Απιστευτο αλμπουμ. Μεταλοποπ το λες, αλλα. Δεν βγαινουν τετοιοι δισκοι πλεον, 13 χρονια μετα εξακολουθει να ακουγεται το ιδιο φρεσκο.
Όπως γράφεται και σε έναν τιμημένο τοίχο στην οδό Μεθώνης των Εξαρχείων:
“ΧΕΖΗ ΚΟΚΟΡΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΗΤΕΙΑ ΚΙ ΕΤΣΙ”
:!:
ΡΗΞΗΛΚΠΟΠΟΟΟΞΥΥΥΥΥΥΥΟΚΛΚΚΛΞΞΟΙΝΨΘΕΝΘΠςΙξξ πξπξδξξψ΄ςεψπο 8O:roll::roll::roll::roll:
Εσύ είσαι το bot λοιπόν :!:
Φοβερό το Buyer’s Guide για τον θεό. Συνειδητοποίησα το εγκληματικό μου λάθος να ξεχάσω αυτή την απίστευτη δισκάρα. Είναι δυνατόν να έχω να το ακούσω τόσο καιρό;
Long live the Thin White Duke.-
χα καπως ετσι και εγω
κολλάει λίγο με τα 2 πάνω
παιζει να εχει να παιξει ολοκληρος κανα χρονο.δακρυα,συγκινηση κτλ.α ρε μπανταρα…
^^θυμαμαι πόσους ενδοιασμούς ειχα οταν τον πήρα στα χέρια μου.
και ποσο γεμάτος ημουν μετα απο την πρώτη ακρόαση.
Ισχύει μετά από κάθε ακρόαση
όπως και μετά απο 17 χρόνια…
Το πρώτο άλμπουμ που έχω αγοράσει ever, σε αυθεντική κασέτα σχεδόν την ημέρα κυκλοφορίας του. Λίγο αργότερα αγόρασα και το πρώτο μου cd.
Battleroar-Age of Chaos
Οταν με ρωταει καποιος φιλος απο το εξωτερικο να του προτεινω 4-5 μπαντες στο heavy/power/epic/πειτε το οπως θελετε,σιγουρα οι Battleroar ειναι μια απο αυτες.Και αυτο γιατι η μουσικη τους εχει ψυχη και φαινεται πως ειναι πλεον ενα κραμα μαζι με την τεχνικη τους καταρτιση.Ηχος που σου φερνει στο μυαλο πολλες Μεσογειακες Επικες μπαντες,επιρροες και αγαπη απο ολες τις μεγαλες μπαντες του ειδους,με εναν τραγουδιστη απο Ιταλια με σωστη προφορα,ευρος φωνης και αντιστοιχες υψηλες ικανοτητες που τις εχω θαυμασει ζωντανα αρκετες φορες,ενω τα ριφς απο τις κιθαρες κοβουν σαν να σταζεις λιωμενο ατσαλι μεσα σε βουτυρο.Φτιαγμενο απο ανθρωπους που αγαπανε αυτον τον ηχο δεκαετιες τωρα,δεν δημιουργησαν την μπαντα γιατι ειναι της μοδας.Στο μουσικο μερος τωρα…
Πρωτο τραγουδι,το The Wanderer,τραγουδισμενο και παιγμενο (δεν ειμαι σιγουρος αν ειναι και γραμμενο απο τον ιδιο)απο τον Mark Shelton των Manilla Road.Και μετα ολεθρος.Vampire Killer και Siegecraft και νιωθεις περηφανος που ειναι δημιοργημα απο Ελληνικη μπαντα.Σε καποια τραγουδια(The Tower of the Elephant,Dyvim Tvar )πεφτουν οι ταχυτητες και εμφανιζεται ο λυρισμος τυλιγμενος με νοσταλγια για τις (φανταστικες) ηρωικες εποχες.Το Deep Buried Faith δεν μου '‘λεε’'ι και πολλα και δινει χωρο για μεηαλυτερη απολαυση στο Dyvim Tvar.Τελικα τους ταιριαζουν τα μεγαλα σε διαρκεια τραγουδια αφου υπαρχει πληθωρα ιδεων που χρειαζεται χρονο για να εξελιχτει χωρις να συμπιεζει την ποιοτητα.Η ατμοσφαιρα,ατμοσφαιρα και το χαλαζι,χαλαζι.Και πιο πολυ χαλαζι απο το Sword of Crom,δυσκολα θα βρεις.Ετοιμος να πεσει η θυρα του καστρου και να βγεις αντιμετωπος με τον εχθρο(πολυ Total War Series παιζω τελευταια).Το Narsil περνα σχεδον(ωραιο ριφ αλλα δεν αρκει στο συνολο) απαρατηρητο ενω οι συμμετοχες του Mark Shelton και Mark Cross στο Calm Before the Storm ανεβαζουν τον πηχυ της ποιοτητας,κερασακια σε ετσι και αλλιως μια πεντανοστιμη τουρτα(φτανει να ειναι σκετο σοκολατα:wink:).Και το παραμυθι τελειωνει οπως ξεκινησε,με ακουστικες κιθαρες και αφηγηματικο τραγουδι.Αμαρτια να μην το εχεις ακουσει και να ψαχνεις επικη μουσικη σε τυχαρπαστους Ιταλους και Γερμανους.
Down - III Over The Under
Pantera - Cowboys From Hell
Pantera - Vulgar Display Of Power
:):!:
o iron_aris ξερει απο καλο λαδι…8)
Απλα, ηθελα να επιβεβαιωσω οτι η φετινη σοδεια ηταν οντως καλυτερη. 
