Obscured By Clouds, από Pink Floyd το album που μου έτυχε από τον @SvenN. Γενικότερα δεν έχω ακούσει τα παλαιότερα κλασσικά συγκροτήματα εις βάθος. Μου αρέσουν πάρα πολλά τραγούδια, κατανοώ τη σημαντικότητα τους, απλά δεν είναι του γούστου μου. Αν μπουν στο ράδιο ή παίζουν κάπου, δε θα τα βγάλω αλλά δεν τα ψάχνω ποτέ, ούτε μου λένε και πολλά, προτιμώ πιο σύγχρονα (?) ακούσματα. Έτσι και με τους Pink Floyd, πρέπει να έχω ακούσει αρκετά τραγούδια αλλά όχι συνειδητά, ενώ με τη σύντομη εισαγωγή μου δεν πρέπει να φανεί περίεργο ότι αυτό, μ’αρέσει περισσότερο απ’το original. Αρκετά όμως, ας πω για το album.
Το πρώτο feeling, ήταν πως είναι ένα περίεργο album, με περίεργους ήχους. Not bad, not good, δε μου κάνει διαφορά, αν το τραγούδι μ’αρέσει ας έχει ό,τι θέλει μέσα. Λογικό να μην μου κάνει εντύπωση κάτι τέτοιο εν έτει 2020 αλλά 50 χρόνια πριν, προφανώς ήταν πρωτοπόρο.
Άκουσα πολλά πράγματα που τα έχω ξανακούσει, που είναι λογικό να σκεφτείς ότι τα επόμενα συγκροτήματα πήραν στοιχεία από τους Pink Floyd και ένα album που κυκλοφόρησε το 1972. Και ιδέες, και μελωδίες και μπορεί και τραγούδια ολόκληρα, πράγμα που ίσως εξηγείται από το ότι μάλλον έχουν παίξει μες στο σπίτι.
Ένα πράγμα που μου έκανε εντύπωση είναι ότι βρήκα κοινούς ήχους με άλλα συγκροτήματα, δηλαδή αν με ρώταγε κάποιος για ξεχωριστά τραγούδια, θα έλεγα ότι μπορεί να είναι είτε από τους Beatles, είτε από τους Deep Purple η Rolling Stones και Led Zeppelin. Όχι ότι έχω εντρυφήσει ιδιαίτερα, αλλά μου ακούγονται παρόμοιοι σε αρκετά σημεία, ειδικά με τα synth και τους Deep Purple. Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά είναι το γενικό feeling.
Δύο σημειώσεις συνολικά, είναι πως το album είχε 3 instrumental, περίεργο για 40 λεπτά μουσικής, και ότι η πλειοψηφία των κομματιών τελείωνε με fadeaway, έτσι το κάναν τότε?
Σε τεχνικά ζητήματα, ναι όλοι ξέρουμε τον Gilmour και τον Waters, μην περιμένετε να πω για το πόσο καλοί κιθαρίστες/ μπασίστες/συνθέτες/μουσικοί είναι, γράφω για το album που ακούω πρώτη φορά και τι μου έκανε εντύπωση στα τραγούδια ενώ τα άκουγα πρώτη φορά.
Συνολικά, το album μου άρεσε, όπως περιμένω να μου αρέσει κάθε τέτοιο album, των μεγάλων της rock μουσικής. Είναι εκεί που πάτησαν τα συγκροτήματα που ακούω, άρα είναι λογικό να βρίσκω πολλά σημεία και κομμάτια που μου κινούν το ενδιαφέρον. Θα συνεχίσω όμως να μην τα ψάχνω νομίζω, γιατί δε μου λένε και πολλά, καθαρά ηχητικά και λόγω ύφους.
Highlights τα The God It’s In The?, Chilhood’s End και Free Four, τα οποία τα έβαλα και στον πατέρα μου να τον ρωτήσω αν τα ξέρει και αν τα έχω ακούσει, και με προέτρεψε να πάω στο πατάρι να ψάξω στα βινύλια δω και μόνος μου, πράγμα το οποίο δεν έκανα αλλά φαντάζομαι θα είναι κάπου εκεί ο δίσκος. Είναι τραγούδια που θα βάλω στην classic rock playlist μου, όταν την ακούω μια στο τόσο, παρέα με τραγούδια όπως Babe I’m Gonna Leave You, Burn, Help Me, Gimme Shelter και τα συναφή, πράγμα που σημαίνει πως ακούγονται είτε Κυριακή πρωί χαλαρά, είτε Τρίτη βράδυ με φίλους και ουίσκι 
@Aldebaran χαζεύοντας στο wiki κατάλαβα το avatar σου, μπράβο μου, @SvenN πολύ ωραία πρόταση και κατάλαβα πολύ εύκολα γιατί σου ήρθε στο μυαλό αυτό το album.
Ξαναγράφω τις raw σημειώσεις μου καθώς άκουγα τα τραγούδια πρώτη φορά:
Obscured By Clouds: Μ’άρεσε το tribal στοιχείο και ο ήχος σαν feedback που ακούγεται από τα synth. Instrumental, oκ για intro.
When You’re In: Είναι η συνέχεια του προηγόυμενου, αλλά δε μ’αρέσει που λόγω του youtube υπάρχει μια ασυνέχεια. Τo riff σίγουρα το έχω ξανακούσει κάπου. Instrumental πάλι, αλλά σίγουρα πιο ενδιαφέρον.
Burning Bridges: Ωραία η μελωδία με το synth. Δε μ’αρέσει η φωνή του πρώτου που τραγουδάει. Μ’αρέσουν αυτά τα ουα ουα που ακούγονται σαν μια πέτρα που πέφτει στο νερό(πολύ φαντασία), η αρμονία με τις φωνές θα ταίριαζε καλύτερα σε όλο το τραγούδι.
The Gold It’s In The?: Πολύ καλύτερη η φωνή του εδώ. Και αυτό κάτι μου θυμίζει. Μ’αρέσει η βρωμιά στον ήχο της κιθάρας. Ακούγεται παλιό τραγούδι ( όχι με την κακή έννοια ). Πρέπει να το έχω ακούσει. Μ’αρέσει η βρωμιά στον ήχο της κιθάρας πάρα πάρα πολύ. Το έχω ακούσει 100%. Το μπάσο γαμάει και δέρνει λίγο? Τραγούδι που παίζει σε ταινία Austin Powers, εκεί το έχω ακούσει? 
Γιατί πάλι fadeaway, ένα καλό κομμάτι θέλει και μαεστρία στο κλείσιμο του.
Wot’s… Uh The Deal: Και αυτό ακούγεται παλιό τραγούδι. Μια μπαλάντα? Δε με συγκινούν πολύ αυτά τα τραγούδια ιδιαίτερα. Χαχαχα, όταν τραγουδάει Wot’ssss the deal γέλασα πολύ.
Mudmen: Ώπα, μοιάζει με το Burning Bridges. Δε μ’αρέσει ο ήχος της κιθάρας τόσο πολύ. Ακούγεται φάλτσος, αλλά είναι ωραίο που ακούς απ΄το δεξί την κιθάρα και μετά με delay και άλλη τονικότητα στο αριστερό, δεν έχω ακούσει κάτι παρόμοιο.
Childhood’s End: Έβαλα ταινία να δω? Κάτι ωραίο έρχεται. Αυτά τα μπαμ μπαμ, μπαμ μπαμ των synths σίγουρα τα έχω ακούσει κάπου. Φοβερό αυτό το χαλί ( percussion? μετρονόμος? που παίζει από την αρχή από πίσω ασταμάτητα ). Μ’αρέσουν αυτά τα τοινκτοινκ της κιθάρας που πετάει σαν το Love Me Two Times των Doors.
Free Four: One Two Free Four ΜΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΜ. Μ’αρέσουν πολύ αυτοί οι βαθείς ήχοι. Beatles? Αν με ρώταγες ποιοι το λένε το κομμάτι, αν δεν είχε το ΜΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΜ θα έλεγα Beatles. Μπορώ να φανταστώ το τραγούδι αυτό, στο τέλος μιας horror ταινίας, που ο πρωταγωνιστής κατάφερε να σκότωσει όλο το χωριό, και φεύγει χαλαρός με ένα ποδήλατο να συνεχίσει στο επόμενο χωριό.
Stay: Χμμμ, δε με συγκινούν αυτά τα τραγούδια ιδιαίτερα. Ο ήχος της κιθάρας στο σόλο, είναι αστείος.
Absolutely Curtains: Κλείσιμο του δίσκου, και αυτό instrumental το οποίο μου λέει ότι είναι concept album? Οκ, όχι κάτι ιδιαίτερο, τι φάση στο τέλος οι ψαλμωδίες???
