Δεν ξερω γιατι τον ακολουθεις αυτον τον τυπο. Αν δεν κανω λαθος τον εχεις βαλει και παλια?
Συγγνωμη αν το ειδα καπου αλλου και ετυχε και το μπερδεψα. Η λιστα του ειναι αν μη τι αλλο πολυ περιεργη… δεν κρινουμε γουστα φυσικα, αλλα η λιστα του ειναι κακιστη
Δεν ακουει πλεον ποτε το Am Universum και το Far From The Sun λεει :")
Αντε μετα να εμπιστευτεις το οτιδηποτε. Βασικα το ονομα του τα λεει ολα.
Στο 4 το εβαλε, τριτο εβαλε το Queen Of Time, δευτερο το Silent Waters και πρωτο το Eclipse.
Παρεμπιπτοντως, πετυχε με τις 4 αυτες πρωτες θεσεις για μενα 100% το ranking των αλμπουμ με τον Joutsen. Και γενικα αν κοιταξω το ranking που εχει δωσει μονο στα αλμπουμς με τον Joutsen, μπορω να πω οτι συμφωνω σχεδον ολοκληρωτικα μαζι του. Απλα για μενα θα ηταν πιο ψηλα το Beginning Of Times.
Καπως ετσι δηλαδη:
Eclipse
Silent Waters
Queen Of Time
Skyforger
Beginning Of Times
Circle
Under A Red Cloud
ΥΓ1. Οκ εκανα scroll down, ειδα οτι εχει παραπανω απο μια λιστες καταταξης… το αποπανω ποστ αναφερεται μονο στο πρωτο ranking στο αρθρο. Παω να διαβασω και τα αλλα αφου φαω μια STIMOROL πρωτα.
Γενικά μιλώντας το AMG είναι αξιόπιστο site, στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλλον τα έκανε λίγο σκατα επιδεικνύοντας περισσεια χατζημεταλοσυνη
Αυτή την περίοδο ακούω συνέχεια Amorphis, κλείνοντας και τα τελευταία κενά στην φανταστική δισκογραφία τους. Δεν είμαι έτοιμος για συνολική κατάταξη, αλλά
Το Tuonela είναι (και μάλλον πάντα θα είναι) το νούμερο 1
Το am universum το έχω και αυτό πάρα πολύ ψηλά
Το skyforger ποτέ δεν με τρέλανε, αλλοι δίσκοι της Joutsen περιόδου μου αρέσουν πολύ περισσότερο
Τα τρία πρώτα της πρώτης λιστας (eclipse, queen, silent) σίγουρα θα ήταν ψηλά και σε δικιά μου λίστα, και είναι δισκαρες
Το tales είναι αριστούργημα. Το Elegy ενώ είναι δισκαρα μου αρέσει ένα κλικ λιγότερο
Το far from the sun το βάζω πιο ψηλά από κάποια της Joutsen περιόδου, πχ red cloud και skyforger
Δεν έχουν βγάλει ποτέ κακό δίσκο. Ακόμα και τα “χειρότερα” τους ακούγονται πολύ ευχάριστα
Σε ενδεχόμενη λίστα μου με τα καλύτερα τους, στις θέσεις 2-7 θα έπεφτε πάρα πολύ ξύλο, με 6 δίσκους τους να είναι περίπου ισάξιοι και να γαμανε σύμπαντα
Κουβέντα να γίνεται, αυτός είναι ο λόγος που πόσταρα το άρθρο. Εξεπλάγην μάλιστα που οι amorphis γνωρίζουν τέτοια αποθέωση στις ΗΠΑ (υπεραξιόπιστο δείγμα τριών ατόμων στο άρθρο αυτό ).
Σε γενικές γραμμές, πλάκα έχουν οι λίστες αρκεί να μην τις παίρνουμε πιο σοβαρά από ότι χρειάζεται -μια υποκειμενική άποψη αποτυπώνουν. Νομίζω έχω ξαναβάλει λινκ από το σαιτ αυτό, έχεις δίκιο. Έχει καλή ροή κριτικών νέων κυκλοφοριών, γι αυτό μπαίνω καμιά φορά να τσεκάρω.
Καλές προσπάθειες και οι δυο. Ειδικά η επιλογή στον spotify είναι ταξίδι καλό.
Amorphis εχουν μεγάλη και ποιοτική δισκογραφία, επομένως στην κατάταξη των άλμπουμ παιζει ρόλο και η προσωπική άποψη ή εμπειρία κάθε συντάκτη. Εγω άνετα δέχομαι 5-6 άλμπουμ ως κορυφαια τους.
Μου ειναι δυσκολο να τα βαλω ολα μαζι, γι αυτο και λιγο πιο πανω εβαλα σε λιστα μονο τα 7 με τον Joutsen. Αλλωστε προτιμω τα 4 με τον Koskinen και απο τα 7 αυτα… οποτε ποιο το νοημα?
“Tuonela” (11άρι ακατέβατο, μνημείο και ορόσημο για τα 90s)
“Elegy” (+ μικρό αδερφάκι “My Kantele” μαζί)
“Am Universum”/“Tales…” (τελείως διαφορετικοί δίσκοι, αλλά ισοπαλία, και οι δυο με κομματάρες κατά βαση ο καθένας στο ύφος του αλλά και μερικά σημεία που ψιλοβαριέμαι)
“Karelian Isthmus” (ΟΚ φινλανδικό death metal, υπάρχουν και πολύ καλύτερα του είδους βλ. συγγενείς ABHORRENCE)
"Far From The Sun (μερικά όμορφα κομμάτια αλλά not my cup of tea anymore)
Είχα ακούσει κάποια από τα πρώτα τα joutsen-ικά αλλά δεν…
Η στήλη μας αφορά σε αξιολογική κατάταξη όλης της δισκογραφίας (αυτό που λένε “discography ranked”), οπότε δεν περιλαμβάνει το σύνολο των άλμπουμ, αλλά συγκεκριμένο αριθμό σε κάθε προκαθορισμένη κατηγορία που έχουμε.
Στην προσωπική μου κατάταξη, το “Tuonela” είναι το αγαπημένο μου.
Θα έπρεπε κάπου εδώ να το κλείσω και να μην πω αυτό που θα πω.
Summary
Η φωνή του Koskinen μου φαίνεται το λιγότερο μέτρια. Επίπεδες και ανεμπνευστες ερμηνείες, χαλάνε όλο το Tuonela, το οποίο έχω προσπαθήσει να το αγαπήσω πολλές φορές, αλλά πάντα αυτη η φωνή μου τα χάλαγε όλα. Μουσικά λοιπόν, πάρα πολύ όμορφος δίσκος, συνολικά απλά καλός.
Και νόμιζα πραγματικά ότι ήμουν ο μόνος!! Λέω άσε, που να ξεκινάς flame τώρα. Τόσο γαμάτη και ατμοσφαιρική μουσική, τόσο ωραίοι στίχοι, και ξάφνου μπαίνει αυτή η χροιά και τα γ@μ@ει όλα. Ξέρω πως ακούγεται κάπως η φάση αλλά παρόλα αυτά, η αποστροφή μου για την φωνή του Pasi δεν μειώνει στο ελάχιστο το συνολικό έργο της μπάντας.
Koivusaari- Τίμιος εργάτης στα vocals, αλλά οκ άλλου είναι τα μεγάλα ταλέντα του
Koskinen- Μοναδική χροιά, ακόμα και κάποιες φορές στα κουπλέ που ακούγεται κάπως μπουκωμενος ή σαν να βαριέται, γαμαει. Όσο για όταν τραγουδάει με διάφραγμα (όταν ανοίγει η φωνή που λέμε) γαμαει και δέρνει. Φοβερός τραγουδιστής
Joutsen- Πάρα πολύ καλός στα καθαρά, θεός στα brutal, ultra πορωτικος και ενίοτε γηπεδικος (με την καλή έννοια, όχι αυτή που συζηταγαμε σε άλλα τοπικ), χωρίς να χάνει σε καλλιτεχνικότητα. Φοβερός τραγουδιστής
Όσον αφορά τη διαμαχη Koskinen- Joutsen, νομίζω πως δεν έχει πολύ νόημα επειδή η φωνή του καθενός ταιριάζει κουτί στην περίοδο που τραγούδησε στη μπάντα.
Λίγες ώρες έμειναν για να ακούσουμε το καινούριο πόνημα της γκρουπαρας
Seven Roads Come Together,The Wolf,Northwards,Α New Land(φανταστικα τα cleans σε αυτο το κομματι απο Τοmi).
Αρκετα πιο βαρια τα brutal του Joutsen εδω,εν συγκρισει με τα δυο προηγουμενα αλμπουμ συνολικα,το Halo διαφοροποιειται λιγο,δεν ειναι μια απο τα ιδια,εχει μια φρεσκαδα,κατι καινουριο σαν ηχο.Αυτο το kalevala μεχρι να σταματησουν,απο εκει θα παιρνουν εμπνευση για στιχους.
Στις πρώτες ακροάσεις, εκτός από τα δύο πολύ δυνατά σινγκλ, μου άρεσε πολύ και το Northwards που είναι γαμάτο βαρύ στην αρχή και μετά πολύ μελωδικό, τα τίγκα πορωτικα a new land και the wolf, το πολύ ωραίο seven roads come together και η μπαλάντα στο τέλος my name is night.
Έχουν πολύ ωραία δουλεμενες όλες τις συνθέσεις, και πολύ γαμάτα μικρά περασματακια και γέφυρες όπως και μικρές πινελιές που κάνουν τα κομμάτια ακομα πιο ενδιαφέροντα.
Είναι λίγο νωρίς για παγιομενες απόψεις, αλλά στις πρώτες 4-5 ακροάσεις μου άρεσε πολύ.
Για μενα η πρωτη ακροαση του δισκου ηταν δυστυχως ανελπιστα απογοητευτικη.
Οι μελωδιες και τα ριφφς και ο φοβερος ηχος στις κιθαρες ειναι για μια ακομα φορα εκει, γιατι αλλωστε Αμορφις εισαι, αλλα λειπουν τρομακτικα τα ευφανταστα και πιασαρικα κουπλε και τα ρεφρεν. Τα μπρουταλ φωνητικα του Γιουτσεν δε με ενοχλησαν σχεδον καθολου στο Queen Of Time, αλλα στο Halo με πετανε εξω απο καθε τραγουδι οποτε μπαινουν, ειναι οτι πιο αταιριαστο υπαρχει στην μουσικη τους πλεον.
Μια απο τα ιδια με τα τελευταια 4-5 αλμπουμ στο μεγαλυτερο του μερος το Halo, και δυσκολα θα αλλαξω αποψη στο μελλον, καθως δισκοι σαν κι αυτον δε με τραβανε να τους βαλω καν να τους ακουσω ξανα και ξανα. Το Queen Of Time με εκανε να θελω να το ακουσω ξανα και ξανα. Τωρα τραγουδια οπως τα Windmane, When The Gods Came και Northwards, ενω εχουν καποιες καλες ιδεες και μελωδιες, μου προκαλουν τρελα χασμουρητα στο συνολο τους…
Βασικα νομιζω αυτο που με χαλαει ειναι η παρα πολυ περιορισμενη χρηση πληκτρων, φλαουτων, κλαρινων, χορωδιων, και οτιδηποτε αλλο κανει για μενα πιο ενδιαφερουσα την μουσικη τους. Ο δισκος στο μεγαλυτερο μερος τους ειναι απλα κλασικο ατμοσφαιρικο μεταλ, το οποιο δεν εχει τοσα πολλα να μου πει μετα απο 25 χρονια που το ακουω.
Σκεφτομουν να παω να τους δω live τον Απριλιο μιας και εχει περασει σχεδον 15ετια απο τοτε που τους ειδα τελευταια φορα, αλλα το Halo ισως τελικα να με αποτρεψει.
Καλες στιγμες που κραταω για τωρα:
On The Dark Waters
The Moon
War
My Name Is Night
Seven Roads Come Together
(που στο τελευταιο με χαλανε και αρκετα σημεια, αλλα μου αρεσει πολυ η εισαγωγη και μερικα αλλα σημεια)
Ξεκινάει δυνατά με τα 3 πρώτα κομμάτια (2 εξ’ αυτων singles,τυχαιο? ) αυτα τα 3 εχουν κατα την γνώμη μου χαρακτήρα και σου μένουν. Μετα πεφτει αρκετα ο δίσκος με εξαίρεση καποια όμορφα σημεια μεσα στα κομματια A New Land και Seven Roads Come Together. Θα τον βαθμολογούσα με ενα 6/10 αντε 6.5 δεν ειναι για παραπανω.
Τα μπρουταλ φωνητικα εμενα μου αρεσαν στα μη μπρουταλ ειχα θεμα ,πολυ ανευρα/φλατ τα βρηκα.
).
