Τεράστιος δίσκαρος, τεράστιο εναρκτήριο κομμάτι.
2 Likes
Το ξεθάψιμο αγαπημένων άλμπουμ της νίοτης καλά κρατεί 
Οι Senser με το άλμπουμ Asylum (μια περίεργη μίξη με αναρχο-ραπ-ροκ-drum n bass-γουατεβα) και πιο συγκεκριμένα το τραγούδι με τίττλο Adrenalin, με είχε ξετινάξει τότε (1998). Το οποίο υπήρξε και το “soundtrack” της 5μερης 
Το άλμπουμ γενικότερα δεν είναι κανένα “μνημείο”, αλλά το Adrenalin ακόμα και μετά από πολλά χρόνια κατάφερε να με ξεσηκώσει.
Η Kerstin Haigh να φτύνει με πόνο και τσαμπουκα τους στίχους και με τους τρελούς ρυθμούς, ειδικά από το 3:40 και μετα, δεν γίνεται να μην σε παρασύρει…(This is your future! i am gonna take you further!)
1 Like
Ωραίος ο Kostas_L. Μπαντάρα οι Senser, εμένα μ’ αρέσει πολύ και το “Stacked up”, το πρώτο τους. Αυτός ο συνδυασμός μπιτιών-ραπαρίσματος-σκληρών κιθάρων-πολιτικοποιημένων στίχων δεν μπορεί να μη σε ξεσηκώσει. Από τις μουσικές που λες κρίμα που ξεχάστηκαν κι ελάχιστοι θα τις ακούνε από εδώ και πέρα (γνώμη μου).
1 Like
Με αφορμή ενός ποστ των Zounds στο facebook για την λίστα από το περιοδικό Vive Le Rock με τα 10 καλύτερα αναρχο-πανκ άλμπουμς, ξανά έβαλα να παίξει μετά από πολλά χρόνια το…
Κάποια άλμπουμς δεν τα αγγίζει ο χρόνος ούτε στο ελάχιστο, ένα από αυτά είναι και το παραπάνω.
Ορίστε και η λίστα για όποιον ενδιαφέρεται…
3 Likes
‘Νταξ’, δισκάρα το “Let the tribe increase”, όπως και όλα στην παραπάνω λίστα. Γενικά το βρετανικό anarcho-punk του '80 είναι, νομίζω, από εκείνα τα ρεύματα μουσικής που ακόμα και σήμερα μπορούν να αλλάξουν συνειδήσεις, πόσο μάλλον τότε. Απίστευτη μουσική, ακόμα πιο αξιόλογοι στίχοι κι αυτό το φοβερό συναίσθημα ότι ακούς κάτι που δεν είναι απλά μουσική, συνοδεύεται από χίλια δυο άλλα πράγματα (στάση ζωής, αγώνες, περιεχόμενα κλπ.). Ωραίο θα ‘ταν να ‘χαμε ένα topic να μιλάμε για όλες αυτές τις μπάντες. Επίσης για όποιον/α ενδιαφέρεται υπάρχει το καταπληκτικό βιβλίο του Ian Glasper (απ’ τους Stampin’ Ground) “The day the country died” όπου παρουσιάζει όοολες τις μπάντες εκείνης της μουσικής -πραγματικά απίστευτη δουλειά! Επίσης υπάρχει και το ομώνυμο ντοκιμαντέρ.
2 Likes
Από την λίστα γνωρίζω-έχω ακούσει τα 5 από τα 10 (The Mob, Flux Of Pink Indians, Crass, Subhumans και Zounds).
Να δώσουμε ακόμα ένα κρέντιντ στην σκηνή, πέρα από αυτά που έγραψες (στα οποία συμφωνώ). Συνεχίζουν να επηρεάζουν και τις σημερινές μπάντες (στον ήχο κυρίως), π.χ τους Fontaines DC όπου έχουν δημιουργήσει έναν σχετικό “θόρυβο” με τον ντεμπούτο τους (με τα πολλά The Mob στοιχεία στον ήχο τους).
1 Like
Τις δύο πρώτες δισκάρες των The (International) Noise Conspiracy
Βλέπεις Swedish Rock? (Garage, Punk κλπ) Είναι καλό!
Δεν ήξερα ότι έβγαλαν άλλους δυο δίσκους ακόμα…πάντα είχα την αίσθηση ότι το διέλυσαν μετά τα πρώτα δυο άλμπουμ.
2 Likes
Με το Doom γενικότερα, δεν έχω ιδιαίτερη σχέση, αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ με τίποτα στην φωνή του Patrick Walker και στην ατμόσφαιρα των Warning και μετέπειτα των 40 Watt Sun.
Το τελευταίο άλμπουμ από 40 Watt Sun (Wider Than The Sky), δυστυχώς δεν μου έκανε κανένα “κλικ”.
2 Likes
Μπραβο τωρα θα με κανεις να ακουσω αυτο σερι, μεχρι να γινει καρβουνο η ψυχη
1 Like
Απλα καταπληκτικο οσες φορες και να το βαλω.
1 Like
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-4030106-1557575974-9348.jpeg.jpg)
Ένας δίσκος ιδιαίτερος. Αγνός που διδάσκει μέσα από τη “γυμνή” του παραγωγή. Νομίζω ότι το κουμπάκι που λέγεται distortion ήταν για τη μπάντα ένα “υποχείριο” σε πολύ πολύ συγκεκριμένες στιγμές. Δε ξέρω κατά πόσο εμπνεύστηκε ο δίσκος από το “APSoG”, αλλά σίγουρα υπάρχουν κάποια δεύτερα που σκέφτεσαι τον Jim ή ο Arno που κάνει κάτι “γυρίσματα” α λα Ray.
Υπέροχοι στίχοι, όπως και το ότι οι κιθάρες βαραίνουν όταν απαιτείται. Τελικά, αν θα έπρεπε αν του αποδώσουμε μουσικό όρο θα το λέγαμε progressive rock ή progressive metal;
Ελπίζω κάποια στιγμή να γίνει επανακυκλοφορία.
6 Likes
Επικό ξέθαμα…
Sleepytime Gorilla Museum - Grand Opening & Closing
Τέρμα πειραματισμός, με πολλά αυτοσχέδια όργανα στην σκηνή, θεατρικότητα και τα πάντα όλα.
Αφήνω και αυτό εδώ να υπάρχει 
Tony Levin, known for his work with progressive rock pioneers King Crimson and also with Peter Gabriel, stated that he is a “huge fan of” Sleepytime Gorilla Museum and chose the track “Sleep is Wrong”, which he calls “very, very powerful” as one of the pieces which most influenced his current project, Stick Men. Levin also credited Sleepytime Gorilla Museum as doing “things that we never dreamed of doing in Crimson or in any band that I’ve been in,” specifically their “radical” and “organic” shifts in tempo.*
Bonus : Το αγαπημένο μου τραγούδι τους (δεν είναι από το παραπάνω άλμπουμ, αλλά είναι από το δεύτερο τους Of Natural History)
Bloodiest - Descent
Σούπερ-Γκρουπ με σούπερ ντεμπούτο 
και αγαπημένος Bruce Lamont.
Η δεύτερη προσπάθεια τους, δυστυχώς δεν ήταν το ίδιο καλή (στα αυτιά μου).
Prog θα το χαρακτήριζα, όχι progressive. Eίναι στα όρια των 2 ειδών, καθώς αν τον βάλεις σε ένα μεταλλά, θα σου πεί πολύ ελεφρύ, αν το βάλεις σε προγκ ροκα, πολύ βαρύ.
Όπως και να χει, υπέροχος δίσκος (το paramount μου φαίνεται κατά ένα χιλιοστό καλύτερο) και επίσης από τους δίσκους που δεν χρειάζονται επανακυκλοφορία, από την άποψη του remastering/remixing.
1 Like
Την επανακυκλοφορία την αναφέρω περισσότερο για να μπορέσουμε να προβούμε σε αγορά του οι μη κάτοχοί του.
Από discogs το βρίσκεις κοντα στα 12-15 γιουρο. You’re welcome 
1 Like
3 Likes
lanfear - art effect
Κλασικό Prog-Power 90’ early 00’s. heavy ρυθμοί, απίθανα riffs, σε συνδυασμό με έναν απίστευτο τραγουδιστή με πολύ μεγάλο εύρος.
Τα τραγούδια καταφέρνουν να είναι πιασάρικα και τεχνικά, χωρίς να πέφτουν στην παγίδα να γίνονται κλώνος των μεγάλων του είδους.
Αρκετά ξεχασμένοι σήμερα, δυσκολεύτηκα αρκετά να βρω ακόμη και στο youtube τραγούδια τους.
2 Likes
Παντελώς άγνωστοι αλλά έχουν ένα ενδιαφέρον. Πάντως δεν έχεις δικιο για το δυσεύρετο, τους βρήκα εύκολα στο Apple Music, φαντάζομαι θα βρίσκονται και σε άλλες πλατφόρμες streaming. Επίσης έχουν κυκλοφορήσει άλμπουμ το 2016.
Ο τραγουδιστής λίγο τραγουδάει από τη μύτη ή μου φαίνεται;