Κανενας δεν το ελεγε αυτο γιατι κανενας δεν νοιαζοταν για τους BOC πριν βγαλουν τον δισκο 
1 Like
OMG αυτό ήταν βαρύ…
…αύριο πιστεύω θα ποσταριστεί…τόσες μέρες και θέλω να κάνω μια δυο τελικές ακροάσεις που μου λείπουν ακόμη και είμαι ρε γαμώτο διαρκώς περικυκλωμένος από μερικά PC και laptop που επίσης με κοιτάνε με το ίδιο ακριβώς βλέμμα
3 Likes
Lumiere - Phases
Έλληνας καλλιτέχνης μου έτυχε από τον @dr.feelgood με τον Θανάση Χριστοδούλου ή Lumiere. Γενικά δεν το πολυέχω με τα instrumental αλλά μπορώ να πω ότι αυτό το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον. Καταρχάς ξεκινάει με Καβάφη. Ψοφάω για κάτι τέτοια οπότε μου τράβηξε αμέσως την προσοχή.
Ο δίσκος διαρκεί λιγότερο από τριάντα λεπτά και το διακατέχει ένας ρομαντισμός. Η μουσική είναι μεταξύ ambient jazz και modern classical αλλά με indie pop ραχοκοκαλιά και πιάνο ως το κυρίως όργανο με βιολιά και τσέλο να το αγκαλιάζουν ενώ κάποιες στιγμές παίρνουν και πρωταγωνιστικό ρόλο. Δεν υπάρχουν πολλές κορυφώσεις ή εκρήξεις αλλά δεν νομίζω ότι ήταν ποτέ αυτός ο στόχος. Είναι μίνιμαλ και διακριτικός δίσκος ακόμα και στις πιο ογκώδεις στιγμές του (βλ. Doppler). Ένα καλό παράδειγμα της διακριτικότητας που λέω είναι στο F όταν μπαίνει το σαξόφωνο. Αν άκουγα την ίδια μελωδία σε άλλο τραγούδι μπορεί να την χαρακτήριζα μέχρι και φουριόζα αλλά εδώ λίγο λόγω του τέμπο λίγο λόγω της όλης ατμόσφαιρας απλά σε οδηγεί όμορφα και όπως είπα στην αρχή ρομαντικά. Επαναλαμβάνω δεν είναι ακριβώς στο πεδίο μου για να το κρίνω από την ίδια σκοπιά που θα το έκριναν οι φανς του είδους αλλά δεν πιστεύω ότι έχει να ζηλέψει σε τίποτα από GoGo Penguin, Ólafur Arnalds και λοιπούς. Άξια προσπάθεια.
Αγαπημένα κομμάτια του δίσκου: Lupus Pt. A, Lupus Pt. B και φυσικά το Neapolis που κλείνει τον δίσκο με πανέμορφο τρόπο και οπερατικά φωνητικά. Η τρίχα κάγκελο σε αυτό.
10 Likes
Ο αδερφος της Μονικας ειναι ο Λυμιερ, για οποιον δεν το ξερει.
2 Likes
Νεγειασας. Ήθελα να πω ότι έχω γιολάρει απίστευτα και κάτι οι γιορτές, κάτι το φαί, δεν έχω ακούσει τον δίσκο. Ως εκ τούτου, δεν θα έχω έτοιμο κάτι αύριο γιατί θα είναι πρόχειρο και κρίμα. Ίσως να μου φταίει που κάπως για να τον ακούσω, ήθελα να έχω κάνει ένα ρεβιζιον τα πρότερα έργα που πάνε χρόνια και ίσως να το πολυσκέφτηκα, ενώ ταυτόχρονα δεν είχα και όρεξη για χιεβυ πράγματα αυτές τις μέρες και τελικά κάπως δεν το έκανα. Να με συγχωράτε, θα επανορθώσω, λογικά εντός της εβδομάδας. Τώρα αν θέλει να με μπανάρει ο μποςς, να το ξανασκεφτεί γιατί θα ήταν τόσο αντίθετο στο χριστουγεννιάτικο πνεύμα και να συνυπολογίσει ότι έχω 5 μέρες που προσπαθώ να μεταβολίσω φαγητά γλυκά και αλκοολς και πως μέσα σε αυτή την οργιαστική ατμόσφαιρα οι σαικοτικ γουολτζ δεν μου φάνηκαν σαν μία κάποια λύση. Ή και όχι. Αυτά τελοσπάντων, όφειλα να είμαι ειλικρινής παρότι ασυνεπής, αλλά επιφυλάσσομαι και δεσμεύομαι πως από αύριο θα μπω σε σειρά (…).
εδιτ : α ναι, καλή χρονιά ;p
6 Likes
Καλη χρονια, θελεις να αναλαβω τo review σου για το Psychotic Waltz? Το εχω ηδη ετοιμο αν θελεις.
1 Like
Χαχαχαχ, όχι, ευχαριστώ, θα τα καταφέρω. ;p
Greyview και invent, animate απο τον @nikatapi για εμενα αυτη τη βδομαδα. Δεν ειχα ακουσει το προηγουμενο υλικο τους, διαβασα πως η μπαντα απο το Texas ειχε μια μεγαλη αλλαγη σε αυτο το δισκο, και αυτη ηταν η αλλαγη του lead vocalist.
Στα του δισκου, η μουσικη κατευθυνση της μπαντας (με βαση τα περισσοτερα site) ειναι metalcore/djent ή κατι τετοιο. τελικα αυτο που ακουσα βεβαια ηταν αρκετα πιο μελωδικο, ατμοσφαιρικο, proggy και εσωστρεφες απο αυτο που περιμενα να ακουσω. Αυτο που μου αρεσε περισσοτερο απ ολα ηταν οι κιθαρες.
Ο δισκος, αν και prog κατα μια εννοια δεν εχει κατι το φοβερα καινοτομικο, οπως εγραφε και ο @nikatapi στα σχολια, αλλα ειναι ενα αρκετα ευχαριστο ακουσμα, απο την πρωτη κιολας ακροαση. Λιγο ομως το πνευμα των γιορτων, λιγο οτι δεν με τραβηξε σε βαθμο να κανω απανωτες ακροασεις και τελικα δεν ηταν ο δισκος που θα με ενθουσιασει, χωρις ομως αυτο να σημαινει πως δεν τον θεωρω μια αρκετα αξιολογη προσπαθεια. Τα κομματια που ξεχωρισα ειναι το Dark και το Monarch.
Πιστευω στους λατρεις αυτου του πολυ συγκεκριμενου ηχου θα αρεσει ακομα περισσοτερο απ’ οτι σε εμενα.
Οποιος θελει να το ακουσει:
10 Likes
@JTN ρίξε μια ειδοποίηση όταν ανοίξει η νέα φόρμα, γιατί σας έχω χάσει λίγο εδώ μέσα. Τώρα που μας ξαναέκλεισαν + τέλειωσαν οι γιορτές, σίγουρα μπορώ να συμμετέχω τουλάχιστον στον επόμενο γύρο.
Ειμαι on it για σημερα, αυτη τη φορα for real.
Δυστυχώς θα στεναχωρήσω τον Αποστόλη καθώς είναι από αυτά τα ματσαρίσματα που δεν γίνεται να ταιριάξουν. Σαν ένα άμοιρο ακραίο μπακ που το ταλαιπωρεί ο 200 φορές καλύτερος αντίπαλος εξτρεμ με αποτέλεσμα απλά κάποια στιγμή να τον σηκώσει στον αέρα και να φύγει με κόκκινη κάρτα και σκυμμένο το κεφάλι…
Το παραπάνω album που μου έτυχε, δεν μπόρεσα να το υποστηρίξω όυτε ηχητικά (και το avant-garde και το black metal όχι απλά δεν ανήκουν στα ακούσματα μου, θα έλεγα ότι υπαρχουν φορές που με απωθούν κιόλας), ούτε απο πλευράς τρέχουσας και γενικότερης ψυχοσύνθεσης. Μέσα σε γιορτές, κλεισμένος σπίτι με μικρό παιδί, δεν ήταν εύκολο να μπω σε τέτοιο mood. Εξάλλου και αισθητικά, δυστοπικά - μετα-αποκλαυπτικά films, βιβλιά ή ιστορίες ποτέ δεν μου προκαλούσαν ενφιαφέρον αναζήτησης οπότε πραγματικά δεν μπορώ να βρω κάποιον δεσμό και να πω κάτι για το album.
Θα ποστάρω απλά το κομμάτι που άκουσα (ολόκληρο παρακαλώ!) για να έχουν μία πιο άμεση εικόνα όσοι διαβάζουν και αν και ο Αποστόλης έχει κουράγιο να γράψει 5 λόγια για τον δίσκο, είναι ευπρόσδεκτα!
7 Likes
Στηρίζω. Κάντο για τα μελομακάρονα, για τους κουραμπιέδες, για κάτι.
(Η επιμήκυνση των χρόνων της προθεσμίας έχω παρατηρήσει ότι ποτέ δεν βγαίνει σε καλό, νομίζεις έχεις χρόνο και τελικά βγαίνεις πολύ οφφ 
)
1 Like
The New Abnormal (2020) από τους The Strokes, μία πρόταση του φίλτατου @nnnkkk.
Τη στιγμή που μου έτυχε το συγκεκριμένο, ήμουν σίγουρος για 2 πράγματα. Ότι οι The Strokes είναι βέροι Βρετανοί (από το Manchester συγκεκριμένα 
) κι ότι δεν είχα ακούσει ούτε νότα τους. 2/2. Η συντριπτική πλειοψηφία των The Strokes είναι λοκάλια του Manhattan, New York City, New York, The United States of America και φυσικά και έχω ακούσει όλες τις νότες του Last Nite (θέλοντας και μη, μια εποχή). Καλά πήγε αυτό.
Διαβάζοντας λίγο για την μπάντα, έμαθα ότι μετά από ένα iconic ντεμπούτο (Is This It, 2001) και ένα εξίσου δυνατό δεύτερο άλμπουμ (Room On Fire, 2003), οι επόμενες 3 studio προσπάθειες τους δεν ήταν και για βρέχεις τα indie βρακιά σου με το που πατούσες το play (@nnnkkk βοήθα κι εσύ λίγο με το indie lore γιατί εγώ αυτή τη στιγμή γράφω εισαγωγικό σημείωμα στη βιογραφία του Babe Ruth χωρίς να ξέρω γρι από κανόνες του baseball).
Anyways. Return to form or not, το The New Abnormal τα σπάει! Πανέμορφές μελωδίες & hyper catchy choruses στα περισσότερα τραγούδια, ωραίοι στίχοι, καθόλου ενοχλητικά φωνητικά (σε σχέση με άλλα του genre) και ουσιαστικά μόνο 1 filler σε δίσκο 9 κομματιών. Εξαιρετικά το λιγότερο.
Το μόνο που ίσως να σήκωνε λίγο βελτίωση θα έλεγα ότι είναι η διάρκεια των τραγουδιών, μιας και αρκετά είναι ένα τσικ μεγαλύτερα απ’ ότι εγώ θα θεωρούσα ως optimal length για το συγκεκριμένο genre.
The Adults Are Talking 9/10
Selfless 10/10
Brooklyn Bridge to Chorus 9/10
Bad Decisions 6/10
Eternal Summer 4/10
At The Door 8/10
Why Are Sundays So Depressing 7/10
Not The Same Anymore 7/10
Ode To The Mets 10/10
Εν κατακλείδι, κονόμησα πάλι από το πουθενά άλλα 4-5 γαμάτα τραγούδια για να πορεύομαι… Thanks @nnnkkk!
10 Likes
Επίσης, είναι τα ίδια 5 μέλη από τον πρώτο δίσκο και ο πατέρας του τραγουδιστή είναι γνωστός αρχίδας που ίδρυσε πρακτορείο μοντέλων και που είχε σχέσεις με ορισμένα από αυτά. Ανήλικα. Ο πρώτος τους δίσκος θεωρείται από τους καλύτερους της περασμένης δεκαετίας, ο φετινός τους μ’ άρεσε κι εμένα, επανήλθαν κι αυτοί μετά από χρόνια σαν τους Killers. Κανόνες δε χρειάζεται να ξέρεις ρε, γράψε κάτι για την κατάρα που άφησε πίσω του φεύγοντας από τη Βοστώνη .
2 Likes
ή ακομα καλυτερα απλα γραψε για αυτην την υπερκομματαρα
Ωραια πραγματα διαβαζω για αυτον τον Καζαμπλανκας Παντελη…
Βλεπω οτι οταν ηταν 41 χρονων ειχε δεσμο με την 16 χρονη Στεφανι Σεημουρ. Και μετα οταν ηταν 50 χρονων παντρευτηκε μια 17χρονη επισης μοντελο… με την οποια εκανε και 3 παιδια. Ολες οι γυναικες του ηταν μοντελα, και ποιος ξερει με ποσες 17χρονες πηγε βασικα. Technically legal… ηθικα για μενα απλα εμετικο.
1 Like
Χαιρομαι να βλεπω καλα λογια για το τελευταιο των Strokes γιατι ειλικρινα το ελιωσα ελλεινα. Ειναι τοσο πιασαρικο και μη σου πω στα τοπ 2 τους εβερ.
1 Like
Είχα βάλει notification στο κινητό στις 18.00 για να γράψω το review, πιο πολύ σαν υπενθύμιση και είχα κάνει untrack το topic για να μη χαζεύω. Εννοείται πως το είχα ξεχάσει εντελώς και ότι δε θα προλάβω σήμερα, αλλά το έχω ακούσει αρκετές φορές το album ( που είναι οριακά αποδεκτό σα δικαιολογία όταν έχει 16 λεπτά έκταση, με μία ώρα ασχολίας το έχεις ακούσει 4 φορές ). Αν προλάβω θα γράψω αργά σήμερα το βράδυ, αλλιώς αύριο Σ Τ Α Ν Τ Α Ρ. Θα πω μόνο ότι δεν ακούω ούτε κατά λάθος τέτοια μουσική…
Για τους Strokes, δεν είναι και μένα πολύ αγαπημένοι μου, ωραίο album βέβαια είναι αυτό αλλά ως εκεί. Κυρίως ήθελα να πάρω μέρος στο γύρο και ήταν απ’τα λίγα που άκουσα ολοκληρωμένα Νομίζω η θεματική αυτή με περιόρισε πολυ. Θα συμφωνήσω για το Ode to The Mets ενώ και το Bad Decisions μ’αρέσει πολύ.
1 Like
