καλη ητανε αλλα μου φαινεται οσο παει ο αρονοφσκι κναει χειροτερες ταινιες
Λοιπόν…
Τον Αρονόφσκι τον θεωρώ τεράστιο σκηνοθέτη, άψογος σε αυτό που κάνει, είτε όταν δημιουργεί φανταστικά σενάρια σαν το Fountain, είτε ρεαλιστικότατα σαν το Wrestler ή το Requeim (που δεν έχω δει), είτε ψυχανώμαλα σαν το Pi.
Moυ αρέσουν οι παραπάνω ταινίες αλλά για κάποιο λόγο δεν θα μπουν ποτέ στις αγαπημένες μου.
Περισσότερο πχ μ’αρεσε το Wrestler, χωρίς να ναι η καλύτερη ταινία του.
Στο Black Swan πιστεύω δίνει την καλύτερη ταινία του.
Καταφέρνει να περάσει την ιστορία μιας παράστασης μπαλέτου στην ζωή της ηρωίδας.
Καταφέρνει να πάρει το μαξιμουμ από τους ηθοποιούς, θαυμάσια η Νάταλι και ο Κασέλ εξαιρετικός, ως κυνικός του χώρου.
Συμφωνώ με Λουπιν για τα πλάνα που θυμίζουν Ενοικο του Πολάνσκι, σε κάποια φάση με κούρασαν αυτά ωστόσο.
Αλλά…το τέλος ήταν αψεγάδιαστο.
Γενικά θυμίζει το Pi σε μένα. Στην διάρκειά του αναρωτιέσαι γιατί και τι βλέπω, αλλά στο τέλος λες γαμώ την πουτάνα μου τι σκηνοθέτησε.
Για ακόμη μια φορά, κάνει το θαύμα του ο Ντάρεν αλλά και πάλι δεν θα γίνει αγαπημένη ταινία.
Ενώ είναι θαυμάσια και μάλλον η καλύτερη της (προηγούμενης) χρονιάς.
Εγω παλι το αντιθετο ακριβως.
Fountain, Wrestler και Black Swan ειναι η μια καλυτερη απ’την αλλη.
Νομιζω οτι μια ταινια με εχει κερδισει οταν φευγω απ’το σινεμα και εχω μπει τοσο στην ταινια που το “ζω” ακομα, η συγκεκριμενη το καταφερε στο φουλ. Ο αποπισω μου μιλαγε συνεχεια και ειναι απ’τις λιγες φορες που δεν γυρισα καν να κανω παρατηρηση γιατι δεν ηθελα να χασω σκηνη.
Διαφωνω με τις συγκρισεις της Neniel παραπανω(αν και δεν το διαβασα ολο το ριβιου γιατι ειναι μεγαλο κιε νυσταζω τωρα :Ρ), γιατι γενικα θεωρω αστοχο να συγκρινουμε χαρακτηρες σε 2 τελειως διαφορετικες -σαν ειδος- ταινιες ή να λεμε οτι δεν δειχνει κατι καινουργιο, μιας και προφανως ποτε και πουθενα δεν υπαρχει κατι καινουργιο ή που δεν εχουμε ξαναδει, κι αν αναλυσουμε λιγο το Black Swan θα δουμε οτι ειναι τιγκα στα στερεοτυπα αλλα που-κατα την γνωμη μου- δεν πασαρονται ασχημα, προχειρα ή αγαρμπα.
Imdb Oscars Poll:
Best Actress
Natalie Portman for Black Swan 83.6% 15,937
Annette Bening for The Kids Are All Right 5.1% 966
Jennifer Lawrence for Winter’s Bone 4.1% 779
Nicole Kidman for Rabbit Hole 3.8% 715
Michelle Williams for Blue Valentine 3.4% 657
Μόνο που δεν σύγκρινα χαρακτήρες σε 2 τελείως διαφορετικές ταινίες :roll:
Οι συγκεκριμένες 2 του ίδιου σκηνοθέτη που ανέφερα είχαν τις ομοιότητές τους. Και όταν ακούω να γίνεται τόση συζήτηση για μια ταινία και να υπάρχει ο απίστευτος ενθουσιασμός ε περιμένω κι εγώ να δω το κάτι άλλο στην οθόνη και να μείνω με το στόμα ανοιχτό. Όπως έμεινα δλδ στο The Fountain που ήταν όντως διαφορετικό απ’ό,τι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στον κινηματογράφο.
Άρα θεωρώ ότι ακόμα υπάρχουν περιθώρια να δούμε πράγματα που δεν έχουμε ξαναδεί να επαναλαμβάνονται στο παρελθόν.
Οπότε ναι μεν θεωρώ άριστο σκηνοθετικά το Black Swan αλλά ταυτόχρονα μου φάνηκε πολύ πιο προβλέψιμο σε αντίθεση με προηγούμενες δουλειές του ίδιου. That’s all 
εγω πιστευω οτι η ταινια ηταν πολυ καλη προς παρα πολυ καλη. δεν τη θεωρω επος η αριστουργημα γιατι υπαρχει κατι το οποιο της λειπει πιστευω για να αγγιξει το τελειο. δεν ξερω τι, ειναι το γενικοτερο feeling μου μετα την ταινια. η ατμοσφαιρα παντως ηταν ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ, μακαρι να ειχαν τα θριλερ (τα πιο πολλα) τετοια ατμοσφαιρα. η Ναταλι Πορτμαν, ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ (και δεν το λεω για να την υποτιμησω αυτο αλλα ειναι η πραγματικοτητα) εδωσε ρεστα, της αξιζει το οσκαρ να το παρει σπιτι της να το χαιδευει! γενικα πολυ καλη ταινια, μου δημιουργησε ενα αισθημα “κλεισουρας” να το πω ετσι, ολα τα πλανα ηταν παντα σε τοσο μικρους χωρους που ενιωθα λιγο να ασφυκτιω ωρες ωρες (καλα ηταν ελαχιστο αυτο…) και ισως αυτο να ηταν που με χαλασε λιγο. κατα τα αλλα ταινιαραμε νοηματα, τρελη ατμοσφαιρα, μερικες απιστευτες ερμηνειες και ψυχεδελεια!
(δεν εχω δει το ρεκβιεμ βεβαια για να πω την αληθεια)
8O8O8O
Στο πολυ ασαπ πας και βλεπεις Ρεκβιεμ και Π
τα εχω στα υποψιν μου αυτα απο καιρο αλλα ειναι τοσο πολλες οι καλες ταινιες ρε γαμωτο που ποια να πρωτοδεις (αν δεν τις εχεις δει ολες!!)…
Το είδα εν τέλει. Αν και εκτιμώ άπειρα Aronofsky λόγω Fountain, η συγκεκριμένη δε μου είπε και πολλά. Μόνο το τελευταίο 20λεπτο-μισάωρο άξιζε και, φυσικά, η ΘΕΑ Meg (aka Mila Kunis).
Να πω κι εγώ ότι το είδα, καλή ταινία, αλλά αν αυτή είναι η καλύτερη φετινή, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Γιατί είναι μεν καλογυρισμένη, έχει καλές ερμηνείες αλλά είναι και φοβερά προβλέψιμη από τη δεύτερη κιόλας σκηνή της, σεναριακά (αν την απογυμνώσεις από τη σκηνοθεσία) δεν έχει κανένα εύρημα και είναι ελαφρώς άνευρη.
btw αν δεν το διάβαζα ούτε που θα το καταλάβαινα ότι η μπεθ ήταν η winona ryder!!
Oι μισες ταινιες που βγαινουν ειναι σχεδον προβλεψιμες, το θεμα ειναι η φωνη του σκηνοθετη και το πως θα οδηγησει το κοινο στο κορυφωση. Που στη προκειμενη περιπτωση το επιτυγχανει αψογα!
Παραπάνω από τις μισές ταινίες είναι σχεδόν προβλέψιμες και για το λόγο αυτό λιγότερες από τις μισές ταινίες αξίζουν κάθε χρονιά.
Μην παρεξηγηθώ, δεν είναι το μόνο κριτήριό μου αυτό. Μπορεί να δω τη βιογραφία του Ναπολέοντα ή τη μεταφορά ενός βιβλίου που έχω διαβάσει (που είναι και τα δύο προφανώς προβλέψιμα) και να είναι εξαίσιες ταινίες. Αλλά σε μία ταινία που βασίζεται κυρίως στο μυστήριο και με το που σου διηγείται την ιστορία πίσω από τη Λίμνη των Κύκνων έχεις ήδη καταλάβει πού το πάει, ε είναι μείον.
Από εκεί και πέρα δεν ένιωσα καμία φοβερή κορύφωση ούτε παρασύρθηκα από το ρυθμό ή την ατμόασφαιρα της ταινίας. Είπαμε καλή ταινία, αξίζει το εισητήριό της. Αλλά μέχρι εκεί.
Βέβαια όταν θεωρείται ταινιάρα το Inception, λογικό το Black Swan να θεωρείται έπος… 
Δλδ οκ, αν περιμενες στο Μπλακ Σουαν να δεις κανα φιναλε α λα Εκτη Αισθηση που να σε ξαφνιασει οκ, το χασες το θεμα. [SPOILER]Η ταινια “χτιζει” απο την πρωτη σκηνη της το πως θα φτασει στην κορυφωση(λυτρωση/μεταμορφωση) της πρωταγωνιστριας ας πουμε, στο φιναλε και οχι στο να σου δειξει εν τελει κατι και να μεινεις μαλακας. Δλδ μαλακας μενεις γιατι το εχει χτισει τοσο πειστικα η Πορτμαν που το ζεις κι εσυ μαζι. [/SPOILER]Εγω τουλαχιστον ετσι ενιωσα.
Με τη λογικη του “ξερω τι θα γινει στο τελος” ολες οι ταινιες που εχουν απο την αρχη τους flashforward με σκηνες της καταληξης -ή ξεκινανε απο το τελος και μας πανε πισω- ειναι αυτοματως κατωτερες(π.χ. το 21 grams αν θυμαμαι καλα εκανε κατι τετοιο; εχω να το δω και κατι χρονια).
Προφανώς δεν μπορώ να διατυπώσω καλά αυτό που θέλω να πω, γιατί δεν έχετε πιάσει το νόημα.
Είπα “προβλέψιμη” όχι “είχα καταλάβει ότι ο Bruce Willis είναι φάντασμα”. Προβλέψιμη στο πώς κινείται, προβλέψιμη στο πώς χτίζει την ατμόσφαιρά, προβλέψιμη σε κάποιες σκηνές που τις περιμένεις ότι θα έρθουν (το φινάλε μέσα σε αυτές), προβλέψιμη στα σκηνοθετικά τρυκ που χρησιμοποιεί, προβλέψιμοι και σχεδόν στερεότυποι οι περισσότεροι χαρακτήρες και το πώς αντιδρούν … Πώς αλλιώς να το πω; Ακριβώς επειδή σκηνοθετικά και ερμηνευτικά είναι πολύ καλή, συνεχίζει παρόλα τα παραπάνω να είναι μία καλή ταινία. Αλλά δεν είναι έπος, αριστούργημα, ταινιάρα. Για να κάνω την σύγκριση που ήθελα να αποφύγω, το Ρέκβιεμ είναι ταινιάρα. Είναι μία από τις καλύτερες των τελευταίων δύο δεκαετιών, πώς να το πω αλλιώς; Το Black Swan δεν είναι. Για μένα πάντα, έτσι;
Δεκτον. Παντως και το Ρεκβιεμ ειχε πολλα προβλεψιμα στοιχεια και σου πεταγε στερεοτυπα, προσωπικα καμια απο τις 2 ταινιες δεν τις θεωρω υπερεπος.
Ακομα και το “Επος” ειναι πολυ μεγαλη λεξη αλλα γενικα στο φορουμ χρησιμοποιείτε με μεγαλη ευκολια
επειδη το εχω μεγαλη περιεργεια μπορεις να μου εξηγησεις γιατι τι inception δεν πρεπει να θεωρειται πολυ καλο για το ειδος του αλλα και πολυ ευφανταστο?
Δεν ξέρω αν πρέπει να συζητάμε για το Inception σε θρεντ του Black Swan. Εν συντομία θα σου πω πως το βρήκα Αμερικανιά του κερατά (με την κακή έννοια, το ήξερα από πριν ότι θα δω Χολυγουντιανή ταινία αλλά περίμενα κάτι πιο ποιοτικό). Αχρείαστες “σκηνές δράσης” (δηλαδή αβέρτα πυροβολισμοί), μέτριες ερμηνείες, πολύ φτωχό και “εύκολο” το ψυχολογικό πρόβλημα του πρωταγωνιστή, πολύ επίπεδοι όλοι οι χαρακτήρες και (όπως και στο Black Swan) πολύ στερεότυποι οι ρόλοι τους. Όλη η ταινία στηρίζεται σε μία καλή ιδέα που όμως δεν υποστηρίζεται από τίποτα άλλο.
[B]μη διαβάσει τα παρακατ’ όποιος δεν έχει δει την ταινία.[/B]
Σοβαρά μιλάτε τώρα? Καλύτερη ταινία του Αρονόφσκι? εσείς που το λέτε, έχετε δει Wrestler και Fountain?
anyway, η ταινία μ’άρεσε, πήγα βέβαια με μεγάλες προσδοκίες και έχασα - φτηνοί συμβολισμοί που τους πιάνει και πεντάχρονο (άσπρα/μαύρα ρούχα κτλ), φρίκη για τη φρίκη και χωρίς ουσιαστικό λόγο ύπαρξης (για τις παρανυχίδες μιλάω, χρειάζεται τέτοια πράματα ο Αρονόφσκι για να κάνει disturbing μια ταινία? τόσο καιρό νόμιζα πως όχι), ΠΟΛΛΕΣ σκηνοθετικές επαναλήψεις που σε φάσεις κούραζαν (ανάσες/γελάκια που μόνο η Πόρτμαν άκουγε, καθρέφτες παντού -όραητ, ξέρω τι ήθελε να πει με τους καθρέφτες, αλλά νισάφι!-, ο χειρισμός της κάμερας πάντα ίδιος όταν χόρευε κάποιος)
μπορεί να είμαι σκατοπαράξενος πάλι, αλλά είναι αρονόφσκης και πρέπει να είμαι σκατοπαράξενος γιατί περιμένω πολλά από αυτόν που έφτιαξε ένα Fountain και ένα Wrestler και ένα Requiem και ένα Pi. όταν μια ταινία είναι τόσο έντονη, και τόσο wannabe ενοχλητική, δε μπορώ να τη σχολιάσω με επιείκια!
μ’άρεσε πολύ η Πόρτμαν αν και είχε παντού αυτό το προκάτ βλέμμα. ίσως μου άρεσε πολύ ο κώλος της και το επισκίασε όλο αυτό. Κούνις θεάρα. Βενσάν τα ίδια. γενικά πολύ σωστό καστ.
και ξαναλέω, η ταινία μ’άρεσε, αλλά άντε γαμήσου Αρονόφσκι, και γαμώ τα Οσκαρικά απωθημένα σου.
κατηγορείς για “φρίκη για τη φρίκη” τον μαύρο κύκνο, αλλά όχι το ρέκβιεμ ας πούμε? γελάω λίγο.
ότι θα μπορούσε να είναι γενικά πιο δουλεμένη, ναι. η πορτμαν πάντως έπαιξε γαμάτα. προκατ βλέμμα είχε για μεγάλο κομμάτι της ταινίας, σε φάση που μέχρι ενός σημείου με είχε πείσει η ποτάνα πως δε μπορεί να παίξει αλλιώς.