The truth is out there.
6 Likes
το ακούω τώρα, μέχρι τα μισά του ο δίσκος έχει κάποιες καλές ιδέες αλλα γενικά δεν σε αρπάζει απο τον λαιμό.
ελπίζω η συνέχεια να είναι καλύτερη.
2 Likes
Στην πρώτη ακρόαση ξεχώρισαν:
- Fingers in the Wounds (ειδικά αυτό μάλλον. Φουλ ανθεμικό, με πλήκτρα που φαίνεται να προσθέτουν στη σύνθεση παρά να την αδυνατίζουν. Ωραιότατη ανατολίτικη γέφυρα)
- Mistress of Mercy (γκρουβάτο, ροκάδικο, βρώμικο, με κεντρικό ριφ απλό αλλά αποτελεσματικό και με κάτι από Freak. Πολύ καλό ρεφρέν)
- Shadow of the Gods (αργόσυρτο / μπαλαντοειδές στο πρώτο μισό, ροκάρει mid-tempo / απειλητικά στο δεύτερο μισό και εν γένει είναι διαποτισμένο από μια πλούσια, σκοτεινή ατμόσφαιρα που παραπέμπει ευθέως στο Chemical Wedding. Το προσπαθεί και συνειδητά μάλλον, ειδικά όταν ο Bruce στην αρχή τραγουδάει “…and so we lay…” και χαίρεται η καρδιά από την ενεργοποίηση των σχετικών αναμνήσεων)
Προοπτικές έχει και το ακροτελεύτιο Sonata (Immortal Beloved) αλλά δυστυχώς φαίνεται ότι το υπονομεύει η ίδια η μπάντα, τραβώντας τη διάρκειά του στα περίπου 10 λεπτά, χωρίς η σύνθεση να μοιάζει να τα δικαιολογεί. Κρατάω και μια πισινή πάντως, όπως και συνολικά για το άλμπουμ. Δείχνει να έχει κάποιες πιθανότητες να “μεγαλώσει” στις επόμενες ακροάσεις.
4 Likes
Πάντως σε μια από τις συνεντεύξεις του είπε ότι κάνουν remix τα παλιά album για να βγουν σε Atmos.
Προσωπικά δεν βρίσκω το λόγο (δεν έχει και τις τρελές ενορχηστρώσεις), αλλά για να δούμε τι άλλο θα ξεθάψουν (Bonus tracks, live, κλπ.).
Σκαρτα 2 ακροασεις (μια με συγκεντρωση και μια σαν background), πολυ θετικη πρωτη εντυπωση.
- Απο το track 5 και μετα (fingers in the wounds) τα περισσοτερα μου φανηκαν ανωτερα των πρωτων 4
- Ξεχωρισα Face in the mirror (arc of space vibes
), Fingers in the wounds (οπως τα γραφει ο @GRACCHUS_BABEUF αποπανω), Shadow of the gods (τελειο και το ξεσπασμα στο τελος γαμει). To Sonata και αυτο μου αρεσε πολυ, κοβονται βεβαια τα τελευταια 2 λεπτα στην καπτεν χουκ εκδοση - Το eternity has failed παιζει να μου αρεσει λιγο περισσοτερο απο την ΙΜ εκδοση. Καλυτερη παραγωγη, καποιες ωραιες προσθηκες και γενικα η κομματαρα “αναπνεει” περισσοτερο
- Bruce-αρος σκιζει, πιο φρεσκια η φωνη του απ οτι στο Senjutsu, πραγματικα τρομερες ερμηνειες
- ΜΕΓΑΛΕ ROY-Z, εχει αφησει φαρδια πλατια την σφραγιδα του και εδω
- Καπου αναμεσα Accident-Chemical-Tyranny, οπως το περιμεναμε
- Τα single ειναι λιγοτερο καλα απο το συνολο του δισκου (χεχε)
- Ολα τα κομματια, λιγοτερο ή περισσοτερο, μου αρεσαν. Επισης αρκετα πολυ ωραια ρεφρεν (πχ στο many doors to hell η ρεφρεναρα σκιζει, κουβαλωντας ολο το κομματι)
6 Likes
Που το βρίσκετε να το ακούσουμε και εμείς ρε παιδιά?
Σορυ μαν, αλλα δεν μπορω να σου πω τις πηγες, κυκλοφορει παντως
4 Likes
Η πρώτη εντύπωση είναι εφάμιλλη με Tyranny, δλδ δισκάρα. Να δούμε και σε βάθος χρόνου βέβαια.
Με μια ακοραση καλυτερο απο αυτό που περιμενα μετα απο τα απλα καλα singles . Εχει ζουμί το πραγμα ειδικα στο τελος .
6 Likes
Για τον δίσκο δεν έχω ακόμη άποψη, το συμπέρασμα όμως που βγαίνει αβίαστα από τα παραπάνω είναι ότι η γνωστή… μπασκετόφατσα του forum, επιλέγει να εμφανίζεται ως RiderΤoUtopia στις συνήθεις καθημερινές διαδικτυακές παρεμβάσεις του, αλλά κάνει χρήση του alias Pargalatsos όταν γίνεται λόγος για δραστηριότητες στα όρια της νομιμότητας ή εκτός αυτών! Κι εμείς οι αφελείς καθόμαστε και σχολιάζουμε τον Dickinson, αν είναι καλά τα singles κλπ κλπ
10 Likes
η άλλη ανάγνωση είναι πως χρησιμοποιησα το κατάλληλο νικ για την περίσταση αφού όπως και να χει μια συνάφεια στα usernames σίγουρα υπάρχει
4 Likes
Περα απτο προφανες nod στο chemical wedding με τον πρωτο στιχο του shadow of the gods “and so we lay…”, το οποιο μαλιστα εχει κλεισιμο παρεμφερες με το ρεφρεν του προαναφερθεντος ομωνυμου κομματιου, οπως αλλωστε και το the alchemist απο εκεινο το δισκο, παρατηρησα και το εξης:
Στο 2:25 του sonata και συγκεκριμενα στον στιχο “decaying frozen walls” νομιζω ακουμε αυτουσια τη μελωδια απτη γεφυρα του killing floor στο 1:18 “see his hooded gaze”.
Με μια ακροαση βγαινει το συμπερασμα οτι ειναι τουλαχιστον μια ποιοτικη και ενδιαφερουσα δουλεια, ομως αυτο που μπηκε κατευθειαν στην καρδια μου ειναι το face in the mirror που συνεχιζει την τρομερη παραδοση που εχει στις μπαλαντες ο μπριτις-καντς-ειστε-και-φαινεστε. Ισως να ειναι τα 18 χρονια αναμονη, ισως το οτι δεν μπορω να αντισταθω οταν τραγουδαει σε αυτο το χαμηλο register (αν το λεω σωστα), εγω ομως συγκινηθηκα.
8 Likes
Με ένα γρήγορο πέρασμα είναι μάλλον αυτό που περιμένει κανείς πάνω κάτω από τον Dickinson του 2024, κάτι δηλαδή που κινείται κοντά στο Tyrrany -το οποίο με τη σειρά του, κινούνταν κοντά στα 2 προηγούμενα αλλά με ένα μεγάλο “βαρίδι” στα πόδια του (την full time ενασχόλησή του δηλαδή με τους Maiden, η οποία του στερούσε το ευρύτερο focus και τρόπο τινά την δυνατότητα για κάτι ρηξικέλευθο και αμιγώς προσωπικό στις συνθέσεις).
Αν σε αυτή τη συνθήκη προσθέσει κανείς την ηλικία, την αναπόφευκτη πτώση σε έμπνευση, το πόσο έχει επηρεάσει τις συνθετικές του προδιαγραφές μια δεκαετία+ αποχής από την solo ηχογράφηση, καθώς όμως και το γεγονός ότι είναι… ο Dickinson, ο οποίος έχει κρατήσει ένα ερμηνευτικό επίπεδο Α αλλά και φέρει στο βιογραφικό του μερικούς από τους σπουδαιότερους metal δίσκους των τελευταίων 20-30 ετών, ο Μάνδρακας seems legit -για εμένα τουλάχιστον- με αυτό το πρώτο φευγαλέο πέρασμα.
Δεν συγκράτησα τίτλους (μόνο το Face in the mirror, δυνατό) ή επιμέρους στιγμές γιατί το άκουσα λίγο επί ποδός, τα singles μου φάνηκαν τα πιο αδύναμα του δίσκου, το βράδυ που θα σαπακιάζω γαμημένα τέρατα στο Demon Souls θα παίζει στα ακουστικά, όπως, υποθέτω, του αρμόζει
10 Likes
2 Likes
Ανελπιστα καλο μετα απο αρκετες ακροασεις!Σε καμια περιπτωση δεν ακουμπαει τα δυο αριστουργηματα και σιγουρα κατωτερο απο Tyranny,αλλα ειναι αξιοπρεστατο και αξιολογο.
Ειχα χαμηλες προσδοκιες και κακο προαισθημα και με διεψευσε,μπραβο του!
YΓ.Καλυτερο του αλμπουμ …παραμενει το Eternity,δεν ηταν μλκς ο αρχηγος που το …βουτηξε αμεσως μολις το ακουσε. 
ανατριχιαστικά καλό κομμάτι είτε έτσι είτε αλλιώς
1 Like
Το άλμπουμ, όπως είχε φανεί πάνω κάτω και από τα Singles, είναι διαφορετικό αρκετά από ότι έχει κάνει στο παρελθόν, και σίγουρα από τα τελευταία Maiden.Παίρνει πόντους στο συγκεκριμένο κομμάτι αφού μιλάμε για έναν άνθρωπο που κοντεύει τα 70, δεν έχει να αποδείξει τίποτα πουθενά, και σου δίνει μια φρεσκάδα να ακούς την φοβερή φωνή και χροιά του, σε πιο πειραματικές (για τα δεδομένα του) ιδέες.Κάποιες δουλεύουν κάποιες όχι.Είναι καλύτερο απότι περίμενα γενικά, και σίγουρα θα κάνει παρέα για καιρό, χωρίς να αλλάξει τη ζωή κανενός όμως.Τι άλλο να περιμένεις από τον Βρασίδα το 2024?
Η παραγωγή είναι μια χαρά, αναμενόμενα για Roy Z, σαφέστατα πιο heavy και ογκώδης στις κιθάρες, από την proggy προσέγγιση των Maiden (δηλαδή του Harris).Επίσης έχουν χειριστεί καλά τα (μπόλικα) πλήκτρα που δίνουν χαρακτήρα στα περισσότερα τραγούδια και δεν κουράζουν με over-use.Με concept κλπ δεν ασχολήθηκα ούτε με ενδιαφέρει, οι στίχοι είναι στα γνωστά Dickinson επίπεδα, μακριά από την inyourface λογική του αρχηγού.Φωνητικά είναι ο καλύτερος Bruce από εποχές Matter, σαφέστατα ανώτερος από Sudoku (αν και στο σύνολο εκείνο το άλμπουμ είναι καλύτερο από τούτο εδώ) και δίνει μπόλικες στιγμές ανατριχίλας για όσους έχουμε μεγαλώσει με τα τραγούδια του.
Ο δίσκος για εμένα βρίσκεται κοντά με το Tyranny, πολύ πίσω από την αγία δυάδα, και σαφώς πιο πάνω από τα πρώτα του, που δε τα είχα ποτέ σε εκτίμηση.Τα μειονεκτήματα του, δε τον αφήνουν να πάει παραπέρα, και είναι η αίσθηση βιασύνης και προχειρότητας σε κάποιες συνθέσεις, η χρονική διαφορά που έχουν μεταξύ τους (από όταν γράφτηκαν εννοώ) φαίνεται σε άκυρα απότομα transitions, σα να έχει κολληθεί με το ζόρι και ‘πάμε να τελειώνουμε’ το ένα μέρος με το άλλο.Τα τύμπανα είναι generic και δε προσφέρουν τίποτα πέρα από κράτημα ρυθμού, ενώ σίγουρα θα μπορούσαν να παίζουν περισσότερα heavy riffs (όπως αυτό στο Shadow of the Gods) και περισσότερα κιθαριστικά solos.Βασικά δηλαδή για τα δύο τελευταία…λείπει ο Smith.
Afterglow of Ragnarok – Και σαν σινγkλ μου άρεσε, και grower είναι, και σαν εισαγωγικό κομμάτι δουλεύει καλά.Το βασικό riff είναι μπόμπα, θα μπορούσε να βρίσκεται στο Chemical, ρεφρέν δυνατό για Sing Along.Darkιλα η ατμόσφαιρα, kudos για τα πειραγμένα φωνητικά στο κλείσιμο.Αδιάφορη η γέφυρα, απαράδεκτο το σόλο, αν έχεις κάτι τέτοιο καλύτερα μη βάλεις καθόλου φίλε Roy.Υποθέτω με αυτό θα βγει στο Release.
Many Doors to Hell – Παρά την προσπάθεια στο ρεφρέν, δε μου είπε κάτι, αταίριαστο το ροκ ριφάκι με το υπόλοιπο, το θεωρώ από τις αδύναμες στιγμές γενικά, πάλι άκυρη η γέφυρα (στάνταρ πρόβλημα του άλμπουμ).
Rain on The Graves – Δεν έχει αλλάξει η άποψη μου από το πρώτο άκουσμα.Ένα με το ζόρι χαβαλετζίδικο τραγουδάκι, που έχει διάχυτη την αίσθηση του B side.Τέτοιες κιθάρες γράφει ο Zman και στον ύπνο του.Αξιοπρεπές σολίδι όμως.Ελπίζω να το γλιτώσουμε ζωντανά.
Ressurection men – Τώρα μάλιστα.Φαντάζομαι τον Roy να αράζει καναπέ με το καπέλο του το καουμπόικο και να βλέπει το Τζάνγκο ή τους μισητούς οκτώ.Δεν εξηγείται αλλιώς η western βάση του τραγουδιού.Που του πάει και πολύ.Σπουδαίος Dickinson επίσης, γενικά πολύ ευχάριστη έκπληξη και κάτι που δεν περίμενα να ακούσω από αυτόν.Άντε και Μαριάτσι στο μέλλον.Μακάρι να είναι στις επιλογές για το live.
Fingers in the Wounds – Από τα αγαπημένα μου.Πομπώδης αρχή δίνει την αίσθηση ότι κάτι μεγάλο θα συμβεί στο τραγούδι.Bruce delivers με ένα απίθανο Chorus, highlight για το άλμπουμ, και τα τελευταία χρόνια γενικά.Το ανατολίτικο στη μέση δε ξέρω πως του ήρθε, αλλά it works! Φαντάζομαι αν το πήγαινε στον Harris θα πάθαινε εγκεφαλικό…
Eternity has Failed – Είναι λίγο τεμπέλικο που μπήκε στην κυκλοφορία κανονικά, και όχι σαν b side.Δεν έχει και τρελές διαφορές με την Maiden έκδοση.Οκ το riff ακούγεται πιο βαρύ λόγω παραγωγής, άλλαξαν λίγοι στίχοι, και μπήκε και ένα ωραίο σολάκι στη μέση.Κατά τα άλλα χάνει γιατί ο Mcbrain παίζει κανονικά ΤΥΜΠΑΝΑ και δίνει το κάτι παραπάνω στην σύνθεση, σε σχέση με αυτήν εδώ.Προτιμότερο να έβαζαν κάποιο άλλο, όχι γιατί δεν είναι γαμάτο κομμάτι, αλλά γιατί το έχουμε ακούσει και αλλού.
Mistress Of Mercy – Ωχ το Freak από το ΑΟΒ…Α οκ έφυγε…Πιστεύω πως αυτό εδώ κάπου είχε ξεμείνει από τις ηχογραφήσεις του Tyranny δε μπορεί, αν εξαιρέσεις την κόπια του Freak-riff, μοιάζει πολύ με τα τραγούδια εκείνου του άλμπουμ.Χαρούμενο, catchy, το κουβαλάει ο Βρασίδας, extra points για τις μελωδίες πάνω από τις βασικές κιθάρες στο κλείσιμο.
Face in The Mirror – Ο άνθρωπος όταν τραγουδάει τέτοια μπαλαντοειδή σε χαμηλούς ρυθμούς είναι σαν να πηγαίνει στον αυτόματο.Είναι η χροιά του τέτοια που μπορεί να μεγαλώνει κάθε τραγούδι σαν αυτό.Εάν το έλεγε οποιοσδήποτε άλλος θα πέρναγε τέρμα απαρατήρητο, αλλά ο μεγάλος μπορεί να παίξει με το συναίσθημα σου, κάνοντας απλά τα βασικά.Συνθετικά πολύ θα ήθελε να είναι ένα σύγχρονο Arc of Space, όμως λείπει το βάθος εκείνου του κομματιού και είναι σαφέστατα πιο απλοικό.
Shadow of The Gods – Fanboy alert.Να είμαστε ξεκάθαροι.Εκεί που σηκώνει την φωνή JOURNEY ON BEYOND THE STARS, εκεί ξεχνάς και πως σε λένε, ξεχνάς ότι σαν άνθρωπος έχει κακογεράσει και είναι παπάρας, ξεχνάς καπνογόνα,και οι ανατριχίλες έρχονται και η τρίχα σηκώνεται, και γυρνάς πίσω στα φοιτητικά χρόνια που άκουσες το Chemical Wedding και από τότε τα άλμπουμ και η φωνή του Bruce Dickinson σε συντροφεύουν σε όλη τη ζωή σου, στα καλά και τα άσχημα.Το evil riff στην μέση διαλύει τα πάντα επίσης.Και άλλα τέτοια θέλαμε ρε Roy…
Sonata – Σε μεγαλομανία μου θύμησε κάπως το Empire of The Clouds.Προφανώς έχει ωραία πράγματα μέσα.Τα πλήκτρα δίνουν τρομερή ατμόσφαιρα.Ο Μπρους συναίσθημα.Οι κιθάρες το ίδιο.Αλλά γιατί δέκα λεπτά? Η πολύ παρέα με τον Harris αφήνει κακές συνήθειες στις διάρκειες.Θυμίζει Taking the Queen.
13 Likes
Πέρα από το Shadow Of The Gods, που είναι το καλύτερο του δίσκου μακράν, το δευτερο αγαπημένο μου είναι το Resurrection Men, πραγματικά εντελώς διαφορετικό κομμάτι, western, και με φοβερό ρεφρεν.
Το Many Doors To Ηell από την άλλη είναι το εύκολο σκιπάρισμα μαζί με το επόμενο, που οκ δεν είναι κακό, αλλά το ακούσαμε αρκετές φορές πλέον, και εκτός αυτού η επόμενη τριάδα σκοτώνει με αποκορύφωμα το τελευταίο ρεφρεν το Eternity με τα ωωωω από πίσω να δίνουν έξτρα καύλα.
Ίσως αυτό που λείπει από τον δίσκο είναι λίγο παραπάνω νεύρο αλλά οκ τουλάχιστον οι ερμηνείες του Bruce είναι εξαιρετικές.
3 Likes
Καλά όλα αυτά αλλά πλιζ σταματήστε να γράφετε “Ressurection”, παίζει το βλέφαρό μου σαν τρελό
3 Likes
Μήπως σπέρνει φωνητικά ο Bruce γιατι έχει ηχογραφηθεί αρκετά παλαιότερα;
Σε καθε περίπτωση από τα δύο πρώτα singles δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιαστηκα κιολας δεδομένου ότι έχουμε να δούμε σχεδόν είκοσι χρόνια δίσκο…
1 Like