συναυλίες, και από κει παίρνουμε και πιο φθηνά το δίσκο
Αυτο βεβαια μερικες φορες δεν ισχυει…πολλες φορες τα εχουν στην ιδια τιμη.Υπαρζουν αρκετα σαιτ που μπορεις να παρεις μουσικουλα σε καλυτερες τιμες 
Εννοειται συναυλιες.
Το CD μετα απο καποιο καιρο μπορει να χαλασει,να χαθει κλπ ενω οι συναυλιες ειναι κατι που σου μενει για το υπολοιπο της ζωης σου.Ασε που εγω δεν αγοραζω τιποτα πια(κανα βινυλιο μονο μια στο τοσο).
Το CD ειναι το μεσο που θα φερει την αγαπημενη σου μουσικη κοντα, αλλα για μενα η μουσικη ειναι φτιαγμενη για να ακουγεται live (ακομα κι αν ειναι ροκ, Βανδη ή οπερα).
Εισαι κολημενος με εναν αγαπημενο σου μουσικο, αγοραζεις τους δισκους του, τους παιζεις απο το πρωι ως το βραδυ, στο σπιτι, στο αυτοκινητο, στο pc, στο mp3player, στην ταξη την ωρα του μαθηματος…ε το μονο που λειπει ειναι η στιγμη που θα μπορεσεις να δεις απο κοντα να δημιουργειται αυτο που ακους και αγαπας. Κι αν ειναι συγκροτημα που δεν υπαρχει πια ή δεν εχεις τη δυνατοτητα να δεις παντα υπαρχει το γαμωτο να ημουν εστω και μια φορα σε συναυλια τους.
ή
Εισαι μουσικος, δημιουργεις κατι με κοπο και αγαπη, θες να το περασεις στον κοσμο, βρισκεις και εναν τροπο να βγαλεις το δισκο σου και βλεπεις οτι ο κοσμος ανταποκρινεται…αυτο που θα σε κανει να νιωσεις ολοκληρωμενος ειναι να κανεις μπροστα στον κοσμο που σε στηριζει αυτο που μεχρι πριν εκανες σε ενα υπογειο με τους φιλους σου και να δωσεις το εργο σου εκεινη τη στιγμη ζωντανα.
Γενικα πιστευω οτι οσο καλογυαλισμενος κι αν ειναι ο ηχος των CD, οσο κι αν οι συνθηκες στις συναυλιες δεν ειναι παντα οι καλυτερες, στο live ζεις μια διαφορετικη εμπειρια, δενεσαι με τον καλλιτεχνη και καθε φορα που τελειωνει λεω μακαρι να το ξαναζουσα και το επομενο βραδυ παλι και παλι.
Τελευταια μαλιστα εχω αρχισει να εκτιμω συγκροτηματα που χωρις να εχω ασχοληθει προηγουμενως μαζι τους, πηγαινω σε live τους και με συνεπαιρνουν με την ατμοσφαιρα, την ενεργεια και γενικα με την αισθηση οτι ειναι εκει πανω και κανουν αυτο που γουσταρουν για μενα και για ολους οσους ειναι εκει να τους στηριξουν.
Μετα απο αυτο, θα αγορασω το CD τους και θα το ακουσω χιλιες φορες μεχρι την επομενη φορα που θα ξαναβρεθω στο live τους.
Πάντως αν εγώ έκρινα τους Nevermore πχ, από το (επιεικώς μέτριο) live του 2003 και όχι από τους δίσκους τους, θα είχα εντελώς λανθασμένη εντύπωση για τη μπάντα.
Κι εγω μετριο το θεωρω το live του 2003 συγκριτικα με τους δισκους τους και τα αλλα live τους που εχω δει.
Ομως, ακομα κι ετσι, σκεψου να ηταν τοτε η πρωτη φορα που ερχεσαι σε επαφη με τους Nevermore. Δε σου προκαλεσαν τιποτα απολυτως? Καμμια συγκινησις? Δε θα το εψαχνες καθολου στο σπιτι σου?
Το λεω γιατι θεωρω δεδομενο οτι σε live συγκροτηματος που δε ξερεις δεν μπορεις να περιμενεις να δεις ολες τις φασεις τους, την ιστορια, το νοημα των στιχων και τις ιδεες τους.
Ακομα και με τα CD δεν ειναι παντα αρκετο το 1ο ακουσμα για να μαθεις και να σκαλωσεις με το συγκροτημα.
Ενταξει, δεν ειπα οτι ειναι κανονας να ανακαλυπτεις καινουρια πραματα μονο στα live, αλλα οταν συμβαινει το εκτιμω απιστευτα!
χαλαρά διαλέγω εισήτήρια ανάμεσα στα 2.
στις συναυλίες είναι που το συγκρότημα μας δείχνει τι @@ έχει .
τι να το κάνω αν ακούω το CD ;;
αν δν πας μπροστά να τους δεις να τα δίνουν όλα κ να γουστάρουν , το πλαστικό δν μ λέει τπτ.
και όπως έχει πει ο Λέμης 
… “τα άλμπουμ μας είναι μια αφορμή να ξαναβγουμε για περιοδεία” .
ΤΕΛΟΣ
λόγω download υπάρχει αλλοίωση αποτελέσματος στο poll 
Είναι καθαρά οικονομικό το θέμα, άμα έχεις τη δυνατότητα κάνεις και τα δύο αν όχι επιλέγεις συναυλίες αφού το αλμπουμάκι έρχεται και δωρεάν (το λέω παρόλο που έχω χαλάσει μια περιουσία σε δίσκους)
Το έκανα στο ΑΝ το 2004, ήξερα ότι τα χρήματα θα πήγαιναν σαυτούς, είχε και φθηνό ticket το live. Όμως είχα πάρει το βινύλιο τους πριν έρθουν αλλιώς δε θα τους ήξερα>δε θα είχα πάει στο live. Από την άλλη το τελευταίο τους το έχω σε mp3. Mπέρδεμα…
Ε χαλαρά τα μπιλιέτακια!!!
Προσωπικά γουστάρω άπειρα να πηγαίνω σε live.
Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω εκεί δείχνει μία μπάντα τι πραγματικά αξίζει και πόσο μπάντα είναι. Δεύτερον γουστάρω την όλη φάση γύρω από μια συναυλία. Αρχίζει με τις φήμες και έναν αρχικό ενθουσιασμό μέχρι την ανακοίνωση και τα τρελά γούστα, μετά η ανυπομονησία να έρθουν οι μέρες του live, η παρέα που θα πας, καμιά κοπελίτσα να γίνει κανα κονέ, γνωριμία με καινούριο κόσμο, το live αυτό καθ’εαυτό και η συνέχεια σε κανά ροκόμπαρο!!!
χμμμ ανοίχτηκα λίγο αχαχαχαχαχ
Anyway tickets it is!!
Kαι τα 2 αποτελουν φετιχ,αλλα θα προτιμησω την ασφαλεια του cd,γιατι η αποδοση μερικων καλλιτεχνων δεν ειναι σταθερη στα λαηβ και ισως αποκτηθει τελειως λανθασμενη αποψη για τη μπαντα ή ισως απλα αλλοιωθει η ηδη υπαρχουσα εικονα.Πχ θα προτιμουσα να μην ειχα δει τους Rotting Christ τις 2 φορες που τους ειδα,γιατι ενω τους δισκους τους τους ελιωνα,στο λαηβ μου φανηκαν χαλια.Βεβαια πολλες φορες συμβαινει και το αντιθετο πχ στον Eric Sardinas που οι δισκοι του μου προκαλουν υπνηλια ενω στο λαηβ γαμει και σπερνει,αλλα και παλι πιστευω οτι με το σιντι(και οχι το γαμημενο mp3)καταλαβαινεις πραγματικα τι θελει να"πει ο ποιητης" και απλα το λαηβ συμπληρωνει την εικονα.
Σαν μουσικος παντως προτιμω 2112 φορες το live απ το στουντιο,αν και παλι ειναι τοσο διαφορετικες δημιουργικες φασεις που ενιοτε αντιστρεφονται οι ρολοι,απλα σπανια.
τικέτα!! ανετα! τα σπαν τα lives…ετσι λιγο για ξυλο 
@hokam ημουνα και γω στον sardinas μαζι με Vai αν λες για κεινο το live
Για κεινα λεω boy…και στα 2 live του Vai ο Σαρδελας τα σπασε ασχημα.
Δεν υπάρχει τέτοιο δίλημμα, ΚΑΙ το ένα ΚΑΙ το άλλο διότι είναι οι 2 όψεις του ίδιου νομίσματος, της μουσικής τέχνης. Και δε θέλουμε να κάνουμε μισή δουλειά ως μουσικόφιλοι.
Ίσως η πιο σωστή άποψη!!!
Με ΤΕΡΑΣΤΙΑ διαφορά, συναυλίες!!!Παίρνω συνέχεια βινύλια και cd, αλλά το συναίσθημα της συναυλίας, δεν το συναντάς πουθενά!
Π.χ. έχω περάσει ατελείωτες ώρες ακούγοντας το a pleasant shade of gray των Fates Warning, αλλά το συναίσθημα που μου προκάλεσαν, παίζοντας το ολόκληρο ζωντανά το ‘99, δεν θα μου το δώσει κανένα cd!Με τον κόσμο να τραγουδάει από το 1ο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο!Πώς ήταν στην τελευταία τους συναυλία ο κόσμος?Ε, ακριβώς το αντίθετο.
Γενικά οι συναυλίες μου φτιάχνουν απίστευτα την διάθεση.Στους Tankard για παράδειγμα, είχα πάει με ψιλοχάλια διάθεση και έφυγα με ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά!Έψαχνα κόσμο για να πάμε και στις επόμενες συναυλίες που θα έδιναν στην Ελλάδα!
Υ.Γ. ΜΑΥΡΟ και στα live dvd!Δεν αποτυπώνουν σε καμμία περίπτωση, το πάθος και την ένταση της συναυλίας.Έχω ελάχιστα και τα περισσότερα, δεν τα έχω δει ολόκληρα.Γενικά τα βαριέμαι αφάνταστα…
καλά, απίστευτο live εκείνο, χαλαρά στο τοπ5 μου!
Αν όμως δεν είχες περάσει ατελείωτες ώρες ακούγοντας το CD (ή βινύλιο ή κασέτα) APSOG, μαζί με στίχους, artwork κτλ, τότε πιθανότατα το '99 απλώς να είχες δει μια ενδιαφέρουσα συναυλία.
Εγώ κάνω το αντίθετο - πηγαίνω όσο περισσότερο μπορώ σε συναυλίες, σε όσες περισσότερες μπορώ, και όσο περισσότερων και διαφορετικών συγκροτημάτων μπορώ.
Στο συγκρότημα που θα με “κρατήσει” επενδύω μετά σε cd.
Δεδομένου ότι η συναυλία είναι καθαρά εμπειρία, ενώ το cd είναι κάτι πιο προσωπικό, προσέχω πολύ σε τι cd θα δώσω τα λεφτά μου.
Και οι συναυλίες είναι το window shopping…
Ναι, αλλά η συναυλία μου πολλαπλασίασε στη νιοστή το συναίσθημα του δίσκου(σε αντεγραμμένη κασσέτα το είχα τότε ).Πρόσεξε, δεν ακυρώνω την αξία του δίσκου.Απλά η αξία της συναυλίας για μένα, είναι πολύ μεγαλύτερη.Φαίνονται πολλά πράγματα στο σανίδι…
παντως εχει φαση να δεις μια μπαντα που δεν ξερεις τιποτα για αυτη να να μεινεις κόκκαλο…
θυμαμαι ενα μινι black fest στη λαρισα με headliners τους septic flesh που επαιζε μια μπαντα και με αφησε με το στομα ανοιχτό…
και δεν μπορώ με τίποτα να θυμηθώ το όνομα της…#$#^#%^#