νταξ’ μωρέ κι εσύ, είναι λίγο αναβλητικός . Αμέσως κακίες 
1 Like
ναι και greyhaven το δευτερο
1 Like
Ρε αλητη, ειναι καπου 11 ωρες τα βιντεο απο Αμερικη, το μονταζ θα μου επαιρνε μηνες 
Αφου ετσι κι αλλιως το καλυτερο κομματι με το μπεργκερ στο White Castle με το γκοφρε μπεϊκον στο εχω στειλει, τι αλλο θες πχια.
2 Likes
Η ουσια ειναι οτι εχει παρει 12 χρονια, αρα ουτε μια ωρα τον χρονο δεν μπορεις 
1 Like
Μη στατησεις να μετρας, εχουμε ακομα
1 Like
Summary
2 Likes
Russian Circles - Station
Πρόταση του @eviL και θα ξεκινήσω σημειώνοντας ότι δεν είμαι ιδιαίτερος φαν ούτε του post rock ούτε των instrumental δίσκων. Θα συνεχίσω λέγοντας ότι αν το θέμα του μήνα ήταν κάτι φθινοπωρινό, αυτό το άλμπουμ πάλι θα ταίριαζε γάντι. Το Station δεν είναι η πρώτη επαφή μου με την μπάντα, οπότε ήξερα πάνω κάτω τι να περιμένω και δεν με εξέπληξε σχεδόν καθόλου. Έχουμε πάλι αυτή τη κλασική post-rock ατμόσφαιρα με τις ντελικάτες συνθέσεις που ή θα σβήσει με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο ξεκίνησε ή αργά αλλά σταθερά θα κλιμακώνεται σε κάποιου είδους κρεσέντο. Αν κάποιος είναι φαν αυτού του ήχου, σίγουρα θα του αρέσει. Αν όχι, καλύτερα να προσπεράσει. Εγώ από αύριο λογικά θα προσπεράσω αλλά ο λόγος που είπα αυτό το σχεδόν πριν είναι τα ντραμς! Και στο Harper Lewis και στο ομώνυμο και στο Youngblood, τα τρία πιο heavy κομμάτια του άλμπουμ, είναι φανταστικά. Σε ρυθμούς που θυμίζουν στρατιωτικές επελάσεις και με τη βοήθεια της κιθάρας που σε σημεία ξεφεύγει και πηγαίνει τελείως προς το metal και το sludge δημιουργούν αυτές τις ανήσυχες και αγωνιώδεις συνθήκες οπού δεν είσαι σίγουρος αν αυτό που έρχεται είναι η λύτρωση ή η καταστροφή. Προσωπικά θα προτιμούσα περισσότερη καταστροφή αλλά στο τέλος έχουμε ένα ισορροπημένο πακέτο για όλα τα post-rock/post-metal γούστα.
8 Likes
πώς πάει;
2 Likes
Το’χουμε
3 Likes
Egor απο The Mount Fuji Doomjazz Corporation και μια ωραιοτατη προταση απο τον αρχοντα του μουσικου αγνωστου, @JTN .
Το σχημα The Mount Fuji Doomjazz Corporation ειναι ουσιαστικα ενα side project των The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, καθως και μια κολεκτιβα τρομερων μουσικων με εδρα την Ουτρεχτη.
Η επαφη μου με τις μπαντες αυτες επικεντρωνεται περισσοτερο στους OG The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, καθως και το ομωνυμο αλμπουμ μου ειχε αρεσει παρα πολυ, οποτε χαρηκα με την ευκαιρια να ανακαλυψω και τους Doomjazz.
Ο δισκος ειναι συναρπαστικος και τρομερα πρωτοποριακος καθως σε τραβαει σε ενα μουσικο ταξιδι πειραματικης μουσικης με ηχους τζαζ και doom (οπως λεει και η ετικετα).
Ετυχε να τον απολαυσω σαν κουρτινα κατα την επιστροφη μου απο ενα ταξιδι στο εξωτερικο, και ενιωσα σαν να ειναι το soundstrack ενος επεισοδιου της ζωης μου. Απο το τρενο για το αεροδρομιο, το χαζεμα της φυσης απεξω, την αναμονη στο τσεκ ιν και στη πυλη, ταιριαξε απολυτα στο mood μου.
Το Egor βεβαια δεν ειναι ενας δισκος ευκολος και εαν ο ακροατης δεν εχει μια εξοικιωση με το πειραματικο, instrumental, αφαιρετικο ηχο μπορει να δυσκολευτει, αλλα εαν επιμεινει θα αναμηφθει απο μια διαφορετικη μουσικη εμπειρια εξω απο τα συνηθισμενα.
Ενα αλμπουμ πολυ συνθετο, σκοτεινο και ατμοσφαιρικο οπου καταφερνει να βυθισει τον ακροατη σε μια αβυσσο συναισθηματων που μπορει καμια φορα η εμπειρια να ειναι εντονη και να δημιουργει μια κατασταση δεους και ενδοσκοπησης αλλα στο τελος σε αναμειβει με μια ηρεμια και γαληνη. Επιβαλονται περισσοτερες απο μια ακροασεις, καθως και το επιπεδο πολυπλοκοτητας και δημιουργιας ειναι πολυ υψηλο για απλα ενα περασμα.
Οι The Mount Fuji Doomjazz Corporation και γενικοτερα ο ηχος τους, ειναι για συγκεκριμενες φασεις και προσωπικα πολυ περισσοτερο για live παραστασεις, οπως οι GYBE, oι SunnO))) , Sigúr Ros.
Πολυ ωραια προταση παντως, θανξ album exchange και JTN!
(εχω να δωσω και το 2ο μη με φας, θα το δουλεψω λιγο)
10 Likes
Αίμα. Θάνατος. Διαβόλια. Τριβόλια. Χάος. Έρεβος. Δε σάιν οφ- ωπ αυτό είναι από αλλού, τέλος πάντων. Αν είσαι έτοιμος, πάτα enter.
Mick Gordon - Doom
Το υποφαινόμενο παιχνίδι είναι το τέλειο requel. Δεν χρειάζεται απαραίτητα να έχεις ασχοληθεί με τα προηγούμενα για να το φχαριστηθείς. Δεν χρειάζεται να λιώνεις με shooters για να το λατρέψεις. Δεν χρειάζεται καν να είσαι gamer. Που λέει ο λόγος. Ή και όχι.
Την πρώτη φορά που θα περπατάς αμέριμνα στα γραφικά (χαρ) σοκάκια του Άρη με το Big Fucking Gun σε ετοιμότητα, γιατί ποτέ δεν ξέρεις, θα σκάσουν σατανάδες από κάθε μεριά και θα πέσει BFG Division με τέρμα ένταση, θα το νιώσεις στο πετσί σου. Θες δε θες.
Στο καθαρά μουσικό κομμάτι, με δεδομένη την τεράστια κληρονομιά της σειράς, ο Gordon πρακτικά έπρεπε να φτιάξει κάτι που να ισορροπεί ανάμεσα στο παρελθόν και το τότε παρόν. Όχι το πιο εύκολο έργο στον κόσμο. Για οποιονδήποτε άλλο εκτός από εκείνον.
Αν έπρεπε να να περιγραφεί με μία λέξη το σάουντρακ, η καλύτερη ίσως θα ήταν «πετσόκομμα». Ο θεούλης πήρε οχτάχορδες, άπειρα πετάλια και σύνθια, γύρισε τα πάντα στα κόκκινα, έγραψε ριφφάρες, έκρυψε πεντάλφες και 666 στα φασματογραφήματα, και γενικά δεν άφησε τίποτα όρθιο.
Έχοντας κερδίσει το σύμπαν, πήγε επίτιμος προσκεκλημένος στα Game Awards, παρεάκι με Matt Halpern & Sascha Dikiciyan (βλ. Periphery & Quake II). Του είπαν ότι έπρεπε να σταθεί στο κέντρο και να μην ανακατώσει τη σκηνή, μεγάλη scripted διοργάνωση αφού. Τους ζήτησε ελευθερία κινήσεων για το τετράλεπτο. Του είπαν όχι. Στην πρόβα ήταν κύριος. Στο ζωντανό έκανε αυτό:
Μόνο Mick. Μόνο Doom. Cheers @Sevek!
Δεν μπορώ να τοποθετηθώ για την ασχήμια που έγινε στο Eternal, είμαι ακόμα σε άρνηση.
7 Likes
νεα φορμα, νεο θεμα επιλεγμένο απ’ τον Ktn
θέλουμε τον καλύτερο δίσκο για να ξεκινήσει κάποιος την μέρα του
@bostonflesh @Sh_Wo_f @nnnkkk @eviL @SvenN @Neo @QuintomScenario @YoungAtlas @Giasonas @OwlKitty @anhydriis @Sevek @RiderToUtopia @Clairvoyant εχετε μεχρι αυριο βραδυ
6 Likes
ΕΓΙΝΕ ΡΕ !
2 Likes
Στην εκπνοή της ημερας, αλλά και του μήνα ας γράψω και εγώ δύο λόγια για το soundtrack του Αμελί που μου πρότεινε ο φιλτατος @Clairvoyant
Καταρχήν, ήταν κάτι που γνώριζα, εκτός από την ταινία, και από φίλους/φίλες που τους αρεσε και το είχα ακούσει μαζί τους στο παρελθόν. Καλά ρε παργαλατσε, τότε γιατί έκανες 30 ολόκληρες μέρες να γράψεις δυο λόγια? Η αλήθεια είναι πως ενώ το soundtrack μου αρέσει πολύ, δυσκολευομουνα να γράψω κάτι επειδή είμαι λίγο άσχετος με το είδος μουσικής του. Ας κάνω όμως μια προσπάθεια.
Καταρχήν πολύ ωραία ταινία, πάνε κοντά 20 χρόνια από τότε που την είδα, αλλά θυμάμαι πως μιλάει για την ενσυναίσθηση και την επιθυμία να κάνουμε άλλους ανθρώπους χαρούμενους και πως αυτό επιδρά θετικά και στη δική μας ψυχολογία, κάτι που δεν χαιρόμαστε όταν κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Το soundtrack είναι απόλυτα ταιριαστό, άρωμα Γαλλίας, γεματο συναισθήματα και ωραίες στιγμές. Δεν θα “πέταγα” ούτε ένα κομμάτι, είναι όλο εξαιρετικό. Τα πασίγνωστα valse του είναι πιο γνωστές μάλλον στιγμές και οι εναλλαγές χαράς/ανεμελιάς και μελαγχολίας σε όλη τη διάρκεια του εξαιρετικες.
Cheers @Clairvoyant !
8 Likes
Chuck Ragan - The Flame In The Flood
Αυτη η σεζον ειναι αρκετα ατυχη για μενα οσον αφορα τα ζευγαρωματα, και δυστυχως δεν εσπασε το σερι τον Σεπτεμβριο, οποτε ελπιζουμε στον Οκτωβριο πλεον. Τα μουσικα γουστα του @Neo αν εχω καταλαβει καλα, τα γουσταρω αρκετα, αλλα σιγουρα θα υπαρχουν και πραγματα που ακουει και δεν τα γουσταρω. Αυτο ειναι ενα απο αυτα. Δεν φταιει ο Chosen One βεβαια, καθως καταλαβαινω πολυ καλα γιατι του αρεσει αυτο το αλμπουμ, και ειναι πολυ πιθανον να βελτιωνεται αρκετα η ακροαση αν παιζεις το videogame για το οποιο γραφτηκε η μουσικη.
Σε γενικες γραμμες, αν και εχω μαλακωσει πλεον απεναντι σε αυτο το ειδος μουσικης, δεν το ακουγα ποτε, και δεν ειναι και πολυ πιθανο να αλλαξει κατι τετοιο. Βασικα, οτιδηποτε θα μπορουσε να βρισκεται στο ρεπερτοριο του Αγγελου με τα μπλε ματια και την φραντζα στην Γ΄ Λυκειου, ωστε να το παιξει με ακουστικη κιθαρα στο καραβι της πενθημερης και να τον ερωτευτουν οι cheerleaders του σχολειου, με απωθει οπως τα πρωτονια το ενα το αλλο. Να φανταστειτε, εβαλα να ακουσω Gojira στην διαπασων για να νιωσω καθαρση.
Η παλαιου τυπου american folk music που συγγενευει αρκετα με την καντρι - οσο τα ζευγαρια στην Αλαμπαμα δηλαδη - δε μου κανει καθολου, και ο συγκεκριμενος δισκος δεν αποτελει εξαιρεση. Εξαιρεση ομως σε αυτο αποτελουν μερικα τραγουδια του δισκου, και συγκεκριμενα οσα δεν εχουν φωνητικα. Το In The Eddy ειναι μαλλον το μοναδικο που πραγματικα ξεχωρισα και ηθελα να το ακουσω ξανα, αφου ηταν πανεμορφα χαλαρωτικο.
Το Spanish Moss ακομα ενα instrumental ωραιο τραγουδακι, χωρις να φτανει τα επιπεδα του Eddy. Τα μοναδικα δυο τραγουδια που μου αρεσαν καπως απο αυτα που εχουν φωνητικα ειναι τα δυο τελευταια, γιατι μου θυμισαν παρα πολυ αμυδρα τους The Tea Party, και αυτο το μελαγχολικο πλην αισιοδοξο υφος που βρισκω σε αυτους. Ισως τωρα που το σκεφτομαι μου αρεσε και η απουσια κρουστων, ακορντεον, και αλλων κλαπατσιμπανων που δεν αντεχω στην folk, και ακομα χειροτερα στην ska(τα). Και μιας και ειπα ska, τραγουδια οπως το Landsick μπορει σε αλλους να αρεσουν παρα πολυ και να χοροπηδανε σε μια συναυλια, αλλα για μενα αποτελουν βασανιστηριο, και θα εδινα οτι πληροφοριες ηθελε ο εχθρος μεσα σε μισο λεπτο αν με αναγκαζες να το ακουσω στο repeat.
Οπως εγραψα προηγουμενως, ο δισκος τελειωνει ομορφα με το Long Water και το What We Leave Behind, τα οποια κατα καποιον τροπο μου θυμιζουν και το The Last Of Us. Οποτε ας κλεισουμε με μια θετικη νοτα αυτην την ψευτο-κριτικη. Εχω μπερδευτει αρκετα ομολογουμενως με την επιλογη, αφου το συγκεκριμενο soundtrack δεν ειναι instrumental, και νομιζα οτι ηταν απαραιτητη συνθηκη για τις επιλογες. Οπως και να χει , ισως καλυτερα ετσι, αφου μια safe επιλογη οπως το Svidd Neger των Ulver ή το Doom του Mick Gordon, που τα εχω ακουσει αμφοτερα πανω απο 100 φορες το καθενα, δε θα με εβγαζαν απο το safe space μου. Παντως το The Flame In The Flood το προτεινω ανεπιφυλακτα σε οσους αρεσκονται σε τετοιες μουσικες, θα προσθεσω και το αμερικανικο παλιακο μπλουζ στις επιρροες για τον @hopeto γιατι κατι μου λεει οτι ισως του αρεσει αυτος ο δισκος.
9 Likes
τσίριξα
2 Likes
Θα τσεκαρω κ θα σχολιασω
1 Like
Τι θα τσεκαρεις, ζευγαρια στην Αλαμπαμα; Και τα πρωτα ξαδερφια παιζει να παντρευονται εκει 
2 Likes
Πατησες καταλαθος ενα ξ παραπανω
2 Likes
God is an astronaut - Age of the Fifth Sun by
Ασχέτως με τον φιλο @QuintomScenario για μενα το τελευταίο ματσαρισμα το θεωρω το 2ο καλύτερο για μπάντα που δεν ξερω μετα την Laura Marling.
Γενικά με το post τα παω πολυ καλα με την έννοια του ακούω ευχάριστα/συχνά σε στιγμές εργασίας/ backround music/ μεταμεσονύκτιο άραγμα αλλα μεχρι εκει δεν εμβαθύνω ιδιαίτερα ουτε θα γινω ακολούθως μιας post μπάντας με ελάχιστες εξαιρέσεις οπως οι Mono/Mogwai και κανα 2 ακομα (οχι οι Russian Circles 
).
Με τους God is an Αstronaut περασα πολυ ωραια (οριακά θα πήγαινα και στο live τους προχθές αλλα δεν προλάβαινα)
Απο το πρωτο τραγούδι του δισκίου Worlds in Collision μου έβγαλε κατι πολυ οικείο σαν άκουσμα λες και τους άκουγα χρονια. Για καποιον οπως εγω που δεν ασχολουμε πολυ με ρούφηξε αμέσως η ποιότητα των κομματιών.
Ξεχωρίζω Worlds in Collision / Lost Kingdom / Age of the fifth sun
Θεωρώ δεδομένο οτι εσεις που αστοχήστε με το συγκεκριμένο είδος τους έχετε στα τοπ καλλιτεχνών και δικαίως.
Γενικα τις περισσότερες προτασεις τις ηξερα (Mogwai / Ulver / Ratatat /The Mount Fuji Doomjazz Corporation /Mick Gordon <3) και χαίρομαι πολυ που εμαθα και τους God is an Αstronaut καθώς μπαίνουν και αυτοι στην λιστα με τις μπαντες που εχω σκοπο να ψαξω λιγο παραπάνω.
8/10
PS O γερο Chuck και οι Ηot Water Music ειναι ίσως το μεγαλύτερο εγκληματικού επιπέδου underrating στον χώρο.
9 Likes