Ακόμα δεν έχει πέσει ο ήλιος για να του λες καλησπέρα.
1 Like
morgoth666 οχι '83, αλλα για να ξερεις την ημερομηνια γεννησης μου μαλλον γνωριζομαστε και δια ζωσης, τελικα μαλλον ο Κουντομ ειχε δικιο, ο ΚΟΑ εισαι?
Μεγαλες εποχες το επισημο φορουμ των Γκαρντιαν (Βικ ποιος ησουν ρε?) γραφανε και καποια μελη της μπαντας τοτε (ο Μαρκους πιο πολυ).
Για το Τομμυνοκερς θα πω παντως οτι παρολο που ειμαι τεραστιος φαν του δισκου και τεραστιος φαν του Κινγκ και εγω το θεωρω μαλλον κακο τραγουδι, παρολο που εχει καποια καλα lead μεσα, ισως το μονο που σκιπαρω απο την υπερδισκαρα.
Ήμουν ο Vic (surprise)
1 Like
Έριξα μία γρήγορη ακρόαση στο νέο άλμπουμ των Blind Guardian που θα κυκλοφορήσει 1η Σεπτεμβρίου.
Για την ακρίβεια, από τα υπόλοιπα 5 κομμάτια του δίσκου (τα 4 τα έχουμε ήδη ακούσει), άκουσα τα 4 ενώ το ένα (Destiny) δεν το άκουσα καθόλου.
Νομίζω το Damnation ξεχωρίζει και μάλλον θα είναι το αγαπημένο μου.
Σε γενικές γραμμές η όλη προσέγγιση και ατμόσφαιρα των σαφώς πιο σύντομων και staright forward τραγουδιών κάνει την ακρόαση πιο εύκολη και το τελικό συμπέρασμα μάλλον κρίνεται ικανοποιητικό. Ανήκω στη κατηγορία εκείνων που ικανοποιήθηκαν τελευταία φορά με Blind Guardian όταν κυκλοφόρησαν το A Night At The Opera.
Σίγουρα θα το ακούσω ολοκληρωμένα και με την ησυχία μου όταν κυκλοφορήσει και επισήμως γιατί με μία ακρόαση δεν γίνεται δουλειά. Ήδη τα 4 singles μου έχουν αρέσει πάρα πολύ, βάλτε και το Damnation το οποίο προορίζεται για favorite, ήδη πιάνουμε καλό σκορ.
2 Likes
Τι κομματαρα ειναι αυτη…
9 Likes
Μετα απο 5-6 ακροασεις περιπου, δεν εχω εντοπισει καποια τεραστια κομματαρα επιπεδου sacred worlds, voice in the dark, wheel of time, ninth wave (για να αναφερω τα αγαπημενα μου των τελευταιων 2 metal υφους δισκων), αλλα 9 παρα πολυ ωραια κομματια, εκ των οποιων κανενα δεν υστερει εναντι των αλλων. Θα ξεχωριζα σε πρωτη φαση american gods και deliver us απο αυτα που γνωριζαμε και damnation, architects και destiny απο τα καινουρια.
Πολυ ωραιος δισκος σιγουρα, ο χρονος θα δειξει ακριβως ποσο.
6 Likes
Κάκιστος ήχος. Αυτή είναι η πρώτη εικόνα.
Πολύ καλές ιδέες, κάκιστος ήχος.
2 Likes
Ισχύει, η παραγωγή κάνει το δίσκο να ακούγεται λίγο φλατ, ενώ μουσικά είναι αρκετά εμπνευσμένος
2 Likes
Δεν με ενόχλησε τόσο πολύ ο ήχος. Ίσως επειδή έχω συνηθίσει πια σε αυτές τις παραγωγές. Αλλά το άλμπουμ είναι εξαιρετικό. Σαφώς πιο straightforward από τις προηγούμενες δουλειές τους, καιρό είχαν να παίξουν έτσι και πολύ το ευχαριστήθηκα.
Από το Nightfall και μετά σε κάθε άλμπουμ ψάχναμε τα 2-3 κομμάτια που θα ξεχώριζαν, δύσκολα άκουγες άλμπουμ ολόκληρο. Νομίζω αυτό αλλάζει εδώ.
5 Likes
Θα συμφωνήσω σε ότι εχει να κάνει με τη συνοχή και την ποιότητα του συνόλου των τραγουδιών.
Δεν θα τοποθετηθω οριστικά για το δίσκο καθώς όσο τον ακούω τόσο βελτιώνεται η άποψη μου για αυτόν.
Στην αρχή με τα Secrets of the american gods, deliver us from evil και violent shadows είχα κολλήσει. Τώρα αγαπάω πολύ το Life beyond the spheres και το Architects of doom.
Τα Blood of the elves και damnation επίσης.
Πολύ καλή δουλειά.
5 Likes
Προχειροι βαθμοι χωρις καμια αξια αφου θα αλλαξουν στην πορεια, απλα ενδεικτικα μεχρι να βρω χρονο να το ακουσω καλυτερα και να το συνοδευσω με λογακια:
- Deliver Us From Evil 8
- Damnation 9
- Secrets Of The American Gods 9
- Violent Shadows 6
- Life Beyond The Spheres 7
- Architects Of Doom 8
- Let It Be No More 9
- Blood Of The Elves 9
- Destiny 8
Συντομα σχολια για τωρα:
- Επιτελους μια power μπαλαντα με το Let It Be No More κι οχι A Past and Future Secret απο το LIDL οπως τα War Of Thrones και Curse My Name (το μονο αρνητικο της δισκαρας ATEOT)
- Επιτελους ενας δισκος με καποια πολυποικιλοτητα, αν και θα μπορουσαν και καλυτερα
- Ηθελα 1-2 τραγουδια παραπανω στον δισκο
- Λειπουν οι μνημειωδεις εισαγωγες των Guardian, οπως σε Mirror, Mirror, Story Ends κτλ
- Σιγουρα καλυτερο απο το Red Mirror, αλλα δεν ξερω για Twist In The Myth και ATEOT. Μαλλον οχι
- Πολλα καλα ρεφρεν, μεγαλο θετικο
- Πολυ ανεγκεφαλο παουερ μεταλ τουπα-τουπα, μεγαλο αρνητικο
- Συνολικα θετικο προσημο
- Κανενα δεκαρακι τραγουδι, ισως ο μονος δισκος BG χωρις δεκαρακι για μενα
2 Likes
Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται τα “Damnation” και “Blood of the Elves” να τα έχεις βάλει 9άρια (που είναι ηγετικές δυνάμεις μέσα στο δίσκο) και το εξίσου υπερδύναμο “Violent Shadows” που έχει ωραιότατο ρεφρέν για Guardian, να το ρίχνεις στο 6άρι… βέβαια, your opinion is just a point of view. Αλλά ξέρεις κάτι; Κάτι μου λέει ότι στο μέλλον θ’ αλλάξεις γνώμη και 'δω θα 'μαστε να το ομολογήσεις.
2 Likes
Το βαριεμαι αρκετα, ειναι για μενα το πιο αδυναμο στον δισκο.
Σκεψου το ως το Last Candle του δισκου, το βρισκω λιγο καλυτερο απο ενα filler 
Χαχαχαχα, δεν παίζεσαι.
1 Like
Ειναι ωραιο κομματι το violent shadows. Εχει και ακομα καλυτερα βεβαια ο δισκος.
Το μεγαλυτερο μερος του κομματιου ειναι καρφι old school BG εποχης Tales (προσπαθηστε να το φανταστειτε με την παραγωγη και τη φωνη του Hansi στο Tales) με την πιο χτυπητη εξαιρεση να ειναι το ρεφρεν που ειναι πιο καινουριοι Guardian.
Ολα τα στοιχεια του κομματιου ειναι παρα πολυ ωραια και χωρις περιττη νοτα θα ελεγα. Εχει και ενα σολο εκει στο 2:36 - 03:08 που ειναι παρα πολυ ωραιο, ειδικα το τελειωμα του (03:00-03:08) ειναι φανταστικο. Σιγουρα οχι 6 λοιπον 
Για το (επος) last candle δεν γραφω κατι, τα εχουμε ξαναπει (ωχ εγραψα επος, μου ξεφυγε) 
2 Likes
1 Like
Δεν έχω σχηματίσει ακόμη ολοκληρωμένη άποψη για τον δίσκο. Στις πρώτες ακροάσεις όλα τα κομμάτια μοιάζει να ξεχειλίζουν από ενέργεια και δύναμη με ωραία leads και solos. Δεν κάνει κοιλιά αλλά λείπει το μεγάλο κομμάτι όπως αναφέρθηκε ήδη. Με χαλάει και εμένα το πολύ ταπαταπα και νομίζω πως ο drummer τους είναι κάπως μονότονος και λίγο ελληνικό δημόσιο, αλλά μπορεί να τον αδικώ, δεν ξέρω. Ο Χανσι καλός. Δεν έχω διαβάσει στίχους, φαντάζομαι δεν είναι concept και ίσως καλύτερα. Γενικά θετικό πρόσημο μετά από πολλά χρόνια.
4 Likes
Καλησπέρα έπειτα από περίπου 14 χρόνια σε όλους σας.
Πέρασε πολύς πάρα πολύς καιρός μέχρι να ποσταρω και για να μαι ειλικρινής δεν θυμαμαι τα παιδιά που μιλούσαμε κάποτε…(chris webber guineviere αν θυμάμαι καλα).
Παντρεμένος με 2 παιδιά πλέον και το μόνο που δεν άλλαξε είναι η τρέλα για Blind guardian.Στο γάμο έσκασα με Sacred για κομμάτι χορού…
Αρκετά με offtopic στα του δίσκου τώρα
Λοιπόν άκουσα λίγα λίγα τα κομμάτια με τα singles και είχα ήδη ενθουσιαστεί μέχρι που μια μέρα πάτησα να ακούσω το Damnation…
Λοιπόν!
Είμαι 37 χρόνων και πλέον δύσκολα μου κάνει κλικ κάτι και γενικά σε επίπεδο Blind που έχω και μεγάλες απαιτήσεις μπορώ να πω ότι…ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΡΕ ΜΑΓΚΕΣΣΣΣΣΣ με κάψανε το μυαλό τα αυτιά και το είναι μου!!! Repeat για 1βδομαδα σερί ένα τραγούδι έχω χρόνια να το ζήσω!!!Ένιωσα 15 χρόνων ξανά.Τι δαιμονισμένα ριφ είναι αυτά τι ενέργεια τι ΡΕΦΡΕΝ.
Μόλις τελειώσω από την ΕΚΣΤΑΣΗ θα περιγράψω και τον υπόλοιπο δίσκο.
Έκλαψα από συγκίνηση αληθινά, αυθόρμητα, δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό το κομμάτι χτύπησε βαθιά μέσα μου😭
I m back an I am ALiVe my friends!
Υ.Γ Φυσικά ήμουν στο live φέτος και από τώρα περιμένω συναυλία τύπου fuzz 2007 2μερο να χωρέσει πράμα μέσα!
16 Likes
Εγω δεν ημουν εδω, αλλα καλως ηρθες ξανα! 
Μια προχειρη κριτικη μετα απο καποιες ακροασεις του The God Machine, το οποιο με χαροποιει αρκετα ως δισκος γιατι φαινεται πως εχει αρκετο ζουμι, και με παρακινει να το ακουω, σε αντιθεση με τον προηγουμενο τους δισκο.
Οι προσδοκιες μου για αυτον τον δισκο ηταν ηδη υψηλες, μετα απο τα πρωτα δειγματα, που μου ειχαν δωσει αισιοδοξια. Προσδοκιες οι οποιες σε μεγαλο βαθμο ικανοποιηθηκαν, με καποια μικρα παραπονα τα οποια εχω ηδη αναφερει. Καπου εδω θα βαλω εναν αστερισκο και θα πω οτι δεν πιστευω πως η διαδικασια ακροασης στην οποια μας “υποχρεωσαν” οι Blind Guardian ειναι ιδανικη. Βασικα θα το παω ενα βημα ακομα πιο περα, και θα πω πως ειναι πολυ λανθασμενη. Ποια διαδικασια εννοω? Μα φυσικα το οτι ειχαμε ακουσει το 45% του δισκου πολλους μηνες πριν κυκλοφορησει, ενα ψιχουλο καθε λιγους μηνες.
Δεν ξερω τι πιστευουν οι περισσοτεροι, αλλα για μενα το να ακουω ενα τραγουδι τον Δεκεμβριο, ενα ακομα τον Μαρτιο, ενα τον Μάιο, κι ενα τελευταιο τον Ιουλιο, πριν βγει ο δισκος τον Σεπτεμβριο, με βγαζει ολοκληρωτικα απο την ατμοσφαιρα του δισκου, και καθιστα την ακροαση πολυ περιεργη. Αντι να κανει πιο ευκολη την “αφομοιωση” ενος δισκου, την καθυστερει ακομα περισσοτερο, αφου το μυαλο επεξεργαζεται με διαφορετικο τροπο τις γνωριμες μελωδιες και τα σημεια απο τα τραγουδια που εχει ακουσει ηδη, απο οτι το νεο πιο “φρεσκο” υλικο. Το αποτελεσμα ειναι πως πρεπει να ακουσω τον δισκο τουλαχιστον 10 φορες ωστε να αρχισουν ολα τα τραγουδια να συνδεονται μεταξυ τους. Θα προτιμουσα να ειχαν κρατησει κλειστα τα χαρτια τους μεχρι τον Αυγουστο για παραδειγμα, να βγαλουν ενα τραγουδι ως single για να ανεβει και το hype, και να ακουσουμε ολοκληρο τον δισκο τον Σεπτεμβριο.
Κλεινω αυτην την τεραστια παρενθεση ομως, και επιστρεφω στην κριτικη του δισκου. Το Deliver Us From Evil που ανοιγει τον δισκο ειναι ενα κλασικο δυνατο Blind Guardian, το οποιο ξεφευγει απο την λογικη των προηγουμενων δυο δισκων που ανοιγουν με τα Sacred Worlds και Ninth Wave. Αυτο ειναι ενα μικρο παραπονο που εχω, αφου μου ελειψαν λιγακι οι επικες μεγαλεπηβολες εισαγωγες που ειχαν αυτα τα δυο τραγουδια, κατι που ισως να εκανε το opener λιγο πιο αξιομνημονευτο. Το The God Machine συνεχιζει πολυ δυνατα αφου και το Damnation που ακολουθει, και το Violent Shadows δυο θεσεις μετα, ανεβαζουν τις ταχυτητες και εστιαζουν σε πολυ δυνατα ρεφρεν. Ενδιαμεσα χωνεται το Secrets Of The American Gods, το οποιο στα δικα μου τα αυτια ακουγεται ως το “ομωνυμο” του δισκου, αν υπηρχε κατι τετοιο φυσικα. Και εν τελει, αποτελει κι απο τις αγαπημενες μου στιγμες μεσα σε αυτον. Αν και υπαρχουν 2-3 συνθεσεις που νιωθω οτι κατι τους λειπει, το American Gods ακουγεται υπερπληρες και ακριβως οσο μεγαλεπηβολο οσο πρεπει, με τις μελωδιες του, τη ρεφρεναρα του, την ατμοσφαιρα του, τις αλλαγες στις ταχυτητες, και τα σολιδια του.
Το Life Beyond The Spheres που ειναι ακριβως στην μεση ως 5ο απο 9 τραγουδια, ειναι μαζι με το Destiny που κλεινει τον δισκο για μενα τα δυο πιο “ιντριγκαδορικα” τραγουδια, και αρα αυτα που αποκτουν ιδιαιτερη θεση στην καρδια μου. Μου βγαζουν αυτο το πολυ μοναδικο αποκοσμο συναισθημα που μου εχουν βγαλει στο παρελθον οι Blind Guardian με τραγουδια οπως το Bright Eyes απο το Imaginations From The Other Side, το Dark Passage απο το Nightfall In Middle-Earth και το Valkyries απο το At The Edge Of Time . Ο mid tempo ρυθμος σε συνδυασμο με την συγκινητικη ερμηνεια του Hansi, τα χορωδιακα, τα πληκτρα και τα μελωδικα σημεια με τις κιθαρες ειναι πραγματα που εκτιμω στους Guardian οσο τιποτα αλλο, και που για μενα τους ξεχωριζουν απο οποιαδηποτε αλλη power metal μπαντα εχει υπαρξει ποτε.
Οσον αφορα τα τραγουδια που συμπληρωνουν το παζλ, το Architects Of Doom ξεκιναει πολυ ομορφα και εξελισσεται σε μια ενδιαφερουσα συνθεση, που δε νομιζω ομως πως θα αποτελεσει καποιο σημειο αναφορας στον δισκο. Αντιθετα το Let It Be No More ειναι η ευχαριστη εκπληξη και προσθηκη στον δισκο για μενα. Θεωρω οτι οι Guardian μας εχουν προσφερει δυσθεωρητα υψη οσον αφορα ακουστικες ή power μπαλαντες στο παρελθον, και αυτο κανει αρκετα δυσκολο το εργο του να γραψουν εξισου καλες ή καλυτερες συνθεσεις σε αυτην την κατηγορια οσο περνανε τα χρονια. Ομολογω οτι τα Lord Of The Rings, The Bard’s Song - In The Forest, A Past and Future Secret, αλλα ακομα και τα Noldor, The Eldar και The Maiden and The Minstrel Knight ειχαν θεσει πολυ ψηλα για μενα τον πηχυ, και μου πηρε λιγο καιρο παραπανω απο οσο θα επρεπε να εκτιμησω τραγουδια οπως τα εξαιρετικα Skalds and Shadows και Miracle Machine, τα οποια για μενα ανηκουν επισης στο πανθεον. Αντιθετα τα Curse My Name και War Of Thrones δεν με αγγιξαν ιδιαιτερα οσο κι αν προσπαθησα, και ισως να φταιω κι εγω εν μερει για αυτο. Οπως και να χει, και εδω ηθελα να καταληξω πριν πολλες προτασεις, το Let It Be No More ειναι ενα τραγουδι που δεν ηξερα οτι χρειαζομουν.
Τελειωνοντας σιγα σιγα με τις αναφορες στα τραγουδια ενα προς ενα, παμε στο Blood Of The Elves που ειναι το αντιστοιχο Voice In The Dark στο The God Machine. Αυτο το τραγουδι το λατρεψα με την πρωτη ακροαση πριν 4 μηνες, και στον δισκο λειτουργει ακομα καλυτερα. Το μονο “αρνητικο” ειναι πως κανει τα Deliver Us From Evil, Violent Shadows και Architects Of Doom να ακουγονται λιγακι πιο δευτερα, αλλα μικρο το κακο. Δε θα πω τιποτα για το Destiny, γιατι ειναι τοσο υπεροχο και ομορφο που θελω πολλες ακροασεις ακομα για να το αφομοιωσω και να αποφανθω.
Συνολικα το The God Machine ειναι ενας πολυ συμπαγης δισκος με πολυ καλες συνθεσεις, ο οποιος ακουγεται ολοκληρος πολυ ευχαριστα, και το μονο παραπονο μου ειναι πως δεν εχει καποιο υπερτραγουδι να το απογειωσει οπως καποτε εκαναν τραγουδια σαν τα Somewhere Far Beyond, Theater Of Pain, Mordred’s Song, Mirror Mirror, Into The Storm, Nightfall, Battlefield, And Then There Was Silence και ακομα και τραγουδια οπως Fly και Wheel Of Time. Ενα ακομα απο τα θετικα του δισκου οτι σε καποια σημεια μου θυμησε ρομαντικες εποχες που με εκαναν να παω στο παρελθον, ισως ακομα και μεχρι εποχες Follow The Blind και Battalions Of Fear.
ΥΓ1. Το πρωτο βασικο ριφφ του Damnation μου θυμιζει καποιο ριφφ απο το Imaginations From The Other Side και προσπαθω να βρω ποιο ειναι αυτην την στιγμη… ισως απο το ομωνυμο? Θα πρεπει να ακουσω ολοκληρο τον δισκο για να επαληθευω.
ΥΓ2. Επαναλαμβανομαι το ξερω, αλλα θα ηθελα εστω 2 τραγουδια να εχουν καποια πομπωδη δυναμικη εισαγωγη οπως ηξεραν παντοτε να γραφουν οι Blind Guardian στο παρελθον.
ΥΓ3. Αν και το εχουν ελαττωσει σε τεραστιο βαθμο σε σχεση με το Beyond The Red Mirror, νομιζω πως παραμενει σε εναν μικρο βαθμο το προβλημα της μανιερας στα σημεια που πεφτει κοπανημα στα τυμπανα, και ακουγονται ολα λιγο πολυ τα ιδια. Δυστυχως ο ντραμερ αυτος δεν ειναι και πολυ ευρηματικος, αλλα δεν βοηθαει ουτε ο Andre πλεον, καποτε εγραφε κι αυτος πιο τσαχπινιαρικες κιθαρες. Βλεπω ομως βελτιωση σε σχεση με το προηγουμενο.
7 Likes
Κοίτα να δεις πόσο ωραίο είναι να καταπίνεις τη γλώσσα σου (δεν το είχα εκφράσει, βέβαια, ποτέ δημοσίως) και να ταξιδεύεις στο χρόνο 25 χρόνια πριν. Μεταφράζω: Οι Blind Guardian ήταν για εμένα μία τελειωμένη υπόθεση, έως τώρα, τον 21ο αιώνα. Δεν είναι ότι τους θεωρούσα ανύπαρκτους ή κάτι τέτοιο (υποθέτω ότι η πεντάδα των δίσκων πριν την πρόσφατη κυκλοφορία θα λέει αρκετά/πολλά σε πολύ κόσμο), απλά η δισκογραφία τους από το “Nightfall in Middle-Earth” και μετά δεν μου έλεγε απολύτως τίποτα (ή ορθότερα ελάχιστα πράγματα). Εν ολίγοις, πρώτη δεκαετία και “Άγιος ο Θεός”. Αλλά…
Βλέπω, διαβάζω, ακούω τις τελευταίες ημέρες. “Ρε, λες;”, αναρωτιέμαι από μέσα μου. “Για να δούμε…” και μπαίνει το “The God Machine”.
Πάρε έξαφνα μία χρονομηχανή και πίσω στην ηλικία των 14-15. Και για να μην παρεξηγηθώ/παρερμηνευτώ, εννοώ το ζεστό εκείνο αίσθημα της ακρόασης ενός φανταστικού, νέου Blind Guardian δίσκου, που σ’ ενθουσιάζει, που ανακαλύπτεις, που, που, που… Προφανώς, λοιπόν, ο δίσκος δεν ακούγεται παρωχημένος, ούτε επενδύει στη νοσταλγία. Αντιθέτως, παρουσιάζεται πολυποίκιλος, σύγχρονος, φρέσκος και κυρίως μεγαλοπρεπής, όπως αρμόζει στους τεράστιους Γερμανούς.
Χαλαρά, λοιπόν, ό,τι καλύτερο (για εμένα πάντα, ε;) από το '98 και μετά. Πολύ ωραίος δίσκος, κυλάει νεράκι, ακούγεται ευχάριστα και -το κυριότερο- ως σύνολο και όχι εστιάζοντας σε μεμονωμένα κομμάτια.
Τέλος, απορώ λίγο με τα γραφόμενά σας περί απουσίας “της μεγάλης κομματάρας”, όταν υπάρχει στο δίσκο ένα “Secrets of the American Gods” (ύμνος αιώνιος/τι ρεφρέν είναι αυτό,ρε;). 7,5 λεπτά ακατάπαυστης ονείρωξης.
Μπράβο, ρε Blind Guardian!
10 Likes