Συγκίνηση, La Casa Fantom ήταν το πρώτο live που είχα διοργανώσει σχεδόν μόνος μου.
πωπω ωραιοι ρε μαγκες εγω να δεις συγκινηση μαυτα που ακουω σημερα!!εσυ το διοργανωσες ε?για κανονισε τιποτα στο μακρινο οπως φενεται μελλον!
Εγώ έμεινα μετεξεταστέος στο άθλημα, η power_fades είναι πιο ειδική.
χαχαχα άσε απέχω και γω από τα ΄΄πολιτιστικά δρώμενα’’ κάποιο καιρό.
Δεύτερο σερί ποστ αλλά γιατί όχι, το επιτάσσει το neo-crust/blackened crust και ας μην καταλαβαίνω λέξη:
Υπέροχα και τα δύο, ειδικά το δεύτερο.
Νέο πρότζεκτ με μέλη από Anti-Cimex (ο ντράμερ συγκεκριμένα, Charlie Claesson) και PI$$ER με όνομα KÖRD VÄRLD.
Τα περιμένω και τα δύο αυτά. Σε μια από τις 2 μπάντες (βγάζουν νέα κυκλοφορία και οι PI$$ER), δεν θυμάμαι σε ποιούς, συμμετέχουν και μέλη των Doom (edit: στους PI$$ER τώρα το διασταύρωσα, μπέρδεψα τις συνεπαγωγές - επίσης πόσο καιρό έχω να δω το όνομα Driller Killer), άντε να δούμε!
Είναι και στους Bring The Drones ο Claesson ε;
Ναι σωστά!
Εν τω μεταξύ, οι Pisser περιγράφουν αυτό που έρχεται ως εξής:
“the sound of King Tubby and Lee ‘Scratch’ Perry fighting over how best to mix a Discharge record”
Μέχρι και ο @pantelis79 θα το ακούσει αυτό
Lee Perry; Ο παντελις79 θα μεινει μακρια, ακομα θυμαται το βασανιστηριο που περασε στο χειμερινο Plissken με αυτον περιμενοντας τον Gira και τους κυκνους του…
Καλά, δεν ήθελα να σου ξυπνήσω και τραύματα, σχώρα με χαχα!
Μέχρι πιο αναλυτικής τοποθέτησης, να πω πως η στροφή των Παροξυσμός σε πιο metallic hardcore μονοπάτια έχει το ενδιαφέρον της, όπως και η ελαφρώς διαφορετική φιλοσοφία στα φωνητικά.
Πάντως, τις πρώτες μέρες από την κυκλοφορία, απλά είχα κολλήσει στο εναρκτήριο. Τρομερό έρπον κτίσιμο, uber Celtic Frost σημείο με βάρβαρο “ugh!” και στη συνέχεια τίγκα “De Mysteriis…” σόλο στην κιθάρα, έπος.
Κατά τα άλλα:
Ο δίσκος είναι ένα κομμάτι 29 λεπτών. Ένα ταξίδι από crust έως post-hardcore/screamo, απλά το αφήνω εδώ γιατί ακολουθεί την φιλοσοφία μπαντών όπως οι Fall Of Efrafa/Anopheli κλπ. Κάτι leads και τα φωνητικά μου θύμισαν και Ictus.Τρομερό.
Επίσης, από Ιταλία, βάρβαρο:
Τέλος, να πω πως το Svdestada που είχα ποστάρει παραπάνω με έχει πλέον τσακίσει σε οριακά ανεπανόρθωτο βαθμό.
Tο νεο Παροξυσμος και το UDDA πιο πανω ειναι πολυ δυνατα, ειδικα με το 2ο εφαγα καλο κολλημα, μουρλια.
Παροξυσμος φουλ τουμπανιασμενο, τους παει πολυ η ηχητικη στροφη.
“Jalang (formerly Lái) play fast-paced and danceable D-beat punk”
Νομίζω όλα τα άλλα είναι περιττά πέραν της από πάνω πρότασης. Επιτέλους κυκλοφόρησε.
Νέο EP από τους Σουηδούς Illvilja (τους καλούς ,όχι τους άλλους )
Έψαψνα να δω αν είχα αναφέρει το ντεμπούτο τους “Livet” από το 2019 αλλά πάπαλα, ίσως γιατί μου είχε φανεί λίγο by the numbers σουηδίλα.
Εδώ όμως το blackened crust τους ακούγεται πολύ πιο ενδιαφέρον.
Κυκλοφόρησε πριν καμιά εβδομάδα τούτο δω το ντεμπούτο που πολύ το περίμενα από όταν είχε πέσει στην αντίληψή μου το single-άκι “Häktad” που συνδυάζει post-punk με crust:
Dark neocrust σουηδίλα από τους Knivad, ενώ καταφέρνει και βγάζει ατμόσφαιρα και μαυρίλα χωρίς να πέφτει σε πολλά extreme metal μονοπάτια, όπως γίνεται συχνά τώρα τελευταία. Πακέτο με τους μίζερους στίχους αρκετά εθιστικό και ευχάριστη έκπληξη που λιώνεται τις τελευταίες ημέρες.
Μένω σουηδικά γιατί οι M:40 έβγαλαν νέο EP και αν και πάλι μου ηχούν by the numbers (αν και περνάω εξαιρετικά καλά με αυτά τα ηχοχρώματα), έχουν μέσα απρόσμενη κομματάρα-συνεργασία με τον Erik Gärdefors των φοβερών Grift των οποίων το περσινό “Budet” ήταν στα 4-5 καλύτερα πράγματα που άκουσα μες την χρονιά και κάπως δένει πολύ καλά ρε γαμώτο η πίκρα του με την οργή τους:
Τέλος, για να κλείσω τον μονόλογο-σεντόνι, όσοι αρέσκεστε στους τεράστιους Fall of Efrafa, Morrow, και τα συναφή projects, που φλερτάρουν έντονα με post-metal αυτό εδώ το ιταλικό (με τέτοιο όνομα τι να έπαιζαν )
Αυτά.
edit: Γιατί το ξέχασα και κρίμα είναι:
O frontman των Solstafir είπε να κάνει τη σόλο φάση του αλά σουηδία των '90s (Disfear κλπ) και έβγαλε crust δίσκο ο οποίος χωρίς να συγκλονίζει είναι τιμιότατος:
edit 2:
Αφού σπαμμάρω μόνος μου και δεν με αφήνει το αγαπητό φόρουμ να κάνω 4ο σερί ποστ, dis-τυχώς, κάνω έντιτ και αναφέρω αυτό το υπέροχο feature άρθρο του σπουδαίου Ian Glasper, έτσι γιατί έπεσα πάνω του: