Κλαην το ποστ,μας το εχει πει απειρες φορες στο μσν.
Οχι οσες η ΑΕΛΑΡΑ αλλα οκ:p
Ωραιος ρε!!
βασικα εκανα πατατιά που απο ενα σημείο και μετα έμεινα στο κείμενο του The Story of Jonathan, και το έχασα λιγο…με πήρε απο κάτω απο ένα σημείο και μετά.:lol:
ναι ρε. crimson idol, αελ. τι άλλο να πεις στο msn? 8)
πείτε οτι το διαβάσατε για την τζάμπα μπύρα και αφήστε τα άριστα…:lol:
Οτι και να πω λιγο ειναι Κριμσον, πολυ λιγο. Ειναι απο τις απειροελαχιστες (η μονη;
φορα που ανατριχιασα διαβαζοντας ενα, φαινομενικα, κειμενο φανμποη. Ισως ειναι επειδη εκτιμω πολυ τον δισκο, αλλα δεν νομιζω, εν μερει επαιξε το ρολο του βεβαια. Τεσπα, τερμα τι γλυψιμο, απλα συγχαρητηρια, αψογος.
Εχω μια ερωτηση μονο…
Το στορυ σαφως και το ξερω, αλλα διαφορες πληροφοριες δεν τις ηξερα και ειμαι σιγουρος οτι δεν αναφερονται/υπονοουνται στην ιστορια οπως ειναι γραμμενη στο βιβλιαρακι του δισκου ουτε στους ιδιους τους στιχους. Τις ανεπτυξες μονος σου, δηλαδη σαν επεκταση της ιστοριας με προσωπικες σκεψεις και ερμηνειες ή τις βρηκες καπου;
μαρτιαν, αρκετα πιστη μου φαινεται εμενα η εκδοχη του κριμσον, απλως στο τελος απ ο,τι καταλαβαινω περναει απο τον προλογο στο great misconceptions.
μαρτιαν οτι λεει ο απο πάνω.
ξεκίνησε για υποκειμενική ματιά, αλλά κατέληξε να ειναι υπερβολικά κοντα στον πρόλογο. με πηρε το βάρος και έγειρα…
εφόσον δεν ήθελα να ειναι τόσο κοντά στον πρόλογο δεν έπρεπε να το κανω σε ενα απόγευμα. έπρεπε να το δουλέψω. αλλά δεν πειράζει. ειναι μια ευκαιρία να το δει καποιος και να εκτιμήσει την (για εμένα) δισκαρα
1:13-1:50 η πιο όμορφη απαλεψιά ever, που γίνεται ρίγος κάθε φορά που το ακούω.
+6:31 και μετά, το σημείο
που μερικούς, κάμποσα χρόνια πριν, τους λύγισε.
Πολυ ωραιο κειμενο Crimson_Idol !!!
Συμφωνω οτι το concept του δισκου εχει ξαναγινει αλλα οχι οπως το εκανε ο Blackie!
Παροτι καμμενος με concept και λατρευω το streets & το theater of fate ( Viper )
που εχουν παρομοιο στορυ δεν ειχα ασχοληθει μεχρι πολυ προσφατα με το Crimson Idol και με Wasp γενικα.Ειχα παρει μικρος μια συλλογη το first blood last cuts , γουσταρα τo feeling των πρωτων Wasp αλλα τους ειχα στην check later λιστα μου.
Μεχρι προσφατα … που ακουσα ολο το Crimson Idol!!!
και πλεον το εχω διπλα στο streets , theater of fate , mindcrime κλπ κλπ!!!
οκ περιμενω κραξιμο που πηγα 34 για να ακουσω ολο το Crimson Idol !!!
πρόσφατα το συζητούσα με κάποιον αυτο. δεν ειναι διαγωνισμός η μουσική. το να ακούς μουσική εχει να κάνει με τον εαυτό σου. ουτε το νωρις/αργα άκουσα κατι υπάρχει, ουτε το ψαγμένο, ουτε τίποτα.
ο καθένας με τους ρυθμούς του, με τις γνώσεις του, και με τα θέλω του
“σε καθε πρόβλημα μου, και στην ανύπαρκτη σχέση μου με τους γονείς μας έκανε τα πάντα να μου διξει οτι είμαι ξεχωριστός και ιδιαίτερος και πως για αυτο δεν μπορούν να με καταλάβουν. μοναδικός έλεγε. εισαι μοναδικός για αυτό τους ειναι δύσκολο. ετσι με έκανε να νιώθω ο αδερφός μου.”
Αυτο π.χ. δεν το θυμαμαι. Ισως να το λεει στην ιστορια και να μου διαφευγει καθως πανε χρονια που εχω να την διαβασω οπως ειναι γραμμενη, τοτε ναι, αλλα στους στιχους ειμαι σιγουρος πως δεν αναφερεται καπου :-k
σωστος εισαι.
ειναι η δικια μου υποκειμενική αποδοση για το σημείο που λεει για την σχέση του με τον αδερφο του. εκει που λεει οτι τον ενθάρρυνε οταν καταλάβαινε τα προβλήματα με τους γονεις του και του έλεγε οτι καποτε ενα άγγελος τον βάφτισε με ενα ραβδάκι και ειπε οτι εσυ θα εισαι ο ενας.
οπότε το πήρα και το έφερα στα μέτρα μου.
κανονικα για ετσι θα το πήγαινα ολο, αλλά εκτός του οτι ειναι δύσκολο, σκοτώθηκα να το κανω μεχρι χθες το βράδυ. λες και άλλες μέρες δεν υπήρχαν…
οπως επίσης ειχε πολυ ψωμι η σχέση του με τον καθρεφτη. αλλά αν άρχιζα δεν θα τελείωνα ποτε…
αν την παλεψω μπορεί να το ξαναγράψω
Αχα, καταλαβα. Με εψησε να ξεθαψω και την δισκαρα κιολας, καιρος παει (πανω απο χρονος σιγουρα)
Από το official site του Blackie το οποίο πρέπει να το έγραψε 3 Νοεμβρίου 2012
"?MY BROTHER WAS THE ONE?
For just a moment I?d like to go back to the ?Crimson Idol?. We were playing in Tillburg last night and I got a phone call from my sister Brenda about 6 PM informing me that our brother had passed away. When we look at death we measure it in one or more stages of life. The death of a parent is the death of our past. The death of a spouse or mate is the death of the present. The death of a child is the death of the future, in that their future will now never happen. The death of my brother represents both the past and the present for me. Part of my childhood is now gone as well as the present. He was a mentor to me in my early years. Much of the advice he gave me I still use to this day. As a kid, I admired him more than he would ever know. Doing that show last night was one of the hardest things I?ve ever had to do. When we were at the end of the Crimson Idol part of the show, I looked up at one of the screens just as Jonathan was being laid on the bed. I could not control my emotions anymore and walked to the side of the stage and cried.
My brother in some ways was in the story of the ?Idol? in the same ways I guess that all siblings compete for their parents attention. As a writer we draw from all the things around us so it?s understandable that my relationship with him would be in the story to some degree. Me being the younger brother it?s natural to see the older brother as your hero. As a writer I?ve tried to share myself with you all, even the intimate details of my life to give you a better understanding of who I am so you can better see the man behind the lyrics.
The ?Idol? was ultimately a story about love. I write this to say, if there is someone in your life you need to tell that you love them?.don?t wait.
In Memory of Clifford L. Duren
More next month
B. L.
http://www.waspnation.com/waspnation.htm
Υ.Γ.: Πολύ ωραίο το κείμενο του Crimson:thumbup:
ναι. το ειχα πει και στο θεμα της συναυλιας.
επίσης…
The ?Idol? was ultimately a story about love. I write this to say, if there is someone in your life you need to tell that you love them?.don?t wait.
:yes::yes::yes:
just do it!
:thumbup::thumbup:
Ωραίος ρε κρίσμον. Συγκίνηση ε…
Τι λατρεμένη δισκάρα! Και μάλλον και το δικό μου αγαπημένο άλμπουμ έβερ. Και λέω μάλλον μιας κι αφενός δυσκολεύομαι να διαλέξω αγαπημένα παντός τύπου κι αφετέρου έχω ψιλοξεφύγει από αυτά τα ακούσματα. Όπως και να 'χει, δεν παίζει να έχω ασχοληθεί τόσο με άλλο άλμπουμ, να έχω διαβάσει/υπεραναλύσει σε τέτοιο βαθμό στόρυ/σίχους κτλ, να έχω δεθεί τόσο με τέτοιου τύπου ήρωα (α ρε Jonathan!), ακόμα και να έχω αφήσει κάτι άλλο να παίζει συνέχεια όταν κοιμάμαι. Το σιντάκι μάλιστα έχει ψιλοκαταστραφεί, η θήκη έχει σπάσει σε όσα κομμάτια είναι δυνατόν κι άλλα τέτοια όμορφα.
…Θυμάμαι τις αντιδράσεις μου όταν το πρωτοάκουσα, κάπου στα 16, και όταν το άκουγα κάθε φορά από εκεί και πέρα. Ανατριχίλες, κλάμα -ναι ναι, έχουμε αγαπήσει, έχουμε χωρίσει και έχουμε ξαναγαπήσει με idol και hold on to my heart-, οργή, πόνος, γενικώς εμβίωση όλου του φάσματος των πιο έντονων συναισθημάτων. Είναι σίγουρα το soundtrack των λυκειακών μου χρόνων και χαίρομαι που αυτό το άλμπουμ έδεσε με την ηλικία στην οποία θα μπορούσα να το νιώσω στο έπακρο, ακόμα και να ταυτιστώ σε σημεία μαζί του. Τι πιο γοητευτικό άλλωστε, από το να είσαι στη φάση της επανάστασής σου, να τα βάζεις με όλους και με όλα, να σου φταίνε θεοί, δαίμονες, γονείς και να ακούς το Arena of Pleasure; Να θες να τα βροντήξεις όλα και να κάνεις τη δική σου φυγή, εξωτερική ή εσωτερική, να ακούς
[I]I was sixteen going nowhere, will I see seventeen alive?
And I was running from the nightmare
I stand at the promised land with fire in my eyes…
[B]I’m at the crossroad of my destiny and desire
Oh, God, what will I be
And my obsession is the gasoline to feed my fire
Oh it’s burning in me[/B][/I]
και να θες να βάλεις φωτιά (σε ό,τι σε καίει)…
Ουφ, αυτά. That was quite a trip down memory lane. Συγκίνηση λοιπόν -το ξαναείπα- και λατρεία -κι αυτό το ξαναείπα. Και κάποιος να βάλει το ποστ του κρίμσον στα καλύτερα ποστς/ποστς που αξίζει να διαβάσει κανείς/δε θυμάμαι πώς το λένε.
exactly!!!αυτο πιστευω και εγω.
απλα μου κανει εντυπωση πως τους ειχα στην check later list
ενω ηξερα οτι το συγκεκριμενο υφος το λατρευω (concept) ,
και φιλοι μου ειχαν παρει τα αυτια να το ακουσω λεγοντας τα καλυτερα.
ΤΩΡΑ ομως ηταν η ωρα!:D:D:D:D:D:D
Μπράβο ρε Κρίμσον!!!Τι δίσκαρος…!!!
[SIZE=“3”]Ostrogoth - Full Moon’s Eyes[/SIZE]
Ισως να μην το περιμενατε διαφοροι, να περιμενατε μαλλον κανα Fates ή Ryche απο εμενα εδω αλλα θα πω για αυτο εδω το EP τωρα. Για οσους δεν κατεχουν, οι Ostrogoth ειναι μια heavy metal μπαντα απο το Βελγιο, πρωτη κυκλοφορια τους ηταν αυτο το EP με 4 κομματια, το ομοτιτλο, Heroes’ Museum, Paris By Night, Rock Fever.
Ε λοιπον αυτο το πραγμα οριζει για μενα το heavy metal. Πως το θελω να ακουγεται ρε παιδι μου. Ας εξηγησω…Για αρχη, οταν ειχαν ερθει ως headliners στο Up The Hammers του 2011 δεν το ειχα ακουσει το συγκεκριμενο (κατειχα μονο τα full length τους) και ειχα ψηθει να το κανω εφοσον live τα ισοπεδωσαν ολα. Ε οταν το ακουσα με το καλο μου αρεσε αρκετα μπορω να πω. Ε και οταν το ξεθαψα που λετε (και ηταν προσφατα σχετικα, πριν κανα μηνα) πηγα απο το “αρκετα καλα” στον λογο που γραφω αυτα εδω που γραφω.
Για εμενα κατεχει ξεχωριστη θεση στην καρδια μου. Γιατι; Γιατι οι συνθεσεις δεν ειναι ουτε κατα διανοια οι “τυπικες” (δεν θελω να παρεξηγηθω για αυτο και “”) των 80ς, καθε ριφφ εχει νοημα και ξεχειλιζει ενεργεια, παθος, δυναμη. Η φωνη απο την αλλη με στελνει καθε φορα. Για καποιο λογο, μου βγαινει μια γνησια μελαγχολια, ενα συναισθημα νοσταλγιας. Ποσες φορες εχω ανατριχιασει, με μια γλυκοπικρη αισθηση στο στομα οταν αρχιζει το τραγουδι στο Rock Fever με το “Into the night I’m staying forever…” με αυτο το τσιριγμα της κιθαρας απο πισω, ποσες φορες εχω κλεισει τα ματια για να βρεθω σε μια παραξενη φαντασια στο Paris By Night, ποσες φορες εχω κανει air guitar στο Heroes’ Museum και ποσες φορες εχω σκεφτει πως το intro του Full Moon’s Eyes ειναι διαχρονικο, δεν ξερω ουτε εγω. Αλλα καθε φορα που ακουω αυτα τα τεσσερα κομματια, νιωθω αλλος ανθρωπος, μεσα σε μια παραδοξη μελαγχολια, εχω ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια, θελω να φωναξω, το νιωθω σε καθε ινα του σωματος μου και αισθανομαι ζωντανος και πληρης, τιποτα δεν μπορει να με πτοησει σε αυτα τα 17 λεπτα, τιποτα απολυτως.
ευγε μικρέ, αλλωστε μόνο εσύ και ο nir είχατε γράψει στο thread που είχα ανοίξει για δαύτους 
Ωραίος ο martian!!!
Σ’ έχουμε εκπαιδεύσει άριστα τα τελευταία χρόνια, σπόρε.
Χίλια μπράβο πραγματικά, με κάνεις περήφανο, με συγκινείς. Καλύτερο κείμενο για το ep αυτό - ίσως το καλύτερο ep ξερού, ανόθευτου, “σκέτου” μέταλ που έχει ηχογραφηθεί ποτέ - δε θα μπορούσε να γραφτεί!
Υπάρχει θρεντ για τους Ostrogoth; 