Εκτιμησα απαντηση, η οποια ειναι ηδη καλυτερη απο το ιδιο το τραγουδι 
1 Like
Κομματαρα το last candle! Έχουν και ακόμα μεγαλύτερες κομματαρες βεβαια
1 Like
Γουλιά και somebody’s out there!
2 Likes
Από Tales μέχρι και Nightfall είναι δεκάρια όλα και καταλαβαίνω όποιον θεωρεί κορυφή κάποιο από αυτά. Τα δύο πρώτα τα αγαπάμε και είναι απολαυστικά άλμπουμ ειδικά το Batallions. Night at the opera μια κατηγορία μόνο του. At the edge of time το τελευταίο καλό τούς. Παραδόξως κι εμένα μου άρεσε το A twist in the myth. Το fly και το Another stranger me τα θεωρώ κορυφαίες στιγμές στη δισκογραφία της μπάντας.
Καλύτερο τους οριακά το Imaginations (πόσο δισκαρα είναι και τι γινόταν τέλη δεκαετίας 90 με αυτό το δίσκο. Ακόμα ακούγεται ολοφρεσκο)
Ακολουθεί το Somewhere far beyond και μετά το Tales…
Ελπίζω σε κάτι πιο ενδιαφέρον στη συνέχεια με λιγότερα συμφωνικα. Θέλω να πιστεύω αυτός ο κύκλος έκλεισε πια. Πάμε σε κάτι άλλο.
2 Likes
Δεν ξέρω αν είναι ενδεικτικό, δεν ξέρω αν είναι καινούργιο τραγούδι ή κάποιο ακυκλοφόρητο που το “έπαιξαν” τώρα, αλλά εδώ ακούμε το violent shadows.
2 Likes
Ωραιο.
Nightfall In Middle Earth για μενα η κορυφη τους και πολυ κοντα στην δευτερη θεση το Imaginations.
Αυτα που εγραψαν και συνεθεσαν οι τυποι στο ΝΙΜΕ ειναι αλλο επιπεδο για μενα, εκαναν υπερβαση.
1 Like
Οπως ελεγε και μια ψυχη, τετοιες προσβολες ξεπλενονται μονο με ραντεβου θανατου στην Γουβα του Βαβουλα.
Προσωπικα λατρευω απεριοριστα την τετραδα Tales-Somewhere-Imaginations-Nightfall, και τα 4 ακατεβατα και χαλαρα 10ρακια. Αν τωρα επρεπε με το πιστολι στον κροταφο να τα βαλω στην σειρα μαλλον θα ηταν Nightfall>Imaginations>Tales>Somewhere, αλλα με μικρες διαφορες.
3 Likes
Οποιοσδήποτε δίσκος τους από Tales From The Twilight World μέχρι και Nighfall μπορεί να χαρακτηρισθεί ο καλύτερος τους… Αυτό με το… πιστόλι στον κρόταφο είναι απαραίτητο για να διαλέξω
Οπότε μάλλον Somewhere>Nightfall>Imaginations>Tales
Όσο για τα δύο πρώτα, για κάποιο λόγο το Battalions μου αρέσει περισσότερο αν και το Follow The Blind περιέχει την υπερκομματάρα aka Banish From Sanctuary…
A Night At The Opera καλό αλλά προφανώς “a step down” (μην πω και παραπάνω) από τα 4 πρώτα… A Twist In The Myth περίπου στα ίδια επίπεδα με ANATO…
At The Edge Of Time πάρα πολύ δυνατό (σχεδόν τόσο καλό όσο η τετράδα) αλλά ίσως υπερβολικά συμφωνικό/overproduced…
Νομίζω ο λόγος που μου αρέσει το imaginations πιο πολύ από τα άλλα 4 αριστουργηματα τους είναι πως έχει σε υπερθετικο βαθμό όλα τα σημαντικά στοιχεία των bg, εκτός από το συμφωνικό, που σε κομμάτια όπως το sacred worlds αργότερα έκανε θαύματα βέβαια αλλά δεν το θεωρώ αναπόσπαστο κομμάτι της γαματοσυνης τους.
Το imaginations λοιπόν, είναι αρκετά επιθετικό, με την speed metal εννοια και μάλιστα χωρίς να είναι καθόλου μονότονο αλλά ταυτόχρονα έχει αρκετό λυρισμο και φανταστικές μελωδίες, όντας αρκετά σκοτεινό ταυτόχρονα.
Οι κιθάρες των olbrich/siepen έχουν πια αποκτήσει το 100% δικό τους χαρακτηριστικό στυλ, η μπάντα έχει ακόμα την ορμή των πρώτων δίσκων αλλά και μια ωριμότητα στο songwriting μεγαλύτερη απ’ ότι στο παρελθόν. Μιας και είπαμε για κιθαρες, εκτός φυσικά από τη φωνάρα του Hansi, είναι πραγματικά στοιχείο που ξεχωρίζει τους bg από τους πάντες, λίγα κιθαριστικά δίδυμα έχουν τόσο δικό τους ήχο και που μπορεί να επηρεάσει μεν αλλά στην ουσία δεν αντιγράφεται 100% από κανέναν. Οι πιο γνωστες του ευρωπαϊκού power metal να μας διαφωτίσουν αν κάνω λάθος, αλλά δεν έχω ακούσει ποτέ μπάντα που να μπορεις να τους μπερδέψεις, έστω και για λίγο, με τους bg της περιόδου από το SFB και μετά.
Έχει αρκετά folk στοιχεια και χορωδιακα φωνητικά τα οποία βρισκονται σε απόλυτη αρμονία με την μουσικη ουσία του δίσκου.
Έχει και μια φανταστική μπαλάντα (a past and future secret), μια από τις αγαπημένες μου από τους bg (η αγαπημένη μου πάντα ήταν το the eldar, και αμέσως μετά το bard’s song)
Ειναι πολύπλοκο και σύνθετο, αλλά ακριβώς όσο πρέπει ώστε να μην αφαιρεί καθόλου από την αμεσότητα και την ορμητικότητα του δίσκου (σε αυτό τον τομέα ξέφυγαν λιγο πράγματι στο a night at the opera κυριως)
Έχει και φανταστική παραγωγή για 1995, όλα ακούγονται καθαρά, αλλά όχι “γυαλισμενα” και ξενερωτα
Έχει και ένα χαλαρό concept, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι, περί φαντασίας και πραγματικότητας- αλλά δεν θα πω περισσότερα γιατί ο καθένας έχει τη δική του ερμηνεια- το οποίο όταν διάβασα προσεκτικά τους στιχους καπως μεγαλύτερος με συγκίνησε αρκετα
Έχει και ένα θεϊκό εξωφυλλο. Γενικώς τα έχει όλα.
Δεύτερο μετά το imaginations θα έβαζα το nightfall, για το οποίο θα μπορούσα να γράψω άλλο ένα σεντόνι, αλλά θα πω μόνο πως τα μόνα δύο στοιχεία που υπολείπεται του imaginations είναι η ορμητικότητα και ότι τα τόσα πολλά αφηγηματικα parts ανάμεσα στη μουσική ήταν μάλλον κακή ιδέα. Κατά τ αλλά δεκαρι ακατεβατο, όπως και τα tales, somewhere και at the edge of time, που όλα έχουν το δικό τους μοναδικό χαρακτήρα.
4 Likes
Δεν θα μπορούσα να κάνω καλύτερη περιγραφή. Πραγματικά συμφωνώ σε όλα!
1 Like
Γι αυτο λοιπον βαζεις μια λιστα σε οποιονδηποτε player εχεις χωρις τα ιντερλουδια, και το NIME γινεται αυτοματως ο πιο συμπαγης δισκος τους ή εστω οσο συμπαγης οσο το IFTOS. Για το πρωτο στοιχειο διαφωνω καθετα, οριζοντια και αντι-παραλληλα και αυτο περιλαμβανει και παραλληλα συμπαντα, για τους εξης λογους:
- Into The Storm
- Mirror Mirror
- The Curse Of Feanor
- Time Stands Still
- When Sorrow Sang
- Mirror Mirror
- Mirror Mirror
Ναι το εβαλα 3 φορες. Γιατι μπορω.
2 Likes
Μιλώντας για ορμητικοτητα
Imaginations
I’m alive
The script for my requiem
Another holy war
Imaginations
Imaginations 
Είναι λίγο διαφορετική η ορμητικότητα του imaginations από το nightfall, στο imaginations αγγίζει συχνά τα όρια του speed/thrash, πιο σκοτεινό, πιο γρήγορο, πιο μπροστά τα τύμπανα στην παραγωγή κτλ, πιο χεντμπαγκη φάση έτσι για να το πω απλά
(όχι πως το nightfall δεν λικνιζει αυχένες και αυτό)
Η διαγραφή των narratives ειναι εξαιρετικη ιδέα 
θα το δοκιμάσω
Είχαν βγάλει ένα box set με remasters, εκεί μπορείς να βρεις και το nightfall όπως λέτε.
Btw, όπως ήταν φυσικό, το imaginations στα ριμαστερ, έχασε, καθώς ήταν ένας δίσκος ήδη άψογος - δεν μπορώ να καταλάβω γιατι το έκαναν.
3 Likes
Αυτο δεν το κανει καλυτερο 
Εγω ακουω το NIME χωρις τα ιντερλουδια απο το 1998 εως και σημερα, τα εκοψα απο το playlist καπου 1-2 μηνες μετα την κυκλοφορια του, αβιαστα, χωρις μεταμελεια, και πλεον για μενα ετσι ειναι ο δισκος. Ηταν ευκολο στο winamp αλλωστε, το οποιο χρησιμοποιω ακομα και σημερα ως boomer, αλλα βρειτε μου καλυτερο player για μουσικη που εχεις στον δισκο σου. I’ll wait.
3 Likes
Κι εγώ μπουμεριδης είμαι σε αυτά τα θέματα. Windows media player στο laptop (και winamp παλιότερα κι εγώ, δεν ξέρω γιατί δεν το χρησιμοποιω πια) και το android player στο κινητό τουλάχιστον έχω καλό ηχοσυστήμα με ενισχυτή yamaha. Και για γείτονες ένα ζευγάρι γερόντων στον κάτω όροφο που δεν ακούνε σχεδόν καθόλου. Στη δουλειά επίσης media player ή youtube/spotify και ένα αρκετά καλό headset. Ευτυχώς μπορώ να ακούω αρκετές ώρες μουσική στη δουλειά, αλλιώς δεν ξέρω πως θα έβγαζα το 10-12ωρο
1 Like
Α, ωραία, είμαστε πολλοί τελικά! Επιτέλους δεν χρειάζεται να κρύψω την μούρη μου από ντροπή όταν λέω σε άλλους ότι χρησιμοποιώ winamp και με κοιτάνε σαν αγελάδες. Είτε γιατί δεν ξέρουν καν τι είναι (μικροί σε ηλικία) είτε γιατί είναι τάχα μου ψαγμένοι και “υπάρχουν πλέον απείρως καλύτεροι player man”! Φάτε σκατά λοιπόν.
2 Likes
Well that escalated quickly 
Υπερχρησιμο και παρα πολυ βολικο το winamp. Και με ωραιο interface.
Πάντα μ’αρεσαν και χάζευα (-ω) τα visualisations:blush:
2 Likes
Kαλό και άγιο το winamp & it really whips the llamas ass και το foobar2000 είχε χάλια interface, αλλά από όταν έφτιαξε για τα καλά το AIMP απλά του ρίχνει στ’ αυτιά. Upsampling, καθαρό interface, όλες οι λειτουργίες που θες, είναι πραγματικά γαμάτο. Boomer στα χρόνια αλλά on with the times.
Στα των Guardian, συμπαθείς γενικά, το Twist ήταν κακό, το ορχηστρικό δεν τους βγήκε, γενικά θολωπλέουν εδώ και αρκετά χρόνια.
4 Likes