Δισκάρα το West Pole, το Disclosure δεν μπόρεσε να με αγγίξει δυστυχώς αλλά δεν του έδωσα και πολλές ευκαιρίες. Τσεκάρουμε και Octavia Sperati για τη φωνάρα της Silje.
6 Likes
Συμφωνω μεχρι και στα κομματα με Παντελη. Δεν εχω αποφασισει βεβαια αν το Disclosure μου αρεσει περισσοτερο απο το West Pole, αλλα ξερω σιγουρα πως το Heroes For Ghosts ειναι το καλυτερο τραγουδι που εχουν γραψει στο οποιο δεν τραγουδαει η Αννεκε
ναι θα τα ακούσω , είναι πολύ ωραίο το στυλ τους . Το ακούω συνέχεια από τότε που ξεκινήσαμε
με έπιασε και στο κατάλληλο mood , γι αυτό και έγραψα δυο λογάκια τόσο νωρίς , ίσως αύριο - μεθαυριο να μην με έπιανε ξανά στην ίδια φάση . Οπότε το εκμεταλλεύτηκα αφού μου το έκανε το κλικ
3 Likes
Ας γράψω και εγώ δυο λογάκια για τον δίσκο που μου έτυχε. Να ξαναπω πως από το είδος (stoner/doom κατηγοριοποιείται η μπάντα) είμαι περαστικός σε γενικές γραμμές. Μου αρέσει ο ήχος, δεν έχω εντρυφήσει ιδιαίτερα, τους δε Cortez δεν τους γνώριζα καν, άρα το όλο εγχείρημα κρίνεται απολύτως επιτυχημένο και στην περίπτωσή μου.
Στο ζουμί τώρα. Ο δίσκος μου άρεσε πολύ! Στα αυτιά μου ήχησε ως τσαμπουκαλεμένο heavy rock, με την απαραίτητη δόση σαμπαθίλας. Και λέω τσαμπουκαλεμένο, γιατί ναι, και γκρουβ έχει και πιο αργούς ρυθμούς σε σημεία ως είθισται σε αυτόν τον ήχο, αλλά συνολικά τα παλικάρια βγάζουν πυγμή, βγάζουν εώς και θυμό και πολλά τραγούδια καταλήγουν να με ξεσηκώνουν και με τσιτώνουν.
Μουσικά, ο δίσκος είναι ριφφάτος, σίγουρα σε κάθε κόμματι έπιασα ριφφς που να γούσταρα, δεν φοβούνται να ανεβάσουν ταχύτητες και να ξεφύγουν από το αργό τέμπο που χαρακτηρίζει το είδος, η φωνή είναι εξαιρετική και το παλικάρι την μεταχειρίζεται όπως πρέπει, πραγματικά κολλάει 100% με τον δυναμισμό της μουσικής τους. Επιπλέον, το άλμπουμ χαρακτηρίζεται από τούμπανη παραγωγή και χρειάζεται ειδική μνεία για τους στίχους που ξεφεύγουν από τη νόρμα του στονεροντουμ και παρουσιάζουν μια κοινωνική ευαισθησία και, γενικά, έχουν μια πιο “political” προσέγγιση. Δεν διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας ούτε είναι στίχοι που θα σε βάλουν σε σκέψεις, αλλά αν μη τι άλλο είναι κάτι που συναντάς σπανιότερα σε αυτόν τον ήχο.
Ξεχωριστή αναφορά χρειάζεται να κάνω στο εναρκτήριο “No Escape”. Τον δίσκο τον έχω ακούσει 2 φορές, το κομμάτι πρέπει καμια 10αριά και συνεχίζω. Λειτούργησε σαν φάρμακο κυριολεκτικά, μου βγάζει μια φρεσκάδα και μια ξενοιασιά που χρειαζόμουν πολύ αυτές τις μέρες. Είναι σίγουρα ένα κομμάτι που θα μπορούσα να το είχα ακούσει δέκα χρόνια πριν και να το θυμάμαι με νοσταλγία στο σήμερα.
Anyway, thanx @Achamian, ωραιότατος ο δίσκος! Cheers, είθε να ξανασυναντηθούν οι προτάσεις μας!
11 Likes
Χαίρομαι που το ευχαριστήθηκες, προσωπικά έχω λιώσει το Sharpen the spear, εξαιρετική Sabbathila, εποχών Martin. Σύντομα και οι δικές μου εντυπώσεις για Tarot.
1 Like
Μεγάλη ρεφρενάρα το Sharpen The Spear, σχεδόν γηπεδικό!
1 Like
Σε λίγο βλέπω θα ανέβει και η παρουσίαση στο σάιτ.
Ετοιμος κι εγω μετα απο ενα 5ωρο ακροασεις στο repeat, μου αρεσε αρκετα ο δισκος.
Οι Jim Hayes Band ειναι μια σχετικά άγνωστη μπαντα απο το New Jersey και παίζουν blues/rock. Κυκλοφορησαν το “Amazing Years” το 2015. Δεν είχα ακούσει τίποτα από αυτούς, ούτε καν το όνομα τους, πριν μου τύχει το Amazing Years.
O δίσκος ξεκινάει πολυ ωραία με το River of mercy, ενα ρυθμικο και αρκετα catchy κομμάτι και συνεχίζει στο ομώνυμο Amazing Years που με έναν αργο, σχεδον υπνωτιστικό, μελαγχολικό ρυθμό και μερικά πολύ όμορφα σύντομα leads διάσπαρτα σε όλη τη σύνθεση είναι απο τα ωραιότερα κομμάτια του δίσκου. Συνεχιζει με τo συμπαθητικο blues/rock Ηell και το ταξιδιάρικο Roam και ανεβάζει γκάζια με το πολυ ωραίο Only way home, που ακολουθείται από το Devil will, ενα από τα πιο ιδιαίτερα κομμάτια του δίσκου. Το Reflections που ακολουθει ειναι η πιο alt-rock στιγμή του δίσκου, και συμβάλει θετικά στην ποικιλομορφία του. Μετα το συμπαθητικό και πιο country υφης Sweet america ακολουθει το πιο ροκαδικο (με την blues/rock εννοια) Let it go με ενα πολυ ωραιο riff, ωραια φωνητικα και μια πολυ ταιριαστή γεφυρα που ακολουθείται από το καλύτερο μάλλον guitar solo του δίσκου. Επιστροφη σε πιο αργές blues φόρμες με το εξαιρετικο Αlong the way. Στη συνέχεια ακούμε το φανταστικο Land of Zen, με τις πολύ ωραίες ακουστικές κιθάρες, φωνητικές μελωδίες και τον πολυ ωραιο στίχο του και εκεί που ξεκινάει το lead και λες τώρα θα απογειωθεί, το περνάω στο κινητό επί τόπου να έχω να το ακούω, ξαφνικά το κομμάτι τελειώνει 
. Ο δίσκος κλείνει με το A little more που λειτουργεί πολύ ωράια ως outro με τον νωχελικό ρυθμό του.
Τι μου αρεσε: τιμια μπαντα, βγαζει αγαπη γι αυτο που κανει, και έχει μερικές πολύ ωραίες ιδέες. Ωραια παραγωγη, καθαρή και συγχρονη. Λογικα θα γυρισω πισω να το ξανακουσω καποιες φορες στο μελλον. Στα Amazing years και Land of Zen ειδικα που είναι και οι κορυφαιες στιγμές του δίσκου, θα επιστρεψω σίγουρα.
Τι θα το εκανε να μου αρεσει ακομα περισσοτερο: Περισσοτερη πρωτοτυπια, περισσοτερα leads.
Για όποιον θέλει να το ακούσει:
9 Likes
Ακόμα και να έχει ακούσει κάποιος ή να ξέρει καλά το άλμπουμ που του έτυχε, έχει ενδιαφέρον να το ακούσει ακόμη μια φορά τώρα και να πει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του γι αυτό τη στιγμή που το άκουγε. Υπό αυτήν τη λογική, έχει αξία να βάλουμε και πολύ γνωστά άλμπουμ.
@QuintomScenario νομίζω δεν το έχω ακούσει - ή δεν το θυμάμαι τέλος πάντων. Θα επανέλθω!
6 Likes
Χαααα γαταακια εσείς έχετε να κάνετε ένα review σε απλά καθημερινά δισκάκια και εγώ έχω μια πολυεπίπεδη ροκ όπερα στα χέρια μου! @Sevek Ανυπομονώ να πάω σπίτι να το ξαναβάλω…
Υ. Γ. Είναι από αυτούς τους δίσκους που θες το γαμημενο το βιβλιαράκι, γαμω τα ψηφιακά μου και γαμω τα lockdown μου που είναι όλα τα δισκάδικα κλειστά…
3 Likes
Μου έτυχε ο φίλτατος @Dr.Feelgood που έχει τύχει να έχουμε ανταλλάξει και 2-3 κουβέντες σε πιο προσωπικό επίπεδο και κυρίως από τα γραφόμενα του εδώ μέσα, ήμουν σίγουρος ότι η πρόταση του θα είναι πολύ κοντά στα δικά μου ακούσματα και δεν έπεσα έξω!
Το τρίο από τα Χανιά με το όνομα No Clear Mind δεν το γνώριζα. Έιδα ότι ανήκουν στο ρόστερ της Inner Ear Records και ελπίζω να μου επιτραπεί μια μικρή παρέθενση, ώστε να γράψω δυο λόγια για το label. Χαίρομαι που υπάρχουν τέτοιου είδους προσπάθειες στην Ελλάδα στον εναλλακτικό ήχο γενικότερα και από αυτήν την προσπάθεια έχουν αναδειχθεί κάποιες αγαπημένες μου μπάντες όπως: Gravitysays_I, May Roosevelt, Mechanimal και Sofia Sarri
Πάμε τώρα στο ζητούμενο, όπου είναι ο δεύτερος δίσκος των No Clear Mind με τίτλο Mets. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση πριν καν πατήσω play, ήταν το Floyd-ικό εξώφυλλο.
Με λίγο ψάξιμο, βρήκα ότι το συγκεκριμένο σκηνικό είναι από την “πυραμίδα” που βρίσκεται στα Τίρανα και είχε σχεδιαστεί από την γυναίκα και την κόρη του Χότζα.
Τον δίσκο τον άκουσα 4 φορές από χθες και είναι κατα βάση ορχηστρικός (με ελάχιστα φωνητικά σε κάποια τρακς). Οι επιρροές από τους Pink Floyd δεν εξαντλούνται μόνο στο εξώφυλλο αλλά και στην μουσική τους (κυρίως στην πρώιμη περίοδο των Floyd). Ποστ-ροκίζει αρκετά, όχι όμως με την κλασική έννοια και ακούω ψήγματα Χατζιδάκι τα οποία με χαροποιούν πολύ. Τα συναισθήματα που μου προκάλεσε η ακρόαση, δεν ήταν ούτε σκοτεινα, ούτε φωτεινά, ούτε χαρά, ούτε και λύπη, παρά μόνο μια πολύ γλυκιά μελαγχολία και νοσταλγία. Είναι ότι πρέπει να αράξεις με ακουστικά και να αδειάσεις το κεφάλι σου από τα όποια προβλήματα και να το γεμίσεις με αναμνήσεις και όνειρα.
Ευχαριστώ πολύ τον Doctor για την πρόταση του και ελπίζω να του αρέσει η επίλογή μου (Shora). Eυχαριστώ επίσης και τον @JTN για την προτροπή και για όλο αυτό που δημιούργησε.
Κλείνοντας, ελπίζω όταν τελειώσει ο πρώτος κύκλος να ανοίξει και δεύτερος και να μου τύχει κάτι έξω από τα νερά μου γιατί πολυ safe (για εμένα) ήταν ο πρώτος
10 Likes
Ναι ναι ισχύει. Και ειδικά οι δουλειές του Λουκασεν, είναι πάντα προσεγμένες. Αν θες σου βγάζω φώτο να γουστάρεις(όσο γίνεται δηλαδή, γιατί το real thing είναι αλλο πράμα)!
Είσαι και άτυχος που είναι 2 cd, αλλά τι να κάνομεν 
1 Like
Βασικά κολωφαρδος ειμαι γιατί μου αρέσει και γιατί βρήκα αυτό με όλα τα
Lyric Video που ειλικρινά δεν ξέρω ποιος μερακλής το έφτιαξε αλλά θα το τιμήσω!
@Pargalatsos Πέρα από την μικρή διόρθωση ότι ο δίσκος βγήκε το '15, θα πω, ωωωω, αλήθεια τώρα; Φοβόμουν μην φανεί βαρετό, αλλά χαίρομαι πολύ πολύ που σου άρεσε!! ^-^ Έχετε πέσει όλοι με τα μούτρα στο μεταξύ κι εγώ έλεγα να το αφήσω για σκ και νιώθω τώρα κάπως… μειονεκτικά. ;p
1 Like
Με ξεγελασε οτι στο reverbnation ελεγε 2019, μαλλον ειναι η χρολογια που το ανεβασαν εκει. Το διορθωσα, για να μην γραφουμε και ανακριβειες
1 Like
Λοιπον σκεφτομουν αυτο και θελω να πω οτι ειναι καλη ιδεα για οποιον θελει να το κανει. Καλυτερα ομως να γινεται πρωτα η κριτικη απο αυτον που του εχει ανατεθει, και μετα να προσθετει αυτος που προτεινε το αλμπουμ την δικη του αποψη ή οτι θελει, αν θελει φυσικα. Να μην γινει υποχρεωτικο δηλαδη.
Εγω θα ηθελα να πω 2 λογακια δηλαδη για τον δισκο που προτεινα, αλλα μονο αφου το ακουσει ο μανος87. Το βρισκω λιγο πιο ενδιαφερον να ακουει ο καθενας μας τον δισκο που του προταθηκε χωρις κανενα bias, με μονη πληροφορια οτι αυτος που το προτεινε το βρισκει καλο δισκο (μαλλον)
2 Likes
Ναι ναι, αυτό εννοούσα, μάλλον όχι τόσο κατανοητά
Oταν γίνει η “κριτική” του άλμπουμ που έχει προταθεί από αυτόν που τον άκουσε, να γράφει και αυτός τον έχει προτείνει.
2 Likes
Θα ηταν πολυ ενδιαφερον, συμφωνω και με αυτη τη σειρα, πρωτα αυτος που του ανατεθηκε. Θα βλεπαμε και τις διαφορετικες οπτικες στον ιδιο δισκο. Αλλωστε αυτος που προτεινε το δισκο δεν εχει να κανει και πολυ homework, εφοσον ειναι δισκος που του/της αρεσει ευκολο ειναι να γραψεις δυο λογια
1 Like
Ναι, εν προκειμένω θα έλεγα “ωραίος δίσκος”, είναι πράγματι δυο λόγια. ;p Όχι οκ, είναι πολύ καλή ιδέα και θα είναι και πιο ολοκληρωμένη η παρουσίαση, για όποιον έχει την όρεξη.Εγώ ας πούμε νιώθω ανασφάλεια να γράφω για μουσική κι έτσι κάπως δυσκολεύομαι και έχω ήδη ψιλοαγχωθεί με το ότι έχω να γράψω για κάτι, αλλά νταξ, that’s just me.
2 Likes
Για την ακρίβεια έχεις να γράψεις για δύο δίσκους, όχι μόνο για έναν.
2 Likes