αυτή η tribute band καλή φαίνεται…
πιστεύω πως είναι απλά γαμάτος συνδυασμός το επικό με το μπλακ αλλά θα ψηφίσω επικό. έχουν γαμάτο συναίσθημα.
Οι Twilight of the Gods παιξανε σε ενα φεστιβαλ το καλοκαιρι παντως…
Οπως και να εχει δεν ειναι Bathory ομως…
Ναι, αυτοι κανουν συναυλιες :lol: Παντως οτι αφορα το θεμα θα τους ηθελα ζωντανους (:lol:) και ας το γυριζανε σε επικο power symphonic metal.
ισχύει αυτό, αλλά τι να κάνουμε αφού δεν υπάρχει quorthon δεν υπάρχουν και bathory 
Αυτό ακριβώς…Αγαπημένος Bathory Δίσκος άνετα, τι να λέμε τώρα… Αυτό το The woodwoman…πωω τι κομματάρα…!
Γενικα η τριπλετα The Lake-The Woodwoman-Gods δεν υπαρχει…
Αχ πόσος καιρός πάει από τότε που τους άκουγα! Ε, καλά, όχι και πάρα πολύς!
Στην αρχή είχα πορωθεί με το Under the Sign of the Black Mark…μετά ακολούθησαν τα Blood Fire Death και Hammerheart. Επίσης, έχω ακούσει ολόκληρα τα Bathory και Blood On Ice. Με τα δύο τελευταία δεν τρελάθηκα ιδιαίτερα, αλλά μου άρεσαν αρκετά ε, και γενικά έχω ακούσει σκόρπια τραγούδια από τα υπόλοιπα άλμπουμς. Επειδή, όμως, έχω μία κατά τι μεγαλύτερη αδυναμία στο πρώτο, το under the sign αυτό τελοσπάντων και μαρέσει και το ομώνυμο…(κάτι άσχετο…το μπλάντ φάηαρ ντεθ δεν ‘‘μπλακίζει’’ λίγο;;;:p) ψήφισα ότι τους προτιμώ σε μπλακ ύφος. Και επειδή το ένα δεν αναιρεί το άλλο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μαρέσουν τα μετέπειτα ‘‘μπλακ’’ περιόδου άλμπουμς τους! Όλα είναι πανέμορφα (τουλάχιστον αυτά που έχω ακούσει). Αλλά προτίμησα την πρώτη επιλογή γι’αυτό τον λόγο, άλλωστε τα Call From The Grave και Woman Of Dark Desires είναι τα αγαπημένα μου τραγούδια απαυτούς και γενικότερα δύο από τα πιο αγαπημένα μου μπλακ μέταλ κομμάτια!
Χθες ασχολήθηκα για πρώτη φορά με Bathory,άκουσα το Blood Fire Death και έπαθα την πλάκα μου. Σήμερα ψάχνομαι.
Ο ΠΙΟ ΕΠΙΚΟΣ ΔΙΣΚΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ ΠΟΤΕ.ΣΕ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΥΣ.Οταν ουρλιαζει Fiiiiiire στη μεση του Shores in Flames και ο κιθαριστικος χαμος που ακολουθει.ρε γμτ δεν υπαρχει καμμια απερριτη στιγμη ή στιχος ή fx.(κορακια,κεραυνοι,θαλασσα,φωτια,καμπανες).Στιχοι-πιο επικοι,δεν γινεται.και μην ακουω-διαβαζω για φαλτσα φωνητικα.δεν χρειαζεται να ακουγονται ολοι σαν τον Tate.προσθετει ο τροπος που τραγουδα στην επικουρα.σαν να μην εχεις ενα τραγουδιστη μπροστα σου,αλλα ενα τυχαιο Βικιγκ-πολεμιστη πριν φυγει που απευθυνεται σε δικους του ανθρωπους,Θεους,Πατριδα.Εξωφυλλαρα-πινακας ζωγραφικης του Sir Frank Dicksee με τον τιτλο ''A Viking’s Last Journey που ταιριαζει αψομα με τους στιχους του Valhalla (Layed in a ship of Oak,On final sail to Fate,Steel is At Side,Drifting to the open Gates Of Valhalla).Το καρφωτικο ντραμινγκ του baptised σε συνδυασμο με τα backround πολυφωνικα Fire and Ice την ωρα που ο Quorthron φτυνει λεξεις και εκφρασεις.Πραγματικος σεβασμος στο προσωπο του.Νιωθεις λες και εισαι γυρω απο μια φωτια και βλεπεις-ζεις αυτα που σου διηγειται.
ειναι και γαμω τις μπαντες πραγματικα (το bathory ειναι ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ) και μακαρι να ειχαμε την ευκαιρια να τους ξαναδουμε ολους μαζι live. τετοιες μπαντες δεν ξεχνιουνται ποτε 8O
Πες οτι κανεις πλακα…
:lol::lol::lol::lol:[SPOILER]μηπως σου διεφυγε το γεγονος οτι καποιος,λεω καποιος,δεν ειναι πια στην ζωη?[/SPOILER]
τον φάγατε τον άνθρωπο, είμαι σίγουρος οτί απλά η σύνταξη σας μπέρδεψε!
μη το παρουσιάζετε μενεγάκη το παιδί
Πολύ μεγάλο ποστ.
Βέβαια ο πιο επικός δίσκος που έχει γίνει ποτέ είναι στην πραγματικότητα το Twilight of the Gods, αλλά δε θα κολλήσουμε εκεί τώρα.
Αχ ρε Quorthon…ακόμα επιμένουν να σε ανασταίνουν. Τόση δύναμη έχεις πια?
Αυτό!
Έγω πάντως θα ψάξω να βρω αυτόν που τους έχει ΞΑΝΑδει ΟΛΟΥΣ LIVE
Ρε ψείρα
- μπορεί να εννοεί ότι έχει δει Bathory live στον ύπνο του, ή στο One Rode to Asa Bay.
- όταν μιλάμε για τον Quorthon χρησιμοποιούμε πληθυντικό, όπως όταν απευθυνόμαστε σε βασιλιάδες ή αυτοκράτορες (“θα ήθελε η Μεγαλειότητά σας ένα κρανίο κόκκινο κρασί;”)