pm me please 
Κάτι βρήκα.
SUPER!!!
Η αλήθεια είναι πως το Road Salt των Pain Of Salvation κέρδισε κατά κράτος τις ακροάσεις, αλλά ακούγοντάς το αρκετές μέρες τώρα δεν έχω απόλυτα ασφαλή συμπεράσματα. Υπάρχουν στιγμές που είναι πανέμορφες και στιγμές που το πολύ Sigur Ros δεν το αντέχω. Προς το παρόν είναι ένα ευχάριστο άκουσμα, αλλά δεν είμαι βέβαιος πόσο αυτό θα διατηρηθεί στο χρόνο.
Που πάω ρε παιδιά, κάποιος βοήθεια με pm
έχεις pm…
Λοιπόν περί του δίσκου, αν και μέσα μου στενοχωριέμαι ξέροντας ότι δεν θα ξανακούσω κάτι σε ύφος silent enigma, οφείλω να πώ πως με τις 2 πρώτες ακροάσεις, ο δίσκος είναι πάρα πολύ καλός.
Κανένα τραγούδι δεν μου φάνηκε filler, η παραγωγή - μίξη είναι πολύ καλή, και μου αρέσει πολύ ότι τα πλήκτρα έχουν αρκετά βασικό ρόλο στις συνθέσεις…
Αυτά τα ολίγα μεχρι στιγμής 
Απορία: To παλίο Angels Walk Among Us δεν ήταν ο συνδυασμός των τωρινών Angels Walk Among Us και του Presence :-k το έσπασαν σε 2 κομμάτια;
παιδια
-------------->ΠΜ<------------
τωρα, πλιζζζζ
Iσχύει. Και αν πρόσεξες προς το τέλος του Universal χώνει την ίδια μελωδία στα πλήκτρα που έχει το Thin Air στο τέλος. Πάντως το ήδη υπέροχο simple mistake (ρεφραινάρα!) το έκαναν ακόμα καλύτερο με την προσθήκη των γυναικείων φωνητικών και των μελωδιών στα πλήκτρα. Στο get off get out ακούω porcupine μετά τη μέση. Ειναι μάστερ πάντως στη παραγωγή ο Steven. Eλλειψε αυτή η γεμάτη παραγωγή στο natural disaster. Kαι η studio εκτέλεση του hindsight είναι ανώτερη της λαιβ εκδοχής που είχα ακούσει.
Πολυ χαρουμενο ειναι για Αναθεμα
προσωπικά από τα πλέον αναμενόμενα album… και μπορώ να πω ότι με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο αυτό που άκουσα. όποιος βέβαια περιμένει να ακούσει πισωγυρίσματα ας το αφήσει καλύτερα.
οι anathema έχουν φύγει πολύ μακριά από τις παλιές εποχές, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι η τωρινή μουσική τους είναι αδιάφορη, το αντίθετο μάλιστα.
ο δίσκος είναι μια φυσική συνέχεια του a natural disaster, στο πιο αισιόδοξό του, όμως.
παρόλ’ αυτά, η αλήθεια είναι ότι όσο και να θέλει ο danny να ακουστεί αισιόδοξος μέσα από τα κομμάτια του, πάντα η μουσική των anathema θα βγάζει ένα γλυκόπικρο συναίσθημα…
συμπέρασμα: είτε είναι χαρούμενοι είτε είναι θλιμένοι, το αποτέλεσμα πάντα θα είναι συναισθηματικά φορτισμένο και θα σε κάνει να θες να κλάψεις!!! (με την καλή έννοια!)
ένα παράπονο μόνο, και αυτό ακούγοντας το δεύτερο κομμάτι του δίσκου, summer night horizon, το οποίο είναι και αυτό που μπορεί να θυμίσει κάπως τους παλιούς anathema: αφού το έχετε όταν θέλετε να τα σπάσετε, γιατί δεν το κάνετε πιο συχνα?!?
προσωπικά είναι και το αγαπημένο μου του δίσκου, μέχρι στιγμής τουλάχιστον…
αξίζει πάντως ο δίσκος, αρκεί να τον ακούσετε με ανοιχτά αυτιά, τους αγαπάμε όμως έτσι και αλλιώς!
με ενα πρωτο ακουσμα καλο φαινεται
ειναι πολυ μελωδικο (νταξ και ατμοσφαιρικο), σιγουρα διαφορετικο απο τα αλλα τους
σε καμια βδομαδα που θα χω τελικη αποψη θα ξαναποσταρω
Συμφωνώ…βέβαια παίζει να είμαι και η μόνη που δεν της φάνηκε χαρούμενος δίσκος.
Πάντως με την πρώτη ακρόαση μου άρεσε και πιστεύω ότι τελικά άξιζε όλη αυτή η αναμονή!
Γλυκόπικρο…όχι χαρούμενο!
μονο στον μακ που εχει πηξει στο μπλακ μεταλ του φαινεται χαρουμενος
Ρε πέστε αλήθεια, άλλος δίσκος leak-αρε.
Είναι ΤΟΣΟ χαρούμενο που καταβάλλω κόπο για να μου αρέσει. Έμπλεξε τα μπούτια του ο Danny κι έδωσε τα κομμάτια των Anathema στο Leaving Eden.
Προσπαθώ ρε. Αλήθεια. Στα Thin Air και Simple Mistake κάπως θυμήθηκα τι ακούω.
Πάμε τρίτες-τέταρτες ακροάσεις, και κάνε να ήταν ιδέα μου.
Από το no warning, no future στο light shines in through an open window.
Έχω άδικο, έχω άδικο, έχω άδικο, δεν μπορεί, κάνω λάθος, δεν μπορεί κάνω λάθος κάνω λάθος κάνω λάθος
Το Presence παντως μου θυμιζει eternity και με ψιλοεκανε χωμα
Καθόλου άσχημος δίσκος,αλλά όχι για Anathema.Εϊναι πολύ χαρούμενος σε σχέση με παλιότερους.Δεν έχει τη μαυρίλα που έχει το Eternity(βλ.Suicide Veil).
Κρίμα.
Ούτε τα riffs του Serenades γαμώτο. 
αυτα τα πισωγυρισματα μονο οι λοστ τα κανουν με φανταστικο τροπο.