για μια στιγμη νόμιζα οτι εχεις βίντεο που με δείχνει να είμαι γυμνός στους δρόμους και να φωνάζω μαρια-μαρια.
[SPOILER]αφού ήμουν σίγουρος οτι δεν υπάρχει κανείς τριγύρω να το δει και να το καταγράψει[/SPOILER]
Μεταξύ μας, αφού ξέρεις ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα έβρισκα τον τρόπο…
καλά είμαι σίγουρος. οτι όνομα και να ήταν στην μέση. και μαρια-μαρια και σουλα-σουλα και μπαμπης-μπαμπης
Όσο παραμένω Ελλάδα και σ’αυτή τη πόλη, θα βρίσκομαι κολλημένος στο 99 για πάντα. 
κορυφαιος low bap δισκος με μιλια διαφορα απ τον 2ο
Για μένα απ’τους κορυφαίους γενικότερα στο ελληνικό χιπ-χόπι, παρέα με το Αγνωστοφοβία των Άλφα Γάμα.
[B]Exodus - Force Of Habit /B
Πωω ρε, είχα χρόνια να το βάλω αυτό. Απολαυστικός δίσκος \m/
Οι Exodus των 90’s. Γκρουβάτοι, χέβυ, με κεφάτο Zetro στα φωνητικά και με τις ριφάρες του Holt πάντα στο προσκήνιο. Δύο γαμάτα videoclips εποχής :
[B]“Thorn In My Side”[/B]
[B]“A Good Day To Die”[/B]
και η [I]διασκευή[/I] για bonus.
Λετ’ς τέηκ τι απ α νοτς…
[I]From town to town I go,
All dreaming of a homeland,
That I will never see,
For I never liked my first one…[/I]
γρακχε γρακχε εισαι εδω?
*ευχαριστώ 
Πρέπει να το ακούσω το αποπάνω, το Fear No Pain ήταν πολύ τούμπανο.
Σε άλλα νέα, πούτσα ξύλο κάστανα
Αν και δεν το γραψα εγώ, Κριμσονούλη, δεν κάνει τίποτα. :razz:
γέροντα εγω δίνω ευχαριστίες και σε αυτούς που προτείνουν πράγματα. άλλη φορά μόνο στους καλλιτέχνες τα ευχαριστώ 
Evile - Enter The Grave, Infected Nations, Krux - III:):!:
[B]ΛΙΦΤ ΜΗ ΑΠ ΛΙΦΤ ΜΗ ΑΠ[/B]
[SIZE=“3”][B]ΧΑΗΕΡ ΝΑΟΥ ΑΠΑ[/B][/SIZE]
Aπ’ τα πρωτα αλμπουμ που ακουσα ολοκληρα, τι συγκινησις θεε μου
[SPOILER]τοτε βεβαια μου φαινοταν τιγκα στα φιλλερς και περιμενα 4-5 κομματια :lol:
[SPOILER][B]ΛΙΦΤ ΜΕ ΑΠ ΛΙΦΤ ΜΗ ΑΠ[/B]
[SIZE=“4”][B]ΟΥ ΛΑ ΛΑ ΛΑ ΛΑΑΑΑΑ[/B][/SIZE][/SPOILER][/SPOILER]
Τι ωραία ξεθάμματα ξηγιέμαι τις τελευταίες μέρες.
Μετά από ένα χρόνο ακριβώς, ήρθε τελικά η ώρα που εκτίμησα μέχρι και τη τελευταία σκατούλα του Rick Ross. :wacko:
Δάκρυα χαράς…ή δάκρυα σκέτα…δεν ξέρω…μεγαλείο…Jim Matheos
Paralysed by inhibitions and indecisions
What was once a release is now a prison
ωραιος ο stargazer!:thumbup: και στο καπακι αυτο…
goodbye cruel world :bye:
Η φάση είναι ότι γενικά το “No Exit” το ακούω αρκετά συχνά, και αν χωρίσουμε τους Fates σε 3 εποχές (δηλ την κλασική US power με Arch, την πρώτη εποχή Alder με τα λιγότερο εσωστρεφή και πιο κλασικά prog metal albums δηλ “No Exit”, “Perfect Symmetry” και “Parallels” με το “Inside Out” στο μεταίχμιο και τρίτη περίοδο απ’ το APSOG και έπειτα με τα εσωστρεφή και πειραματικά albums), το μεσημέρι αν με ρωτούσες θα σου έλεγα ότι μάλλον το “No Exit” είναι το αγαπημένο μου της 2ης περιόδου. Τώρα πραγματικά δεν ξέρω, και μάλιστα άκουσα και το “No Exit” αλλά και το “Parallels” καπάκι. Όχι ότι μπορούσα ποτέ να ξεχωρίσω κάποιο δίσκο Fates τουλάχιστον της Alder περιόδου αλλά κουβέντα να γίνεται (για το “Awaken” εξυπακούεται ότι δεν είναι απλά το καλύτερο των Arch-fronted Fates, αλλά και ένα μνημείο της μεταλλικής μουσικής γενικά). Πάντως τις ανατριχίλες που δίνει το βιολί στο “Chasing Time” και στο “At Fate’s Hands” μαζί με τις υπέροχες, απλές και ουσιώδεις κιθάρες και τις πανέμορφες πλάτες από πλήκτρα του μέγιστου, λίγες μπάντες μου τις έχουν προσφέρει…
Απολυτως εγκυρες οι αποψεις σου! Εγω παντα εβλεπα κατα καποιον τροπο το no exit ως προπομπο του perfect symmetry σαν feeling - ισως επειδη ηταν ο πρωτος δισκος τους που στχουργικα καταπιαστηκε με πιο εσωτερικα θεματα και μπορει ο ακροατης να ταυτιστει πιο ευκολα μ’αυτους !Για παραδειγμα ο επιλογος που παρεθεσες απο nothing left to say ταιριαζει αρκετα με το σπαραχτηκο τελειωμα του ivory gates of dreams ‘‘hope leads to quiet desperation…’’ δεν γραφω παρακατω γιατι θα βουρκωσω! Τεσπα αποψεις ειναι αυτες,παντως στο Symmetry βρισκουμε και τον Aresti σε συνθετικη φορμα (ποιοτικη συνεισφορα) και ειναι κατι που για μενα ελειπε απο τα τελευταια τους , ιδομεν!