αυτο το thread μπορεί να εχει ως subtitle @JTN roasting rocking user…
1 Like
Χρονια πολλα Παντελη, να τα χιλιασεις!
Oh wait…
Καπου εδω να αναφερθει οτι ο Παντελης με ειχε επισκεφτει στη Νεα Υορκη τον Σεπτεμβριο του 2011, οπου ειχε παει και σε καποια αλλα μερη για κατι φεστιβαλ Pearl Jam και λοιπες συναυλιες (Chicago, Wisconsin & Connecticut καποια εξ αυτων), και ειχε τραβηξει βιντεο (με βιντεοκαμερα τοτε ε, δεν ειχαμε ψαγμενα κινητα τηλεφωνα με γαματες καμερες) απο ολες τις μερες του στο ταξιδι. Ειχε υποσχεθει οτι θα κανει το μονταζ και θα μου στειλει το βιντεο μετα απο κανα 2-3 μηνες… Πανε 12 χρονια, οπως ευκολα μπορει καποιος να υπολογισει. Το βιντεο δεν ετοιμαστηκε ποτε, και λογικα δε θα γινει και ποτε.
9 Likes
νταξ’ μωρέ κι εσύ, είναι λίγο αναβλητικός . Αμέσως κακίες 
1 Like
ναι και greyhaven το δευτερο
1 Like
Ρε αλητη, ειναι καπου 11 ωρες τα βιντεο απο Αμερικη, το μονταζ θα μου επαιρνε μηνες 
Αφου ετσι κι αλλιως το καλυτερο κομματι με το μπεργκερ στο White Castle με το γκοφρε μπεϊκον στο εχω στειλει, τι αλλο θες πχια.
2 Likes
Η ουσια ειναι οτι εχει παρει 12 χρονια, αρα ουτε μια ωρα τον χρονο δεν μπορεις 
1 Like
Μη στατησεις να μετρας, εχουμε ακομα
1 Like
Summary
2 Likes
Russian Circles - Station
Πρόταση του @eviL και θα ξεκινήσω σημειώνοντας ότι δεν είμαι ιδιαίτερος φαν ούτε του post rock ούτε των instrumental δίσκων. Θα συνεχίσω λέγοντας ότι αν το θέμα του μήνα ήταν κάτι φθινοπωρινό, αυτό το άλμπουμ πάλι θα ταίριαζε γάντι. Το Station δεν είναι η πρώτη επαφή μου με την μπάντα, οπότε ήξερα πάνω κάτω τι να περιμένω και δεν με εξέπληξε σχεδόν καθόλου. Έχουμε πάλι αυτή τη κλασική post-rock ατμόσφαιρα με τις ντελικάτες συνθέσεις που ή θα σβήσει με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο ξεκίνησε ή αργά αλλά σταθερά θα κλιμακώνεται σε κάποιου είδους κρεσέντο. Αν κάποιος είναι φαν αυτού του ήχου, σίγουρα θα του αρέσει. Αν όχι, καλύτερα να προσπεράσει. Εγώ από αύριο λογικά θα προσπεράσω αλλά ο λόγος που είπα αυτό το σχεδόν πριν είναι τα ντραμς! Και στο Harper Lewis και στο ομώνυμο και στο Youngblood, τα τρία πιο heavy κομμάτια του άλμπουμ, είναι φανταστικά. Σε ρυθμούς που θυμίζουν στρατιωτικές επελάσεις και με τη βοήθεια της κιθάρας που σε σημεία ξεφεύγει και πηγαίνει τελείως προς το metal και το sludge δημιουργούν αυτές τις ανήσυχες και αγωνιώδεις συνθήκες οπού δεν είσαι σίγουρος αν αυτό που έρχεται είναι η λύτρωση ή η καταστροφή. Προσωπικά θα προτιμούσα περισσότερη καταστροφή αλλά στο τέλος έχουμε ένα ισορροπημένο πακέτο για όλα τα post-rock/post-metal γούστα.
7 Likes