Να πω και γω με την σειρά μου ένα τεράστιο συγγνώμη από όλους στο θρεντ και κυρίως στον @matia. Έχω ένα σωρό λόγους που καθυστέρησα, ευτυχώς κάνενας σημαντικός - κυρίως όμως το γεγονός ότι προσπαθώ να ξαναστείσω το μουσικό πισί μου, το οποίο μου έχει βγάλει την παναγία 
Ένας άλλος λόγος είναι ότι ξεκινησε πάλι η τηλεκπαίδευση και δουλέυω στο ίδιο δωμάτιο με τον μικρό και δεν θα έλεγα ότι είναι καλή ιδέα να ακούω death metal την ίδια ώρα
Τους Parius λοιπόν τους ήξερα, οπότε είδα με απόλαυση το match-άρισμα με τον @matia, αν και δεν είναι νέο άκουσμα, είναι ένας δίσκος που δεν έχω ακούσει. Αντιθέτως έχω ακούσει το Let There Be Light EP τους, κυκλοφόρησε 1 χρόνο πριν από το album που μου έτυχε και το είχα ακούσει λόγω του καταπληκτικού του εξώφυλλου. Δεν θυμάμαι γιατί είχε πέσει στην αντίληψη μου - είτε γιατί ο @matia είχε ποστάρει το Eldritch realm στο αντίστοιχο θρεντ τότε, είτε γιατί σερφάροντας, είχα πετύχει αυτό το εξωφυλλο.
Σε κάθε περίπτωση, δεν είχα εντρυφήσει στην μουσική τους, γιατί είχα μόνο το bandcamp τους και εγώ είμαι mp3ακιας, οπότε δεν μπορούσα να το ακούσω όπως ήθελα (ακόμα το ψάχνω είναι η αλήθεια).
Οί τύποι λοιπόν παίζουν death metal. Όχι σκέτο death metal, progressive death metal. Aν θα μπορούσα να τους περιγράψω κάπως, είναι λες και βάζεις σε ένα μπλέντερ τους Revocation και τους Faceless και έχεις αυτό το αποτέλεσμα.
Σε καμία περίπτωση δεν έχουν σχέση με τους παραπάνω, απλά τους χρησιμοποιώ για να καταλάβουμε που κινούνται ηχητικά.
Όπου αυτό είναι στο τεχνικό death/thrash με σχετικά κανονικό κουρδισμα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν ακούγεται τόσο υποχθόνιο, αλλά περισσότερο τσιτωμένο (δεν έχει πάρει κόκα όμως), με πολλά μελωδικά στοιχεία τα οποία θα μπορούσα σε σημεία να θυμίσουν ακόμα και Opeth. Έχουμε χρήση πιάνου, synth (διακριτικά) που δίνουν μια ποικιλία στο συνολικό άκουσμα.
Οι παραπάνω εναλλαγές βρίσκονται σχεδόν σε κάθε κομμάτι, αλλά δεν είναι καθόλου παραταιρες, καθώς είναι πολύ δουλεμένο το σύνολο της μουσικής που έχουν γράψει. Αυτό που μου έκανε εντύπωση (σε αντίθεση με το προαναφερθεν EP ), είναι πως αυτά που ξεχωρίζουν περισσότερο είναι τα “ξενα” σημεία προς το death metal και όχι ο “πυρήνας” της μπάντας, τα οποία μου ακουστηκαν σε κάποια σημεία, τετριμμένα(όχι κακά, αλλά όχι τόσο καλά ώστε να ξεχωρίσουν).
Aξιοσημείωτο επίσης είναι το γεγονός του φωνητικού χαμαιλεοντισμού (εκτός του μουσικού δηλαδή).
Γενικά δεν εντυπωσιάστικα, αλλά το πρόσημο είναι θετικότατο.
Αν ξεχωρισα κάποια κομ-μάτια παραπάνω, αυτό είναι το αρκετά σκοτεινό Between Hell & I, το πιο tech death Boundless και το τελευταίο Crashing Black Moon.
Εdit: @RiderToUtopia, άκου και το επόμενο, είναι ίσως-οριακά-καλύτερο.
). Σόρρυ που δεν κατεβάζω αναλυτικό κείμενο, ελπίζω θα είναι η μοναδική φορά.
