ακούω αδιάκοπα τον δίσκο τις 2-3 τελευταίες μέρες και το πρώτο καθαρό συμπέρασμα που βγάζω είναι ότι έχει λίγο απ’όλα. υπάρχει μεν ένα δεδομένο φιλοπειραματικό κλίμα, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και αρκετά γνωστά πράγματα. έχει και πιο γρήγορα κομμάτια - αλλά μόνο σουηδίλα δεν τα λες, έχει και καναδυό πιο “χαρούμενα” σε φάση misery in me, έχει και το ας-πούμε-αντίστοιχο του her silent language απ’το WATV (δεν τρελάθηκα), κι έχει και μια κομματάρα με κάμποσα καθαρά φωνητικά, γαμάτα ηλεκτρονικά και μία απίστευτη ατμόσφαιρα… για το state of trust λέω, θυμηθείτε το
Μαλλον δεν το εξεφρασα σωστα και παρεξηγηθηκα: Δεν αναφερομουν στο ΕΙΔΟΣ μουσικης, αλλα στον ΣΥΝΘΕΤΙΚΟ ΟΙΣΤΡΟ. Ετσι κι αλλιως ουτε οι in Flames ουτε οι DT ηχουν σημερα οπως ηχουσαν στις αρχες τους.
Το “κρατανε αληθινο=keeping it true” χρησιμοποιηθηκε ως χαβαλετζιδικος ορος.
Οσο για αυτον τον συνθετικο οιστρο…εχω ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ να ακουσω σοβαρο δισκο DT και in Flames (και ναι, τα εχω ακουσει ολα). Το ιδιο θα ελεγα βεβαια και για Soilwork, αλλα αυτοι, με τα δυο τελευταια τους, το σωσανε.
Καλως ή κακως στο metal (ποσο μαλλον σε ειδη με brutal/growling vocs) ενα κομματι ειναι τοσο καλο, οσο καλα ειναι τα ριφ που το αποτελουν. Κι ενω τα δυο τελευταια soilwork ειναι γεματα ριφφαρες (βλεπε thrill, enter dog of pavlof), οι αντιστοιχες δουλειες των αλλων δυο ειναι για γελια. Με αποκορυφωμα το κομματι που συζηταμε.
Τεσπα, λιγη σημασια εχουν ολα αυτα…ΜΑΚΑΡΙ να ειναι καλο το Construct αλλα ετσι οπως παμε δεν το βλεπω.
To Projector για μενα ειναι ο καλυτερος τους δισκος μονο και μονο γιατι τολμησαν
και εβγαλαν κατι διαφορετικο και συναμα ποιοτικοτατο !
Κανενα τραγουδι δεν υστερει και ο δισκος εχει μια παρα πολυ ωραια ροη.
Τα ξερει καλυτερα η δυσμοιρη κασεττα μου που πλεον δεν παιζει
μωρέ έχει πολύ δρόμο, είναι ακόμα νωπές οι εντυπώσεις που έχω δημιουργήσει. υπάρχουν πράγματα που με ψιλοχαλάνε, παρόμοια μ’αυτά που με χάλαγαν και στο προηγούμενο, αν και αυτό είναι διαφορετικό στον καθένα. αλλά έχει και κάμποσες κομματάρες ανεξάρτητα με ποια πτυχή τους προτιμάς και σε γενικές γραμμές έχει γίνει πολύ ωραία δουλειά και μου φαίνεται “πιο” δίσκος απ’το void. ρόκιν επιλογή ή όχι, λίγη σημασία έχει προφανώς, πάντως προβλέπω μοιρασμένες αντιδράσεις…
