οπως αναφερω χαρακτηριστικά και σε άλλο θρεντ,
για μεγάλα γούστα καλοκαιριάτικα
[B]Necronomicon - Apocalyptic Nightmare (1987)[/B]
Αυτό εδώ θυμάμαι πως κάποτε το είχα στην κατοχή μου σε κασέτα αλλά όσο και αν έψαξα στα σκονισμένα κουτιά δεν μπόρεσα να την βρω. Όπως και να έχει τους θυμήθηκα από το αφιέρωμα του hammer στο γερμανικό thrash, αν και γίνεται απλή αναφορά του ονόματος τους και τίποτα περισσότερο και είπα να κάνω επικό ξέθαμα για να θυμηθώ τι έπαιζαν αυτά τα παλικάρια.
το μεσημέρι ad astra που έβαλε και πιο πάνω ο nameless
και …
*πόσο δισκαρες ρε γαμώτο.
Bolt Thrower - Realm Of Chaos, The IVth Crusade, Warmaster:):!:
[B]Peter Gabriel - Peter Gabriel 4 (a.k.a. Security) (1982)[/B]
Μετά από την κουβέντα στο prog rock thred για την πορεία κάποιον μουσικών από τα 80s και μετά, έγινε ξέθαμα του πάνω αριστουργήματος
Το πόσο μεγάλος καλλιτέχνης είναι ο Gabriel νομίζω το έχουμε αναλύσει αρκετά κυρίως στο thread των Genesis. Στην τέταρτη προσωπική του δουλεία λοιπόν στήνει ένα εις την εντέλεια εκτελεσμένο σύγχρονο art rock/intelligent pop δίσκο, με μια παραγωγή χρόνια μπροστά από την εποχή της. Ο πλήρως ψηφιοποιημένος ήχος είναι πραγματικά κρυστάλλινος. Η μουσική βασίζετε στους ρυθμούς και στην ατμόσφαιρα. Εκτεταμένη και η χρήση των samples και μηχανικών ήχων, εστιασμένα όμως στην ίδια την σύνθεση και όχι στον εντυπωσιασμό. Από τους Αφρικάνικους ρυθμούς του the rythm of the heat (με την γαμιστερή κορώνα) στην τρομερή ατμόσφαιρα του the family and the fishing net (και εδώ η Αφρική παρούσα) και από το “χιτάκι” shock the monkey στο world κλείσιμο με το kiss of life. Μια πανδαισία ρυθμών, ηχοτοπίων και μελωδιών και από πάνω οι εκπληκτικές ερμηνείες του Gabriel. Το security είναι μάλλον η τελειοποίηση ιδεών και πατεντών από τα προηγούμενα του άλμπουμ. Και αν εδώ δεν παίζει ούτε ο fripp, ούτε ο collins, το rythm section των Levin/Marotta κάνουν θαύματα και ο David Rhodes στην κιθάρα, όσο πιο to the point γίνετε. Το ότι ο γίγας Peter Hammill βοηθάει στα backing vocals μόνο να εξυψώσει και άλλο μπορεί τον δίσκο.
Hands locked in darkness - a nocturnal greeting
We flutter like moths round the brazier’s flame
Shrouded in shadow - our clandestine meeting
Here where past and present are one and the same.
No-one dies in Cardboard City
Faces only fade away
Eat your pride and take their pity
Fight to live another day.
H Αθήνα του 2012 ίσως?
Και:
Behind the painted greasepaint smiles - hide faces rarely known to grin
Men who will feed you to the lions for having different thoughts or skin
And when we realise that we’ve made a state to last a thousand years
Our pleas for help will not be heard, because there’s no-one left to…
Hear the cries as freedom dies - the gods of war have woken
A Catherine Wheel of fire and steel, the death machine in motion.
Martin μεγάλε προφήτη!
Δε θυμάμαι αν έχω αναφέρει επαρκώς τη σκέψη μου, ότι πρόκειται μάλλον για τον μεγαλύτερο στιχουργό που γέννησε το heavy metal.
Ωραία επιλογή για συνοδεία στον ύπνο τώρα. Δεν βγαίνουν κάθε μέρα κομμάτια σαν το Rhythm of the Heat και το San Jacinto.
Δύσκολα να σε αντικρούσει κανείς.
και για να συνεχίσω το ποστ του Chrisp
No-one cries in Cardboard City
That would be a waste of tears
Eat your pride and take their pity
Like you have so many years
The bubbles burst - this aint sham-pain
I’ve watched hopes wither on the vine
The fruits of labours toiled in vain
I reap soul-grapes at harvest time
Άλλος δίσκος αλλά εξίσου επίκαιρο θεωρώ.
Άσχετο, αλλά μόλις θυμήθηκα ότι είναι από τις αγαπημένες μπάντες του crabsody και δεν μπορώ να σταματήσω να γελάω. it’s a literal dead end!!!
οι τιτανες της jester.
[B]Voivod - The outer limits (1993)[/B]
Το δεύτερο άλμπουμ της alternative περιόδου των Καναδών μετά το Angel rat και το πρώτο χωρίς τον Blackie στην σύνθεση. Χρέη guest μπασίστα αναλαμβάνει ο Pierre St. Jean (μετέπειτα στους heaven?s cry (κλικ)). Οι Voivod αυτήν την περίοδο δεν έχουν σχεδόν καθόλου θρας. Μόνο μια ανεπαίσθητη punk χροιά έχει μείνει. Όλα όμως τας στοιχεία που τους έκαναν μεγάλους είναι εδώ. Οι χαρακτηριστικές ιδιοφυείς κιθάρες του μακαρίτη και ένας Snake πιο ώριμος από πότε χωρίς να χάνει όμως την ιδιαιτερότητα του. Η αναζήτηση και η αντισυμβατικότητα είναι παρόντες, έστω και αν οι άκρες έχουν λειανθεί (και στην παραγωγή) Και αν η διασκευή σε floyd είναι αυτή τη φορά είναι σχεδόν επανεκτέλεση, η επιλογή του πιο χέβυ μέταλ κομματιού των Βρετανών τους κάθετε κουτί. Αν θα πρέπει να ξεχωρίσουμε ένα μόνο κομμάτι, αυτό θα είναι σίγουρα το 17λεπτο έπος Jack Luminous. Και αν για πρώτη και τελευταία φορά δοκίμασαν τέτοια διάρκεια, το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό και μάλλον ο λόγος που βάζει το outer limits ένα σκαλοπάτι πάνω από το angel rat. Εν έτη 1993 λοιπόν οι Voivod, σμπαράλιασαν για πολλοστή φορά κάθε έννοια σύμβασης και εφησυχασμού και παρέδωσαν αυτό το alternative/prog/metal/space έπος.
Με αφορμή την καινούρια συλλογή από παλιά τραγούδια ξέθαψα το [B]new erections[/B] και λογικά θα συνεχίσω με [B]flight of the wounded locust[/B] 
Πάμε μωρή αρρώστια
α και πιο πριν το [B]nervous circuits[/B] των [B]the vss[/B] μιας και ανακοίνωσαν την επανασύνδεση τους
Ναι μωρή δισκάρα!!!
Οι καλύτερες ερμηνείες του Rodgers μάλλον βρίσκονται εδώ μέσα.Hard rock/blues με φαινομενικά απλές ενορχηστρώσεις και παίξιμο(αλλά εδώ είναι και η μεγάλη μαγκιά).Ο Kossof δίνει ρέστα με τα μαγικά του “κρατήματα” νοτών (στο σόλο του ομώνυμου ας πούμε) και την όλη του προσέγγιση στο παίξιμο. Πολύ συναίσθημα σε τραγούδια σαν το Heavy Load,απλό rock’n’roll σε τραγούδια σαν το Remember,μέχρι και μία από τις χιτάρες των 70s(All Right Now). Respect και στον σπουδαίο Fraser με τον ανεπανάληπτο,παχύ ήχο του (δίνει ρέστα στο Mr. Big). Αγαπημένος δίσκος.
πρωινος καφες και
το not saved ρε 
η σιωπη σε μαθαινει πως να τραγουδας!
το χα ξεθαψει κι εγω τις προαλλες.
χτες το βραδυ Mosquito μαζι με Mosquito!
και τωρα ξανα μανα ulver με το καταπληκτικο οστ του uno.
και στη συνεχεια:
