ο δεύτερος, χάνει όταν αποκαλύπτεται ο δολοφόνος και για 6-7 επεισόδια μετά, όπου και ο Lynch αποχωρεί από τη σειρά… επιστρέφει προς το τέλος, κάπου στο 17-18 και από εκείνη τη στιγμή η σειρά πάει τρένο προς το απίθανο φινάλε της 2ης σεζόν…
εγώ το αναφέρω συνέχεια το κομμάτι της 2ης που λείπει ο Lynch, γιατί αν και προσωπικά μπορώ να το δω και να περάσω καλά -γιατί μου αρέσει πολύ το σύμπαν της σειράς-, όσο ‘‘αντικειμενικά’’ και να προσπαθήσω να το ‘‘κρίνω’’, ε είναι πολύ αδύναμο κομμάτι… αλλά μιας και έβγαλες την 1η, ε προχώρα το θα σου έλεγα, ειδικά αν σου αρέσει γενικότερα ο Lynch -που στην 3η σεζόν θα είναι 110% το αποτύπωμά του παντού-
@ManosOrff ως γνωστόν, οι σπουδαίοι δημιουργοί υπερβαίνουν τα genres, ποτέ το αντίθετο. Ναι, το Twin Peaks έχει στοιχεία που θεωρούνται, συμβατικά, σαπουνοπερίστικα - ειδικά ο 2ος κύκλος - είναι όμως τόσο ενταγμένα στον πολυσχιδή κόσμο του Lynch που είναι κρίμα να κολλάμε εκεί!
Προσωπικά δεν θέλω να διαχωρίσω το Twin Peaks στους επιμέρους κύκλους του, είναι αριστουργηματικό ως σύνολο. Το μεγαλύτερο του “πρόβλημα” ήταν το τέλος του 2ου κύκλου - τόσο ανοιχτό σε ερμηνείες, τόσο τέλος όσο και αρχή των πραγμάτων - όμως δεν θα χρειαστεί να περιμένεις 25 χρόνια για τον τρίτο κύκλο! Συμφωνώ ότι ο τρίτος έχει τα φουλ αλλόκοτα Lynch χαρακτηριστικά του Inland Empire ξερω γω. Και το κορυφαίο τηλεοπτικό επεισόδιο όλων των εποχών.
Αλλά, από την άλλην, ίσως είμαι απλώς τόσο πορωμένος με τον Lynch που δεν αξίζει να με λαμβάνεις υποψιν, χαχαχα!
Πάντως μια από τις μεγαλύτερες επιρροές των σεναριογράφων του Τwin Peaks, 1ου και 2ου κύκλου είναι η γνωστή σαπουνόπερα Δυναστεία. (πηγή: καμμένοι fans του Lynch στο youtube).
Τα λες σωστά, τα εξηγείς ωραία. Δίκιο έχεις, και μάλλον ως αδαής και από Lynch και από σαπουνόπερες, πρέπει να σκάσω, να δω, να καταλάβω, και μετά να πω “δεν κατάλαβα”
Θα συνεχίσω την θέαση, και πιστεύω ότι θα μ’ αρέσει περισσότερο όσο πάει, αφού κι ο Lynch σταδιακά αποκτά περισσότερη ελευθερία πάνω στο έργο. Για την ταινία δεν λέτε, ωστόσο. Καλό το Fire Walk With Me? (και μιας και είμαστε στη συζήτηση και με αναμονή το νέο Aenaon, ας θυμηθούμε αυτό)
Προσωπικά δεν με ενόχλησε καθόλου η “κοιλιά” της 2ης σεζόν, δεν ξέρω, μάλλον είχα απορροφηθεί υπερβολικά στον κόσμο του Twin Peaks.
Βέβαια, γενικά το setup αυτό (“small town μέσα στη φύση με τη φαινομενική ηρεμία της και τα κρυμμένα μυστικά της”) με τραβούσε ανέκαθεν, δηλαδή ακόμα και μέτρια σειρά/ταινία (πχ το Black Spot του Netflix) με σχετικό premise το πιθανότερο είναι να τη δω ευχάριστα.
Δεν έχω δει 3ο κύκλο, καλώς ή κακώς βαριέμαι τρομερά να ψάχνω να κατεβάσω και πιθανότατα δε θα είχα δει ποτέ Twin Peaks αν δεν είχε πέσει στα χέρια μου στικάκι κομπλέ με όλα τα επεισόδια, υπότιτλους έτοιμους κτλ.
Θα σε φτιάξω, αν όχι σήμερα -γιατί νομίζω το έχω στο παλιό μου labtop, το οποίο έχω δανείσει στην αδερφή μου και δεν είναι Αθήνα σήμερα-, σίγουρα στην επόμενη μπασκετομάζωξη…
Απολαυστική η πρώτη σεζόν -απολαυστική και η μισή δεύτερη (μέχρι, τέλος πάντων, να “ολοκληρωθεί” το story του φόνου). Με δυσκολία την ολοκληρώσαμε, όμως.
Μετά είδαμε την ταινία. ΟΚ, τίποτα ιδιαίτερο.
Και πάμε τώρα στην 3η σεζόν. Πείτε μου ότι με κάποιον τρόπο εξηγούνται/θα βγάλουν νόημα όλες αυτές οι τρέλες που βλέπω, γιατί είμαστε στο τσακ να το σταματήσουμε στο 2ο επεισόδιο.
Προσωπικά έχω ένα κυρίως πράμα που δεν μου άρεσε, αλλά το σύνολο το ένιωσα όσο λίγα πράγματα, αλλά αν μου πει κάποιος πως δεν την παλεύει καθόλου με 3ο κύκλο θα τον καταλάβω.
Πω ρε γμτ, το εχω εγκαταλειψει καπου στα μισα της πρωτης σεζον επειδη το εβλεπα απο καποιο σαιτ σε στριμ κακης ποιοτητας. Με ειχε ξενισει μαλιστα. Ουτε καν ξερω που ηταν, αντε να το ξαναβρω. Εχετε κανεναν εχμ… κομψο τροπο να βρω τους κυκλους μαζεμενους;
Μαζί σου, αλλά εγώ επίσης βλαστήμησα αρκετές φορές κατά τη διάρκειά του. Είναι ταξίδι, το τέλος αφήνει θετικές εντυπώσεις, αλλά στη διαδρομή θέλει και γερά νεύρα. (τον ντάγκι τον μίσησα αρκετές φορές, σόρρυ)
Dougie Jones εμένα ο αγαπημένος μου χαρακτήρας στη σεζόν γενικότερα, άσε, εδώ είχαμε μέχρι και δάκρυα στην αποχώρηση του, αλλά κατανοώ τη γενικότερη δυσκολία παρακολούθησης και 100% αφομοίωσης της κάθε «ιδιοτροπίας» της σεζόν - όλο το Twin Peaks: The Return είναι David Lynch σε παροξυσμό (δεν νομίζω πως υπήρξε ποτέ στη φιλμογραφία του τόσο ακραίος όσο εδώ)
Πλήρως κατανοητό, ο Dougie πρέπει να ήταν το μεγαλύτερο ρίσκο για την επιστροφή της σειράς, πολύ make or break κατάσταση. Και γω πχ θα ήθελα επιστροφή Coop 3-4 επεισόδια νωρίτερα, αλλά απόλαυσα Dougie και το storyline του. Θα καταλάβω όμως όσους τρελάθηκαν (με την κακή έννοια) περιμένοντας 20+ χρόνια Agent Cooper και έζησαν κατά πάσα πιθανότητα τη μεγαλύτερη τρολία που θα μπορούσαν να ζήσουν ως φανς.
Εγω έχω πρόβλημα με πιο “σημαντικά” στοιχεία και αποκαλύψεις που προσφέρει ο κύκλος για παράδειγμα. Το 8ο επεισόδιο, ενω είναι θρίαμβος από πολλές απόψεις, έχει και τη μεγαλύτερη ξενέρα για τα δικά μου γούστα, αποκαλύπτοντας πως η Laura και ο Bob ουσιαστικά είναι avatars του καλού και του κακού αντίστοιχα. Αυτό αλλοιώνει πολλά βασικά στοιχεία που είχαν καθιερωθεί εδω και δεκαετίες με τρόπο που απλώς δεν μου κάνει ούτε μου αρέσει, αλλά η δύναμη του συνόλου σε όλους τους υπόλοιπους τομείς και η αγάπη μου για τους χαρακτήρες και τον κόσμο του Twin Peaks υπερτερεί.
Επίσης, αν και γενικά το horror μου αρέσει πολύ αλλά ως στοιχείο δεν με πιάνει προσωπικά, δηλαδή δεν τρομάζω, το φινάλε είναι μάλλον ό,τι πιο τρομακτικό και μαύρο έχω δει.
Πω πω, πρέπει να το ξαναδώ σύντομα, όλο το σκέφτομαι αλλά δεν κάθομαι.
