Τι σφαλιαρα ηταν αυτη!!!Το album ξεπερασε τις προσδοκιες μου κατα πολυ!Τι να λεμε τωρα!Neurotically Wired και Incense And Myrrh σβηνουν τον ηλιο!Ειδικα το δευτερο στο ρεφραιν του μου σηκωνει την τριχα καγκελο!Οπως ειπε και ο Deckard το Stained Glass Sky παιζει μπαλα αλλου επιπεδου.Midnight Serenade,Any Given Day και On The Fences (ειδικα η γεφυρα στη μεση περιπου παιρνει κεφαλια) ειναι ΥΜΝΟΙ…8O8O8O
[B]ΑΞΙΟΙ[/B]
P.S:Ο Bobby εξελισεται σε εναν απο τους πιο αγαπημενους μου drummers με τα τυμπανα σε αυτον τον δισκο να ‘‘ξεφευγουν’’ σε φασεις.
Αλητες, με εχετε κωλοψησει (οπως και το ρηβιου). Αυριο κατεβαινω Αθηνα για τικετ Aura Noir και θα παρω και εξτρα χρηματα μηπως το βρω σε κανα μετροπολις.
Το Incense And Myrrh βγαζει εναν ανυπερβλητο λυρισμο.Η μελωδια στο 0:51 μου φαινεται φορος τιμης στο Orion (ξερετε ποιων!),απιστευτο.Γενικα το τραγουδι στα lead μου βγαζει μια,καλως εννοουμενη Maidenιλα (λιγο The X Factor,λιγο Brave New World)!
Τα χω ακουσει ολα παντως μεχρι στιγμης εδω κι εκει σε διαφορα fora.Δε ταιριαζει η συγχρονη παραγωγη με τον Αrch,ο Αrch γαμω αλλα μουσικα δε λεει,Arch o αδυναμος κρικος(ναι ειπωθηκε κι αυτο),δε ταιριαζει η ιδια η φωνη του Arch καλυτερα με Alder.Τα πιο πολλα απορροια του πως εχουμε συνηθισει καποια πραματα και μονο θα πω εγω.Δηλαδη το μεσαιο section του SGS με ποιον τροπο θα το λεγε ανωτερα ο Alder η το ρεφρεν του Wired(η το τελευταιο λεπτο του Incense).Δε θελω να κανω συγκριση δυνατοτητων,εννοω πως για μενα καποια vocal lines ειναι ΚΑΡΦΙ Arch η μπορει να τα κανε αυτος να ακουγονται ετσι,εμενα το αποτελεσμα με νοιαζει.Πιστευω οτι αν ο καθενας αποσυνδεσει αυτο το δισκο με το ολο θεμα Fates1/Fates2 η του πως εχει τον τελειο δισκο με Arch στο μυαλο του λογω Σπεκτρ-Αγουεικεν θα ακουσει ενα δισκο που ισοπεδωνει,ποιοτικο και με ουσια.Μουσικα η αγαπημενη μου στιγμη στο δισκο ειναι το 4:26-5:55 του On the Fence,δεν υπαρχει.
[FONT=“Book Antiqua”][COLOR=“DimGray”]shadows are dancing,spirits romancing,the cautious embrace of a quiet refrain.[/COLOR][/FONT]
ρε παιδια μην αγοραζετε απο τα μαγαζια ειναι πολυ κλεφτες!!! εαν συγκρινετε τιμες απο τα μαγαζια και με τις τιμες στο ιντερνετ μερα με την νυχτα!!! απο τοτε π παιρνω απο το ιντερνετ εχω βρει την υγεια μου
On the spot ο Pumpkin. Πραγματικά δεν μπορείς να βρεις filler εδώ μέσα(τι διάολο, 6 κομμάτια είναι :lol:) και καταλάβετέ το επιτέλους, με Alder θα είχαμε άλλη στιχουργία, άλλα vocal lines, ίσως και διαφορετική δομή κομματιών. ΔΕΝ μπορείς να το σκεφτείς με τον Ray. Και να μην έχεις ακούσει Arch, η μοναδική δυσκολία είναι να προσαρμοστείς στην φωνή του. Μετά δεν μπορείς να το φανταστείς με άλλον.
Στους στίχους ισχύει 100% αυτό που διάβασα κάπου: δεν καταλαβαίνεις απαραίτητα τους στίχους που τραγουδάει, αλλά καταλαβαίνεις σίγουρα ότι είναι καλοί. Και πραγματικά, για μια ακόμα φορά δίνει ρέστα, είναι οι κλασικοί στίχοι που σε σημεία αν δεν κάτσεις να ψάξεις δεν θα καταλάβεις ποτέ τι εννοούν.
[I]So cold the winter of discontent, a lifetime to remember
Life seems so animated, neurons firing round after round
How illogical, stillness makes my skin crawl
But where I run isn’t anywhere at all[/I]
Το τραγούδισμα επιβεβαιώνει αυτό που ήξερα, ο John Arch μαζί με τον King Diamond είναι οι πιο ιδιαίτεροι και μοναδικοί τραγουδιστές (από άποψη προσέγγισης) που έχει βγάλει το μέταλ στερέωμα. Επίσης ο Matheos έκανε την πιο ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ κιθαριστικά δουλειά του από το Pleasant Shade και μετά(χωρίς να έχω ακούσει OSI).
Το μόνο τραγούδι με το οποίο βρίσκω ακόμα δυσκολίες είναι το Any Given Day. Πάντως το solo μου φέρνει λίγο σε Petrucci ή είναι ιδέα μου; Τα άλλα γαμάνε στεγνά.
Αυτό. Δεν ξέρω αν είναι η αγαπημένη μου στιγμή(πάντως το ριφ στο 5:26 θυμίζει αρκετά Left Here από FWX) αλλά ειδικά 5:18-5:55 είναι απερίγραπτο. Απερίγραπτο. Επίσης λατρεία είναι (κυρίως) ρεφρέν Incense and Myrrh, 3 πρώτα λεπτά Stained Glass Sky(για μένα στιγμή εφάμιλλη με Nothing Left To Say) αλλά ΚΥΡΙΩΣ τα δύο τελευταία λεπτά του, με 13:19-13:22 να είναι στιγμή ευτυχίας. Ευτυχίας μόνο.
Eμενα παλι σ’αυτο το κομματι οπως χωνει το shiiiiiiine ooooooon meeeee ο Arch στο 6:02 μου βγαινει να το συνεχισω τραγουδωντας ‘‘and eat the worms of the enemy,we are the enemies of reality…in a world thats unforgiving’’=p
Παντως Θιατερ αισθητικα μου θυμισε και σε αλλες στιγμες ο δισκος(και στη ρεφρεναρα του nw πηγε εκει το μυαλο μου για καποιο λογο,ειδικα το’’… all of god’s graces you were born here’’ θα μπορουσα ανετα να το φανταστω να το τραγουδαει ο Λαμπρικις,χειροτερα βεβαια μουαχαχ),χωρις να με ενοχλει βεβαια.
Α. Επειδή δεν έχω ακούσει μόνο καλές κριτικές, αλλά και μερικές πολύ κακές, από άτομα, την κρίση των οποίων εκτιμώ, θα περιμένω να ακούσω όλο το δίσκο με την ησυχία μου. Σα δείγματα πάντως τα λίγα που άκουσα, δεν ήταν κακά.
Β. Όπου υπάρχει θρεντ που έχει σχέση με τους FATES ή τα υποκατάστατά τους, οι λέξεις [SPOILER]dream theater[/SPOILER] θα αντικαθίστανται με τις λέξεις “θεοί του προγκ”. :-k
