Εεεε όχι όχι δεν το πιστεύω… Δεν είναι το αγαπημένο του συγκρότημα - είμαι κάθετος! Λογικά δεν έχει ούτε μία φωτό από δαύτους στο fb 
ουτε μια ειρωνια για τον αργοχερη δε μπορω να κανω[-X
το [B]aladdin sane[/B] ειναι το μοναδικο που εχω ακουσει, πολυ καλος δισκος με κορυφαια τα 2 τελευταια κομματια
το ακουω και το ξανακουω και το ξανακουω
Νομίζω το Ziggy Stardust είναι ο πιο προσιτός του δίσκος, εκείνος που συγκεντρώνει πάνω του τα φώτα της περιόδου που το glam rock βρισκόταν στο απόγειο του, και είναι απόλυτα λογικό που βρίσκεται στην κορυφή των προτιμήσεων…
Για όσους έχουν ακούσει μόνο το Ziggy και τους άρεσε, προτείνω χωρίς δεύτερη σκέψη το Hunky Dory, δίσκο που τον θεωρώ σχεδόν ισάξιο του. Το Aladdin Sane βρίσκεται εκεί κοντά επίσης, ίσως ένα σκαλί πιο κάτω…
Κατα τ’ άλλα η Berlin Trilogy απευθύνεται σε πιο progressive γούστα κατά τη γνώμη μου, λόγω των πειραματισμών εκείνης της περιόδου.
Θα ήθελα να κάνω επίσης μνεία στην δισκάρα που δεν έχει μαζέψει ούτε μια ψήφο στο poll, το Young Americans. Ίσως πολλοί προσπερνάνε αυτόν τον δίσκο γιατί δεν αντιπροσωπεύει ούτε την glam περίοδο του Bowie, ούτε την περίοδο των πειραματισμών του με τον Brian Eno, ωστόσο δε παύει να είναι πολύ ιδιαίτερος για όλη τη δισκογραφία του: είναι ο δίσκος που ο Bowie συμπεριέλαβε στον ήχο του περισσότερο [B]soul[/B] ρυθμούς, δίνοντας του ένα πολύ χαρακτηριστικό αποτέλεσμα, και άφθονες τραγουδάρες, κοντά στο soul πνεύμα των '70ς…
το ιδιο ειχα παθει και εγω οταν το πρωτακουσα, ακουγα ολο το δισκο 3-4 φορες τη μερα… ειναι απ’τους δισκους που σε σημεια σε πιανουν τα ζουμια γιατι δεν αντεχεις την ομορφια του, σιγουρα μεσα στους 10 αγαπημενους μου…
Χωρις να εχω ακουσει τοσο Bowie και καταλαβαινοντας τι λες πανω κατω, οταν ολοκληρο το ποστ-πανκ επηρεαστηκε απο το μινιμαλισμο του Bowie (και ισως του δισκου αυτου), χωρις να χρειαστει να αναφερω τους Bauhaus συγκεκριμενα, αφου αυτο ειναι απλα το πιο τρανταχτο που μου αρεσε, δεν ξερω κατα ποσο το “glam” περιγραφει αυτο το δισκο.
Δοκίμασε να ακούσεις (αν και μάλλον θα το έχεις κάνει) και δίσκους του Lou Reed της ίδιας περιόδου με το Ziggy Stardust (το Transformer το '72) ή των Roxy Music. Ήταν glam, ναι. Ήταν όμως και συνδεδεμένοι με τον παλιότερο ήχο των Velvet Underground. Και έφεραν από τη μία το image του glam, αλλά και την “αλητεία” του ανεξάρτητου ροκ ήχου της εποχής. Την ίδια αλητεία που είχαν οι Stooges της εποχής (και δεν είναι καθόλου τυχαία η συνεργασία Bowie - Iggy Pop).
Και ασφαλώς επηρέασαν όσο δε πάει άλλο το post punk, τόσο μουσικά όσο και σε επίπεδο image. Με λίγα λόγια, το glam rock υπήρξε ένας από τους προπάτορες του post punk (αλλά και του ίδιου του punk, ιδιαίτερα σε θέμα image & attitude). Χαρακτηριστική και η περίπτωση των New York Dolls.
Υγ - Μη ξεχνάμε, ο όρος “glam” σε πολύ μεγάλο βαθμό δε σχετίζεται μόνο με τη μουσική, όσο με το image των μουσικών επί σκηνής εκείνη την εποχή.
Ναι, αυτο ηθελα να τονισω (και προς αποφυγη παρεξηγησεων, βασικα) …γι’ αυτο και σου λεω [I]“καταλαβαινοντας τι λες πανω κατω”[/I]. 
Moνο και μονο που στο Let’s Dance εχει εναν κιθαρίστα που τον γνώρισε στο Τζαζ φεστιβαλ του Μοντρε και παιζει αυτα που παιζει,ειναι τεράστιος
Και απίστευτη δουλειά απο τον Stevie μεσα στον δίσκο,ωρες ωρες σκέφτομαι πως τον εκανε να παίξει μεσα και τον αποθεώνω:D
Και φυσικα τον βοήθησε οσο δεν παει
Τούτο το πόστ θα μπορούσε να το’χα γράψει ΚΑΡΜΠΟΝ , αυτούσιο, με την παραμικρή λεπτομέρεια! Είσαι ωραίος ωρες ωρες ρε μπαγάσα…
Προς λοιπό φόρουμ : να ανοιχτείτε λίγο σε τέτοια ακούσματα γιατί κρύβουν βαθιές συγκινήσεις και πολύ ιδιαίτερο ήχο. Και ναι, το Ziggy Stardust είναι κάτι το αξεπέραστο. Το Transformer επίσης. Η “μπανάνα” επίσης. Το Lust For Life επίσης. Το ομώνυμο New York Dolls επίσης. Το Horses επίσης. Και όλο εκείνο το γοητευτικότατο proto-punk…
Είναι δεδομένο ότι υπήρξε απο τις μεγαλύτερες επιρροές της new wave/post punk αλλα και της καθαροαίμης πανκ σκηνής (ας θυμηθούμε Germs, ας θυμηθούμε Generation X κλπ), (οπως και σχεδόν κάθε πρωτοποριακής πτυχής του ροκ ν ρολλ από την εποχή του και μετά). H μαγκιά του είναι ότι αυτη η σχέση ήταν αμφίδρομη και ο δάσκαλος έμαθε και από τους μαθητές του.
Ακόμα και στην πιο πρόσφατη δουλειά του (πάνε βέβαια 8 χρόνια) θα ανακαλύψατε μουσικάρες. Πάμε όλοι λοιπόν και ξανα-ακόύμε το reality, που διασκευάζει και pablo picasso από τους Modern Lovers (να τους συμπληρώσω στην λίστα του Jim).
Πςςς ναι ρε φίλε σωστά… Εκείνη η δισκάρα των Modern Lovers… :roll:
Τελευταία όλο κάτι τέτοια πάω κ αγοράζω. Ειδικά το βινύλιο τ’απογειώνει.
@ Jim, και συ καλός είσαι ώρες ώρες. :PP
Τρώγομαι ε ;
Σ’ ολα αυτα τα ωραια που ειπατε να προσθεσω και το “Fire Of Love” των Gun Club;;;
OK, οφφτοπικ, ξερω, αλλα ηθελα να τ πω.
ΒΓΑΖΕΙ ΝΕΟ ΔΙΣΚΟ ΛΕΜΕ!!!
http://www.classicrockmagazine.com/news/bowie-back-after-10-years/
Επέστρεψε από την αφάνεια!
makari na bgei sintoma kai na einai antaksios kai tou teleutaiou!
xronia tou polla btw! 66 simera
11 Μαρτίου λέει!
Εμένα το single μου άρεσε πάντως
το τραβαει ψηλα παλι παρα την ταλαιπωρημενοι φωνη…
ωραιο το single κλασικος Bowie