Κλασική λούζερ Μπαρτσελόνα.
Μια ζωή τα ίδια με τους Καταλανούς.
1 Like
Λουζερ η ομαδα με το 20% των Champions League των τελευταιων 20 χρονων?
Η προκριση χαθηκε στο πρωτο ματς, στο οποιο η Ιντερ εβαλε 3 γκολ με 3 τελικες στο τερμα, οι δυο απο στημενα.
Και σημερα δηλαδη, η Μπαρτσελονα ηταν δυο κλασεις ανωτερη, αλλα μερικες φορες χανεις κι αυτα τα ματς. Ειδικα οταν ο αντιπαλος τερματοφυλακας κανει την εμφανιση της ζωης του, και οταν προηγεισαι με 3-2 στο 93’ και αντι να παιξεις κατενατσιο παιζεις λες και κερδιζεις 4-0.
Φανατικα με οποια περασει αυριο στον τελικο, προφανεστατα.
Αφοι Αγγελόπουλοι approve 
1 Like
Στα πρώτο ημίχρονο βέβαια η Ίντερ εξαφάνισε την Μπάρτσα. Τρεξίματα, φάσεις, γκολ, τα πάντα. Απλά στο δεύτερο κλαταρε και η Μπάρτσα πήρε το αίμα της πίσω, δεν τους άφησε σπιθαμή στο μεγαλύτερο κομμάτι του δεύτερου μέρους.
Στην παράταση μίλησε το βάθος πάγκου και η εμπειρία.
Μαγικό ματς και απόψε.
1 Like
Ακομα κι αν αυτο ηταν αληθεια, που ειναι αρκετα υπερβολικο, δεν αλλαζει το γεγονος οτι περασε η ομαδα που ηταν καλυτερη για 1 απο 4 ημιχρονα. Φευγω πριν εμφανιστουν τα σαλιγκαρια ομως! Απο αυριο παλι.
Το 9 στα 28 της Ρεαλ ειν καλυτερο
Κρίμα να μην είναι special guest ο Μουρίνιο σήμερα, να αμοληθει μετά τη λήξη για επικούς πανηγυρισμούς μέσα στη μούρη των κομπλεξικων να γελάσουμε λίγο ακόμη.
Σαλιγκαρια εδω, λαγοι εκει, η φαρμα των ζωων στο ροκιν 
2 Likes
Ωραιο ματς, ακαταλληλο για οπαδους των δυο ομαδων…
Πηγα κ ταμειο (απο τις σπανιες φορες).
Η Ιντερ εχει παρει τον αερα της Μπαρτσελονα, ουτε που θυμαμαι ποσες φορες τους εχει καρπαζωσει…
Εγώ αν και σε καμία περίπτωση φαν της Ίντερ (ούτε βέβαια την αντιπαθώ κιόλας - ίσως αυτή είναι η πηγή προέλευσης του γενικότερου αρνητικού βάιμπ απέναντί της, αφού συγκεντρώνει το μίσος ενός ασυνήθιστα μεγάλου αριθμού αντίπαλων οπαδών: και της Γιουβέντους και της Μίλαν, δηλαδή των δύο πιο δημοφιλών ιταλικών ομάδων…) την παραδέχομαι: Παρότι σαφώς υπολείπεται σε ποιότητα και ταλέντο έναντι της Μπαρτσελόνα, κατάφερε σε 210+ λεπτά να μην την αφήσει να κυριαρχήσει ποτέ. Και δεν είναι προφανώς ότι δεν είχε την κατοχή η Μπαρτσελόνα, ή ότι δεν είχε μεγάλες ευκαιρίες κ.λπ., αλίμονο, αυτό ίσως ήταν και αναπόφευκτο, αλλά γιο-γιο δεν την έκανε - όπως έχει κάνει όλη την υπόλοιπη Ευρώπη φέτος.
Η Ίντερ μπόρεσε να διατηρηθεί ανταγωνιστική σε κάθε σημείο και των δύο ματς. Και όχι μόνο αυτό δηλαδή, αλλά συχνά έμοιαζε να μην υστερεί καθόλου σαν ομάδα, σαν σύνολο (ξαναλέω παραμένει πολύ πιο ποιοτική και ταλαντούχα η Μπαρτσελόνα, έτερον εκάτερον). Το γεγονός ότι η ομάδα - σύμβολο του κατενάτσιο (άλλωστε απ’ αυτήν προήλθε ως στυλ) κέρδισε ημιτελική σειρά τρώγοντας 6 γκολ και βάζοντας 7, τα λέει όλα. Και το κατάφερε αυτό η Ίντερ χάρη στο τεράστιο πάθος που έβγαλε, ειδικά σ’ αυτόν τον δεύτερο ημιτελικό.
Συμβαίνει καμιά φορά αυτό στο ποδόσφαιρο, το πάθος και η θέληση υπερισχύουν του υψηλότερου ποιοτικού επιπέδου. Δεν με χαλάει, ωραίο είναι πότε πότε, αν κέρδιζε πάντα η καλύτερη ομάδα δεν θα είχε και νόημα να κατεβαίνουν να παίζουν.
Δεν ξέρω τι θα κάνει η Ίντερ στον τελικό, να δούμε κιόλας ποια θα περάσει αύριο (η Παρί, λέει η λογική, αλλά με όσα έχουν δει τα μάτια μου κρατάω μικρό καλάθι), σε κάθε περίπτωση όμως με αυτά που έχει κάνει φέτος έχει κερδίσει τον σεβασμό μου.
Και για την Μπαρτσελόνα θα πω κάτι ακόμα. Φαντάζομαι ότι η απογοήτευση είναι μεγάλη αυτή τη στιγμή, γιατί έτσι όπως πήγαινε η χρονιά το είχαν πιστέψει ότι θα το πάρουν, και δεν είχαν και άδικο. Αλλά 1) δεν μπορεί να αισθάνεται αδικημένη, γιατί όταν τρως 7 γκολ σε 2 ματς από θεωρητικά υποδεέστερη ομάδα (και, κυρίως, όταν έχεις κάνει ανατροπή εκτός έδρας και έχεις πάρει σκορ πρόκρισης αλλά δεν μπορείς να το κρατήσεις) δεν σου φταίει κανένας, και 2) γενικά δεν πρέπει να την πάρει από κάτω, γιατί αυτή η ομάδα κάνει μπαμ ότι το μέλλον τής ανήκει. Κι όχι τίποτα άλλο, ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει για να μην την ξαναπατήσει έτσι. Θα αντιτείνει ίσως κάποιος ότι έτσι όπως στήνει την ομάδα ο Φλικ είναι μοιραίο να είναι η άμυνα ο αδύναμος κρίκος αλλά δεν θα συμφωνήσω, ο ίδιος προπονητής όχι πολλά χρόνια πριν κατάφερε να παρουσιάσει μια ομάδα (Μπάγερν) που και πέταγε φωτιές στην επίθεση και ήταν συμπαγής από τη μέση και πίσω. Και είμαι σίγουρος ότι μπορεί να το ξανακάνει. Οπότε, υπομονή οι τεθλιμμένοι απόψε μπλαουγκράνα, αργά ή γρήγορα θα το σηκώσετε ξανά.
Τέλος, ένα πελώριο ρισπέκτ από μένα στον 37χρονο Φραντσέσκο Ατσέρμπι, τον ήρωα (ή έναν από τους ήρωες) της Ίντερ. Όσοι δεν ακούσατε σήμερα στην τηλεόραση τις πληροφορίες που δόθηκαν γι’ αυτόν - για την προσωπική ζωή του εννοώ - ψάξτε στο ίντερνετ να δείτε. Πραγματικά είναι λόγος άπειρου θαυμασμού για το σθένος του.
8 Likes
Κρίμα που ο τελικός δεν θα είναι Παρί - Μπάρτσα…τι ματσάρα θα βλέπαμε.
1 Like
Μπράβο στον Ντοναρουμα που πέρασε στην επόμενη φάση.
Καλά, και η Παρί δεν έχασε και λίγα…
Τσουκαλας κι ο Φλικ επειδη τολμησε να πει τα αυτονοητα.
Τουλαχιστον στο αλλο ζευγαρι περασε η καλυτερη ομαδα, αν και ηθελα Αρσεναλ προσωπικα.
Αναγκαστικα με Παρι στον τελικο, καθως το αξιζει περισσοτερο για την πορεια που εχει κανει φετος.
Απεκλεισε την Μπρεστ με συνολικη διαφορα 10-0, και στην συνεχεια απεκλεισε τρεις ομαδες απο αυτο που διαφημιζεται ως το καλυτερο πρωταθλημα του κοσμου, οντας πολυ καλυτερη κι απο τις τρεις.
Έπρεπε να είναι 0-2 στο δεκάλεπτο, ειδικά το σουτ του Όντεγκαρντ ήταν φαινομενικά άπιαστο.
Μετά έγινε το αυτονόητο, εκμεταλλεύτηκε όποια ανοίγματα βρήκε η Παρί.
Αν η Άρσεναλ κάνει 4-5 σωστές, στοχευμένες μεταγραφές, του χρόνου ρεαλιστικά πάει καρφί για κάποιο major τρόπαιο. Ή έστω οφείλει. Αν όχι, θα πρέπει πάλι να λειτουργεί σε overachieving mode όπως φέτος όπου οι περισσότεροι παίχτες έλειπαν για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Ο τελικός πενηνταρίσιος είναι, δίνω ένα μικρό αβάντζο στην εμπειρία της Ίντερ και στο μυαλό του Ιντσάγκι.
3 Likes
0-2 υπερβολή, στο σουτ του Νορβηγού όμως είναι όντως 0-1 999 στις 1.000 περιπτώσεις (ακόμα παραμιλάω με την απόκρουση του Ντοναρούμα) και τότε θα βλέπαμε άλλον δεύτερο ημιτελικό. Με τα “αν” βέβαια ως γνωστόν δεν γίνεται δουλειά…
Agreed
Ε καλά στην κεφαλιά του Rice η μπάλα έφυγε εκατοστά έξω και ο τέρμας ήταν εξουδετερωμένος, στην προβολή του Martinelli λειτούργησαν πάλι τα αντανακλαστικά του Ιταλού. 3 καθαρές, κλασικές ευκαιρίες.
Με το “αν” δεν γίνεται δουλειά όμως, όπως σωστά λες.
Ναι δεν διαφωνώ ότι είχες μεγάλες ευκαιρίες στην αρχή, απλά δεν συμμερίζομαι τη λογική “αθροίζω αυτές τις ευκαιρίες για να πω πόσο έπρεπε να είναι το σκορ”. Στην πραγματικότητα η Παρί στη σειρά προηγήθηκε 1-0, 2-0, 3-0 και απλά έφαγε το 3-1 στο τέταρτο πριν το τέλος. Ε δεν θεωρώ ότι ζορίστηκε ιδιαίτερα στο ζευγάρι, όσες ευκαιρίες κι αν έφαγε.
1 Like
Τέσπα, μικρή σημασία έχει όλο αυτό (δεν διαφωνώ σε κάτι, όχι θεμελιωδώς). Πάμε για κούπα του χρόνου ή πέτρινα χρόνια extended edition (πολύ extended όμως). Ως τότε, ας χαρούμε τον τελικό, ο οποίος νομίζω θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον από ότι πιστεύουν οι περισσότεροι.
Πρέπει απαραίτητα να γεμίσεις με ποιότητα του χρόνου για να σηκώσεις κάτι. Πραγματικά δηλαδή δεν γίνεται να παίζεις με βασικό εξάρι Τόμας Παρτέι, ούτε να θες ανατροπή στο τέλος και να βάζεις αλλαγή Μπεν Γουάιτ (χωρίς να θέλω να απαξιώσω τους τίμιους αυτούς παίκτες).