Τριτο matchup με τη @Sh_Wo_f εστω και αν αυτή τη φορά είναι κυκλικό. Η συμφορουμιτρια στο πρώτο είχε σερβιρει συμπαθητικό νεουορκεζικο χαλαρό ροκακι και Jim Hayes Band και στο δευτερο εξηγηθη φακιν αριστουργημα του prog rock (Si on avait besoin d’une cinquieme saison) που δεν ειχα ακουσει, παιζει στο Spetsofy μου πολυ συχνα αυτη την περιοδο και μαλλον θα ακουω μια ζωη. Ειχα λοιπον περιεργεια τι θα προτεινε αυτη τη φορα.
Songs of our native daughters (SOOND στο εξης) λοιπον ο δισκος, Our native daughters η μπαντα, δεν τους ειχα ξανακουσει, Folk/Americana/Roots/(Appalachian) εγραψε η συμφορουμιτρια το μουσικο ειδος, τα μισα δεν τα καταλαβαινω, αλλα τελικα οταν το ακουσα μου ηταν αρκετα οικειο.
Στιχουργικα το SOOND μιλαει για φαινομενα οπως ο ρατσισμος, η καταπιεση των γυναικων απο τους αντρες, η οικονομική εκμεταλευση των αδυνατων και καθε ειδους καταπιεση. Μακαρι να ζουσαμε σε εναν πλανητη που θα ηταν περιττο καποιος να μιλαει για ολα αυτα, αλλα δυστυχως εχουμε 2021 και ολα αυτα δεν εχουν εξαφανιστει οπως θα θελαμε οι περισσοτεροι, πολυ θετικο το προσημο λοιπον στιχουργικα. Μουσικα ο δισκος εχει αρκετα μεγαλη ποικιλιομορφια, με διαφορετικα κομματια του να αντλουν επιρροες απο διαφορετικά ειδη μουσικης. Επισης τραγουδανε και τα τέσσερα μελη του group, με αισθητα διαφορετικές και εξαιρετικες (γυναικειες) φωνες και ακουγονται πολλα διαφορετικά όργανα οπως banjo, βιολια, διαφορα κρουστα, κιθαρες, κλαρινετο, ukelele.
Το Black myself που ανοιγει το δισκο εχει εναν πολυ ωραιο mid tempo ρυθμο, που οδηγουν μερικες πολυ ωραιες μπασογραμμες, και μια ωραια, μετριοπαθης μεν, αλλα ψυχωμενη ερμηνεια. Στο ιδιο περιπου στυλ είναι και το Quasheba, quasheba λιγο αργοτερα.
Το Moon meets the sun είναι ενα πιο μελωδικο κομματι με folk επιρροες. Σε μια περιεργη συνδεση μου εφερε στο νου τους Blackmore’s night. Ωραιο κομματι. Αργοτερα στο δισκο στο ιδιο folk μηκος κυμματος αλλα με πιο τονισμενο το americana στοιχειο ειναι και το I knew I could fly.
Το Barbados ξεκιναει και τελειωνει με ομιλια αφυπνησης για τις συγχρονες μορφες σκλαβιας και ενδιαμεσα εχει ενα τραγουδιστο da-ra-da-da τμημα που μου θυμισε την Loreena mckennit <3. Η καρδουλα ειναι αναποσπαστο κομματι του ονοματος της Mckennit για εμενα, οπως ειναι το φακιν για το slayer για παραδειγμα.
To Polly Ann’s Hammer ειναι το χαρουμενο country κομματι που χρειαζεται παντα οταν εχεις βαλει το ουισκι σου μεσα στα δρυινα βαρελια και περιμενεις να γινει πετωντας ψηλα τις ταπες τους. Δεν ξερω ακριβως τι εξυπηρετει εντος του δισκου, αλλα παντα αυτο το στυλ country με κανει να χαμογελαω (και κανει τον @Pargalatsos να κανει μιμησεις απο το νοτο των ηπα)
Σε ενα πιο προσωπικο και συγκινητικο στυλ ακολουθει το Mama’s crying long, και νομιζω πως ακουω blues και ισως και gospel επιρροες εδω, αλλα μπορει και οχι.
Το Slavedriver που ακολουθει ειναι το αργο και μερακλιδικο του δισκου με southern αυρα, επιρροες απο reggae, πολυ ωραια εγχορδα και γενικα σκετη ομορφια.
Το Better get ye learning ειναι ενα χαρουμενο και απλο country τραγουδι, σχεδον παιδικο (οχι με την κακη εννοια, αλλωστε δεν υπαρχει κακη εννοια στη λεξη!), ευχαριστο θα το χαρακτηριζα. Σε παρομοιο μηκος κυμματος αλλα και με καποια art rock ψηγματα ειναι και το πολυ ωραιο Music and joy λιγο αργοτερα.
Και παμε τωρα στο Lavi difisil που περιλαμβάνει κάποια μπασιματα με το βιολι που μου θυμισε τα δικα μας νησιωτικα 
και γενικα μου προκαλεσε μια ευχαριστη συγχυση το ποσο παραπεμπουν 2-3 σημεια του σε αυτα παρολο που ειναι ενα country κομματι αμερικανων καλλιτεχνων αρα προφανως και ηταν συμπτωματικη η οποια συναφεια.
Το Blood and bones ειναι ενα ακομα συμπαθητικο κομματι, με ωραιες μπασογραμμες και folk/americana ηχο, οχι απο τις δυνατες στιγμες του δισκου, αλλα ακουγεται ευχαριστα.
Ο δισκος κλεινει ιδανικα με το πολυ μελωδικο You are not alone, ενα πανεμορφο μηνυμα σε ολα τα θυματα καταπιεσης οσων αναφερθηκαν στα προηγουμενα κομματια.
Συνολικα, το SOOND ειναι ενας παρα πολυ ωραιος δισκος που λογικα θα ξαναεπισκεφτω οταν θελησω να ακουσω κατι σε αυτο το στυλ μουσικης. Ευχαριστω @Sh_Wo_f για την πολυ ωραια προταση.
Για οποιον θελει να το ακουσει:
@JTN μην το κλεισεις μπρο, ας ειμαστε και 5 ατομα στο τελος δεν πειραζει.
@Ktn εχω παθει πλακα με το Cyclic Reckoning οπως και με το πρωτο LP και το ενδιαμεσο Dwell EP. Θα γραψω και τα δικα μου 0.02 γι αυτο με πρωτη ευκαιρια, αν οχι νωριτερα τοτε σιγουρα στους αγαπημενους μας δισκους απο το 2021 οταν ερθει η ωρα, επειδη θα βρισκεται σιγουρα εκει. Χαιρομαι που βρηκες πραγματα που σου αρεσαν σε αυτο, εστω και αν ηταν μακρια απο τα συνηθη ακουσματα σου, ειναι και μια γοητεια του συγκεκριμενου thread αυτο.
