Δεν είμαι σίγουρος να πω την αλήθεια. Αλλά είπες Ελληνάρες, έπρεπε κι εγώ να πω κάτι :razz:
έντιτ
Δε θα ήταν κακή ιδέα ένα τέτοιο μέτωπο!
Οι φανατικοί κομιξάδες θα πάρουν το μέρος των Αμερικάνων και όλοι οι υπόλοιποι των Γάλλων. Και από τη σκοπιά τους θα έχουν δίκιο κι οι δύο πλευρές.
ξαναβγαίνει ο κύκλος του Μίκυ Μυστήριο Νταρκ Σίτυ btw, σε πόκετ σάιζ, για όποιον ενδιαφέρεται. μιλάμε για θεϊκή σειρά.
γράκχε το βρήκα, στο θέμα του tragic idol ήταν, αλλά έγραψα ότι έκανα πλάκα και μετά ο κρισπ είπε για το στρατό ότι σε έχει κάνει οξύθυμο 
πάρε μια καρδούλα για να μη νομίζεις ότι σε έχω βάλει στο μάτι. -----------> 
Αγάπη μου εσύ <3
για ποιο πραμα δεν εισαι σιγουρος?
Κοιτα, επειδη ειμαι και γω, οπως ξερεις, μεγαλος φαν των Γαλατων, μετα απο τοσο δυνατο ποστ δεν θα πω κατι παραπανω, απλα το παραπανω σχολιο-αφορμη για τρολαρισμα περιεχει μεγαλη αληθεια, απο την πλευρα μου λυπηρη, για το γενικοτερο επιπεδο στον τομεα 9η τεχνη του ελληνικου κοινου-το οποιο παει να φτιαξει λιγο τα τελευταια χρονια ευτυχως…
κατα τ’αλλα, εχω σχεδον ολα τα μικυ μυστηριο των 90ς:p
άσ’τον, τον έχει κάνει οξύθυμο ο στρατός. 
σε βλεπω που απαντας χοντρε, αμα γραψεις κατεβατο δεν θα ασχοληθω καν, απλα θα σε χωσω αυριο στο σινεμα
Εννοώ, δεν είμαι σίγουρος για το σε τί κοινό απευθύνονται τα κλασσικά της Μάρβελ και της DC. Με ξέρεις, δεν έχω ασχοληθεί, παρά ελάχιστα, γι’ αυτό δεν παίρνω ξεκάθαρη θέση. Έχω ακούσει διάφορες απόψεις. Απ’ το ότι με όλα αυτά τα μοτίβα με τους υπερήρωες κτλ. απευθύνονται σε ξεκάθαρα αμερικάνικο κοινό, μέχρι το ότι αποτελούν τον ορισμό του κόμικ και συνεπώς απευθύνονται στους true κομιξάδες πέρα από εθνικότητες κτλ. Και επειδή έχω ασχοληθεί εντελώς επιδερμικά, δεν μπορώ να ξέρω ποιό από τα παραπάνω ισχύει περισσότερο. Εννοείται πάντως ότι συμφωνώ μ’ αυτό που λες, οι περισσότεροι εδώ στην Ελλάδα δεν πολυασχολούμαστε με κόμιξ και μένουμε στους Γάλλους, τον Μίκι, τον Αρκά και τις παπιοϊστορίες. Προσωπικά δεν έχω κανέναν ενδοιασμό να παραδεχτώ ότι θεωρώ εαυτόν καλυμένο μ’ αυτά, αν πραγματικά με έκαιγε το πράγμα σίγουρα θα εμβάθυνα, άλλωστε είχα πρώτη τάξεως βύσμα/πηγή για να το κάνω αυτό. =Ρ
έντιτ
Λολ
έντιτ 2
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΜΩΡΗ ΛΙΝΑΤΣΑ, ΣΙΓΑ ΜΗ ΔΕΝ :razz:
οταν ομως μου λες οτι εισαι καλυμενος απο αυτα, ειναι σαν να μου λες οκ, με καλυπτει ο Καζατζακης και κατι Μαρκ Τουεην, Χεμινγκγουεη κτλ δεν με απασχολουν οπωτε δεν ασχολουμε με τιποτα αλλο…
τεσπα, ειναι και στην νοοτροπια-διαθεση του καθενος φανταζομαι να ψαχτει-ανοιξει τους οριζοντες του σε μια μορφη τεχνης την οποια γνωριζει επιδερμικα και μονο-γτ με το να διαβασει απαντα αστεριξ, ροσα/μπαρκς και αρκα, ειναι σαν να βλεπει νονο, κασαμπλανκα και μπλεηντ ρανερ και να κλεινει σαν ‘σινεφιλ’…-
το killing joke τοχεις νομιζω, διαβασε για να καταλαβεις σε ποιους απευθυνονται τα κομικ της Marvel και DC και τι βαθος εχουν…(επισης προφανως η DC, MARVEL, DARK HORSE κτλ δεν εχουν μονο μουσκουλατους ηρωες αλλα μια γιγαντιαια γκαμα χαρακτηρων-ιστοριων πολλων ετεροκλητων ειδων)
8O8O8O8O8O
Μπορώ να έχω ίνφο σε πμ για αυτό παρακαλώ :!: :!:
Το “καλυμένος” μάλλον ήταν άστοχη επιλογή λέξης. Όχι, δεν είναι ότι δε μ’ ενδιαφέρει να εμβαθύνω ποτέ, το κόμικ σαν μορφή τέχνης εννοείται ότι με ενδιαφέρει. Απλά όπως ξέρεις κι εσύ τόσα χρόνια όλο λέω ότι θα κάτσω να διαβάσω περισσότερα πράγματα, είσαι κι εσύ που με τσιγκλάς από δίπλα και με τροφοδοτείς συχνά-πυκνά με υλικό, οι συνθήκες το ευνοούν, κι όμως συνεχώς αναβάλλω το όλο θέμα της εμβάθυνσης και επιστρέφω σ’ αυτά που ξέρω. Αυτό κάτι λέει. Ότι κάτι με αποτρέπει απ’ το να κάτσω να ασχοληθώ συστηματικά. Δεν ξέρω αν είναι μαλακία, αλλά κάπως έτσι λειτουργούν οι περισσότεροι στην Ελλάδα. Αστερίξ, Μίκι, Σκρουτζ και άγιος ο θεός. Τί να γίνει!
σκατια
Έχει βγει λέει καινούριο τεύχος, χωρίς Ουντερζό αυτή τη φορά, λέγεται “Ο Αστερίξ και οι Πίκτες” και η περιπέτεια είναι στη Σκωτία :!:
Τον τελευταίο μήνα ξαναδιάβασα όλα τα τεύχη (πάντα με την σωστή χρονολογική σειρά -btw έχει τρομερό ενδιαφέρον η σκιτσογραφική εξέλιξη των χαρακτήρων).
Τα κείμενα του Γκοσινί ασφαλώς είναι άπιαστα, όμως μου άρεσαν και αυτά που έβγαλε μόνος του ο Ουντερζό μέχρι τη Γαλέρα που ήταν το πρώτο ας το πούμε μέτριο. Τα άλλα δύο ήταν κάκιστα. Χαίρομαι πάντως που συνεχίζει η σειρά ακόμα και με νέους συντελεστές οι οποίοι μένει να δικαιώσουν το πνεύμα της.
Δεν το είχα ακούσει αυτό για το νέο τεύχος και είμαι όπως πάντα επιφυλακτικός σε κάτι τέτοια, ειδικά μετά τον ουρανό που έπεσε στα κεφάλια τους, που ήταν μεγάλη παπάρα…
Κι εγώ είμαι σε φάση επανανάγνωσης, στα παλιά, ξεσκισμένα, βρώμικα τεύχη μου, αλλά με αριθμητική σειρά. Κάποια είναι 25ετίας… Συγκίνηση…
Από σήμερα και τις επόμενες Κυριακές το Έθνος κυκλοφορεί μαζι με τόμο Αστερίξ.
Σήμερα εχει το “ο Αστερίξ λεγεωνάριος” και την αλλη Κυριακή “το χρυσό δρεπάνι”.
edit: ειναι οι εκδόσεις με το σκληρό εξώφυλλο
στην ίδια τιμή με την εφημερίδα? σήμερα είναι η πρώτη φορά που δίνει Αστερίξ ή έχει ξαναδώσει?
4.25 κοστίζει (εφημερίδα+Αστερίξ) και είναι η πρώτη βδομάδα που δίνει, μέχρι την προηγούμενη είχε Καζαντζάκη!
Το καινούριο τεύχος υποτίθεται θα κυκλοφορούσε στα ελληνικά τα Χριστούγεννα αλλά ακόμα περιμένουμε. Ελπίζω να μην το κρατάνε για να το δώσουν μαζί με την εφημερίδα γιατί θα φτάσουμε το 6μηνο. Είπα να περιμένω για στήριξη στη μαμουθκόμιξ κλπκλπ αλλά βλέπω τελικά να παίρνω το ξένο.
Μεγάλη μέρα σήμερα, αδέρφια.
Τελικά αγόρασα το αγγλικό τον Ιούνιο αλλά δεν πόσταρα, καλύτερο Αστερίξ εδώ και εικοσι-πόσα χρόνια
Αν εννοείς από το Ρόδο και Ξίφος και μετά, αυτό δεν είναι καν δύσκολο νομίζω, δεδομένων των άθλιων πρόσφατων τευχών τύπου Λατραβιάτα και Ουρανός, κι αν δε συνέβαινε θα ήταν λόγος τρομερής απογοήτευσης. Το στανταράκι του να περάσουμε τις αθλιότητες της τελευταίας εικοσαετίας το πιάσαμε με ευκολία, ΟΚ, από κει και πέρα εγώ δε θα λεγα ότι μου είπε και πάρα πολλά αυτή η νέα προσπάθεια, λίγο (ως αρκετά) αμήχανη, με κάποιες καινοτομίες στο σκίτσο που θέλουν το χρόνο τους μάλλον, και λίγα πράγματα από χιούμορ, να, εγώ ας πούμε να σκασα πέντε-έξι χαμόγελα εδώ κι εκεί, αυτό. Το καλό είναι οι ιστορικές και πολιτισμικές αναφορές που επιτέλους μετά από δεκαετίες έχουν ένα κάποιο βάθος και δεν είναι πια ΤΟΣΟ εύκολες και φτηνιάρικες, και το πραγματικά καλό, το όλα τα λεφτά που λέμε, είναι ότι υπάρχει λόγος αισιοδοξίας για το μέλλον του κόμικ ξανά. Πάμε ρε Γαλάτες για νέα Έπη!