Album Exchange

Διάφορα
#1223

61zeVZjqXJL.SL1200
61zeVZjqXJL.SL12001200×1200 94.8 KB

Queens of the Stone Age - …like Clockwork (2013)
(πρόταση album από @nnnkkk)

Δηλώνω από την αρχή ότι το “…like Clockwork” είναι ίσως στο top 3 μιας μπάντας που ανέκαθεν γούσταρα απίστευτα και με εξαίρεση το “Era Vulgaris” δεν έχει κυκλοφορήσει δίσκο που να μη μου αρέσει. Η αγάπη αυτή ξεκίνησε φυσικά από τους Kyuss. Η πραγματική μαγκιά του Homme όμως είναι ότι απέδειξε πρώτον ότι μπορεί να παίξει και άλλη μουσική από αυτή που τον μάθαμε, αλλά και δεύτερον - δυστυχώς για εμάς - δεν είχε ανάγκη τους Kyuss και τη μουσική τους. Ξεκάθαρα με πιο pop επιρροές, πράγμα που οφείλεται και στη φωνή του Homme, αλλά με τον rock χαρακτήρα πάντα στον παρονομαστή.

Δε θα πω πολλά γιατί δεν έχω τον χρόνο που θα ήθελα, αλλά κυρίως γιατί είναι η τρίτη φορά που μου τυχαίνει δίσκος που έχω λιώσει κυριολεκτικά, οπότε δεν υπήρχε αυτό το κομμάτι της ευχάριστης ή δυσάρεστης έκπληξης που περιμένω από αυτό το παιχνίδι. Το “…like Clockwork” είναι δισκάρα και σε αυτό που θα ήθελα να σταθώ πάνω από όλα είναι το τραγούδι “I Appear Missing”, το οποίο και θεωρώ ένα από τα καλύτερα της καριέρας τους, με τα ακόρντα και τις συγχορδίες του να μου τρελαίνουν τον εγκέφαλο όταν το ακούω ή το παίζω στην κιθάρα. Το θεωρώ μεγαλοφυή σύνθεση. Νομίζω ότι η live εμφάνιση στον Letterman με το τραβηγμένο με solos outro του δίνει πολλούς extra πόντους, και ένα πράγμα που πάντα με πώρωνε ακόμα περισσότερο στις μπάντες που μου άρεσαν είναι όταν live έπαιζαν τα τραγούδια καλύτερα από τους δίσκους.

Τώρα, σε γενικές γραμμές ο δίσκος κυμαίνεται στα feel good μονοπάτια της μπάντας, όπως μας έχουν συνηθίσει. Με καραντίνα και χειμώνα δε μου το βγάζουν να τους ακούσω. Η φάση είναι να keep my eyes peeled για τα cocktails καθώς I sit by the ocean, συζητώντας με φίλους για τo vampyre of time and memory και χαϊδεύοντας αδέσποτους κολοβούς σκύλους που τα γλυκά τους μάτια μας δείχνουν την ευγνωμοσύνη που θα μας έδειχνε η ουρά τους if they had a tail. Το καλοκαίρι άλλωστε που my god is the sun και όλοι είμαστε πιο ευδιάθετοι και πίνουμε τα cocktailάκια μας, η kalopsia μπορεί να αποβεί μοιραία γνωρίζοντας fairweather friends και να περιμένουμε πολύ περισσότερα από τα ψέματα που μας τάζουν. Δεν είναι όλες οι καταστάσεις για smooth sailing, πρέπει να προσέχουμε. Και κυρίως να μην πίνουμε πριν μπούμε στη θάλασσα. Ένας από την παρέα να appear missing, πάει τη γαμήσαμε, ακόμα και να τον βρούμε μετά γιατί πολύ απλά είχε πάει για κατούρημα ενώ εμείς ήμασταν πολύ λιώμα για να το συνειδητοποιήσουμε έγκαιρα, μας χάλασε τη feel good διάθεση του δίσκου. Απαιτείται λοιπόν υπευθυνότητα όταν ακούμε Queens of the Stone Age. Και όλα δουλεύουν like clockwork.

QOTSA - I Appear Missing (Live On Letterman)
https://www.youtube.com/watch?v=EqFnDWdUBi8

9 Likes
#1224

@pantelis79 @MrBeast @pantelis79 @MrBeast @QuintomScenario @martian
@SvenN @Giasonas @nikatapi @Spyros_Koukas @Sevek
@RiderToUtopia @matia @Dr.Feelgood @nnnkkk

αντε παιδια, μη με κανετε να το σταματησω

@Sh_Wo_f νέο

θέλω αλμπουμ σε γλώσσα εκτός της αγγλικής!!
ελληνικά δεχόμαστε
άντε και αγγλικά δεχόμαστε εφόσον είναι δίγλωσσο και πάνω

1 Like
#1225

Η εκδοση του 1998 - της χρονιασ που βγηκε ο δισκος - το εχει 6ο.

1 Like
#1226

μας γάμησες, ο ωκεανός του προγκ με περιμένει ΠΟΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΩ

1 Like
#1227

Πιστεύω αυτήν τη στιγμή γίνεται μία εσωτερική μάχη στο μυαλό του Αποστόλη για το αν θα προτείνει γιαπωνέζικο crust, ελληνόφωνο punk, ισπανικό post-punk ή νορβηγικό black metal.

8 Likes
#1228

Ειμαι τρομερα χαρουμενος που σου αρεσε τοσο πολυ.
Ευχαριστω για το laughing stock. Δεν ηξερα τι να περιμενω πριν το βαλω και εφαγα μεγαλη σφαλιαρα. Ξανά «ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ»

2 Likes
#1229

Σπιντάρω λίγο κι εγώ, ώστε να συμμετάσχω στο καινούργιο που με ψήνει απείρως και έχω διάφορες επιλογές στο μυαλό μου (@Ktn δεν θα βάλω κάτι “μακαρονάδικο”, ίσα ίσα επείδη μου την είπες :stuck_out_tongue: ). Σόρρυ που δεν κατεβάζω αναλυτικό κείμενο, ελπίζω θα είναι η μοναδική φορά.

Descendents - Milo Goes To College
Descendents_-_Milo_Goes_to_College_cover
Ξεκινάω από τα βασικά. Ντροπή μου (ή και όχι), δεν είχα ακούσει ποτέ νότα από τους Descendents, τουλάχιστον εκουσιώς. Όχι ιδιαίτερα περίεργο, αφού δεν με λες ακριβώς φανατικό του hardcore punk τα τελευταία πολλά χρόνια, αλλά τα βασικά θεωρούσα ότι τα είχα ακούσει και αρκετά από αυτά επανέρχονται στα ηχεία ακόμη και σήμερα, στο κατάλληλο μουντ.

Ε, εδώ ήμουν αδιάβαστος, και η τυχαία ευκαιρία να ακούσω επιτέλους έναν κλασικό δίσκο ήταν ταμάμ. Δίσκος σφηνάκι, 20 λεπτάκια καλού μελωδικού hardcore, με το μπάσο αναμενόμενα πιο μπροστά, να ηγείται της εκάστοτε σύνθεσης, “νευρόσπαστα” τύμπανα που θέλουν χώρο και τον παίρνουν και πολύ περισσότερη μελωδία από τη μέση hardcore μπάντα - τουλάχιστον όπως την έχω εγώ στο μυαλό μου.

Μεγάλο συν ότι το punk του “Milo…” είναι πολύ catchy και άμεσο, κάτι που μπορεί να επιβεβαιώσει η 11χρονη αδερφή μου - (όχι και τόσο) μεγάλη ιστορία, αλλά το αποτέλεσμα ότι έφτασε από την K-pop στο punk δείχνει πρόοδο. Επόμενο βήμα το europower και κατόπιν το prog; - ή και όχι, κρίμα είναι το παιδί να γίνει β(λ)αμμένος παουεράς σαν και του λόγου μου.

Σε κάθε περίπτωση, ωραιότατη επιλογή το άλμπουμ, εγώ γούσταρα, η αδερφή μου περισσότερο, παντού win-win. Θενκς @anhydriis

7 Likes
#1230

Υπεραγαπητος και τεραστιος δισκος, χωρις το milo το ποπ-πανκ δεν θα ηταν το ιδιο.

1 Like
#1231

image

Los Angeles (1980) από τους Χ. Μια πρόταση του @Ktn. Καθώς και μια συγνώμη από μένα για την εξοργιστική καθυστέρηση του review αυτού.

ΠΑΝΚ λοιπόν. Not my cup of tea, διαχρονικά. Έχω προσπαθήσει πολύ στο παρελθόν (μεταξύ my 20s και 30s κυρίως) να ασχοληθώ σοβαρά με το ιδίωμα, χωρίς κάποιο αποτέλεσμα. Και Clash δοκιμάσαμε και Stooges και Television και Pistols και Kennedys αλλά πάντα το ταμείο ήταν μείον… Μπορεί να φταίει ότι συνήθως δίνω 90% προτεραιότητα στη μουσική και μόνο 10% στη θεματική των στίχων (μόνο όταν μιλάμε για alt-right μορφώματα, το ratio αυτό γίνεται 0%-100%). Αφαιρώντας λοιπόν την ομολογουμένως ελκυστική θεματική του ιδιώματος, μένουμε με μια μουσική τα USPs της οποίας μπορεί κάποιος να τα βρει σε πολλά metal genres, τολμώντας να πω και σε ανώτερη ποιότητα.

Το συγκεκριμένο album πάντως έχει διάφορα στοιχεία που ομολογώ ότι με εξέπληξαν. Δεν είναι μόνο το cover στο Soul Kitchen (!), είναι ότι όλος ο δίσκος διαχέεται από μια ξεκάθαρη Manzarekean influence (!!), πράγμα σίγουρα θετικό καθώς ο R.M. εκτέλεσε χρέη παραγωγού (!!!) για το Los Angeles. Ανίερος στα χαρτιά συνδυασμός που όμως λειτουργεί πολύ καλά στην πράξη.

Επίσης, οι Χ είναι αρκετά πιο άρτιοι τεχνικά σε σχέση με άλλους συνοδοιπόρους τους στο ιδίωμα. Τα φωνητικά παραδόξως δεν με ενοχλούν ενώ το μόνο στοιχείο που εκτιμώ στο καθαρόαιμο ΠΑΝΚ, τη μικρή διάρκεια των κομματιών δηλαδή, είναι παρόν κι εδώ.

Συμπερασματικά, το κλισέ που υποβόσκει στις περισσότερες κριτικές αυτού του thread, ισχύει πανηγυρικά κι εδώ. ΔΕΝ υπήρχε ούτε μία στο εκατομμύριο να ακούσω αυτόν τον δίσκο από μόνος μου. Και άξιζε τον κόπο, μιας και η τεκτονική πλάκα που ονομάζεται ΠΑΝΚ μετακινήθηκε κάποια χιλιοστά προς την κατεύθυνση της πλάκας που ονομάζεται ΠΙΟΥΡ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΤΟΥ ΣΒΕΝΝ. Υπολείπονται κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα βέβαια ακόμα but still…

7 Likes
#1232

^ :smiley: :star_struck: :orange_heart:

εδιτ : χάρηκα για τον δίσκο περισσότερο ε, είναι τέλειος, μετά είδα αυτό

και φουρκίστηκα ;p

4 Likes
#1233

Αρχικά, να ζητήσω συγγνώμη από τον @JTN για την καθυστέρησή μου. Δεν έχω να δικαιολογηθώ, το παρατράβηξα μόνος μου αν και θα προσκομίσω την άποψή μου ότι το ελάχιστο των ημερών είναι κάπως πιο λειτουργικό. Συγγνώμη και από σένα @furor, γιατί πρότεινες κάτι και θέλεις εννοείται να δεις πως το αντιλαμβάνεται ο άλλος, σε καταλαβαίνω.

Μπαίνουμε λοιπόν σε αυτό που είναι για Ανοιξιάτικους και Καλοκαιρινούς καιρούς. Τυχαίο, βέβαια, το γεγονός ότι οι Hundredth κατάγονται από την Καλιφόρνια, αλλά η ηχητική τους προσέγγιση - περισσότερο ως καθολικός ήχος που αντιπροσωπεύει τους ίδιους και όχι ως απαραίτητη κατάταξή τους κάπου - τούς παρέχει τη σκέψη της εαρινής αύρας (κάτι σα shoegazing indie ηλιοβασίλεμα).

Το “Rare” είναι ένας ποδηλατικός δίσκος. “Υπάρχουν τέτοιοι;” θα αναρωτηθείτε… Ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν, καθώς δεν διαμορφώνουν καλύτερα τα τοπία μέσα από τα οποία περνάς, αλλά διευκολύνουν τις αρθρώσεις στο πετάλι σε ανηφόρες, κατηφόρες κι ευθείες. Ωραία παραγωγή, ωραίες κιθάρες, ωραία και τα διάφορα ηχοχρώματα που αναμειγνύουν στον “καμβά” τους.

Υπάρχουν, όμως, και δύο “αλλά” που με κρατούν από το να μιλήσω ακόμη πιο διθυραμβικά για τον δίσκο. Το ένα απευθύνεται στα φωνητικά, που ενώ λες στην αρχή ότι αυτός ο ήχος μάλλον τέτοια χρειάζεται, εν συνεχεία στο πέρασμα της μέσης και της προσπάθειας να φτάσεις στο τέλος (αν είσαι καθιστός και δεν ποδηλατείς), συνειδητοποιείς ότι απουσιάζει μία πολυμορφικότητα από αυτά. Είναι ένα ίδιο τέμπο που καλό θα είναι να είσαι “μύστης” αρεσκείας σε τέτοια φωνητικά για να αναπαυτείς.

Το δεύτερο “αλλά” έγκειται στο σύνολο των τραγουδιών και στη μονοτονία που βρίσκεις σε όλα σχεδόν τα τραγούδια. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι από αυτούς τους δίσκους, που τα τραγούδια έχουν μία ομοιογένεια παραπέμποντας σε ένα άσμα που απαρτίζεται τμηματικά. Δε συμβαίνει, όμως, κάτι τέτοιο. Αν δεν είσαι εν κινήσει, αυτός ο δίσκος μπορεί να σε κουράσει (αν δεν είσαι και του ήχου συν τοις άλλοις).

Ίσως είναι το ότι δεν δίνουμε και αρκετές ευκαιρίες σε κάποιους δίσκους και προσωπικά το ομολογώ ότι έχουν υπάρξει δίσκοι που τους αδίκησα στην αρχή και μετά μου αποκαλύφθηκαν. Μπαίνουν, όμως, στη μέση αυτά τα δύο “αλλά”, που συνήθως δε με κάνουν να μετανιώνω που δε ξανάκουσα κάποιον δίσκο, τουλάχιστον ενόσω κάθομαι.

6 Likes
#1234

ΑΙ ΑΜ ΝΟΤ ΠΑΝΚ ΜΑΤΙΡΙΑΛ! ΣΟΡΡΥ ΝΟΤ ΣΟΡΡΥ!
:stuck_out_tongue_winking_eye: :rofl:

2 Likes
#1235

no problem!

1 Like
#1236

Sorry κι απο εμενα και τον παργαλατσο που αυτος φταιει για ολα για αυτο το exchange - καθυστερησα παρα πολυ να ξεκινησω να ακουω το The Art of navigating by the stars (TAONBTS στο εξης) των Sieges Even, βασικα πρωτη φορα το ακουσα πριν 4 μέρες και 4-5 ακροασεις που καταφερα να κανω ειναι πολυ λιγες για ενα progressive album 63 λεπτών. Οποτε θα πω δυο λόγια γι’ αυτο εστω και αν αισθανομαι πως με μερικες ακροασεις ακομα θα ειχα πιο ολοκληρωμενη αποψη.

51up4z+-eJL.SY450

Οι Sieges Even είναι μια prog metal μπαντα από το Μόναχο (fun fact: το πρωτο ονομα της μπάντας ηταν… Sodom, το οποιο ομως κρατησαν οι ελαχιστα παλιοτεροι φιλοι μας απο το Gelsenkirchen!). Ξεκινησαν το 1982, αλλα το πρώτο τους LP ηρθε 6 χρόνια αργότερα το 1988. Το TAONBTS κυκλοφόρησε το 2005, τρια χρονια πριν τη διαλυση τους λόγω μουσικών διαφορών. Ειχα ξανακουσει υλικο της μπαντας, αλλα με “τουριστικο” τροπο θα ελεγα, χωρις να εντρυφησω ποτε σε καποιο δισκο τους.

Το πρωτο που μου εκανε εντυπωση ακουγοντας το δισκο ειναι το ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ-ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ-ΓΑΜΑΤΟ-ΤΣΑΜΠΙΟΝΣΛΙΓΚ ΕΠΙΠΕΔΟΥ rythm section. Σε ολη τη διαρκεια του δισκου μπασο και τυμπανα μονιμως παιζουν κατι πολυ απο απλα ενδιαφερον εως και ω-να-σου-γαμησω-δικεμου, ειτε στις groovy (με την πιο rock- βλ. Rush- εννοια του ορου) ειτε στις πιο λυρικες στιγμες του album. Oι επιρροες απο Rush και Yes ειναι αυτές που επικρατούν, στα δικά μου αυτια τουλάχιστον, με αρκετες προσθηκες απο 90s prog metal -βλ. τους λιγο μεταγενεστερους ως προς την ιδρυση τους Dream Theater και Pain of Salvation, λιγο απο Fates Warning και θα τολμησω να πω και λιγο απο Tool, καθως και στιγμες που θυμιζουν μετρηματα πιο συγχρονου metal σε καποια riff/ρυθμους περασμενα ομως σε πιο rock φιλοσοφια και οχι heavy as fuck προσεγγιση. Μεσα απο μεγαλη πληθωρα επιρροων περασμενων μεσα απο το φιλτρο της μπαντας, το TAONBTS καταφερνει να ακουγεται ως ενα αυτοφωτο δημιουργημα και οχι αντιγραφη κάποιου αλλου καλλιτεχνη. Η παραγωγή ειναι παρα πολύ καθαρη και οργανικη, και εξαιρετική θα ελεγα, εστω και αν θα ηθελα λιγο πιο heavy ηχο που θα αναδεικνυε καποια διασπαρτα μεν, αλλα πολυ δυνατα heavy riffs. To album ειναι οριακα heavy ωστε να χαρακτηριστει ως prog metal, θα μπορουσε να χαρακτηριστει ανετα και ως prog rock, αλλα ποιος δινει τον κωλο ενος αρουραιου για τις ταμπελες οταν οι συνθεσεις του δισκου κλωτσανε καποιον σοβαρο κωλο (sic)

Ο δίσκος ξεκιναει με το δαιδαλωδες The weight, γεματο απο μικρές rythm section στιγμες prog απολαυσης. Συνεχιζει με το εξαιρετικο The lonely views of condors που το χαρακτηριζουν οι πολυ ωραιες φωνητικες γραμμες, To Unbreakable που ακολουθει ειναι μια πολυ ωραια prog μπαλαντα. Το πιο σκοτεινο Stigmata που ακολουθει ειναι απο τις κορυφαιες στιγμες του δισκου. Το Blue wide open που ειναι μια ηρεμη και ομορφη μπαλαντα που ακολουθείται απο το ονειρικο/υπνωτιστικο To the ones who have failed που με τις πολυ ωραιες μελωδιες του και καποια πολυ ωραια heavy riff στη μεση της συνθεσης ειναι και αυτο απο τις κορυφες του δισκου. Το επομενο κομματι, Lighthouse, ειναι μια ομορφη prog rock συνθεση με πολυ ωραιες κιθαρες. Το τελευταιο κομματι, Styx, με την φευγαλεα μυστηριακη αυρα του κλεινει με πολυ ωραιο τροπο το δισκο. Ολα τα κομματια καταφερνουν να ειναι ταυτοχρονα πολυπλοκα, proggy και τεχνικα, αλλα και σχετικα ευκολοακουστα και catchy, ενα χαρακτηριστικο που κανει το δισκο ενα πολυ ευχαριστο ακουσμα απο τις πρωτες κιολας ακροασεις.

Συμπερασματικα, μπορω να πω με σιγουρια πως το TAONBTS ειναι ενας εξαιρετικος δισκος, στον οποιο σιγουρα θα αφιερωσω αρκετα περισσοτερες ακροασεις στο μελλον. Thanks @tylerdurden για την εξαιρετικη προταση!

9 Likes
#1237

Να πω και γω με την σειρά μου ένα τεράστιο συγγνώμη από όλους στο θρεντ και κυρίως στον @matia. Έχω ένα σωρό λόγους που καθυστέρησα, ευτυχώς κάνενας σημαντικός - κυρίως όμως το γεγονός ότι προσπαθώ να ξαναστείσω το μουσικό πισί μου, το οποίο μου έχει βγάλει την παναγία :smiley:
Ένας άλλος λόγος είναι ότι ξεκινησε πάλι η τηλεκπαίδευση και δουλέυω στο ίδιο δωμάτιο με τον μικρό και δεν θα έλεγα ότι είναι καλή ιδέα να ακούω death metal την ίδια ώρα :smiley:

Τους Parius λοιπόν τους ήξερα, οπότε είδα με απόλαυση το match-άρισμα με τον @matia, αν και δεν είναι νέο άκουσμα, είναι ένας δίσκος που δεν έχω ακούσει. Αντιθέτως έχω ακούσει το Let There Be Light EP τους, κυκλοφόρησε 1 χρόνο πριν από το album που μου έτυχε και το είχα ακούσει λόγω του καταπληκτικού του εξώφυλλου. Δεν θυμάμαι γιατί είχε πέσει στην αντίληψη μου - είτε γιατί ο @matia είχε ποστάρει το Eldritch realm στο αντίστοιχο θρεντ τότε, είτε γιατί σερφάροντας, είχα πετύχει αυτό το εξωφυλλο.

Σε κάθε περίπτωση, δεν είχα εντρυφήσει στην μουσική τους, γιατί είχα μόνο το bandcamp τους και εγώ είμαι mp3ακιας, οπότε δεν μπορούσα να το ακούσω όπως ήθελα (ακόμα το ψάχνω είναι η αλήθεια).

1200×1200

Οί τύποι λοιπόν παίζουν death metal. Όχι σκέτο death metal, progressive death metal. Aν θα μπορούσα να τους περιγράψω κάπως, είναι λες και βάζεις σε ένα μπλέντερ τους Revocation και τους Faceless και έχεις αυτό το αποτέλεσμα.
Σε καμία περίπτωση δεν έχουν σχέση με τους παραπάνω, απλά τους χρησιμοποιώ για να καταλάβουμε που κινούνται ηχητικά.
Όπου αυτό είναι στο τεχνικό death/thrash με σχετικά κανονικό κουρδισμα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν ακούγεται τόσο υποχθόνιο, αλλά περισσότερο τσιτωμένο (δεν έχει πάρει κόκα όμως), με πολλά μελωδικά στοιχεία τα οποία θα μπορούσα σε σημεία να θυμίσουν ακόμα και Opeth. Έχουμε χρήση πιάνου, synth (διακριτικά) που δίνουν μια ποικιλία στο συνολικό άκουσμα.

Οι παραπάνω εναλλαγές βρίσκονται σχεδόν σε κάθε κομμάτι, αλλά δεν είναι καθόλου παραταιρες, καθώς είναι πολύ δουλεμένο το σύνολο της μουσικής που έχουν γράψει. Αυτό που μου έκανε εντύπωση (σε αντίθεση με το προαναφερθεν EP ), είναι πως αυτά που ξεχωρίζουν περισσότερο είναι τα “ξενα” σημεία προς το death metal και όχι ο “πυρήνας” της μπάντας, τα οποία μου ακουστηκαν σε κάποια σημεία, τετριμμένα(όχι κακά, αλλά όχι τόσο καλά ώστε να ξεχωρίσουν).
Aξιοσημείωτο επίσης είναι το γεγονός του φωνητικού χαμαιλεοντισμού (εκτός του μουσικού δηλαδή).

Γενικά δεν εντυπωσιάστικα, αλλά το πρόσημο είναι θετικότατο.
Αν ξεχωρισα κάποια κομ-μάτια παραπάνω, αυτό είναι το αρκετά σκοτεινό Between Hell & I, το πιο tech death Boundless και το τελευταίο Crashing Black Moon.

Εdit: @RiderToUtopia, άκου και το επόμενο, είναι ίσως-οριακά-καλύτερο.

6 Likes
#1238

image

#12

deadline 15/3

2 Likes
#1239

@Spyros_Koukas Έβαλες το Bacamarte θεοθεε, ήταν η πρώτη μου σκέψη, το έχω γράψει και στα σχόλιά μου, αλλά το φοβήθηκα, λέω σε ποιόν θα αρέσει εδώ. Ω, συγκινήθηκα, kudos :smiling_face_with_three_hearts:

εδιτ : ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΤΥΧΑΝ ΡΑΜΜΣΤΑΙΝ ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΥΤΥΧΩΣ

1 Like
#1240

bawnjorno

5 Likes
#1241

Καλά ρε, να πέσω σε τρίγωνο με Demoniac και Πανδημία; Επίτηδες το κάνετε;

2 Likes
#1242

1 Like