Ένα κάπως περίεργο άλμπουμ.Ενώ ακούγεται ολόκληρο ευχάριστα, του λείπει το κάτι παραπάνω για να μείνει αξιομνημόνευτο.Δεν έχει σε καμία περίπτωση το ειδικό βάρος των 2 προηγούμενων, παρότι ο χαρακτήρας των συνθέσεων είναι σαν μία μίξη των στυλ του Accident και του Chemical.
Νομίζω ότι του λείπουν οι hard rock πινελιές του Smith, ενώ και τα τύμπανα είναι αρκετά generic και αδιάφορα.Δε θυμάμαι αν είχε χρησιμοποιήσει κανονικό drummer ή μηχάνημα.Αν ήταν περισσότερο δουλεμένο και με έμφαση σε έξτρα λεπτομέρειες στα κομμάτια, θα ήταν δίπλα στα άλλα.Τώρα φαίνεται σαν να έπρεπε να βγει απλά τότε, για να δείξει ο Bruce ότι παρά την επιστροφή, συνεχίζει και τα δικά του.
Δεν τον έχω ακούσει ομολογώ, αλλά έχει το tears of the dragon που περιέχει ένα από τα αγαπημένα μου σόλο κιθάρας και είναι κορυφαίο τραγούδι
Το Balls to Picasso ειναι ενας παρα πολυ ωραιος δισκος, αν και αρκετα λιγοτερο διασημος απο τα Accident of Birth και Chemical Wedding. Ετσι εν συντομια:
Cyclops- εχει αυτη την chemical wedding ατμοσφαιρα στην πιο πρωιμη μορφη της, πολυ ωραιο κομματι
Hell no- ποτε δεν με τρελανε, αλλα δεν τρωει και skip
Gods of war- μερακλιδικο, εντελως bruce ατμοσφαιρα
1000 point of light- κομματαρα, θεος Bruce
Laughing at the hiding bush- there’s a sinister game the children play ο πρωτος στιχος περιγραφει πολυ καλα ολο το κομματι, πολυ ωραιο
Change of heart- φανταστικη μπαλαντα
Shoot all the clowns- πολυ ωραιο, χαβαλετζιδικο
Fire- ενδιαφερουσα συνθεση, καπως πιο πειραματικο, δεν τρελαινομαι ομως
Sacred cowboys- Γαμει, ανετα top-20 στα Bruce solo albums. Φανταστικο ρεφρεν, πειραματικο, μερακλιδικο
Tears of the dragon- υμνος, τι να πω γι αυτο
Νομίζω στο Gods Of War έχουμε μία από τις καλύτερες ερμηνείες του Bruce…γενικά, σε όλη του την καριέρα
Ξεκινάει χαλαρός και κλαην μαην, αλλά στην πορεία μοιραζει ανατριχιλες. Ο Bruce στα 90s πραγματικά ήταν φαινόμενο.
Όταν διαβάζεις χαλαρός Bruce Dickinson - Ace Of Spades
πωπω θυμαμαι ήταν μια μερα βροχερή, κοπάνα απο το σχολείο και με λεωφορείο κατέβασμα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης για συλλαλητήριο κατά των μέτρων της παιδείας απο Αρσένη,πετροπολεμος με τα ματ, καπνογονα (ωραιες εποχες…) και μετά βόλτα στον Σούτσο για δισκοαγορές, πήγα στο σπίτι με τον δισκο μεσα απο το μπουφαν για να μην τον δουν οι γονεις, μαλωσα με την μανα μου γιατι με έψαχνε όλη μέρα και τελικα κατεληξα να τον ακούω όλες τις επομενες μερες και για πολλους ακομα μήνες στο ριπιτ.
αχ ωραια χρονάκια…μουσικάρες και ξυλο
Μακάρι σε περισσότερες συναυλίες από εδώ και πέρα, να ξεκολλήσει από την μανιέρα του τρέχω πάνω κάτω όλη την ώρα, και να εστιάζει περισσότερο στο τραγούδι όπως εδώ.
Θα φροντίσει ο πανδαμάτωρ
Ισως πρέπει να περιοριστουνε και οι ημερομηνίες που τραγουδαει.
Ακομα συγκινει με τις ερμηνειες του και την παλεύει φωνητικα/τεχνικα.
ΈΚΤΑΚΤΟ!
“This album has been a very personal journey for me and I am extremely proud of it," begins Dickinson, “Roy Z and I have been planning, writing and recording it for years, and I am very excited for people to finally hear it.”
Touching on the live end, the 65-year-old legend continues, “I’m even more excited at the prospect of getting out on the road with this amazing band that we have put together, to be able to bring it to life. We’re planning to play as many shows as we can in as many places as possible, for as many people as we can!”
Read More: Bruce Dickinson Announces First Solo Album Since 2005 + Tour | Bruce Dickinson Announces First Solo Album Since 2005 + Tour
Αυτο ειναι το εξώφυλλο?
Ελληνική γραμματοσειρά η μου φαίνεται;
Μου φέρνει λίγο σε Mortal Kombat πάντως.
Η στον παππού της Λαρας της Κροφτ