Σύμφωνα με το metal-archives (Blind Guardian - Somewhere Far Beyond - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives), to υπέρτατο έπος των Blind Guardian και προσωπικό αγαπημένο, Somewhere Far Beyond, κυκλοφόρησε σαν σήμερα, 29 Ιουνίου 1992, πριν από 30 χρόνια.
Θα το απολαύσουμε και live σε λίγες μέρες.
Ποσο κομματαρες και τα δυο ρε?!
Καταρριπτουν την θεωρια του @pantelis79 οτι γουσταρουμε καποιους δισκους επειδη βγηκαν οταν ημασταν σε ευαισθητη ηλικια 
Καποιοι μεγαλειωδεις δισκοι ετυχε να βγουν οταν ημασταν στην καταλληλη ηλικια απλως, τα 2 συγκεκριμενα τραγουδια τα ανακαλυψα πολυ προσφατα και ειναι οσο επικα οσο και οι υπολοιπες συνθεσεις στο NIME.
Επειδή βαριέμαι να ψάχνω, b sides είναι αυτά?
Ειναι μαζι με το Harvest Of Sorrow, τραγουδια που δεν μπηκαν στο ΝΙΜΕ.
Το Harvest Of Sorrow τα καταφερε ως b-side στο single του And Then There Was Silence 3 χρονια αργοτερα, και αν θυμαμαι καλα το ANATO βγηκε σε καποιες χωρες (Ιταλια, Γαλλια, Ισπανια?) με εκδοση του Harvest Of Sorrow στην εκαστοτε γλωσσα της χωρας.
Τα Doom και Tides Of War τα κυκλοφορησαν το 2018 στο remastered του NIME και τα προσπερασα λιγακι τοτε μετα απο 1-2 αακουσματα, τωρα ομως τα ακουσα ξανα και μπορω να πω οτι ειναι εξαιρετικα και τα δυο.
tldr; Ναι ειναι b-sides που βγηκαν 20 χρονια μετα 
Η θεωρια του παντελη79 δεν αναφερεται σε δισκαρες οπως το NIME
Ξέρω ξέρω, η θεωρία εφαρμόζεται μόνο για δίσκους που τους θεωρείς εσύ όχι μνημειώδεις, άσχετα αν είναι
Το NIME ειναι στην κατηγορια των δισκων που δεν καταλαβαινω γιατι εκθειαζονται. Πολλες ακροασεις και προσπαθεια να καταλαβω τον ενθουσιασμο. Εκτος απο καποια εκπληκτικα τραγουδια το συνολο ειναι φοβερα βαρετο- καμια μα καμια συγκριση με το IFTOS και το SFB. Νομιζω οτι ησασταν σε τρυφερη ηλικια οταν το πρωτοακοσατε και μαλλον ηταν ο πρωτος bg διακος σας
Σε τρυφερη ηλικια σιγουρα, αναμεσα σε 1996-1998 περιπου ακουσα ολα τα προηγουμενα τους συν το καινουριο τοτε (1998) NIME. Δεν μπορω να θυμηθω ποιο ηταν το πρωτο τους που ακουσα, νομιζω το Tales ή το Imaginations.
Αφου λοιπον πιασαμε τις συγκρισεις, και ολοι ξερουμε πως καταληγει αυτο (σε λιστα φυσικα)
Οι δισκάρες
(Δυσκολευτηκα πολυ να βαλω σε σειρα τα 3-4-5 ειναι ισαξια και πολυ διαφορετικα)
Τα αξιολογα
Τα τιμια
Το δυσκολο-να-συγκρινεις
Legacy of the dark lands: πολυ ενδιαφερον, φιλοδοξο αλλα και απαιτητικο ακουσμα. Μου αρεσει αρκετα, αλλα δεν μπορω να το βαλω σε συγκριση λογω της εντελως διαφορετικης φυσης του απο τα υπολοιπα
Οι απογοητευτικοι χαλια σκατενιοι δισκοι
Ψαξτε σε αλλες μπαντες, οι βαρδοι δεν εχουν απογοητευσει ποτε
Θα σου πω την προσωπική μου άποψη περί των concept άλμπουμ γενικότερα μιας και το NIME περιλαμβάνεται σαν τέτοιο.
Δίνω credits σε έναν καλλιτέχνη όταν αποφασίζει το πόνημα του να μην είναι 8-10 random συνθέσεις, αλλά έχει βάλει κάτω την κεφάλα του ώστε να διαβάσει/ασχοληθεί με το θέμα που πραγματεύεται στο άλμπουμ του. Προσωπικά δηλαδή τα NIME, 7th Son, Operation Mindcrime και πόσα άλλα, έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και στο άτυπο ranking μου μόνο και μόνο για τον κόπο που έκαναν οι καλλιτέχνες να συνθέσουν στίχους και να μελοποιήσουν αυτό που καταπιάστηκαν.
Ναι Οκ καλό το Clansman και οι αμπελοφιλοσοφιες τύπου Πυξ Λαξ των Paradise Lost, αλλά εδώ ο άλλος στο Operation έχει βάλει πόνο φίλε.
Τώρα όσον αφορά το NIME συγκεκριμένα, σίγουρα (και δικαιολογημένα) μπορείς να θεωρήσεις “λίπος” τις εισαγωγές και τα ενδιάμεσα αλλά τα υπόλοιπα κομμάτια (πλην ίσως των Blood Tears και Thorn που “ρίχνονται” κάπως από τα επαναλαμβανόμενα ρεφρέν) είναι σχεδόν όλα 10αρια δυναμίτες!!
Σε ένα boxset που είχαν βγάλει πριν από χρόνια (A Traveler’s Guide to Space & Time) είχαν σαν bonus cd μία έκδοση του NIME χωρίς τα breaks, μόνο η μία σφαλιάρα πίσω από την άλλη!!! Σαν κομμάτια έχουν μέσα σολαρες, το drumming του Thomen είναι για σεμινάριο, ο Hansi έχει αφήσει οριστικά πίσω την άγουρη αγριογκαριδα των πρώτων άλμπουμ και κάνει παπάδες.
Αυτό δεν μειώνει ούτε το SFB, ούτε το Tales. Απλώς το NIME παίρνει κάποια extra credits για το συνθετικό κομμάτι. Τώρα επειδή ανέφερες το Imaginations να σου πω ότι παρόλα τα από πάνω, είναι για μένα το απόλυτο διαμάντι της μπάντας, πάνω και από το Nightfall γιατί δεν βρίσκω - κυριολεκτικά όμως - ούτε μία περιττή νότα μέσα!
Φιλτατε @Greektrooper το ποστ σου περιέχει ακριβώς έναν (1) παραλληλισμό βασιλιάδων των σκιών και πρηξ βλαξ παραπάνω απ’ όσους θα θελα να διαβάσω σήμερα
Σε όλα τα άλλα συμφωνώ σε γενικες γραμμές (αν και για μένα η μεγάλη αλλαγή στη φωνή του Hansi έχει ήδη έρθει από το SFB, επίσης blood tears-thorn φανταστικα). Στο NIME πάντως τα πιο καθαρά του όντως είναι ακόμα πιο μελωδικά και πιο ιδιαίτερα. Και επισης σου πετάει και ένα Eldar που ανατριχιαζει το γνωστό σας εμάς σύμπαν ολόκληρο
Μισή καρδιά λοιπόν, με στρογγυλοποίηση προς τα πάνω!!
Έλα αφού κατάλαβες τι εννοώ όμως!
Σίγουρα βέβαια θα μπορούσα να γράψω για τα στιχουργικά “έπη” όλου του AOR και του hairmetal κινήματος των 80’s αλλά δεν ήθελα να ευτελισω έτσι την συζήτηση!
Έστω και έτσι, βλέπω την μισή καρδούλα σου και ποντάρω ολόκληρη δική μου 
η προσωπικη μου αποψη ηταν, δεν μειωνω τιποτα . Δεν θα έβαζα παντως στην ιδια προταση το 7th son/operation με το nime- για κανεναν λογο
Το nightfall, έχει (προφανώς κατά την αποψη μου):
Επειδή έχει αυτές τις διακυμάνσεις, δεν παίρνει το απόλυτο όπως το Imaginations (εδώ μιλάμε για σπάνια περίπτωση δίσκου που δεν έχει περιττή νότα, ούτε σε σόλο), αλλά και έτσι όπως είναι, οι κορυφές του είναι απάτητες (για άλλους - αυτοί τις είχαν πατήσει, σε άλλο ύφος βέβαια ακριβώς πριν).
Τώρα για τις εισαγωγές, είναι προφανές γιατί υπάρχουν, είναι προφανές ότι λειτουργούν καλά στην ροή του δίσκου, χωρίς αυτές δεν θα ήταν ίδιος ο δίσκος. Είναι από τα λίγα concept albums που τις χρειάζονται.
Δηλαδή αν συμφωνείς για την πρώτη κατηγορία τραγουδιών και όλα τα άλλα να βγάλεις αχρηστα, δεν είναι δυνατόν ο δίσκος να χαρακτηριστεί βαρετός, άνισος σε σημεία, να το δεχτώ.
Τοποθετηθειτε και οι υπόλοιποι για το eldar, μόνο εγώ το θεωρώ συ-γκλο-νι-στι-κό και τραγουδαω κάθε στίχο του, με περίσσια συγκινηση (και περίσσιο φάλτσο) όταν το ακουω? Εύκολα στα καλύτερα 5 του NIME για εμένα (+ noldor, feanor ή storm, mirror και nightfall μαλλον-δυσκολη επιλογή σε έναν δίσκο τόσο πλήρη), και μοναδική περίπτωση κομματιου στη δισκογραφία τους γενικά.
Φοβερή ερμηνεία στο Eldar!
Το μοναδικό κομμάτι που θα έβαζα λίγο παρακάτω από τα υπόλοιπα είναι το Blood Tears. Φοβερός δίσκος γενικά και οι εισαγωγές χτίζουν μια ωραία ατμόσφαιρα.
Κατά τα άλλα αγαπημένος δίσκος το Imaginations με τα Tales, Somewhere και Follow να ακολουθούν. Ε μετά πάει το Nightfall.
H πρώτη μου επαφή πάντως με Guardian ήταν στο ράδιο ακούγοντας το, καινούριο τότε, Bright Eyes…έρωτας με την πρώτη…αφτιά! Την επόμενη βδομάδα βάζει το Valhalla και τελικά η πρώτη μου αγορά ήταν το Follow The Blind.
άντε, ας εκτεθώ δημόσια. Καλύτερο bg το Tales from the Twilight World. NIME σχεδόν ισάξιο, SFB επόμενο. Imaginations ποτέ δε με άγγιξε, καταλαβαίνω γιατί εντυπωσιάζει μεν, μου περνά σχεδόν αδιάφορο δε. Τα πρώτα δυο με αξιοσημείωτες κορυφές, ωστόσο σχετικά άγουρα, κάπου χωλαίνουν δηλαδή. Night at the opera πολύ ωραίος δίσκος, αλλά κουραστικής διάρκειας. Τα επόμενα δεν τα έχω ακούσει πάνω από 1 φορά.
Κοίτα, είναι κομματάρα που παίζει τον ρόλο της στο γενικό σύνολο και ατμόσφαιρα του άλμπουμ. Χρειαζόταν ένα κατέβασμα ταχυτήτων ο δίσκος και το Eldar το κάνει τέλεια αυτό.
Απλώς αν το ακούσεις κάπου ξεκαρφωτα, σαν ένα απλό τραγούδι BG, τότε αδικείται. Πρέπει να πιάσεις ατμόσφαιρα για να συλλάβεις τα συναισθήματα που σου δημιουργεί.
Εννοείται ρε συ, ούτε καν. Ακόμη και να είχες διάθεση να μειώσεις κάτι, δεν είμεθα μπατσαρία του metal.
Αν έχεις διάθεση βέβαια, μια διευκρίνιση για την 2η πρόταση… εννοείς δεν το θεωρείς τόσο ποιοτικό σε σχέση με τα άλλα δύο ή κάτι άλλο που δεν έχω καταλάβει; Ο λόγος που τα ανέφερα δεν ήταν για να τα συγκρίνω μεταξύ τους, αλλά για να δώσω ένα παράδειγμα σημαντικών concept γενικότερα.
Ναι για την ποιοτητα μιλαω
Δεν καταλαβαίνω σχεδόν κανένα από τα παραπάνω ποστ εκτός από του Παργαλατσου. Αστείο για μένα το να βρίσκει αρνητικά στο ΝΙΜΕ κάποιος φαν των BG. Αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
The Eldar 10/10 τραγούδι
Βάζω το IFTOS προσωπικά ένα κλικ πιο κάτω λόγω του Born In A Mourning Hall , το οποίο και προσπερνάω όποτε ακούω τον δίσκο.
ΥΓ. Ο πιο αδικημένος δίσκος τους είναι το Twist In The Myth. Θα κάνω ποστ στο μέλλον, όχι σεντόνι ,αλλά για να πούμε ότι έχει μέσα 5 κομματαρες και 5 τραγούδια που είναι μια χαρά.
Aγαπημένο κομμάτι του δίσκου
