Album που ξεθάψατε μετά απο καιρό

[B]Pro-pain[/B]

Ωραία μπάντα και καλοί live.

Savatage discography:):!:

Η νέα μου μεγάλη αγάπη, αν και τους ανακάλυψα νωρίς, αφού το διαλύσαν. :lol:


Αμερικανικη κολλεγιακη ροκ μπαντα.


[B][I]Miracle Legion - The Heart is Attached[/I][/B]

[B][I]Miracle Legion - Stephen Are You There?[/I][/B] <3 τραγουδακι που εχει φαει λιωσιμο <3

Θα ακουστω λιγο αδικος καθοτι ο πηχυς των νεων κυκλοφοριων εχει ανεβει αισθητα, αλλα οταν ακουω τετοιους δισκους ρε γμτ, σκεφτομαι τι μαλακιες βγαινουν σημερα. Απο τη μουσικη δεν λειπει ουτε η εμπνευση, ουτε η παιδεια, ουτε η πρωτοτυπια, ουτε η ορεξη. Λειπουν οι προσωπικοτητες, και γι αυτο το λογο δυστυχως μερικοι δισκοι δε ξαναβγαινουν ουτε σε δεκαπεντε χιλιαδες χρονια.

Αμήν.

[U]Απλά τα πράματα.[/U]

Από τους δίσκους που πραγματικά με σόκαραν τα τελευταία 3-4 χρόνια (περίοδο που φτάσανε στα αυτιά μου άσχετα του πότε είναι). Είχα αποκλείσει εντελώς το ενδεχόμενο να συγκινηθώ με progmetal όπως όταν ήμουνα 15-16. Το 'χα κλείσει στο χρονοντούλαπο ως είδος αλλά τελικά πρέπει να επιστρέφω συνέχεια και να σκάβω.

Δισκογραφιες Motorhead και Jag Panzer. Τωρα παιζει Snake Bite Love και νομιζω πως το χα αδικησει, μλκια που δεν το πηρα οταν το βρηκα φτηνο.

Με αφορμή μια είδηση που είδα ότι θα το παίξουν ολόκληρο για να τιμήσουν τα 20 χρόνια του.

Γενικά τον κατατάσσω στους αγαπημένους μου δίσκους.
10 ευφυέστατες συνθέσεις, μια μαγική τριάδα (ο Βινσεντ για τα φωνητικά, το μπάσο του είναι τυπικότατο), σατανίλα και το artwork ψαρωτικό φουλ ακόμη και σήμερα.

Δεν πιστεύω ότι θα μπορέσουν να ανακάμψουν μετά τον τελευταίο απαράδεκτο δίσκο που βγάλανε, αλλά όπως και να χει είναι η μπάντα που χάρισε τουλάχιστον 2 κλασικούς δίσκους του ακραίου χώρου και το “Covenant”. :!:

Wow, από που είναι αυτό, δεν το 'ξερα!

On-topic:

Για να προετοιμαστούμε ψυχολογικά. Ρε παιδιά, αυτό το “Passion” όποτε το ακούω αποφασίζω ότι είναι τελικά το καλύτερο album που έχει κυκλοφορήσει ποτέ. Θες από άποψη στίχων; Δεν έχω ξαναδιαβάσει κάτι που να είναι τόσο ποιητικό, άμεσο, συγκινητικό και επαναστατικό ταυτόχρονα. Θες ερμηνεία; Ε, κανένας άλλος δεν ουρλιάζει έτσι. “Passion” όνομα και πράγμα. Θες από άποψη μουσικής; Ε το έλα να δεις γίνεται εκεί μέσα. Hardcore, reggae, tribal, ρουμάνικα πολυφωνικά, ως και σημείο που μου θυμίζει Slipknot έχει. Θες από άποψη παραγωγής; Όλα ακούγονται τόσο γαμημένα τέλεια. Τα τύμπανα είναι από άλλο πλανήτη, οι κιθάρες βρώμικες αλά σωστές, το μπάσο εκεί που πρέπει. Ιδίως στην αρχή που ακούγονται όλα θαμμένα και σε λίγο ΣΚΑΕΙ η βόμβα νιώθεις ότι εκρύγνεσαι.

Γαμώτο συγκινήθηκα πάλι, μου άλλαξαν τη ζωή αυτοί οι τύποι.

Hagggard - Tales Of Ithiria

:):!:



Τρελά γούστα καλοκαιριάτικα 8)

[B]SATAN:Court in the Act[/B] (1983)

Με αφορμή το νέο (απρόσμενα) άψογο δίσκο τους ξεθάω τούτο το κλασικό NWOBHM άλμπουμ. Ηταν το ντεπούτο των Satan μετά από κάποια ντέμο και ένα single (τα περισσότερα group του είδους μέχρι εκεί έφτασαν) το οποίο πρωτοανακάλυψα μέσα από την επανακυκλοφορία της NEAT το 1997.
Δυστυχώς οι καλές συνθέσεις θάβονται κάτω από την κακή παραγωγή αλλά μιλάμε για καλτ κυκλοφορία του 1983.

Ολόκληρο [B][U]εδώ[/U][/B]

Μου τους είχε προτείνει ο πατέρας λίγο μετά την αρχή με τους Deep Purple.
Κλασσικά, μόνο το Break On Through μου είχε αρέσει στην αρχή. Το υπόλοιπο όχι γιατι “έχει πολλά πλήκτρα και πολλά σιγανά τραγούδια ρε μπαμπά!”. :ΜΟΥΤΖΑ
Πλέον απ’τους αγαπημένους δίσκους των 60’ς και γενικά.

ΝΤΟΡΣ ρε άπιστοι:!:

Μαζι σου, Grym!! =D>

Eξέθαψα μετά από 5 χρόνια και βάλε τούτο δω το αριστούργημα, αν και τίγκα nevermore…

Σοφά ομιλησε ο Grym ως συνήθως.

Σε λίγο ξεκινάω για φροντιστήριο, μετα θα πάω για ηλεκτρονικά, τσιγάρο στο πάρκο και μετά θα παίξω το Rick Dangerous στην Amiga.

Και κάπως έτσι άλλαξε ο τρόπος που αισθανόμαστε τη μουσική.

[B]BLACK COBRA:Chronomega (2009)[/B]

Aν και τους έχω δει live αρκετές φορές σπάνια γυρνάω στα άλμπουμ τους, πρόκειται για σλατζοντούο που παίζει γρήγορο heavy rock με σκισμένα φωνητικά?38 απολαυστικά λεπτά με έντονα στοιχεία από πρώιμους mastodon.

ακούμε το ομώνυμο [B][U]εδώ[/U][/B]

To Chronomega ήταν το πρώτο άλμπουμ στη Southern Lord και τρίτο στη σειρά μετά τα Bestial (2006), Feather and Stone (2007).