Δεν μου κολλάει με τίποτα ύπνος! Αυτό που έζησα αυτές τις 3 μέρες, και ειδικά σήμερα στη Θεσσαλονίκη ήταν κάτι παραπάνω από [B][SIZE=“6”]ΟΝΕΙΡΟ ΖΩΗΣ[/SIZE][/B]! Θα μπορούσα να γράψω 20 σελίδες έκθεση για το τι μου συνέβη και πάλι δεν θα ήταν αρκετό…
3 στα 3 όπως υποσχέθηκα. Ήμουν η πρώτη που μπήκε μέσα και στα 3 λαιβ. Η αϋπνία, η νηστεία και το ρίζωμα έξω από το fuzz/principal είχε τα επιθυμητά αποστελέσματα. Το κάγκελο μπροστά από τον Χάνσι μου τριπλοπιάστηκε…
Τα σετλιστ για κάποιον που τους έβλεπε 1η-2η φορά πρέπει να ήταν ιδανικά. Εμένα δεν με κάλυψαν σε πολλά σημεία, έπρεπε να παιχτούν τουλάχιστον κομμάτια που τα παίζουν μια στο τόσο όπως last candle, banished from sanctuary, journey through the dark, i’m alive κλπ και φυσικά κάτι παραπάνω από το όπερα αλλά εντάξει ας μην είμαστε και πλεονέκτες. Μόνο το γεγονός ότι τους είδα τριήμερο ήταν ευλογία κυρίου!!! Κόντεψα να πάθω όταν ακούστηκαν οι πρώτες νότες του hobbit ήταν too much για να το αντέξει η καρδούλα μου!!! Επίσης στα time what is time και lost in the twilight hall χάθηκε η γη κάτω από τα πόδια μου!!!
Την Παρασκευή ήταν σαφώς καλύτερα από το Σάββατο. Τουλάχιστον είχαμε πιάσει κάγκελο άτομα που γνωρίζαμε που πάνε τα 4 γιατί το Σάββατο η κατάσταση ήταν απελπιστική!!! Ούτε τα βασικά κομμάτια δεν ήξεραν να τραγουδήσουν τι ήρθαν και μου κοτσαρίστηκαν μπροστά??? Αίσχος και ντροπή! Και εννοείται ότι δεν μιλάω για το silence και τα καινούρια γιατί στις πρώτες σειρές μόνο εγώ ακουγόμουν. Και αυτή η επιμονή για valhalla-mirror mirror-bard’s song καταντάει κάτι παραπάνω από κουραστική! Αφού ρε ΓΙΔΙΑ ξέρετε ότι θα παιχτούν αφίστε να ακούσουμε τίποτα διαφορετικό να γίνει η έκπληξη, τι φοβάστε μη τα χάσετε? Τόσο σας κόβει τόσα ζητάτε…
Η συναυλία της Θεσσαλονίκης ήταν ΤΟ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ! Φάγαμε σε συμμετοχή και πάθος την Αθήνα με το κουταλάκι και ας ήμασταν πιο λίγοι. Η σκηνή του πρίνσιπαλ ήταν μια ανάσα μακριά μας και οι χειραψίες γίνονταν έτσι ακριβώς όπως έπρεπε, όχι σαν τα πεταχτά μπατσάκια του fuzz.
O Hansi ήθελε δεν ήθελε με έμαθε. Στη Θεσσαλονίκη ανέφερε την ξαναμαναπαρουσία μου στη γνωστή θέση αλλά παρόλη τη σχέση που αναπτύξαμε στο τριήμερο δεν μου έκανε τη χάρη να παίξει το last candle λέγοντας dream on my dear…
Σε προηγούμενα ποστ κάτι αναφέρθηκε για γυναικείες τσιρίδες… δεν ξέρω μέχρι που ακουγόμουν αλλά το λαρύγγι μου έλιωσε και οι παράφωνες φωνητικές μου χορδές καταστράφηκαν σας διαβεβαιώ…
[B][SIZE=“5”]ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ[/SIZE][/B] μετά από 16 χρόνια κατάφερα να τους γνωρίσω από κοντά! Μόνο η ‘‘συμμορία των 6’’ που τους συναντήσαμε στο principal μπορεί να καταλάβει το μέγεθος αυτών που ζήσαμε. Οι συναντήσεις της Αθήνας ήταν κρυόκωλες και πολύ τυπικές σε σχέση με τη φιλική-οικογενειακή ατμόσφαιρα που βιώσαμε στον Βορρά. Μετά από το σημερινό έχω κλείσει, έχω ολοκληρωθεί! Πήρα υπογραφές σε όλα τα βυνίλια, σε πόστερ, ο Andre μου χάρισε μπλούζα, ο Χάνσι μου υπέγραψε μαζί με τους άλλους σε δικό μου t-shirt και μου έκανε αφιέρωση ‘‘with love to Mererfin!!! Hansi.’’ Καβάτζωσα άλλες δυο πένες (2 από Andre και 1 Marcus) έπιασα μπαγκέτα από τον Frederik κ.α.
[B][SIZE=“4”]ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΜΟΥ, Η ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΟΥ!!![/SIZE][/B]
Αλλά αυτό που θα αντηχεί για πάντα στα αυτιά μου είναι ο Hansi να κατεβαίνει τα σκαλιά για να μας συναντήσει φωνάζοντας το όνομά μου… ΛΙΠΟΘΥΜΙΕΣ!!!
[B][SIZE=“4”]ΜΟΝΟ GUARDIAN ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!![/SIZE][/B]
Hail στα αδέρφια paul, thorgal, freedom, elric, astaldo, kaiser, deathakia, deadmemories, και τους καινούριους που γνώρισα: rasputin, guardian of the blind και angus7!!!
Άντε με το καλό του χρόνου στο εξωτερικό όταν θα έχουν εξαντληθεί και πάλι τα αποθέματά μου. Αν και κοινό σαν την Ελλάδα [B][SIZE=“4”]ΠΟΥΘΕΝΑ[/SIZE][/B]!!!
