[B][SIZE=“5”]an arrow flies
it bites my heart
the steel is cold
my blood spills out[/SIZE][/B]
χαμος οταν ειχε κυκλοφορησει, δεν ξεκολλαγε απο το CD player…
Tool - 10000 Days
Graveyard - Hisingen Blues
Dead Congregation - Graves Of The Archangel
Ravencult - Morbid Blood
:):!:
αυτο κάποτε το ειχα λιώσει
[B]You’re so far, behind
Be my hero
Drift away
Save yourself
Don’t end up zero
Cause I look the other way[/B]
[CENTER][SIZE=“5”]Domine - Dragonlord (Tales of the Noble Steel)[/SIZE]
[/CENTER]
συγκίνηση και μόνο…! πάνε 13 χρόνια από όταν το αγόρασα, σεπτέμβρης νομίζω, αρχές 3ης λυκείου… παίζει να χω να το ακούσω πάνω από 5 χρόνια, ίσως λέω και λίγα.
τα πρωτα απο hardcore superstar…
ακομα κλαιω απο την προπερσινη ακυρωση τους… φερτε τους ρε!!!
Αναπτύσσοντας το αυτό μοτίβο,
Hey, Elric! Το κομμάτι που σου λεγα και δε θυμόμουνα τίτλο, είναι το The Sun of the New Season! :’)
[B]Isis - The Mosquito Control EP[/B]
Ένταση, ένταση, ένταση, ένταση, ένταση
η χαρά του πρωτοδισκάκια
…πο πο δισκάρα…ότι πρέπει για την εποχή:):!:
The Blood Brothers - Burn Piano Island, Burn
Μια από τις καλύτερες και μοναδικές μπάντες της προηγούμενης δεκαετίας.
Μια του κλέφτη,δυο του κλέφτη…Τhe Τea Party-Discography
για κατι τετοιους δισκους θα ακουω μπιεμ για παντα…
To [B]Death Magnetic[/B] μου ρθε να ξεθάψω χθες, δεν ξέρω πως. Μετά από 4 σχεδόν χρόνια.
Γούσταρα πολύ και στα 70 λεπτά, αλλά νομίζω θα αργήσω να το ξαναβάλω.
Και το [B]Tyranny of Souls[/B]. Ωραίος δίσκος ρε Μπρουσαρε αλλά λείπει ο Smith εμφανέστατα.
:yes:
τι να πω.μονο δεος!
Το γαμάτο με τους tortoise είναι, ότι το να ξεθάβεις οποιοδήποτε από τα τρία πρώτα τους, μοιάζει το καλύτερο πράγμα που μπορούσες να κάνεις εκείνη τη στιγμή
[B][SIZE=“4”]“πωωω” και “πςςςςς” και “πω ρε πουστη”… καιρο ειχα να το βαλω[/SIZE][/B]
Λάθος θρεντ,σταδιάλα.
…μη μαρένεσαι, μου συμβαίνει συχνά:p 
:!:
[FONT=“Verdana”]
Αδυναμία μεγάλη αυτός ο δίσκος, μιας και ήταν ο πρώτος που αγόρασα από Trouble.
Βασικά το θυμάμαι ακόμη με πικρία εκείνο το βραδάκι πριν από 8-9 χρόνια, που κατά τη διάρκεια της καθιερωμένης δισκότσαρκας στο κέντρο, πέρασα από το Ροκ Σίτυ στην Ακαδημίας.
Ψάχνοντας στο σταντ με τα μεταχειρισμένα, είδα με μεγάλη μου χαρά τα Psalm 9, The Skull και Run To The Light albums των Trouble! Πολύ σπάνιο να πετύχεις κάποιο δίσκο τους τότε (αργότερα βγήκανε κάτι επανεκδόσεις στα δύο πρώτα) και μάλιστα σε τόσο καλή τιμή (8-9 ευρώ πρέπει να ήταν)! Κάποιος κακομοίρης τα είχε πουλήσει κοψοχρονιά…
Είχα άχτι να ακούσω αυτή τη μπάντα, μιας και έκανα τα πρώτα μου βήματα στα doom τότε. Είχα λεφτά μόνο για ένα άλμπουμ πάνω μου. Χωρίς να γνωρίζω ποιο ήταν το “καλύτερο”, για κάποιο λόγο διάλεξα το Run To The Light.
Γυρισα σπίτι γεμάτος ενθουσιασμό και έβαλα το cd στο στερεοφωνικό.
Ούτε που θυμάμαι πόσες φορές το άκουσα σερί εκείνο το βράδυ, παίζει να με πήρε ο ύπνος και ακόμα να έπαιζε…
Την επόμενη μέρα, ζήτησα δισκοδάνειο από τον πατέρα και έτρεξα στο Ροκ Σίτυ με σκοπό να πάρω και τα άλλα δύο. Ναι καλά, καπνός είχαν γίνει, όπως ήταν φυσιολογικό. Μιλάμε τρελή στεναχώρια ε, όχι αστεία. Μετά από πολλλααά χρόνια και αρκετό κυνήγι κατάφερα να πάρω το Psalm 9 (το Skull δεν το έχω).
Τέλος πάντων, τρελή πόρωση ο δίσκος από τότε. Αντίθετα με την πλειοψηφία, ίσως να είναι ο αγαπημένος μου από την πρώτη περίοδο των Trouble στα 80’s.
Συγκριτικά με τα δύο πρώτα, αυτό έχει κάτι το διαφορετικό, έναν signature ήχο που ξεχώριζε τους Trouble από τα υπόλοιπα doom συγκροτήματα. Δεν ήταν τόσο βαρύ όπως τα προηγούμενα, μα ισορροπούσε σε μία χρυσή γραμμή μεταξύ λυρισμού και heaviness. Όλα τα τραγούδια είναι ένα κι ένα. Και μην ακούσω μαλακίες με ταμπέλες όπως white/christian metal που τους κοτσάρανε τα media (και οι ίδιοι ποτέ δεν δέχτηκαν). Έχει ψαρωτικές στιχάρες μέσα.
Γμτ, tl;dr… Ρουφάτε δύο τραγουδάρες τώρα, άπιστοι :
Ο απολυτος Trouble δισκος ειναι ο ομωνυμος, αλλα εχω μεγαλη συμπαθεια στον συγκεκριμενο. Πραγματικα ξεχασμενο αλμπουμ σε σημειο που δεν παιζουν ουτε μισο τραγουδι στα live, θεωρηθηκε αποτυχια καθοτι ειναι το αλμπουμ που πουλησε λιγοτερο απο καθε αλλο στην τοτε ιστορια τους.