Unpopular opinion: το Eternity το λατρευω, αλλα δεν μπορω να συγκινηθω και παρα πολυ οταν το ακουω, γιατι τα φωνητικα ειναι αντικειμενικα απο το πρωτο εως το τελευταιο τραγουδι φαλτσα.
Τα αλλα δυο ειναι μαλλον οι 2 καλυτεροι δισκοι Anathema. Για μενα σιγουρα δηλαδη.
The first time I listened to this I was free camping with a couple of friends in a small beach in Fournous Ikaria in Greece. That summer I had broken up with my girlfriend after I don’t know how many years. So I am lying on the beach, the sun had just set and we had just finished a bottle of strong tsipouro. One of my friends put this on a half dead cd player and it blew my mind. I sat there gazing at the stars and put the track on repeat till I fell asleep. Next morning I walked into town and got on the ship to go back home. The ex girlfriend turned into current wife and I couldn’t be happier
Όταν το έπαιξαν αυτό στην υδρόγειο κάπου τέλη 90’ς, ήταν η πιο έντονη συναυλιακή μου στιγμή. Ήταν σαν να είχα αιωρηθεί, σαν να υπήρχα μόνο εγώ και η μπάντα να παίζει. Είχε κοκαλωσει το βλέμμα μου στον Βίνσεντ και στις εκφράσεις του προσώπου του. Απίστευτο πράγμα!
Αν θυμάμαι καλά το κομμάτι γράφτηκε για την μητέρα τους.
Θυμάμαι την πρώτη χρόνια που τους είδα είχανε παίξει και διασκευή στο Territorial Pissings και την επόμενη που ήρθαν, ένα χρόνο μετά έπαιξαν το comfortable numb με την κραυγή στην μέση του τραγουδιού ακόμα με τρυπάει.
Κάποτε η αγαπημένη μου μπάντα. Το πρώτο μου τατουάζ. Μερικές από τις καλύτερες συναυλίες που έχω δει. Στίχοι που έχουν γραφτεί από αυτούς για μένα για σένα για όλους μας. Ένας από τους πιο αγενείς ανθρώπους που έχω γνωρίσει (danny). SILENCEEEEEEEEÈE
Μετά τους Iron Maiden και τους Metallica, που ήταν η εισαγωγή μου στην σκληρή μουσική, η πρώτη μπάντα που ανακάλυψα “μόνος μου” ήταν οι Anathema.
Το πρώτο μου live μετά τους Iron Maiden στην Αθήνα το 2007, ήταν οι Anathema στην Θεσσαλονίκη το 2008. Που με πήγαν οι γονείς μου και έκατσαν σε όλο το live, αυτοί στα τραπέζια εγώ αρένα με την μικρή αδερφή μου. Ένα live 3 ωρών που παίξανε ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Συμφωνώ ότι μετά το Natural Disaster η ποιότητα των συνθέσεών τους έπεφτε σταθερά. Ξέρω ότι είχαν πολλά οικονομικά προβλήματα τα τελευταία χρόνια και σε ένα βαθμό θα πω δικαιολογημένα, καθώς ναι μεν άκουσαν την ψυχή τους και παίζανε αυτό που γουστάρανε, όμως πρώτον αυτό δεν ήταν τόσο καλό, δεύτερον γυρίσανε την πλάτη τους σε όλους τους οπαδούς που τους έκαναν αυτό που είναι. Δεν μπορώ βέβαια να μην δώσω τεράστιο respect στο ότι σαν γνήσιοι καλλιτέχνες, συνέθεταν αυτό που ένιωθαν.
Όμως δεν πα να τους λένε γλυκανάλατους ή ξέρω γω ο,τιδήποτε άλλο, η μουσική τους παραγωγή είναι υπέροχη και αξιοθαύμαστη. Το μεγαλύτερό τους επίτευγμα είναι ότι δημιούργησαν τόσα πολλά ηχοτοπία. Είχαν τόσες ιδέες, τόσες catchy ιδέες που μπόλιαζαν μέσα στα τραγούδια τους. Το ίδιο μπορώ να πω και για τους My Dying Bride, μπορείς να αφαιρέσεις τους στίχους από την δισκογραφία αυτών των δυο και να φτιάξεις δεκαπέντε soundtracks μόνο από τις πανέμορφες ιδέες και συνθέσεις τους.
Επιστρέφω στο We the Gods και στο The Beloved, στο Feel και στο Anyone, Anywhere.
Υ.Γ. Πάρτε με και μία 14 χρονώ με τα παιδιά! Έτσι γιατί συγκινήθηκα!
Μια μπάντα που αγάπησα όσο λίγες. Πιστευω οτι θα επιστρέψουν όταν όλο αυτό το θέμα τελειώσει.
Μέχρι τότε όμως, σήμερα κάνω ένα τετράωρο αφιέρωμα με πολύ αγάπη και μεράκι
22:00 στο https://rockinfection.com/
Πριν 2 εβδομάδες, έγραφα για τους Primordial, σημειώνοντας ότι η συναυλία των Anathema στο Ρόδον το 2002 συγκαταλέγεται στο προσωπικό μου top-5 σε κλειστό χώρο. Πριν μερικούς μήνες γράφαμε και για το crossover του crossover (ω crossover) album τους.
One Last Goοdbye, λοιπόν σε ένα σπουδαίο συγκρότημα. Σχέση πάθους με την Ελλάδα, όχι τυχαία.
Όσοι δεν έδωσαν “ευκαιρίες” στις δουλειές τους είτε μετά το 2000, είτε μετά το 2010, λυπάμαι, αλλά αυτοί χάνουν.
Είχα πάει και τις 2 μέρες στο λάιβ. Δεν ήξερα ότι υπήρχε κάπου. Ένα δάκρυ κύλησε. Αν θα επιστρέψουν ή όχι δεν ξέρω(φαντάζομαι πως ναι) αλλά όλο και κάποιο unplugged θα κάνει ο danny . Αυτό που δεν κατάλαβα πραγματικά ποτέ είναι γιατί στην περιοδεία που παίζανε παλιό σετλιστ δεν ήρθαν στην ελλάδα. Α επίσης είναι η τελευταία μπάντα που έχω δει στο ρόδον το 2005 με 24ωρη άδεια φαντάρου(υπόψιν ότι υπηρετούσα στην Κόνιτσα και εκείνη τη μέρα έχασε η ΑΕΚ από τον ιωνικό το πρωτάθλημα ). Σε κάποιο λαιβ δεν είχαν ξεκινήσει με orion?
Δεν ήταν η φάση μου ποτέ αλλά είχαν φανατικό κοινό ειδικά εδώ Ελλάδα και ήταν και πολλά άτομα από την παρέα μου σε αυτό -είναι ακόμα δηλαδή-… μια φορά, 2010 που ήμουν Birmingham μεταπτυχιακό, έτυχε να παίζουν σε ένα φεστιβάλ -Hellfire fest, είχα λίγο ασχοληθεί με το γραφιστικό κομμάτι του φεστιβάλ μέσω κάτι γνωστών και είχα free pass για όλες τις μέρες και τις σκηνές- πάνω από Katatonia και κάτω από My Dying Bride και Fields of the Nephilim
Εγώ για Fields είχα πάει -ξερά γτ είμαι fanboy και ήταν το σημείο 0 τότε, το πρώτο μου live ever-, έσπασα στους Katatonia -γτ Κatatonia - σε ένα άλλο stage να δώ SunO εκείνη την ώρα και γύρισα για τους Anathema ψιλό την ώρα που βγαίναν…πολύ καλό live, πολύ καλή απόδοση + είχαν και τον Darren White μαζί τότε οπότε ήταν ωραία εμπειρία η όλη φάση…
Αnyways, τελείωσε το live και στο γυρισμό πήγαμε με την παρέα σε μια Pub κάτω από το σπίτι μου που είχαμε σαν στέκι -μικρή σχετικά και λίγο σάπια, εκεί ήταν όμως το ‘‘σπίτι’’ των Sabbath στις αρχές τους οπότε είχε ένα χαρακτήρα τεσπα- να πιούμε καμιά μπύρα και τσουπ, σκάνε σχεδόν όλοι οι Anathema κατευθείαν με το τέλος του Live και αυτοί… πιάσαμε σιγά σιγά κουβέντα -γτ ήμασταν και 15 άτομα όλα κ όλα μέσα στο μαγαζι- και ήταν και γαμώ τις φάσεις από όσο θυμάμαι, γιατί λέγαμε ιστορίες από Ελλάδα -αυτοί δλδ- και Lives εδώ, κόσμο κτλ, γενικότητες μετά για ροκ κτλ, τη ζωή στην Αγγλία, μπάλα (!) και on the whole, πάρα πολύ καλά παιδιά σχεδόν όλοι και τεσπά, δεν θυμάμαι πολλά πολλά τώρα πια αλλά τους έχω έτσι στο μυαλό μου από τότε
Moυ έμεινε και υπογεγραμμένο και το Leaving Eden των Antimatter που είχα πάρει από το live τότε + το Pentecost III που είναι και το μόνο τους album/ΕP που μου αρέσει και το είχα αγοράσει μερικές μέρες πριν το live
Anyway κρίμα όπως και νάχει, μακάρι να ανακάμψουν κάποια στιγμή και να επανέλθουν
Λαηβαρα, μεσα ημουν φυσικα. Εκεινη την εποχη ηταν οι αγαπημενοι μου απο την αγια τριαδα του Βρετανικου ατμοσφαιρικου ηχου. Μετα το Natural Disaster τους αφησα (εδωσα πολλες ευκαιριες αλλα δεν…), οπως και να εχει κριμα.