Λες και ειμαι στο γυμνασιο που γραφαμε κασσετες ο ενας στον αλλο. πραγματικα περιμενω καθε δευτερη τεταρτη με αγωνια να δω τι θα μου προταθει να ακουσω.
7 Likes
Sequence Theory Project - The Collapse of Civilization
To ζευγάρωμά μου με το @JTN, έφερε στα ακουστικά μου τον 2o δίσκο των Sequence Theory Project από το 2012. Την μπάντα δεν την γνώριζα ούτε ακουστά. Αν και τα ακούσματα μου από trip hop είναι τα πολύ βασικά (Portishead, Massive Attack, Tricky), το παρόν album θεωρώ ότι αντιποροσωπεύει αυτόν τον ήχο και το κάνει με ένα πολύ όμορφο αισθητικό αποτέλεσμα.
Άλλοτε trippy, άλλοτε dreamy και άλλοτε πιο ηλεκτρονικό και τσιτάτο, το album έχει ποικιλομορφία ήχων και εικόνων. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζουν και τα γυναικεία φωνητικά, που αν και στην αρχή ομολογώ ότι με προβλημάτισε η χροιά της κοπέλας, εντούτοις είναι χαρακτηριστικά μοναδική και εξυπηρετεί πολύ την ατμόσφαιρα του album. Εδώ να πω κιόλας ότι υπάρχουν και ελληνικοί στίχοι αλλά και αγγλικοί.
Πολλά όμορφα κομμάτα, (Kyttara, Angel’s lullaby, Saddest beauty, Little things, το πιο reggae that day κτλ).
Θα ήθελα να τους έχω πετύχει κάπου ζωντανά, καλοκαίρι σε open air. Πια θα έχω το νου μου!
Πολύ ωραία πρόταση και χαίρομαι που σου άρεσε το album του Nomik. Tην ίδια θερική αντίδραση είχα και εγώ, έχοντας τεράστια αγάπη και εκτίμηση στους Pillow.
Cheers!
6 Likes
σε ενα σημειο εχει και ρωσικά!
Το ντεμπούτο της Μελεντίνης ειναι επισης καταπληκτικο imho. Χωρις ηλεκτρονικα στοιχεια ομως. Πιανο, βιολι/βιολα, τσέλο, φαγκοτο/σαξόφωνα και θέρεμιν
2 Likes
Το έχω ακoύσει το explosions. Είναι πολύ καλό. Αφού είμαστε σε mood προτάσεων, εμένα μου έχει αρέσει και αυτό πολύ. Πιστεύω αξίζει να το ακούσεις βάσει αυτών που βλέπω ότι ακούς.
1 Like
αν δεν μπορεις να το επεξεργαστεις κανε νεο και θα σβησω το πρωτο
Έκανα νέο, thanks!
1 Like
#15
She_Wolf ακούει του Ktn,
Ktn ακούει του RiderToUtopia
RiderToUtopia ακούει της She_Wolf
deadline 26/4
Το tremors εχει ξαναμπει
1 Like
και ειχε προταθει σε αυτον που το προτεινει τωρα!
1 Like
Μηπως να αφησεις λιγο πιο ελευθερη τη συμμετοχη; Οποιος θελει να γραφει review, αλλιως στο τελος δεν θα μαζευόμαστε ουτε για πρεφα
καλυτερα να το σταματησω τελειως!
E όχι!
2 Likes
Δεύτερο ματσάρισμα με @Clairvoyant και μου έτυχε Billy Idol. Να πω ότι το ομώνυμο τραγούδι (Rebel Yell) το έχω ακούσει άπειρες φορές και είναι φοβερή κομματάρα. Με την ευκαιρία θα ακούσω και το υπόλοιπο άλμπουμ το οποίο είμαι σίγουρος ότι θα είναι καλό.
Γενικά είμαι φαν του Billy Idol (έχω ανεβάσει και τραγούδια του στο τόπικ “τι ακούτε τώρα”) χωρίς να έχω ακούσει όλη τη δισκογραφία του. Μου άρεσαν και κάποια τραγούδια που είχε βγάλει από τον τελευταίο του δίσκο Kings & Queens of the Underground (2014).
Και για να ξέρετε, ο Billy Idol έβγαλε πολύ πρόσφατα (το φθινόπωρο) καινούριο τραγούδι. Βασικά κάνει featuring για να ακριβολογούμε. Και μιλάμε για τεράστια τραγουδάρα, φανταστική σύνθεση.
@Clairvoyant σου έχω βάλει Nu Metal, ελπίζω να σου αρέσει. Πολύ αγαπημένη μπάντα οι Love and Death.
Λοιπόν έρχεται -μέχρι αύριο πιστεύω- η κριτική μου για το Allochiria Omonoia που μου έκατσε στη διασταύρωση με @eviL Εξαιρετικός δίσκος, τα τραγούδια είναι όλα ένα κι ένα, θα σας τα πω στο review.
Γι’ αυτό και το σχόλιο στο εξέλ.
Ποιοτικό ματσάρισμα @RiderToUtopia κάποια στιγμή είχα δοκιμάσει το Suffering Hour, είχα αντέξει περίπου το μισό, πάμε δυνατά για σοβαρή ακρόαση.
2 Likes
Η επιλογή του tremors ξανά μου έφερε την ιδέα να βάλουμε σε κάποιο επόμενο exchange τον αγαπημένο από αυτά που μας έχουν τύχει/ακούσει μέχρι τώρα.
2 Likes
Artist: Akercocke
Title: Choronzon
Year: 2003
Genre: Progressive Black/Death
Submitted by @apostolisza8
Choronzon λοιπόν, κι εκτός του εξαιρετικά φωτογενούς εικονιζόμενου 
είναι κι ένα album που αποτελείται από τα εξής περίπου συστατικά: 40% Progressive, 30% Death, 25% Black & 5% Grind (στο 3:28 του Scapegoat βρήκα και πρέζα από σολάκι Metallica! 
).
Εξαιρετικά τεχνικό κι ενώ με την πρώτη αυτιά νιώθεις ότι κάποια στοιχεία (time changes πχ) είναι ίσως ατάκτως ερριμμένα, μια πιο προσεκτική ακρόαση σε διαβεβαιώνει ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει σε καμία περίπτωση.
Λίγο με τα growls ζορίστηκα, αλλά για αυτό δεν φταίνε οι Akercocke αλλά το τρυφερό πόδι που έχω για ακουστικό πόρο.
Recommended!
6 Likes
Χαίρομαι που σου άρεσε!
Αν βρήκες ενδιαφέροντα στοιχεία στα μη extreme metal φωνητικά/μέρη, να ακούσεις και όσους ακολούθησαν, κάτι μου λέει πως κάθε δίσκος θα σου αρέσει και περισσότερο.
Τρελή αδυναμία αυτή η μπάντα, πολύ ιδιαιίτερος και ολόδικος τους ήχος, τρομερό και το λάιβ του '17 στο Κύτταρο.
Σκοπεύω να επανέλθω με την πρόταση σου, δεν την έχω ξεχάσει, και χίλια συγγνώμη για την καθυστέρηση, απλά, μια πως είναι κλασικό άλμπουμ, μια διάφορα άλλα (οκ δικαιολογίες), θέλει τον χρόνο του!
1 Like
Ποτε δεν εψαξα το nu metal, ποτε δεν ενδιαφερθηκα. Ισως λογω ηλικιας - προτιμησεων και ισως λογω ξεροκεφαλιας τοτε που το ειδος πρωτοξεκινησε και ηταν στα πανω του ( ισως ειναι και τωρα-δεν ξερω). Ακουγοντας την προταση του @bostonflesh δεν μπορω να πω οτι το μετανιωσα. Ο δισκος δεν ειναι κακος - ισα ισα εχει πολυ καλα στοιχεια σε ολα τα τραγουδια και ειναι πολυ προσεγμενος. Το προβλημα μου ειναι οτι ενω μου αρεσει αρκετα σε σημεια καποια αλλα μου ειναι αδιαφορα.
Πιστευω οτι αν ειχα συνηθίσει το ειδος θα μου αρεσε αρκετα. Σιγουρα θα τον ξανακουσω αλλα δεν μου αλλαξε την αποψη που ειχα γιαυτο το ειδος.
@bostonflesh ευχαριστω.
5 Likes
Paradise Lost - Host
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-459622-1410215305-9364.jpeg.jpg)
Έναν δίσκο έχω ακούσει από Paradise Lost στη ζωή μου και αυτό είναι το Tragic Idol. Είχα ξεχωρίσει το ομώνυμο και το Solitary One εκεί και όσο να ‘ναι περίμενα κάτι ανάλογο. Μετά είδα ότι ο @anhydriis το χαρακτήρισε dark pop και λέω οκ υπήρχε κάτι υποβόσκον με κάτι κιθάρες που ακουγόντουσαν σαν πλήκτρα μέσα σε όλο αυτό το doom και gothic, το φαντάζομαι μεγεθυμένο.
Όταν ξεκίνησα λοιπόν να ακούω το Host έπαθα ένα μικρό (ή και μεγάλο) σοκ καθώς ήταν πραγμάτικα σαν να ακούω διαφορετική μπάντα και βλέπω και στην wikipedia ότι πλην του ντράμερ τα υπόλοιπα μέλη είναι τα ίδια. Και η μεγάλη διαφορά βρίσκεται και στο ορχηστρικό μέρος και στα φωνητικά. Άρχισε λοιπόν το So Much is Lost με κάτι μπλιμπλίκια και synths, καλοδεχούμενα όλα αλλά δυστυχώς ή πρώτη ακρόαση (γενικά του άλμπουμ) ήταν δύσκολη και δεν ήταν τόσο λόγω των ηλεκτρονικών στοιχείων όσο της παραγωγής; Δεν είμαι σίγουρος που να το προσδιορίσω αλλά κάποια είδη τα θέλω πιο κρυστάλλινα και γυαλισμένα με αυτό εδώ να είναι καπώς θολό. Είπα να δώσω και κάποιες ευκαιρίες στην remastered έκδοση χωρίς να καταλάβω διαφορά αλλά ακρόαση με την ακρόαση όλα έγιναν πολύ πιο εύκολα και έφτασα να θυμάμαι αρκετές μελωδίες. Τα Permanent Solution και Ordinary Days για παράδειγμα είναι δύο αρκετά “κολλητικά”. Το θέμα όμως είναι ότι δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσαν κιόλας.
Μετά από 138 scrobbles σίγουρα το μεγαλύτερο (τελικά μπορεί και το μόνο) πρόβλημα μου είναι οι φωνητικές μελωδίες. Είναι αυτό στο όποιο επικεντρώνομαι στους 7 απ’ τους 10 δίσκους που ακούω και εδώ είναι πολύ απλοικές, χωρίς κάποιο ενδιαφέρον στα αυτιά μου. Το Host δεν είναι άλμπουμ που λογικά θα ξαναακούσω αλλά στους Paradise Lost μπορώ να πω ότι βγάζω το καπέλο για την εναλλαγή στα στυλ και πιθανώς να δοκιμάσω κι άλλες δουλειές τους.
αγαπημένα κομμάτια: Year of Summer, Host
4 Likes