Δεν ξερω πως μου ηρθε αλλα ειπα να θυμηθω κατι παλιο 
10 Likes
Με αφορμή μιας συνέντευξης του Chris Wollard (Hot Water Music και Ship Thieves) και του Derron Nuhfer (σαξόφωνο στους Less Than Jake στα 90ς) που στην ουσία ο ένας έκανε ερωτήσεις στον άλλον συν μια λίστα από κάτω με 18 από τα καλύτερα μελωδικά πανκ-χαρντκορ των early 00’s, ξανα έβαλα να ακούσω μετά από πολλά χρόνια τον παρακάτω δίσκο…
The Distillers - Coral Fang
Θυμάμαι τότε την σχετική έκρηξη του μελωδικού πανκ με μπροστάρηδες το label της Epitaph (και όχι μόνο) και ένας από τους δίσκους που είχα ακούσει πολύ ήταν το και το Coral Fang. Την παρασταση μου έκλεβε πάντα η Brody Dalle (πρώην σύζυγος του Tim Armstrong από τους Rancid και πρώην επίσης του Josh Homme…στο αχρείαστο γκόσιπ της ημέρας 
), με το παρουσιαστικό της και την γρέζα φωνή της, να μου θύμιζε πολύ την φωνή της Courtney Love.
Δεν πρόκειται να σας αλλάξει την ζωή η μουσική τους. Μελωδικό και πιασάρικο πανκ-ροκ-γκαράζ παίζουν, το οποίο ακούγεται πολύ ευχάριστα.
Ορίστε και 3 χιτς τους…
Η λίστα που ανέφερα πιο πάνω εάν ενδιαφέρει είναι η εξής…
-
Kid Dynamite - Shorter, Faster, Louder (Μόνο ακουστά τους έχω)
-
Alkaline Trio - Maybe I’ll Catch Fire (τίποτα ιδιαίτερο στα αυτιά μου εκτός μερικών τραγουδίων)
-
Rancid - Rancid (καλός δίσκος, όχι τόσο όσο τα Let’s Go και …And Out Come The Wolves)
-
AFI - The Art of Drowning (ωραιότατο, αλλά προσωπικό αγαπημένο το SIng The Sorrow)
-
The Movielife - This Time Next Year
-
Propagandhi - Today’s Empires, Tomorrow’s Ashes (λατρεία γενικότερα)
-
Anti-Flag - Underground Network (το ίδιο
) -
The Bouncing Souls - How I Spent My Summer Vacation
-
Strike Anywhere - Change Is A Sound
-
The Lawrence Arms - Apathy and Exhaustion
-
Against Me! - Reinventing Axl Rose
-
Dillinger Four - Situationist Comedy
-
Hot Water Music - Caution (Υπέροχος δίσκος)
-
Rise Against - Revolutions Per Minute (Για κάποιον λόγο ποτέ δεν τους συμπάθησα)
-
The Distillers - Coral Fang
-
Bad Religion - The Empire Strikes First (τα λόγια είναι περιττά)
-
Latterman - No Matter Where We Go…!
-
The Suicide Machines - War Profiteering Is Killing Us All
Άνοιξα 100 θέματα σε ένα νήμα που ονομάζεται άλμπουμ που ξεθάψατε μετά από καιρό 
8 Likes
Πόσο δισκάρα.
Έκαναν ριγιούνιο πέρσι (ή πρόσφατα τέλος πάντων) και για κάποιο λόγο έχω ελπίδες για τίμια επιστροφή.
Επίσης:
1 Like
Καλά κάνεις, να ανακαλύπτουμε/θυμόμαστε κι εμείς μπάντες αυτού του είδους που μας αρέσει πολύ. Distillers π.χ. δεν είχε τύχει ν’ ακούσω ποτέ, αν κι εγώ θέλω το μελωδικό punk μου λίγο πιο τσιτωμένο και λιγότερο garage.
Αυτό δεν το γνώριζα, μακάρι! Νομίζω πως έκανε κάποια και προσωπικά αλμπουμς.
@Leper_Jesus λείπουν οι Millencolin από την λίστα 
Προσωπικά θα είχα προσθέσει τους Milencolin, Beatsteaks και Death By Stereo
Τι πρωτοδισκάκηδες είναι αυτοί ρε!
Και Lagwagon δεν έχει!
2 Likes
Η all-time αγαπημένη μου μελωδική punk rock μπάντα (οι Millencolin λίγο πιο κάτω, αλλά αγαπημένοι κι αυτοί). Θα spam-άρω οπουδήποτε αναφέρεται το όνομα τους, ΜΠΑΣ και τους ανακαλύψουν και οι μεταλάδες, γιατί η μουσική τους είναι ΤΟΣΟ heavy σε σημεία, έχουν ΑΠΕΙΡΕΣ metal επιρροές, οι κιθάρες τους (lead, αλλά και ρυθμικές) είναι υπερ-τεχνικές και το drumming από άλλον πλανήτη.
4 Likes
Και όμως δεν το ξεκαθάρισα 
δεν είναι το ομώνυμο πρώτο τους, αλλά το ομώνυμο 5ο τους του 2000
Η λίστα είναι για τα early 00’ς
1 Like
Πάλι καλά που δεν ήταν για το ομώνυμο EP, που ήταν πριν το ομώνυμο πρώτο !
Α πες ότι είναι για early '00s!
1 Like
Για πείτε για Lagwagon…με ποιο να ξεκινήσω γιατί ποτέ δεν ασχολήθηκα μέχρι τώρα σοβαρά με την πάρτη τους.
Trashed
1 Like
Δεν έχει κι άδικο ο Παντελής, θεωρείται το πρώτο “κλασικό” τους album το “Thrashed”, ωστόσο εμένα άλλα είναι τα αγαπημένα μου. Λοιπόν, περίμενε να πάμε στο topic τους να κάνω ένα συνολικό post (μπορεί ν’ αργήσω λίγο)!.
Επίσης ν’ αναφέρουμε και το όνομα του Ντίνου (worst enemy) που πριν χρόνια μας έμαθε όλη αυτήν την μπαλίτσα εδώ μέσα!
Τέλος, μιας και πιάσαμε το μελωδικό punk, τσεκάρετε κι αυτο το (πολύ καλό) αφιέρωμα:
2 Likes
Δύο Dark Folk-ίλες
Kiss The Anus Of A Black Cat - Hewers Of Wood And Drawers Of Water
In Gowan Ring - The Serpent and the Dove
2 Likes
1 Like
Scott Walker - The drift
Το ξέθαψα μετά από αρκετά χρόνια, αλλά δεν ξέχασα ποτέ το σοκ της πρώτης ακρόασης, την χρονιά της κυκλοφορίας του. Συγκεκριμένα ένας ξάδερφος, μου έδωσε το cd και μου είπε απλά βάλτο να παίξει, χωρίς να μου δώσει πολλές πληροφορίες (και πως θα μπορούσε άλλωστε να το περιγράψει 
). Απλά μου είπε είναι ένας 60+ Αμερικανός τραγουδοποιός, χρόνια στο κουρμπέτι.
Σκέφτηκα οκ θα ακούσω κάτι σε στυλ Johnny Cash ξερωγω, καλή φάση. Πατώντας το play όμως ξεχύθηκε το απόλυτο σκοτάδι. Σοκ και δέος από την ατμόσφαιρα του δίσκου, την «βαθειά» φωνή του και όλη αυτήν την αβαντ-γκαρντιλα.
Κάπου διάβασα ότι θεωρούνται ως τριλογία μαζί με το “the drift τα 2 επόμενα αλμπουμ του. Δεν έχω ακούσει καθόλου ακόμα το «And Who Shall Go to the Ball? And What Shall Go to the Ball?»(μάλλον κακώς), το «Bish Bosch» όμως χωρίς να το βάζω στο ίδιο ύψος του “the drift” είναι αλμπουμαρα και αυτό.
Η συνεργασία του με τους Sunn o))) δεν με «έπιασε» καθόλου όταν κυκλοφόρησε. Πρέπει να το ξανά πιάσω εγώ μάλλον.
4 Likes
Μετά από αρκετά χρόνια “έπιασα” ξανά του δύο δίσκους των Man’s Gin, το προσωπικό πρότζεκτ του Eric Wunder (Cobalt). Δισκάρες και οι δυο, Smilling Dogs (2010) και Rebellion Hymns (2013). Το ντεμπούτο υπερτερεί στα αυτιά μου σαν σύνολο αν και το Rebellion έχει το καλύτερο τραγούδι τους (Inspiration), συν και την συμμετοχή του Bruce Lamont.
Εδώ ο Wunder μακριά από τις φόρμες των Cobalt, μας προσφέρει δυο σκοτεινούς και ακουστικούς ροκ δίσκους, γεμάτο συναισθήματα (οκ ο δεύτερος είναι λίγο πιο ηλεκτρικός).
Εγώ προσωπικά συμφωνώ με την παρακάτω περιγραφή: Grungy Americana acoustics (think Alice in Chains unplugged and markedly more unhinged) with poeticism reminiscent of Tom Waits and Nick Cave.. Τα έχω δει να περιγράφονται και ως Grunge Cocktail
Με λίγο λόγια εάν γουστάρετε τις unplugged προσπάθειες των grunge συγκροτημάτων, ακούστε άφοβα!
Προσωπικά highlights: Smilling Dogs, Solid Gold Telephone και Inspiration.
1 Like
Συζητιόταν πολύ το πρώτο θυμάμαι όταν είχε βγει στο forum. Και λίγο το στυλ των Crippled Black Phoenix θυμίζει νομίζω, τα παλιά/πιο απλά τους, “A love of shared disasters” κλπ., κυρίως λόγω πιάνου. Πολύ καλή πρόταση.
Από εδώ το είχα μάθει και εγώ
Μπαντάρα! Δισκάρα! Μπασάρα!
7 Likes