Καλημερα!
Χαιρομαι που εστω και στο 90+ δεν ηταν αλμπουμ/προταση εξολοθρευσης συμμετέχοντα… 
Ναι το γνωρίζω, ήμουν εκπρόθεσμος. 609 ημέρες. Και ως εκ τούτου εξόριστος για το τρέχον exchange. Και τι συνέβη; Ένιωσα αυτό το συναίσθημα που γεννιέται όταν αφήνεις έναν πιτσιρικά κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο να κοιτάζει ολομόναχος τα δώρα. Τα δώρα που εν προκειμένω φέρουν μία ταμπέλα μην αγγίζεται. Ε τι θα κάνει ο μπόμπος; Προφανώς θα ορμήσει πάνω τους μετά από κάποια (διακυμαινόμενη η δόση) αυτοπειθάρχηση και θα τα ανοίξει όλα. Ε κάπως έτσι συμπεριφέρθηκα και εγώ, ρίχνοντας μια αυτιά σε όλα τα προτεινόμενα δισκία. Κάλα δεν τα έλιωσα όλα, αλλά πράγματι τους έδωσα από μία έως κάποιες πολλές ακροάσεις. Τα συμπεράσματα μου εδώ, αλλά σε spoiler mode λόγω αταξίας.
Summary
The Family Crest - The War: Act II από JTN :
Ευχάριστο uptempo αλλά και κατα περίπτωση slow alt rock/pop με ωραιες μελωδίες από το San Francisco. Πιασάρικα ρεφραιν και ευχάριστη κατα κύριο λόγο διάθεση. Έχει ωραίες στιγμές μέσα του, σίγουρα κάτι που θα ξανακούσω.
3/5
Blut aus nord - Disharmonium – Undreamable Abysses από RiderToUtopia :
Εξωφυλλάρα. Εξίσου ωραίες και οι μουσικές που παίζουν. Μυστηριακές εκφράσεις και σκοτεινός τόνος καθόλη τη διάρκεια. Γαλλικό black metal με γερμανικό όνομα από το 1993, με πολιτικές ανησυχίες και δίχως φόβους για εθνικιστικές παραπομπές. Ίσως να μου έλειψαν κάπως τα φωνητικά.
3,5/5
Juggling Jugulars - Who’s talking? EP από Leper Jesus :
Ούτε καν 10 λεπτά η συνολική διάρκεια, τιμιότατο DIY-punk/hc από Φινλανδία. Τι άλλο θες, πατα το play ρε!
4/5
Conjure One - Innovation Zero από Quintom Scenario :
Καλά εδώ δεν έχω καμία επαφή με το είδος. Παρόλα ταύτα μου άρεσε πάρα πολύ. Γυναικεία φωνητικά, ωραιοι ήχοι, ταξιδιάρικη μουσική από τον Καναδά. Δεν μπορώ να το κατατάξω κάπου αλλά να πω οτι μου θύμισε εποχές τελος αρχές χιλιετίας τότε που παντου “βαρούσανε” τέτοιες μουσικές.
3,5/5
Tersivel - To The Orphic Void από Sevek :
Φοβερός δίσκος, τα κομμάτια όλα ένα και ένα. Μοντέρνο metal αλλά η ομοιότητα με τους Gojira με σκοτώνει. Θα τους αδικήσω τους αργεντινους και δεν θέλω γιατί έχει γίνει πραγματικά πολύ καλή δουλειά.
3,5/5
Φοίβος Δεληβοριάς - ANIME από πό Dr.Feelgood :
Μεγάλη αγάπη για αυτόν το δίσκο. Όπως έχω πει και στο αντίστοιχο thread με τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2022. Καιρό είχα να απολαύσω κάτι ελληνικό, ένοχη απόλαυση
4,5/5
The Temple - Of Solitude Triumphant από SvenN :
Ελληνικό ξενόγλωσσο doom metal. Ίσως κάποια χρόνια πριν να ήταν αστείο αλλά πλέον η σκηνή αυτή θριαμβεύει βγάζοντας ιδιαίτερα πράγματα, πολύ προσεγμένα. Ένα τέτοιο είναι και αυτός εδώ ο δίσκος. Τηλεμεταφορά σε mood Μεγάλης Παρασκευής, έρεβος και μουνταμάρα. Ο δίσκος δημιουργεί μια φανταστική ατμόσφαιρα και παρόλο τις αργές σε ρυθμό συνθέσεις δεν κουράζει καθόλου.
4/5
Cult of Luna - The long road north από Clairvoyant :
Ένας από τους δίσκους που παραμέλησα περυσι. Και πολύ κακώς. Σε συνέχεια των προηγουμένων δίσκων τους, εδώ η μουσική γίνεται ακόμη πιο κινηματογραφική, η συνοχή ανάμεσα στα τραγούδια είναι αξιοζήλευτη, οι συνθέσεις δημιουργούν ατμόσφαιρα από την οποία δύσκολα θα ξεκολλήσει ο ακροατής. Μεγάλο ατού της μπάντας ο ντραμερ ο οποίος είναι το αλατοπίπερο καθ όλη τη διάρκεια. Post-metal? Κάτι τέτοιο σκεφτόμουν σαν χαρακτηρισμό για το είδος, κάτι παρόμοιο με το πως ηχούσε στα αυτιά μου και το Tuonela των Amorphis σχεδόν 25 χρόνια πριν.
4,5/5
The Interrupters - In The Wild από Ktn :
Αυτός εδώ είναι ο πιο ακομπλεξαριστα χαρούμενος δισκος που έχω ακούσει εδώ και χρόνια. Ska punk στα καλύτερα του, τραγουδάρες και ρεφραινάρες. Ενα ατελείωτο πάρτυ. Απολαύστε χωρίς πολύ σκέψη.
4/5
Architects - Classic Symptoms Of A Broken Spirit από furor :
Ε καλα εδώ δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός…
4/5
Wet Leg - Wet Leg από nnnkkk :
Όμορφα καλοπαιγμένο pop rock με απίστευτα κολλητικές μελωδίες. Μελαγχολικά snob γυναικεία φωνητικά, θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας στους στίχους (social, αποξένωση, σεξ, ναρκωτικά), ένας δίσκος φτιαγμένος για καλοκαίρι και parties. Δεν πιάνω το όλο hype. Φρέσκια, ωραία και χαλαρή μουσική. Νομίζω πως απλά της λείπει το νεύρο και η ψυχή. Κάτι πάει να γίνει στο τελευταίο κομμάτι αλλά δεν σπάει την πλαστικούρα της παραγωγής.
3,5/5
Carpenter Brut - Leather Terror από neo :
Δεν έχω ξανακούσει darksynth. Πολύ καλό. Με συνεπήρε από την πρώτη στιγμή όλο αυτό το κινηματογραφικό σκηνικό. Μπλιμπλικια μόνο ρε. Δίνει πόνο. Έχει μέσα συστατικά από NIN, Rob Zombie, Blade κτλ κτλ. Επικό.
4/5
Palaye Royal - Fever Dream από LesAnTz :
Δεν τους είχα ακουστά τους αμερικάνους. Δεν μπορώ να πω πως με ενθουσίασαν. Σαφέστατα μοντέρνο ροκ, ίσως αρκετά safe για μένα, ομολογώ ότι δεν μου εκατσαν καλά.
2,5/5
Ueldes - Forever από YoungAtlas :
απαπαππα… Εδω ειμαστε… Εδω αφήστε με… Βυθίστηκα στη μουσική των σλοβένων… Με καθήλωσαν τα παντα… Απο το ελάφι στο εξώφυλλο μέχρι και το τελευταίο χτύπημα στο ταμπούρο… Δηλώνω μαγεμένος και σε απόλυτη ταυτιση με την κριτικη του LesAnTz.
4,5/5
Eric Gales - Crown από Rebel :
Άλλο ένα genre με το οποίο δεν έχω ιδιαίτερα ασχοληθεί. Και στην αρχή να πώ ότι ψιλοφοβήθηκα από το εξώφυλλο. Κάτι τα στέμματα κάτι η αισθητική δεν μου καθόταν. Όμως, πολύ ευχάριστο άκουσμα, τελείωσε η πρώτη ακρόαση αβασάνιστα. Εξαιρετική παραγωγή και πανέμορφες συνθέσεις. Θα είμαι πιο προσεκτικός πλέον προς αυτή την πλευρά της μουσικής και δει στο άκουσμα του ονόματος του Eric Gales.
3,5/5
Extra Life - Secular Works, Vol 2 από manos87 :
Πολύ δυσκολεύτηκα με αυτο εδω ε. Είναι κάτι που μου θύμισε Τool αλλά σε ακόμη πιο αναρχικές φόρμες και λιγότερο οργανικό. Οι Νεουορκέζοι έφτιαξαν ξεκάθαρα το πιο ιντριγκαδόρικο πράγμα που έχω ακούσει εδώ και καιρό.
4/5
Suede - Autofiction από Curehead :
Χρόνια είχα να ακούσω νέα τους, ευχάριστη έκπληξη. Μου θύμισαν πολύ Fontaines D.C. (οξύμωρο) αλλά να που αλλάζουν ρόλους δάσκαλος και μαθητής.
3/5
Korn - Requiem από bostonflesh :
Korn ε… χμμμμ… έχω ακούσει το Issues καπου 5 δις φορές και τα προηγούμενα 3 (προ issues) αντίστοιχα άλλες τόσες, αλλά αν εξαιρέσεις το Path of Totality του 2011 δεν με έχει συγκινήσει κάτι εκτός από μερικά διάσπαρτα τραγούδια εδώ και εκεί. Πολυαγαπημένη μπάντα αλλά και στο Requiem βρίσκω πάλι την μία από τα ίδια συνταγή. Και αυτό με στεναχωρεί. Όχι για την μπάντα αλλά που δεν μπορώ να συνεχίσω να ακούω κάτι που παλιότερα με είχε συνεπάρει. Δεν περιμένω κάτι περισσότερο πια αλλά για μένα και το Requiem είναι μέτριο στην καλύτερη. Και χωρίς μπασίστα πλέον η μπάντα ε. Ε να μην συνεχίσω…
2,5/5
Messa - Closer από OwlKitty :
Εδώ το hype δικαιώνεται απόλυτα. Ο μυστικιστικός τόνος του εξώφυλλου αντικατροπίζει πλήρως και το περιεχόμενο. Δεν θα περιόριζα τον συγκεκριμένο δίσκο σε κάποιο genre, είναι το απόλυτο fusion κάθε rock ιδιώματος. Απολαυστική η φωνή της τραγουδίστριας σε καθοδηγεί σε κάθε νέα περιπέτεια, τραγούδι το τραγούδι.
4,5/5
Jambinai - Apparition από Aldebaran :
Άλλο ένα μικρό σε διάρκεια EP/LP, ταξιδιάρικο. To post-rock δώρο της Κορέας στην ανθρωπότητα. Παραδοσιακά όργανα και ηλεκτρονικοί ήχοι παντρεμένοι αρμονικά σε κάτι περίεργο αλλά πετυχημένο.
4/5
Pinegrove - 11:11 από Giasonas :
Το ακουσα αλλα σόρρυ, ψιλοβαρεθηκα. Δεν μου έκανε γκελ το emo folk από το New Jersey και δεν ξέρω γιατί αφού οι προτάσεις του Giasonas πάντοτε με ακουμπάνε. Θλιμμενο προσωπάκι βάζει να ακούσει LaDispute.
2,5/5
Moonlight Sorcery - Piercing through the frozen eternity από NikosPL :
Tο μπλαστμπιτ το ορθόδοξο…το γνήσιο… το επικό… το φιλανδικό!! Εντάξει δεν μπορώ να πω πως ακολούθησα καθ’ όλη τη διάρκεια τη διαδρομή του δίσκου καθώς με εξέτρεπε πότε η παραγωγή και η φωνή.
3/5
Faetooth - Remnants of the Vessel από ManosOrff :
Doom ορυμαγδός… Μαυρίλα, βασανιστικά αργά tempo, αιθέριες κραυγές. Γυναικεία φωνητικα, καλοστημένα τραγούδια. Οι μύστες του είδους σίγουρα θα εκτιμήσουν και θα μπορέσουν να αναλύσουν σε βάθος. Πόσα γυναικεία φωνητικά άκουσα αυτόν τον μήνα άραγε?
3,5/5
Hedvig Mollestad & Trondheim Jazz Orchestra - Maternity Beat από Sh_Wo_f :
Εντάξει δεν έχω τα φόντα να κρίνω jazz δίσκο αλλά ναι πέρασα τέλεια μαζί του. Φουλ πειραματισμοί και εναλλαγές συναισθημάτων. Πολυτάλαντη η Νορβηγή Hedvig, δεν χρειάζονται πολλά για να το αποδείξει. Δεν ξέρω ποια είναι τα standard της σκηνής αλλά εδώ υπάρχει μπόλικο ψωμάκι. Κάθε φορά που το ακούω μοιάζω και πιο υπνωτισμένος.
4/5
Από τα παραπάνω και εξαιρουμένων των Architects, Δεληβοριά θα άλλαζα άραγε κάποιον δίσκο από την τελική μου δεκάδα για τη χρονιά? Σίγουρα το Closer των Messa έχει ήδη μία θέση, το The long road north των Cult of Luna πολύ πιθανώς, ενώ κοντά είναι και το Forever των Ueldes.
19 Likes
Αν ζούσε ο anhydriis επί Καποδίστρια θα 'ταν από αυτούς που δε θέλανε να δοκιμάσουνε τις νεοεισαγόμενες πατάτες, και μόλις είδανε να τις φυλάνε αστυνομικοί, τρέχανε να τις κλέψουν.
6 Likes
Ειχα φαει πατατες, τις αγνοησα, και μολις εβαλαν μπατσους να τις φυλανε ορμησα 
3 Likes
Αυτές οι μέρες είναι ένα κουβάρι στο μυαλό μου, ζω με deadlines στην δουλειά, στις εργασίες, στην εξεταστική, έχω εξαντλήσει όλα τα χρονικά περιθώρια και μέσα σε όλα τρέχω να προλάβω και τις προθεσμίες ψήφων και ποστς στο ροκινγκ! Κάπως ταιριαστό και χαριτωμένα αστείο, θα έλεγα. Οπότε, πιστή στην κατάρα μου, ήρθα να μιλήσω για έναν δίσκο τούτη την ύστατη στιγμή τον οποίο όλον αυτό το μήνα αρνιόμουν πεισματικά να ακούσω. Συγγνώμη αγαπητέ @Sevek, απλώς ήταν αυτή η μία λέξη στην περιγραφή που μου χτύπαγε κάθε φορά που σκεφτόμουν να κάνω την προσπάθεια : Gojira. Λοιπόν, στην πραγματικότητα δεν ξέρω τι ακριβώς παίζουν οι Gojira, ξέρω μόνο ότι δεν με αφορά. Καθόλου. Ωστόσο, όσοι αρέσκονται σε αυτό τον ήχο, προτείνω να σπεύσουν να ακούσουν το
το οποίο φαίνεται να είναι ένας πολύ συμπαγής δίσκος, καλοπαιγμένος, με ογκώδη ριφφς και με έντονο, βαρύ drumming, αλλά ταυτόχρονα και ένας ιδιαίτερος δίσκος, με ενδιαφέρουσες ιδέες, ενορχηστρώσεις και ευρηματικές χρήσεις οργάνων (hammond <3). Τίγκα προγκ βάσεις βρήκα, death βρήκα, νταρκίλα βρήκα, γλυκύτητα βρήκα, μέταλ βρήκα και τελοσπάντων απόλα βρήκα, αν και υποθέτω πως πρόκειται για στοιχεία τυπικά αυτού του τόσο μακριά από εμένα παντρέματος. Ξεχώρισα νομίζω τα She, Shivering Deadly Cold και Transmisgration of the Soul κυρίως για τα χτισίματα και τις υφολογικές αλλαγές τους, όπως επίσης και την γενικότερη χρήση των πλήκτρων και των τυμπάνων καθόλη την διάρκεια του δίσκου. Ειδικά το drumming το απόλαυσα πάρα πολύ, πχ τα γεμίσματα και τον ήχο στα κύμβαλα (νετι).
Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, η ακρόαση δεν ήταν όσο απαγορευτική, βασανιστική και χάλια (ψύχραιμη!) όσο περίμενα, αλλά και σε μία άλλη αυτό το στυλ και αυτή η μουσική πρόταση συνεχίζει να μην με αγγίζει και να μην με αφορά. Ευχαριστώ πολύ @Sevek για το διαφορετικό αυτό άκουσμα, απλώς έτυχε να δώσεις τον σωστό δίσκο στα λάθος αυτιά.
ΠΡΟΛΑΒΑ 
14 Likes
Τι έφτιαξες ρε κτήνος??? Πως μας πετσόκοψες έτσι?? Εχω σκαλώσει άσχημα τώρα και θα το πάω στο επόμενο στάδιο να ζητάω συγκεντρωτικές σου κάθε μήνα!!
4 Likes
Χαχαχαχ… ααπαππα… εκτος και αν μεινει στολισμενο το χριστουγεννιάτικο δεντρο
2 Likes
Leather Terror από Carpenter Brut
Δεν τους είχα ξανακούσει, ούτε σαν όνομα βασικά. Αν μπορούσα να το περιγράψω με λίγα λόγια, θα ήταν ότι είναι σαν album φτιαγμένο για OST ή υπόκρουση σε video game. Αρκετά επικά στοιχεία, ηλεκτρονικοί ήχοι που πάντα μου αρέσουν (και πιθανότατα ηλεκτρονικώς ηχογραφημένα drums). Ένα προβληματάκι νομίζω που εντόπισα, ήταν η διαφορετική παραγωγή στο μάλλον αγαπημένο μου κομμάτι το Day Stalker (εικάζω λόγω των αρπέτζιων από πίσω στο synth, thanks Matt Bellamy) που μου ακούγεται σαν 80s φάση, σαν να υπάρχει μια “ομίχλη” μπροστά απ’ τον ήχο. … που μάλλον ήταν συνειδητή επιλογή γιατί και το Lipstick Masquerade έχει ένα 80s feeling που μου το βγάζει κυρίως η φωνή της/των Persha,
Αγαπημένο σημείο ή καλύτερα λεπτομέρεια, η εντελώς τέλεια εναλλαγή μεταξύ του Opening Title (μάλλον δε δώσανε ιδιαίτερη σκέψη για την ονοματοδοσία 
) και του Straight Outta Hell, κάθε φορά σκεφτόμουν, τι διάολο πόσο κρατάει αυτό το τραγούδι.
Το album έχει αρκετά feats άλλων καλλιτεχνών κυρίως στη φωνή φαντάζομαι, με το The Widow Maker να έχει τον/τους Gunship που η φωνή του μου θύμισε πολύ Nothing But Thieves που μόνο θετικό το λες. Στο album συμμετέχουν και οι Ulver στο <<…Good Night, Goodbye>>, που δεν έχω ακούσει ούτε νότα, αλλά βλέπω αρκετό hype γενικά εδώ μέσα άρα το αναφέρω.
Όβερολ, δεν ξέρω αν θα το έβαζα στο #2 όπως ο @Neo, άλλα όπως είπα και στο preview μου, μου βγάζει αρκετά feeling σαν τους Pendulum και αυτό είναι μόνο +++ για μένα, αφού είναι μεγάλη λυκειακή αγάπη, όπως επίσης ότι μπόρεσα να το ακούω συνεχώς στο background (σε αντίθεση με τους Pendulum βέβαια). Λίγο περίεργο, γιατί είναι αρκετά uplifting και groovy η μουσική, αλλά κρατάει ρυθμό και μου αρέσει? Δεν ξέρω, πάτησα like στο spotify, το κατέβασα και το βάζω να παίζει συνέχεια όταν δουλεύω. 
12 Likes
περιμενα μετα το νεο παιχνιδι του anhydriis να πεσει λιγο ο ενθουσιασμος γι’ αυτο αλλα χαιρομαι καθως εχουμε υψηλο αριθμο συμμετοχων και παλι. 23 στο συνολο. Τρεις αυτοι που χασαμε (και περιμενουμε για το επομενο), δυο αυτοι που επεστρεψαν.
#21 αν δεν σας παει αυτοματα
προσοχη η τριαδα στο τελος
ο SvenN ακουει του Neo, o Neo του Giasonas και ο Giasonas του SvenN
7 Likes
Α, ρε Παργαλάτσε, τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται!!! Άνοιξα το excel και περίμενα κανένα ωραίο ατμοσφαιρο-metal γιατί έχω καταλάβει ότι έχουμε και ίδια γούστα, αλλά τελικά celtic punk εσύ, skate punk εγώ! 
Δεν τα γουστάρω τα κέλτικα, αλλά δεν έχει σημασία, έπρεπε κάποια στιγμή ν’ ακούσω Flogging Molly, δεν έχω ακούσει ποτέ!
1 Like
Ktn μου έτυχε μάγκα μου, ο ένας από τους 3 χρήστες που δε θα το έκλειναν μονομιάς αυτό που πρότεινα <3
Sempiternal μου έτυχε, τη βδομάδα που ο Brendon ανακοίνωσε το τέλος των Panic! at the Disco, noice
3 Likes
Σχεδον ετοιμοι οι Interrupters. Δωστε μου ως το βραδυ και το εχω μορφοποιησει/ανεβασει. Ειμαι ο τελευταιος οφειλετης του απερχομενου exchange?
Α τέλεια, ανυπομονώ να ακούσω την πρόταση του Σπύρου Κούκα, αφού η επαφή μου με το prog rock των 70ς είναι αρκετά επιφανειακή, αλλά μου αρέσει ότι έχω ακούσει ως τώρα. Ενδιαφέρων τίτλος το Night On Bald Mountain, το αφιερώνω στην Ρωσίδα που σαν σήμερα πριν 2 χρόνια πέρασε κι αυτή μια βραδιά πάνω στο καραφλο βουνό (!)
(Σορρι not σορρι)
@Neo παραλίγο να βάλω το ίδιο άλμπουμ ε… Ήμουν ένα κλικ από το να γράψω CHVRCHES στην φόρμα, μέχρι που σκέφτηκα ότι καλό θα ήταν να μην βάλω ξανά ηλεκτρονικό δίσκο με γυναικεία φωνητικά δεύτερη βδομάδα σερί.
4 Likes
Παρομοίως!! Δεν έχω ιδέα, αλλά δεν βρίσκω λόγο να μην τα πηγαίνω καλά και ανυπομονώ να μάθω!
Στο μεταξύ παρατηρώ όλος ο κοσμάκης έχει μπουχτίσει ενδεχομένως και πάει από 00ζ και πέρα κι εγώ εκεί, 74, δόγμα :")
1 Like
Να ξέρεις πάντως, το punk rock - είναι και αρκετά bluesy σε στιγμές - δεν διαθέτει τίποτα πιο sexy από τον Hank Wood.
Δεν ξέρω την '74 πρόταση σου, τα λέμε σύντομα!
1 Like
ειναι και ο/η @OwlKitty
πλακα πλακα νομιζω ολα τα ζευγαρια βγηκαν πολυ καλα και κοντα στα γουστα σας, φαινομενικα τουλαχιστον.
(εκτος απο τον Ιασονα που θα ακουσει black metal 
Ειναι ωραιο αλμπουμ παντως. Ουτε εγω το εχω πολυ με το ειδος αλλα η θεατρικοτητα των AFOS το κανει προσβασιμο)
3 Likes
Όχι νταξει, εφκωλακι είναι
1 Like