Λοιπόν, τι λέτε για το Hellshock; Για τα γούστα μου μπαίνει πολύ δυνατά με τα 3 πρώτα αργόσυρτα κομμάτια -μπορεί να μην αποτελούν κάτι το πρωτότυπο, αλλά αυτό είναι το στυλ τους που γουστάρω, κι ας είναι λίγο τετριμμένο. Κορυφαία, επικά leads (με μία εσάνς Tragedy ή με προκαταβάλλει η συμμετοχή Burdette;), heavy riff-άρες, τι άλλο να ζητήσει κανείς; Στα επόμενα 3 που ανεβαίνουν λίγο οι ταχύτητες προσωπικά βαριέμαι λίγο, δηλαδή ψιλο-άνισος ο δίσκος, σε καμία περίπτωση δεν φτάνει τα επικά επίπεδα του προπέρσινου.
Εντομεταξύ κι αυτοί και οι Catharsis πολύ φειδωλοί, ρε παιδάκι μου, 6 κομμάτια έκαστος, τι να το κάνεις; Για τους οποίους Catharsis, by the way, βρίσκω ότι ήμουν λίγο αυστηρός στις πρώτες μου εντυπώσεις. Απολαμβάνω το album, παρ’ όλο που (ξαναλέω) ανατριχίλες του παρελθόντος δεν βίωσα. Δεν ξέρω αν θα έρθει και κωλοτούμπα εκ μέρους μου (δεν νομίζω), αλλά μπαίνει και ξαναμπαίνει συνεχώς το γαμημένο, ακούγεται άψογα κάθε φορά.