Ε τώρα ρε νέημλες το AOR τι φταίει και χώνεις μέσα του τον Πορτορικάνο που χορεύει? 
Επίσης ο κρίμσον είναι πρότυπο. Εγώ προσωπικά ονειρεύομαι να γίνω μία νεότερη, ομορφότερη και αρκουδοειδέστερη εκδοχή του.
Δηλαδή? 
ον τόπικ : uriah heep - Very 'Eavy Very 'Umble
ανακεφαλαίωση.
κόρη/μικρή αδερφή/βαφτισιμιά, η μαρια. παραμύθια και τα λοιπά. ετσι και αλλιώς εχει κλείσει εδω και καιρό αυτό, απλά το ελληνικό κράτος ήθελε και 2545714562 υπογραφές και χαρτιά.
πατέρας ο τοξικος που αν και του είπα να κάνουμε τεστ dna, με την 12343464746 φορά που έβαλα στίχους fates, ε το πήρε απόφαση.
χαμένος αδερφός , ο νειμλεσ. να είμαστε στο ίδιο δωμάτιο να βάζουμε τις μουσικές μας και να μαραίνονται τα λουλούδια δίπλα μας.
ανιψάκι που δεν κλείνει το στομα του παρά μόνο αν τον ταΐσεις, ο πανος.
και βάζεις και γρακχο και lupin μέσα και κάνουμε ενα σπίτι μούρλια!! θα βαράνε μουσικές μέχρι και από τα σιφώνια!
Μικρές οι αποκλίσεις όπως βλέπεις και στη φωτογραφία.
Αυτό δεν είναι σπίτι, είναι άσυλο. :lol:
Ο Kaiser Wodhanaz πιο επίκαιρος από ποτέ. Πρέπει να βγάλει νέο άλμπουμ:!:
Διάφανα Κρίνα - Κάτι Σαράβαλες Καρδιές
…μετά από τον πρώτο δίσκο, που έπεσε σαν κεραυνός, ήρθε αυτό το διαμαντάκι, με ακόμα πιο σκοτεινά τραγούδια, μελωδίες μες την ψυχεδέλια, και τον Αλκίνοο να παίζει τσέλο κα;ι φλογέρα
’‘βάλτε να πιούμε’’
Διάφανα Κρίνα - Ευωδιάζουν Αγριοκέρασα Οι Σιωπές
…τρίτος και Θεοσκότεινος δίσκος, και ο πιο αγαπημένος μου…πάνω από 70 λεπτά με μελωδίες στίχους, ερμηνίες, παίξιμο, απ’όλα τα παιδιά που σε παγώνει
:):!:
είχα ξεχάσει πόσο μου αρέσει αυτός ο δίσκος
.jpg)
μερικοι δισκοι ειναι απλα για παντα
Όπως το riff του “The Beloved” δηλαδή.
Αμα μιλησουμε για ριφφς, το αγαπημενο μου παιζει και να ειναι στο Ascension βασικα
και μιας και τα πιασαμε σειρα παιρνει
Ή στο Radiance. Ναι, δεν τελειώνει αυτή η κουβέντα.
Το παρελθόν είναι παρόν είναι και μέλλον.
Δισκαρος
[B]DEEP PURPLE:Slaves And Masters[/B]
Κατέβηκε καταλάθος από το ράφι και είπα να του ρίξω μια αυτιά 23 χρόνια μετά! Κυκλοφόρησε τέλη του 1990 και το είχα πάρει στην κάκκιστη ελληνική εκτύπωση της BMG.
Παραμένει ένα από τα πλέον αδύναμα άλμπουμ τους που τότε μου θύμιζε μια κακή συνέχεια των rainbow των 80ς (εξαιτίας του ανεκδιήγητου Turner στα φωνητικά) ή ακόμα και κακών στιγμών των foreigner με τις αορ συνθέσεις να προκαλούν χασμουρητά και τον lord να κάνει βαρετά γεμίσματα πάνω στα απλοϊκά ριφ του blackmore. Εχει πλάκα το ότι (τα στην καλύτερη μέτρια κομμάτια του) τα ακούω με κάποια νοσταλγία σήμερα αφού το είχα ακούσει αρκετά τότε μιας και στην περιοδεία γι?αυτό μας τίμησαν και παίξανε live στη Λεωφόρο (9/1991), μια μεγάλη συναυλιακή απογοήτευση αφού όλοι το συγκρίναμε με την εκπληκτική εμφάνιση του Gillan ένα χρόνο πριν στο Ζάπειο (9/1990).
Το ακούτε όλο [B][U]εδώ[/U][/B]
Νεκροπουσταράδεζ νορβηγοί, μη δίνετε σημασία.
But I’m more
Than just
A little
Curious
How
You’re planning
To go about
Making your amends
To the dead
To the dead
[SPOILER]
[B][SIZE=4]WITH YOUR HAAAAALOOOOOO SLIPPIN’ DOOOOOWN
YOUR HAAAAALOOOOOO SLIPPIN’[/SIZE][/B]
[B]Your halo slipping down to choke you now…[/B]
[/SPOILER]
Επέστρεψα κι εγώ τελικά. Όχι ότι φύγαμε και ποτέ δηλαδή.
A sacrifice, in the flight of dawn.
^ Τι ωραία σελίδα… τελειότητες απ’ την αρχή ως το τέλος.
