει τα απαισιόδοξα συναισθήματα κάποιας περιόδου της ζωής μας και μας έχει βοηθήσει να τα βιώσουμε και να προχωρήσουμε παρά πέρα, περνώντας παράλληλα από milestones της ζωής όπως η αποφοίτηση από το πανεπιστήμιο, οι πρώτες μας δουλειές κ.λπ. Εξάλλου, Crimson, δηλαδή πορφυρό, είναι το χρώμα των έντονων συναισθημάτων και το χρώμα του αίματος. Το χρώμα ακριβώς πριν το λευκό της κάθαρσης. Ελπίζω πού και πού κάποια άτομα να γυρίζουν σ’ αυτό το album, όπως κάνω μερικές φορές κι εγώ.
6 Likes
Πιασε το Frozen οπως εισαι! Προσωπικα το βρισκω καλυτερο ακομα κι απο την τριαδα των δισκων που ανεφερες, αλλα ακομα κι αν δεν το βρεις καλυτερο (πανε και πολλα χρονια πλεον απο την κυκλοφορια του), σιγουρα θα εχει παρα πολλα να σου πει.
Κατα τα αλλα λατρευουμε Crimson εννοειται, υπεροχος δισκος. Στις τραγουδαρες που ανεφερες, θα προσθεσω την ΡΙΦΦΑΡΑ του No More Beating As One, και τα Bleed In My Arms και With Bitterness and Joy, τα οποια επισης λατρευω.
ΥΓ. Το Broken περαν του οτι ειναι επος στο συνολο του, εχει μια απο τις καλυτερες εισαγωγες που εχει γραψει οποιαδηποτε μεταλ μπαντα, και μια εισαγωγη που θα ζηλευαν οι Blind Guardian (μανουλες σε αυτο το θεμα, ισως η μπαντα με τις καλυτερες εισαγωγες τραγουδιων στην ιστορια του μεταλ).
1 Like