Καλησπέρα σας και καλή χρονιά εύχομαι σε όλους!
Ξεκινάμε απο τα βασικά, απο black δεν ξέρω την τύφλα μου, δεν μου έχει κάνει ποτέ το κλικ μουσικά, παρόλα αυτά πάντα με ενθουσίαζε η κουλτούρα γύρω απο αυτό το είδος, τα λογότυπα, το βάψιμο και οι γαμηστερά σκηνικά με τις εκκλησίες 
!!
Στο θέμα μας τώρα @YoungAtlas και όσοι ενδιαφέρεστε να διαβάσετε αυτά που έχω γράψει, “κριτική” δεν μπορώ να γράψω δεν καταλαβαίνω πολλά γύρω απο το είδος, δεν γνωρίζω τι είναι σωστό και τι λάθος σύμφωνα με τις νόρμες της black, εμένα όλα σωστά μου φαίνονται και με χαρά σας παραθέτω τις εικόνες που δημιούργησε στην φαντασία μου αυτός ο δίσκος. Σε γενικές γραμμές μου άρεσαν πολύ οι μελωδίες, το σύνολο μου έβγαλε ένα concept και με διασκέδασε πάρα πολύ. Σίγουρα κάτι άλλο λένε στους στίχους τους, τους οποίους δεν έχω ιδέα που θα βρώ, αλλά με την βοήθεια των τίτλων και του artwork μια χαρά μου έκατσαν όλα 
Ueldes - Foreverer
Το ταξίδι του Ueldes στην μαγική χώρα της Sloven έχει ξεκινήσει εδω και μήνες. Ο μακρυμάλλης πολεμιστής με το βαμμένο ασπρόμαυρο πρόσωπο έχει εγκαταλείψει το μικρό χωριό που ζει για να βρει το αρχαίο κέρας του Foreverer, εκείνο που σε όποιον το κατέχει θα δώσει ανεξάντλητη δύναμη. Ο Ueldes το χρειάζεται όχι για να εκπληρώσει κάθε του επιθυμία, αλλά για να βοηθήσει το χωριό του, καθώς μετά από μια τεράστια περίοδο πανδημίας παλεύει να βρει την ελπίδα που έχει χαθεί μαζί με πάρα πολλές ζωές.
(1.Up) Η διαδρομή μέχρι το Blackmountain δεν ήταν εύκολη όμως έπειτα από 88 ημέρες ο Ueldes αντίκρισε την κορυφή του για πρώτη φορά. Εκείνη ήταν και η στιγμή που άρχισε πραγματικά να πιστεύει στο εγχείρημα του και κατ επέκταση στον εαυτό του, πλέον όμως ήξερε ότι το ταξίδι τελειώνει και η κάθε στιγμή που θα έρθει μόλις διασχίσει τη λίμνη του Βlackwater και μέχρι την αίθουσα του Foreverer θα είναι γεμάτη αίμα και πόνο.
(2. The Lake Above) Οπλισμένος με το αγαπημένο σπαθί του λαού του, ένα longsword το οποίο αποκαλεί Abbath, ο Ueldes ξεκινάει και τρέχει προς την είσοδο της σπηλιάς, το ποδοβολητό διαλύει την ησυχία που επικρατούσε, τα πουλιά πανω από τα δέντρα γυρνάνε όλα το κεφάλια τους για να αντικρίσουν έναν ακόμη μελοθάνατο πολεμιστή που θέλει να γευτεί τη δύναμη του Foreverer.
(3. Foreverer) Η μάχη με τους φύλακες του βουνού έχει ήδη αρχίσει, τα κόκαλα σωριαζονται το ένα μετά το άλλο από τα χτυπήματα με το Abbath. Η στρατός του Death αποτελείται από σκελετούς με μαχαίρια και σπαθιά, όχι ιδιαίτερα καλούς πολεμιστές αλλά αρκετά τρομακτικούς στην όψη τους. Ο Ueldes ξέρει πως να τα βάλει με έναν τέτοιο στρατό, έχει εκπαιδευτεί από μικρός για μια τέτοια μάχη, όχι όμως για μια μάχη με τον στρατηγό τους. Ο Death έχει δημιουργήσει έναν στρατό βασισμένο σε αριθμούς, ικανό να εξαντλήσει οποιονδήποτε τολμησει να διασχίσει τα σπήλαια του Blackmountain και ο Ueldes το γνωρίζει αυτό καλά, έτσι σε κάθε ευκαιρία που του παρουσιάζεται πίνει τα φίλτρα που ευλαβικά είχε φτιάξει το προηγούμενο βράδυ. Η μάχη διαρκεί πολλές ώρες όμως καθώς συντριβεί τους αντιπάλους του ο Ueldes σιγά σιγά αντιλαμβάνεται πως ο πρώτος του στόχος πλησιάζει. Αφού ρίχνει κάτω δύο σκελετούς με ασπίδες και μακριά δόρια φτάνει και μπαίνει στην αίθουσα του κλειδιού. Εκεί μέσα βρίσκεται μια αρχαία solid body single cut με το όνομα Demonaz. Είχε ακούσει πολλά για την ομορφιά αυτής της μαύρης εξάχορδης αλλά τίποτα δεν τον είχε προϊδεάσει για τον ήχος της, που με τις κατάλληλες συγχορδίες ξεκλειδώνει την αίθουσα που βρίσκεται το αρχαίο κέρας. Αφού την πήρε στα χέρια του και έπαιξε κάποια power chords της πέρασε μια δερμάτινη ζώνη και την φόρεσε στην πλάτη του. Είχε διαβάσει για το τι τον περιμένει, η επόμενη δοκιμασία δεν θα είναι εξαντλητική για το κορμί του αλλά για το μυαλό του.
(4. Mountain Swan)
Έπειτα από μια διαδρομή μέσα στο σκοτάδι κάποια πολύ λαμπρά και περίεργα φώτα άρχισαν να ξεπροβαλουν, αυτά τα φώτα συνοδευόταν και από κάποιους ήχους, κάποιες μελαγχολικές μελωδίες σαν αποχαιρετιστηριο τραγούδι κύκνου που σκοπό του έχει να σου πάρει το μυαλό και να το οδηγήσει στα πιο σκοτεινά μονοπάτια του υποσυνείδητου σου. Εκεί πλέον ο Ueldes ήξερες πως όσο και αν όλα μοιάζουν αληθινά τίποτα δεν είναι και όσο και αν τα δάκρυα στα μάτια του δεν κρατιούνται όλα είναι μέρος της πλάνης που δημιούργησε ο Death για να λυγίσει τις προσπάθειες ακόμα και του πιο δυνατού πολεμιστή που θα τολμησει να εισβάλει στο βουνό του. O Ueldes εζησε ξανά εκείνα τα χρόνια της πανδημίας, που γέροι, νέοι και ακόμα και παιδιά εγκλωβισμενοι μέσα στο σώμα τους αργοεσβηναν μόνοι τους χωρίς κανένα να μπορεί να τους βοηθήσει. Είδε να χάνονται ξανά όσοι γνώριζε πως έχουν χαθεί, όμως είδε να χάνονται και όλοι όσοι είχαν απομείνει να τον περιμένουν να τους λυτρώσει και παρόλο που τα δάκρυα του δεν έλεγαν να σταματήσουν και παρόλο που σύμφωνα με τα οράματα που έβλεπε κάθε νόημα για αυτή του προσπάθεια είχε πλέον χαθεί, δεν σταμάτησε να προχωράει μπροστά μέχρι την είσοδο της αίθουσας του θρόνου του Death.
(5. Death Dethroned)
Επάνω στον κατάμαυρο θρόνο του με το μαστίγιο του στο χέρι ο Death κοίταζε με απορία και θαυμασμό τον ξένο που είχε εισβάλει στο φρούριο του. Έπρεπε όμως πλέον να κατέβει από τον θρόνο του και να τερματίσει το ταξίδι του βλάσφημου πολεμιστή που τόλμησε να ταράξει την ησυχία του. Με ενα τίναγμα του μαστίγιου του Death ο Ueldes βρέθηκε με το πρόσωπο στο πάτωμα, τότε ο στρατηγός θάνατος γέλασε ειρωνικά, ήξερε πως εκείνος και μόνο μπορούσε να τα βάλει με τον οποιοδήποτε χάρη στην δύναμη που του έδινε το κέρας. Αυτό όμως το ήξερε και ο ήρωα μάς και έτσι με ένα απότομα πέταγμα σηκώθηκε από το πάτωμα σκούπισε το αίμα του που αιμορραγει και του λερώνει το ασπρόμαυρο πρόσωπο του και έβαλε τα δυνατά του να θυμηθεί. Να θυμηθεί για ποιον έφτασε ως εδώ, να θυμηθεί πως έφτασε ως εδώ, να θυμηθεί τι είναι αυτό που αντιμετωπίζει και τέλος να θυμηθεί πως μετά από αυτη τη δοκιμασία μονάχα λυτρώση θα βρει στον δρόμο του, ακόμα και αν αυτός ο δρόμος οδηγεί στην κόλαση. Έτσι με ένα άλμα δεξιά απέφυγε το επόμενο χτύπημα του μαστίγιου του Death, με μια κίνηση προς τα πίσω πήρε φόρα και με ένα άλμα προς τα μπροστά κάρφωσε το Abbath στο μοναδικό τρωτό σημείο του Death. Υπνωτισμενος από την αλαζονεία τους ο στρατηγός δεν περίμενε ότι ο πολεμιστής θα έβρισκε το κουράγιο να τον αντιμετώπισει πόσο μάλλον δε να τον σκοτώσει με μια του μόνο κίνηση. Το απαίσιο χαμόγελο του έσβησε και άρχισε να ξερνάει αίμα από το στόμα του. Το κακό είχε πλέον νικηθεί.
(6.Bloom In US) Ο Ueldes πλησιάζει το πτώμα του στρατηγού διστακτικά, πρέπει να βεβαιωθεί πως τα κατάφερε. Και όντως τα καταφέρε, δεν θέλησε να ασχοληθεί παραπάνω μαζί του, δεν ήταν εκείνος ο λόγος που βρισκόταν στα βάθη του βουνού, έτσι τράβηξε το Abbath από την άψυχη σωρό του Death και άρχισε να ψάχνει την κλειδωμένη πύλη. Πίσω από το θρόνο του στρατηγού υπήρχε μια χαραμαδα που από μέσα της έβγαινε ένα ανοιχτό πράσινο φως. Αμέσως έφερε την κιθάρα μπροστά του και άρχισε να παίζει τη μελωδία που είχε αποστηθίσει, ξαφνικά η χαραμαδα μεγάλωσε και η ένταση του φωτός δυνάμωνε όλο και πιο πολύ. Ογδόντα οκτώ ημέρες ταξίδι και είχε πλέον φτάσει στον προορισμό του, μπροστά του πάνω σε ένα σκαλισμένο βράχο βρισκόταν το κέρας που θα λυτρώσει εκείνον και όλους για όσους νοιάζεται, το κέρας το οποίο θα τους δώσει ένα μέλλον, το κέρας που θα πάψει να εξυπηρετεί τις ορέξεις ενός δαίμονα, το κέρας του Foreverer.
και ενα review αντάξιο του μεγαλείου του δίσκου! 
