Το Siamese Dream είναι το δικό μου αγαπημένο απο Pumpkins. Τι να πρωτοδιαλέξεις Disarm, Soma, Today, Cherub rock…
Οσο για το Zeitgeist εμενα προσωπικά μου αρεσε πολύ και το βρήκα αξιοπρεπέστατο. Υπάρχει σχετικό τόπικ στις “Κυκλοφορίες”
To Ζeitgeist έχει αρκετα αξιόλογα κομμάτια οπως το God and country, Τarantula αλλα δεν το προτιμώ σε καμία περίπτωση απο τους προηγούμενους δίσκους τους.Δεν φτάνει σε τιποτα το Meloncolie k to Adore αλλα σίγουρα μετα το reunion δεν το βρίσκω απογοητευτικό…
Ειδα οτι ειχατε αναφερει τους New Model Army.
Φοβερη μπαντα και Live το 1997 ηταν πραγματικα πολυ καλυτεροι απο τους Sisters of Mercy που ειχαν παιξει την ιδια μερα.
Οσο απο albums θα προτεινω 2 projects τους Mad Season και τους Temple of the Deog.
mother tongue-s/t
](http://img219.imageshack.us/my.php?image=mothertonguegq9.jpg)
[/IMG]
kerbdog-on the turn μιλαμε για τρελο κολλημα
Ακόμα δε τους έχω τσεκάρει τους New Model Army… :-s Έχει ανοίξει και θρεντ με όμορφο αφιέρωμα ο Panagiotis, καιρός να τους ψάξω λοιπόν…!
Όσο αφορά τους Temple of the Dog, μιλάμε για ένα συγκρότημα του οποίου το ένα και μοναδικό άλμπουμ τους έγινε πλατινένιο στις ΗΠΑ όταν είχε κυκλοφορήσει, το 1991! Και απαρτιζόταν φυσικά απο μέλη των Soundgarden και των Pearl Jam. Το οποίο σημαίνει πως αποκλείεται σε όποιον αρέσει ο πρώιμος grunge ήχος και τα συγκεκριμένα συγκροτήματα να μη του αρέσει το παρακάτω δισκάκι… Προσωπικά, δεν είμαι φαν, αλλά το ακούω με ενδιαφέρον.
Οσον αφορα πρωτη επαφη, στο συστηνω ανεπιφυλακτα! Καλυπτει τη περιοδο 85-91. Αμα δε σ αρεσει σου δινω τα λεφτα σου πισω.
(λεμε τωρα)
Χαχαχα, θα σου πρότεινα καμιά ταβλομαχία για τα λεφτά, αλλά τώρα που το σκέφτομαι μάλλον θα τα χάσω! 
Το άλμπουμ έχει μπει στο search πάντως 8)
btw αν σας αρέσουν οι New Model Army ψάξτε την Αγγλική post-punk σκηνή, έχει αριστουργήματα.
Μερικά ενδεικτικά άλμπουμ :
The Sound - from the lion’s mouth
The Comsat Angels - Sleep no more
The House of Love - The house of love
Σκοτεινές, μελωδικές και αριστουργηματικές δουλειές.
Πω, καλα, τι πεταξες τωρα; Ευγε.
yeah man, φοβερός δίσκος. από τους πλέον αψεγάδιαστους.
checkare to www.renascent.co.uk επανεκδίδει τους προαναφερθέντες δίσκους και επικεντρώνεται κυρίως στον συγκεκριμένο ήχο. Πολύ νορμάλ τιμές.
Οι Mad Season ηταν και αυτοι ενα project απο τους:
Φωνητικα: Layne Staley (Alice In Chains)
Κιθαρα: Mike McCready (Pearl Jam)
Μπασο: John Baker Saunders (Νομιζω οτι ειχε παιξει με blues μουσικους)
Drums: Barrett Martin (Screaming Trees)
Πολυ καλο δισκακι και μελαγχολικο οτι πρεπει για αυτες τις βροχερες μερες.
Υ.Γ. Τωρα που θημηθηκα τους [SIZE=“3”]Screaming Trees [/SIZE]κατσε να αναφερουμε και 2 -3 καταπληκτικους δισκους αν και ολες τους οι κυκλοφοριες ηταν καταπληκτικες,
το δισκάκι των The Sound είναι από τα καλύτερα του χώρου… χαίρομαι επίσης που μαζεύομαστε αρκετοί new model army φανς. Cheers.
mad season- above . δισκαρα.
temple of the dog - s/t . δισκαρα.
screaming trees - sweet oblivion . δισκαρα.
σε μια δεκαετια που βγηκαν δοξα τω θεω απειρες δισκαρες τα παραπανω 3 αλμπουμ σιγουρα θα τα ακουτε μετα απο χρονια αφου τα αποκτησετε.
Συμφωνω απολυτως!!
Απλα κορυφαια αλλα και το Dust (1996) των Screaming Trees ηταν καταπληκτικος δισκος.
Άς βάλω και εγώ ένα απο τα αλμπουμς που μου έκαναν ζημιά, εκεί, πίσω στα 90ς !!!
Μάλλον η καλύτερή τους δουλειά. Ακόμα και τα B-sides εκείνης τηε εποχής ήταν διαμάντια (πχ so cold in Ireland).
έχει μέσα τις κομματάρες/κράχτες Zombie, Ode to my family άλλα η πραγματική του δύναμη κρύβεται σε τραγούδια όπως το oμώνυμο, το ανυπέρβλητο daffodil lament, τo twenty one, yeat’s grave, empty…σε όλα!!!
Αρκετα τραγούδια με αντισυμβατική δομή, πειραματισμός, μελαγχολία και μια φωνή να χρωματίζει τους ήχους των οργάνων χωρίς υπερβολές και καταχρήσεις, με στίχους μελαγχολικούς, οργισμένους και κάπου στο βάθος μια αχτίδα φωτός (βλ. dreaming my dreams). Ο μοναδικός δίσκος των cranberries που τα φωνητικά της dolores ισορροπούν με τη μουσική και δεν την καπελώνουν.
δισκαρα
το αγαπημενο μου και μενα!!!
Ω ναι…Πραγματικα πολυ καλος δισκος…Και ηταν απο τις δισκους που δεν ειχαν αρχισει ακομα να μ εκνευριζουν τα “κοκορακια” της Ντολορες…
White Stripes-Icky Thumb
Mudhoney-Superfuzz Bigmuff -1988. Περιέχει την κομματάρα Touch Me I’ m Sick
Τους έχω δει κιόλας στις 05.07.07 στο Gagarin Open Air Festival-Γήπεδο Baseball που έκαναν support στον Iggy Pop. Καλοί ήταν…
πέστα ρε γαμώτο. ΠΈΣΤΑ.
αγόρασα την νέα έκδοση και έδωσα την παλιά στην κοπέλα μου, μιλάμε για ΤΟ ελκυστικό πακέτο.
Απο τους μεγαλύτερους δίσκους που βγήκαν στην φάση.
Τα τελευταία τους, τσακίζουν επίσης. Μεγάλη μπάντα!
ανεβάστε ένταση και νιώστε!!!