Συμφωνώ, δυνατό άλμπουμ με ωραίες μελωδίες!
1 Like
FUNERAL ORATION “Antropomorte” [2024]
Κι αν δεν έχουν αλλάξει πολλά από το προ πενταετίας “Eliphas Love” (βλ. #1 της χρονιάς του στο σχετικό παιχνίδι), τους Ιταλούς μην τους φοβάστε -κατέχουν άριστα τις βασικές και απαραίτητες αρχές του bm. Καταιγιστιστκό (black)metal, υπέροχα (αλλοτε πιο arctur-ιανά, άλλοτε πιο medieval) πλήκτρα και λυρική έμπνευση από “καταραμένους ποιητές” συνθέτουν μια κάτι λιγότερο από 40λεπτη, συμπαγέστατη και αυθεντική μεσαιωνική βλασφημία.
3 Likes
Mini recap καλοκαιρινών κυκλοφοριών:
Στην πρώτη ενότητα έχουμε τρεις κυκλοφορίες που κινούνται στο φάσμα του black/death μείγματος.
Χωρίς καμία από αυτές να είναι κάτι το υπερβατικό, θεωρώ ότι έχουν κάτι να πουν στο κομμάτι της ηχητικής επιθετικότητας και της συνοχής.
QLĪPŌTHORAX “The Temple of Transcendental Being”
Demo με προφανή την πρόθεση για οκάλτ αναζητήσεις (μα τι όνομα μπάντας είναι αυτό) και χαοτικό ήχο καθώς και την αγάπη για πρώιμους MORBID ANGEL μεταξύ άλλων. Κάνει όσα θα έπρεπε να κάνει ένα demo (αν και οι εποχές έχουν πλέον αλλάξει) που σημαίνει να μας παρουσιάζει ένα σχήμα σε αναζήτηση ταυτότητας.
PVRGATORII “Marching Through Thee Night Guided by a Black Fire”
24λεπτο φουλ length ισχυρίζοντας ότι μας παραδίδουν αυτοί εδώ οι Καταλανοί (ο main guy των οποίων απ’ ότι αντιλαμβάνομαι είναι active στην ευρύτερη electro σκηνή της Βαρκελώνης και ως ASSASSANI εχει βγάλει ηχογράφηση με τίτλο "Under a Funeral Strobo Light" -respect) και ποιοι είμαστε εμείς για να διαφωνήσουμε -μια χαρά διάρκεια εξάλλου.
Το ενδιαφέρον εδώ είναι στα λαρυγγίζοντα φωνητικά (που κάτι μου θυμίζουν αλλά δεν μπορώ να το συγκεκριμενοποιήσω τώρα), τα οποία σε συνδυασμό με τα διάσπαρτα (αρκετά) mid-tempo περάσματα δημιουργούν μια πειστική ατμόσφαιρα.
PREHISTORIC WAR CULT “Barbaric Metal”
Η ενότητα κλείνει με τους PWC που αντί για consulting services (α, χα, καλό ε!), παρέχουν κατσικαρέικο (bestial που λέμε και στα χωριά μας) black/death με οδηγό τον φάρο του Ross Bay Cult, ωραιότατο σκιτσαριστό εξώφυλλο και πάνω απ’ όλα κάμποσες επιτυχημένες αναφορές στους ήρωες REVENGE.
Σε εντελώς διαφορετικό ύφος:
FURZE “Caw Entrance”
A long time ago, in a thread far far away
Τα ίδια περίπου ισχύουν και εδώ, ίσως όχι στον καλλιτεχνικό βαθμό του “Necromanzee”, αλλά με μια πιο χύμα, anything-can-happen και “χέστηκα για τα trends σας” προσέγγιση που λογικό είναι να έχει τόσα χρόνια μετά o Woe J. Reaper.
Κλείσιμο και πάλι με πλήρη αλλαγή κατεύθυνσης και με μια κυκλοφορία που καταχρηστικά την βάζω εδώ (και όχι πχ στις ατμοσφαιρικές κυκλοφορίες) αλλά όπως είπαμε, οι ταμπέλες πρώτιστα εξυπηρετούν στο να συνεννοούμαστε.
SEAR BLISS “Heavenly Down”
Δεν ξέρω αν λέει κάτι το όνομα των Μαγυάρων στους πολλούς, μιας και προέρχονται από “αντιτουριστική” χώρα (μιλώντας για black και εν γένει extreme metal). Πάντως το “Phantoms” ντεμπούτο τους του '96 (η μόνη κυκλοφορία τους με την οποία είχα ασχοληθεί) ήταν ένα από τα παραπάνω από αξιοπρεπή δείγματα αυτού που χαρακτηρίστηκε ως “ατμοσφαιρικό” black metal, ακολουθώντας την γενικότερη τάση των mid-90s για στροφή από τον ακραίο ήχο σε πιο γοτθικά/μελαγχολικά ή/και 70s ηχοτοπία.
Τεσπά, για να μη μακρυγορώ άλλο είμαστε σχεδόν 30 χρόνια μετά και το φετινό “Heavenly Down” φουλ στα πλήκτρα αλλά και με πρωταγωνιστή το τρομπόνι (βεντουζάτο θα έλεγε ένας σύντροφος 
) αρχικά προκαλεί μια έντονη νοσταλγία για όσους μεγαλώσαμε με αυτούς τους ατμοσφαιρικούς ήχους, σταδιακά όμως μετατρέπεται σε αυτόφωτο καλλιτεχνικό έργο, περίπου αψεγάδιαστο θα πω εγώ, που εναλλάσεται ανάμεσα στη μελαγχολία, τη συγκίνηση και την εξύψωση.
6 Likes
Μια ερώτηση:
Μετά από έντονη τριβή με τους Rotting Christ, έχω ψηθεί άσχημα με το black metal.
Τι προτείνετε λοιπόν σε έναν αρχάριο από τους δικούς μας Varathron ;
Τα δύο πρώτα με κλειστά μάτια
His Majesty at the Swamp και Walpurgisnacht
Και μετά οφείλεις και Necromantia ε
Crossing the Fiery Path και Scarlet Evil Witching Black
4 Likes
Ευχαριστώ Γράκχε!
Ομοιότητες;
Θα λέγαμε ότι ομοιάζουν με πρώιμους Christ;
Με Satyricon;
Με κάτι άλλο;
Μόνο μεταξύ τους θα 'λεγα ότι μοιάζουν οι δικοί μας big 3
Είναι πολύ χαρακτηριστικό το hellenic bm στυλ, θα το διαπιστώσεις
3 Likes
ΘΑ ΠΕΣΩ ΜΕ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ!(χεχε)
Οπωσδήποτε και τα δύο τελευταία: Patriarchs of Evil & The Crimson Temple.
4 Likes
Α, επειδή ανέφερα και Necromantia, να ξέρεις Arian ότι έχουν μια μοναδικότητα σε σχέση με τους άλλους, ότι τον ρόλο της κιθάρας (σε ό,τι αφορά τα riffs τουλάχιστον) τον παίζει το μπάσο. Πολύ ιδιαίτερος ήχος. Πάντα με τη χαρακτηριστική ελληνική black metal ατμόσφαιρα βέβαια.
1 Like
Πολύ ιδιαίτερος ήχος, τα φωνητικά διαφορετικά από RT και Varathron, δεν ξέρω αν θα με κερδίσουν…
@Achamian λες για Varathron εσύ ε;
Ναι
CRIMSON TEMPLE ΓΑΜΑΕΙ ρε!
1 Like
Αφού κανεις το πέρασμα από Varathron, Necromantia, εγώ θα πρότεινα Thou Art Lord και από εκεί και πέρα κάτι ελαφρώς (πολύ ελαφρώς) διαφορετικό είναι οι Katavasia και οι Zemial που αξίζουν της προσοχής σου!
3 Likes
Νομίζω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τους πιάσει σύντομα όλους αυτούς, αλλά αφού ξεκινήσαμε what the hell! Προτείνω Deviser - οι πλέον υποτιμημένοι της “παλιάς σχολής”. Ακόμα, Ravencult για πιο blackened thrash καταστάσεις, και επίσης No Hand Path και Bohemian Grove για κάτι (ακόμα περισσότερο) διαφορετικό.
Τέλος, για ένα πιο folky άρωμα, προτείνω τους προσωπικά αγαπημένους μου Aherusia και Kawir!
5 Likes
Άκουγα πριν το The Repairer of Reputations και το φετινό To Slay with Silent Dagger και είναι φοβερό ότι είναι η ίδια μπάντα…
1 Like
Νομίζω οτι είναι too much με βάση αυτά που ζητάει.
Πιθανόν. Αλλά ξαναλέω, what the hell 
1 Like
Έχει γενικα πολύ πράμα σε ότι αφορά τον μελωδικό μπλακ μεταλ χώρο σε πιο σύγχρονες μπάντες. Cult of Eibon και Caedes Cruenta μου έρχονται απευθείας στο μυαλό.
Και NAER MATARON οπωσδήποτε θα προσέθετα εγώ 