Kαι λιγα λες:p:p
red rum, εύγε… χαλαρά η δεύτερη περίοδος των Forbidden είναι αυτή που έχει το ψωμί. Και αν δεν πιάσαμε εγκαίρως τότε στα 90’ς το μνμ των Forbidden (και μερικών άλλων), δεν πειράζει. Δεν πειράζει γιατί στα 00’ς το αντιληφθήκαμε για τα καλά. Δεν είναι τυχαίο ότι, στα 00΄ς, μερικά από τα πιο αξιόλογα άλμπουμς (για μένα) στην ευρύτερη περιοχή του θρας έχουν επηρεαστεί με τον έναν ή άλλον τρόπο από το άλμπουμ αυτό. Και αν αναρωτιέται κανείς για ποιούς μιλάω, παραπέμπεται στον τίτλο του 5ου κομματιού του green (θα μου πεις πόσοι τους πήραν πρέφα βέβαια, αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο).
Να προσθέσω ότι ο Tim Calvert είναι και ένας από τους λόγους που το Dreaming neon black έχει αυτόν τον ήχο και είναι τόσο αριστούργημα.
ontopic:
Tenacity and acumen are privileged spectators of this inhuman show
in which absurity, hope and death carry on their dialogue
Sieges Even - A sense of change
In every waking hour
In any kind of golden light
In every moment of conception
In every hour you try to feel
always lies a sense of change
Ο χρήστης Deckard βγαίνει πριν αρκετά χρόνια από ένα δισκάδικο, πεπεισμένος ότι πήρε μεγάλη δισκάρα. Όλα όσα είχε διαβάσει για το ίδιο αλλά και για μουσικές που υποτίθεται ότι του έμοιαζαν, τον είχαν ψήσει άγρια.
Οι πρώτες ακροάσεις επιβεβαίωσαν τα παραπάνω. Δεν ήταν τόσο μέταλ όσο νόμιζε, αλλά οι Rush επιρροές και το όλο στήσιμο ήταν όπως τα περίμενε.
Αυτό που δεν περίμενε, ήταν το πόσο μπορεί να μεγαλώσει ένα μουσικό δημιούργημα μέσα του, μετά από κάθε ακρόαση. Ακόμη και σήμερα είναι από τους ελάχιστους δίσκους που κάθε του ακρόαση τον εξυψώνει και λίγο στην συνείδηση του.
Admist the ruins the actors parade,
Reciting phrases of ‘Godot’ and ‘Lear’
Yet something’s different, the play seems so real
How come we notice familiar eyes behind the masks?
Τώρα για το που βρίσκετε η μυστική συνταγή, για την δημιουργία ενός τέτοιου grower, θα σας γελάσω.
Στην δημιουργία εύκαμπτων συνθέσεων, που όμως δεν χάνουν ούτε στιγμή σε αυστηρότητα;
Σε ένα από τα καλύτερα rhythm section στην ιστορία της μουσικής;
Στην χρήση της τεχνικής μόνο ως σύμμαχο των συνθέσεων;
Στον Jogi Kaiser, που ερμηνεύει σαν να μας μιλάει κάποιος παλιός μας φίλος;
Στην υπενθύμιση ότι το μόνο που χρειάζεται για να παιχτεί καλή μουσική είναι ταλέντο, τρία όργανα και μια φωνή;
Και ακόμα δεν έχει αναφερθεί το δυνατό χαρτί του δίσκου: Οι ποίηση του Markus Steffen είναι από τα ομορφότερα πράγματα που έχω διαβάσει στην ζωή μου. Μια μελαγχολική αλλά τελικά αισιόδοξη ματιά στην ζωή του σύγχρονου ανθρώπου. Μια ωδή στην συνεχή αλλαγή και στην ελπίδα.
Still we’re chasing the day
Γενικά το άλμπουμ πραγματοποιείτε τόσο αβίαστα και με τέτοια απλότητα, που κανένα ίχνος μεγαλοϊδεατισμού δεν περνά στο τελικό άκουσμα.
And the grains of sand slip through my fingers
Like the vision that blurs whith the light of dawn…
Θα τολμήσω να πω ότι το Sense of change είναι ο καλύτερος “κρυμμένος” progressive rock δίσκος των τελευταίων τριάντα ετών. Μια life changing εμπειρία για όποιον τον νιώσει.
Still we smile
While hope and death carry on their dialogue
Still we dance
The sarabande of nihilism
δισκαρα
Για μενα , το κορυφαιο αλμπουμ των floyd.Και αυτο λεει πολλα για το τι αλμπουμ ειναι.
Ελαχιστα αλμπουμ φευγουν απο τα στεγανα της μουσικης κ φτανουν την εννοια του εργου τεχνης.Το animals ειναι ενα απο αυτα.
Τα γουρουνια,οι σκυλοι και τα προβατα.
Το θεωρω το πιο αγαπημενο αλμπουμ των θεων,και μεσα στα 2-3 πιο αγαπημενα μου αλμπουμ εβερ.
Απιστευτη ατμοσφαιρα και οι καλυτεροι στιχοι που εχω βιωσει σε μουσικο εργο.
16 χρονια μετα την πρωτη ακροαση , το ακουω καθως πληκτρολογω αυτες τις λεξεις κ ειναι σαν να μην εχει περασει ουτε μια μερα.
Τη μερα που θα πεθανουν ο Waters και ο Gilmour θα πεθανει κ ενα κομματακι ψυχης μεσα μου.
Roger,Dave,Rick,Nick σας ευχαριστω.Θα σας κουβαλαω μεσα μου μεχρι να πεθανω.
10/10
ειμαι πολυ μικρος να μιλησω για pink floyd…δωρο γενεθλιων απο τον πατερα μου πριν αρκετα χρονια…ως αφελης εφηβος με αλλα ακουσματα τοτε ηθελα να το ανταλλαξω με cd των bon jovi:oops:
ΕΥΤΥΧΩΣ τελικα το αφησα να πιανει σκονη στην δισκοθηκη μου…μετα απο καποια χρονια ανακαλυψα τελικα την μαγεια του.Δεν θα σας κουρασω με το αναλυσω την αξια του δισκου…ειναι γνωστη.Απλα μετα απ χρονια αποτελει μερος του εαυτου μου…
:respect: στον συμφορουμιτη αποπανω για αλλη μια δισκαρα των συγκροτηματος μου πηρε την μουσικη και την οδηγησε σε δυσθεωρητα υψη…
δινω αυριο μαθημα,δεν εχω υπνο και ακουω τους Θεους ξανα…:roll:
Ξεθάβω γιατί είναι ωραίο thread 
[SPOILER]Disc one
War Pigs
Behind the Wall of Sleep
N.I.B.
Fairies Wear Boots
Electric Funeral
Sweet Leaf
Spiral Architect
Into the Void
Snowblind
Disc two
Sabbath Bloody Sabbath
Orchid/Lord of This World
Dirty Women
Black Sabbath
Iron Man
Children of the Grave
Paranoid
Psycho Man
Selling My Soul[/SPOILER]
Πήγαινα γυμνάσιο όταν είχε βγει αυτό το live άλμπουμ των Black Sabbath. Ένα Σάββατο μεσημέρι έτυχε να πάω με τον πατέρα μου σε ένα δισκάδικο στη Γλυφάδα (Metropolis ή Virgin, δε θυμάμαι ποιο από τα δυο ήταν). Χάζευα στα cd και κοίταζα κυρίως αυτά των Nirvana, Offspring και Oasis. Τα cd των Sabbath δεν υπήρχε περίπτωση να τα κοιτάξω, γιατί το μοναδικό κομμάτι τους που ήξερα τότε ήταν το Paranoid.
Ο πατέρας μου σε κάποια στιγμή γυρνάει κρατώντας στα χέρια του αυτό το cd και μου λέει " Black Sabbath, αυτούς τους άκουγα όταν ήμουν νέος. Είναι καλή μπάντα και θα σου αρέσουν". Τον είδα ότι το σκεφτόταν λίγο και ότι τον προβλημάτιζε το εξώφυλλο, αλλά τελικά το πήρε.
Εγώ αρχικά έβαζα και άκουγα το Paranoid και το Iron Man. Μετά έσκασε και το Children of the Grave που έτυχε να το ακούσω live από κάτι φίλους και μου άρεσε. Ε σιγά σιγά το συγκεκριμένο cd βρήκε τη θέση του και έφαγε τρελό λιώσιμο. Αργότερα άκουσα και τις στουντιακές εκτελέσεις των κομματιών, αλλά εμένα μου άρεσαν και μου αρέσουν αυτές περισσότερο.
να χαίρεσαι τον πατερα σου…
*αυτο το live 2cd το ειχα παρει μαζι με το load απο metallica , cd single απο aerosmith και ενα ποπ cd-single.
παω σπιτι και το στερεοφωνικό δεν παιζει τιποτα απο τα 4…!!!
ακομη θυμάμαι την κλωτσιά που έφαγε και άνοιξε σαν καρπούζι…
Είναι κάποια άλμπουμ που ξέρεις όλους τους στίχους απ έξω, που έχεις λιώσει το βιβλιαράκια και έχεις διαβάσει ακόμα και τις ευχαριστίες 100 φορές. Το smash είναι ένα τέτοιο άλμπουμ για μένα. Χαίρομαι επίσης που όταν ξεκίνησα να ακούω μουσική το ίντερνετ δεν ήταν τόσο διαδεδομένο, το downloading ήταν ανύπαρκτο και θέλοντας και μη έλιωνες ότι cd και κασέτα είχες γιατί δεν είχες και άλλη επιλογή. Επίσης εκτιμούσες περισσότερο το cd που αγόραζες, περίμενες πως και πως να γυρίσεις σπίτι να το βάλεις στο cd player και να το ακούσεις. Αυτή η μαγεία μου λείπει λίγο σήμερα. Τώρα όλα είναι διαθέσιμα και με ελάχιστο ψάξιμο τα έχεις στο πιάτο. Τέλος πάντως ας μιλήσω για το smash.
Τελειότης το άλμπουμ. Ξεκινούσε με το
Ah, it’s time to relax and you know what that means a glass of wine,
your favourite easy chair and of course this compact disc
playing on your home stereo. So go on indulge yourself, that’s right,
kick off your shoes, put your feet up, lean back and and just enjoy
the melodies. After all, music soothes even the savage beast…
Άραζες και εσύ, έλα όμως που οι μελωδίες που έβγαιναν από τα ηχεία ήταν για να κοπανιέσαι πάνω κάτω. Η αρχή γινόταν με το Nitro (τι στίχοι θεέ) κα ακολουθούσαν τα υπόλοιπα κομμάτια το ένα καλύτερο από το άλλο. Με εξαίρεση το τελευταίο κομμάτι του δίσκου ήταν μικρής διάρκειας κομμάτια, αλλά με ριφάκια και ρεφραίν που σου σφήνωναν στο μυαλό. To cd έκανε πολλούς μήνες να βγει από το cd player, πλέον δεν το ακούω και τόσο, αλλά κάθε φορά που το βάζω θυμάμαι όλους τους στίχους απ έξω και δεν μπορώ να κρατηθώ και να μην τους τραγουδήσω.
ειμαι γραφειο και δεν εχω χρονο να γραψω πολλα οποτε
για να μην με προλαβει κανεις:wink: ποσταρω απο τωρα αυτο:
και 8α επανελ8ω για να εξηγησω το πως και το γιατι
Wired-Up Compilation (2002)
1. Limp Bizkit - “My Way”
2. Alien Ant Farm - Smooth Criminal"
3. Papa Roach - “Between Angels And Insects”
4. Linkin Park - “Crawling”
5. Nickelback - “How You Remind Me”
6. Staind - “It’s Been Awhile”
7. Deftones - “Change (In The House Of Flies)”
8. Sum 41 - “Fat Lip”
9. blink-182 - “The Rock Show”
10. Marilyn Manson - “The Fight Song”
11. Slipknot - “Spit It Out”
12. Queens of the Stone Age - “Feel Good Hit of the Summer”
13. Rammstein - “Ich Will”
14. P.O.D. - “Alive”
15. A - “Nothing”
16. Saliva - “Your Disease”
17. Godsmack - “Bad Magick”
18. Cold - “Just Got Wicked”
19. Incubus - “Stellar”
20. Puddle of Mudd - “She Hates Me”
είδα πως έχουν ποσταριστεί κι άλλα compilations, αρα δεν είμαι οφφτόπικ.
αυτό το cd ίσως είναι το πιο κομβικό στην πορεία των ακουσμάτων μου.πριν από αυτό άκουγα ηλεκτρονικά και alternative πράγματα των 90’ς και που και που κανά classic rock.
η αλήθεια είναι πως ελάχιστα ονόματα γνώριζα στη συλλογή και το πήρα λόγω αυτών.είχα δει μια διαφήμιση στο mad που μεταξύ άλλων έλεγε ότι περιείχε limp bizkit (ναι, μου άρεσαν:roll:), nickelback και linkin park συν την επιτυχημένη εκείνη την περίοδο διασκευή των alien ant farm σε michael jackson (:p), και μιας και είχα αρχίσει να είμαι φαν του nu ήχου έτρεξα να το πάρω.
ακούγοντάς το κόλλησα με τους staind (με αυτούς ξεκόλλησα γρήγορα…), deftones (το καλύτερο κομμάτι στη συλλογή), slipknot (δεν τους ήξερα πριν.βέβαια ασχολήθηκα αρκετά χρόνια μετά σοβαρά μαζί τους), rammstein,marilyn manson, queens of the stone age (σε αυτούς οφείλω το μετέπειτα κόλλημά μου με desert καταστάσεις) και godsmack.
επίσης να αναφερω πως για αρκετό καιρό έλιωνα και τα κομμάτια των saliva (έπος το your disease) και puddle of mudd (:yes:)…
απλά αυτός ο δίσκος πρέπει να είναι αυτός που έλιωσα περισσότερο στα γυμνασιακά μου χρόνια…
Τι να λέμε τώρα, πάρτυ 6ης δημοτικού-1ης γυμνασίου χωρίς Bad Habit και Self Esteem δεν έπαιζε! Λιώσιμο σε κασσέτα μέχρι να πάρω το CD κάνα-δυο χρόνια μετά, ΟΛΟΙ οι στίχοι απ’ έξω αλλά χωρίς να τους ξέρω, απλώς ό,τι (νόμιζα ότι) άκουγα.
Όποτε μπαίνει το Nitro ξαναγίνομαι δεκατριών.
Το Σμασ το’χε αγοράσει ο αδερφός μου σε βινύλιο με το που βγήκε και από κει το αντέγραψα σε κασέτα και το έλιωσα. Λίγο καιρό μετά, ο μπρο άρχισε να ψάχνει απεγνωσμένα εκείνο το βινύλιο και να μην το βρίσκει… :roll::roll:
πω τι μου θύμισες. το έχω και εγώ αυτό. Πολύ καλό και σε έμπαζε για τα καλά στο nu metal. Ήταν καλές επιλογές τα κομμάτια που έχει. Υπάρχει επίσης και volume 2 (το οποίο όμως δεν έχω)
@bleedin Κάτι μου λέει ότι έχεις εσύ το βινύλιο του smash :roll:
@crisp Νομίζω ότι κάποια γενιά μεγάλωσε με αυτό το άλμπουμ
όλοι την είχαμε πατήσει με οφφσπρινγκ κάποτε, ωραία πράγματα…
έχει πλάκα μετά από χρόνια να ανακαλύπτεις όμως και τις επιρροές τους:
(agent orange - bloodstains)
σας θυμίζει κάτι το ανατολιτικο ριφάκι??? 
1. In The End - Linkin Park
2. Too Bad - Nickelback
3. Outside - Staind
4. She Loves Me Not - Papa Roach
5. Hero - Chad Kroeger
6. Wherever You Will Go - The Calling
7. Hate To Say I Told You So - The Hives
8. It’s What We’re All About - Sum 41
9. Boom - P.O.D.
10. Attitude - Alien Ant Farm
11. Where Do We Go From Here - Filter
12. Here Is Gone - Goo Goo Dolls
13. Cosmopolitan Blood Loss - Glassjaw
14. Cold - Static X
15. Without You - Silverchair
16. Down With The Sickness - Disturbed
17. Crawling In The Dark - Hoobastank
18. Used For Glue - Rival Schools
19. Party Hard - Andrew WK
20. Mama Mia - Perez
εγώ το έχω, αλλά το πρώτο είναι ασφώς ανώτερο.το δεύτερο είναι σε πιο alternative rock φάση.το έχω ακούσει ελάχιστες φορές σε σχέση με το πρώτο, αλλά από εδώ έμαθα τους disturbed…και περιέχει επίσης και την κομματάρα των hives.
edit: έχω λιώσει κι εγώ τα self esteem και come out and play…
οι offspring ηταν η πρωτη μπαντα που ακουσα στη rock ακομα και στη metal μουσικη.ηταν η αρχη ολων και να μαι τωρα:)
Μοιάζει αρκετά το riff, αλλά νομίζω ότι είναι και εξαιτίας της αραβικής κλίμακας
Οι Offspring αποκαλύπτουν ηλικίες εδω μέσα :lol:
[SIZE=“7”]ΦΡΑΦΟ![/SIZE]