Καλά, σε αυτό που λες εγώ έχω ένα θέμα από πολύ παλιά. Ειχα την τύχη (έτσι πιστεύω) να δω πρώτα την ταινία και μετά τη σειρά. Και στη ταινία τα πράγματα μπορούν να ερμηνευθούν πολύ πιο αφηρημένα και ψυχολογικά. Η σειρά έρχεται και τα κάνει πολύ πιο μανιχαιστικα (καλό-κακο) και συγκεκριμένα (ε και λίγο πιο παιδικά ας πούμε). Μεγάλη συζήτηση και με πολλά σποιλερ για να την κάνουμε από εδώ. Παρόλα αυτά νομίζω ο τρίτος κύκλος είναι σε αυτό πιο κοντά στην ταινία παρά στη σειρά.
2 Likes
Ιουνιος 2022
1 Like
Νομίζω πως όπως όλα τα ωραία πράγματα το Τwin Peaks ξεκίνησε σαν ένα ατύχημα. Μια ιδέα που είχε στο μυαλό του ο Lynch και που έφτασε να αλλάξει το τοπίο της τηλεόρασης μια για πάντα. Επίσης είναι προφανές ότι από τα μισά του 2oυ κύκλου μέχρι να αναλάβει ξανά ο Lynch, οι σεναριογράφοι τον παίζουνε κανονικά. Για εμένα αυτά τα επεισόδια δεν ανήκουν και πολύ στο canon του Twin Peaks. Αντίθετα η ταινία δίνει τις βάσεις για τον 3ο απίστευτο κύκλο. Θα πρότεινα σε όποιον το βλέπει για πρώτη φορά να μην το πολυσκέφτεται, απλά να το απορροφήσει σαν σφουγγάρι. Στην συνέχεια - αν έχει όρεξη - να ψάξει τις θεωρίες, της εξηγήσεις, τις meta αναφορές κλπ.
2 Likes
Έχω δει μέχρι λίγο μετά το δεύτερο κύκλο, και δεν με πειράζει που πάω αργά - είναι μια σειρά που θέλει να βρεις το Ρυθμό σου μαζί της.
Να πω, ότι στα επεισόδια που δεν έγραψε ο Ληντς, δεν είχα κάποιο σαφές θέμα - όπως δεν είχα και με τα “Gas leak year - episodes” στο Community. Όπως κάθε τι ζωντανό, έτσι και τα έργα χρειάζονται επικοινωνία με κάτι εξωτερικό για να αναπνεύσουν. Μ’ αρέσει να σκέφτομαι ότι μια αεροστεγής εποπτεία του Λυντς, θα ήταν ασφυκτική για τη σειρά, ενώ τώρα εκεί έχει ανοίξει μια τρύπα διαρροής από και προς τα έξω - τραχειοστομικά και βίαια, χωρίς καλλωπιστική αξία, αλλά ζωτικής σημασίας
4 Likes
Πραγματικά όμως . Μια μαυρίλα , μια αίσθηση ματαιότητας, μια αίσθηση ότι δεν μπορείς να τα έχεις όλα όπως ακριβώς θες
Δοσμένο άρτια
Παρόμοια αίσθηση μου είχε αφήσει και το Wire
Γενικά το twin peaks είχε μια πανέμορφη ελαφρότητα σε σημεία , παρόλο που το κεντρικό σενάριο είναι σοβαρό και μετά σε γαμαει
Είναι επίσης ακραία αλληγορικό, είναι εμφανές τι θέλει να πει πιστεύω. Απλά αργείς να μπεις στο κλίμα γιατί λογικά δίνεις βάση στο μυστήριο - έγκλημα . Και εννοείται είναι Λιντς άρα σουρεαλιστικό
Να την δείτε όσες εντάσεις κι αν έχετε , ταπεινή μου άποψη. Και δεν είμαι τρελός φαν του Λιντς και του τόσο καψίματος. Το Twin Peaks το έχω δεκαρι στα μάτια μου
3 Likes
Κάνω αγώνα εδώ και μέρες να πείσω τη δικιά μου να μη σταματήσουμε τη σειρά, την προετοιμάζω για το 8ο επεισόδιο “αυτό θα ‘ναι επεισοδιάρα, θα δεις, όλοι γι’ αυτό μιλάνε, μάλλον θα εξηγούνται πολλά εδώ”, το τελειώσαμε πριν λίγο, θα τη συνεχίσω μόνος μου τη σειρά κι εγώ όσο αντέξω, ευχαριστώ πολύ, συνεχίζουμε.
4 Likes
Μετά από πόσο καιρό που πρωτοξεκίνησα τη σειρά, μόλις τελείωσα το δεύτερο κύκλο. Τι σέρβιρε ο μάστορας στο τελευταίο επεισόδιο;
6 Likes
5 Likes
Εγώ, παιδιά, όπως καταλάβατε τη συνέχισα με πολύ πείσμα τη σειρά και την τελείωσα κιόλας.
Κάτι άλλο δεν έχω να εκφράσω, sorry not sorry. 
Εχθές το βράδυ είδαμε το τελευταίο επεισόδιο της τρίτης σεζόν. Έχοντας αφήσει στην άκρη το “Fire Walk With Me”, κάποια πράγματα δεν ήταν ξεκάθαρα, αλλά βγάζαμε - το όποιο - νόημα. Συνολικά, απ’ το 8 επεισόδιο και μετά, ένιωσα ότι η σειρά έκανε ένα ξεκάθαρο shift προς τα πάνω. Όλα τα αναπάντητα και φαινομενικά διασκορπισμένα πράγματα των πρώτων 8 επεισοδίων άρχιζαν να δένουν κάπου.
Επίσης, νομίζω ότι ξαναγύρισε η πολύ πιο όμορφη αισθητική που εγώ έχω συνδέσει με το Twin Peaks, έβρισκα το χιούμορ του ανεβασμένο, αλλά και την συνολική ποιότητα της παραγωγής λίγο πιο κεντραρισμένη - σαφώς μάλλον συνήθισα και σε κάποιο βαθμό. Όσο προχωρούσαν τα επεισόδια, όμως, τόσο πιο ικανοποιημένος ήμουν με αυτά που έβλεπα, και τόσο περισσότερο μ’ άρεσε.
Το φινάλε μου άφησε μία τρομερή υπερένταση, το βρήκα τρομακτικό, και με σύγχυσε, ακόμη το σκέφτομαι με μία νοερή ανατριχίλα. Δεν κατάλαβα πολλά, και πολλά πράγματα που βρίσκω ονλάιν δεν βοηθάνε.
Αν κάτι με ενοχλεί στη σειρά, δεν είναι ούτε οι ανεπίλυτες πλοκές, ούτε κάποια φτηνά στοιχεία στην παραγωγή, ούτε τα πλάνα που κινούνται χωρίς καμία ουσία. Με ενοχλεί που με κάνει να νιώθω ότι βλέπω ένα μανιχαϊστικό μοντέλο με extra steps. Όλη αυτή η θολούρα, ο σουρεαλισμός, το μπέρδεμα, τα όνειρα, τα κομμάτια του πάζλ, κλπ, μόνο και μόνο για να φτάσουμε σε μία σύγκρουση του “Απόλυτου Κακού” με το “Απόλυτο Καλό”. Lame.
2 Likes
Θα επανέλθω κάποια στιγμή (γιατί έχω πολύ δουλειά και δεν μπορώ να γράψω ένα συγκροτημένο post όπως το θέλω για τη συγκεκριμένη περίσταση) αλλά στα γρήγορα και για το σύνολο της τρίτης σεζόν που λες στην τελευταία παράγραφο →
Προσωπικά δεν με χάλασε, γιατί μου φάνηκε ότι ήταν τόσο/όσο, συνυπολογίζοντας τη φύση και το ύφος της σειράς στις 2 πρώτες σεζόν → καθ’ όλα τυπική σαπουνόπερα με ξεκάθαρους ήρωες και ανταγωνιστές (τρόπο τινά) τοποθετημένους σε ένα americana περιβάλλον με εμβόλιμα σουρεαλιστικά Lynche-ικά στοιχεία και μια ελαφριά obsucre σκιά ενός υπερφυσικού “απόλυτου κακού” να καλύπτει τα πάντα -> η οποία σκιά πήρε μορφή μοιραία στη τρίτη σεζόν (“μορφή” τώρα, anyway 
), διατηρώντας παράλληλα με κάποιο τρόπο την απόκοσμή της έννοια/φύση.
Κατά τα άλλα
![Twin Peaks: The Return Ending Explained [Ending Theory] (Episode 18) on Make a GIF](https://i.makeagif.com/media/9-10-2017/MdGrLZ.gif)
Ακόμα με φρικάρει
5 Likes
Αυτό και το “[Name], you are alright!” είναι πράγματα που με την σύντροφό μου επαναλαμβάνουμε διαρκώς πια, σε κάθε ευκαιρία…
Α, και το “Damn fine coffee”
4 Likes
Κάπου διάβασα σήμερα ότι καπνίζει, λέει, από τα 8 (!!!) του, δηλαδή έχει κλείσει 70 χρόνια καπνιστής.
Άσχετο - σχετικό, μπορεί να το έχω ξανά-ποστάρει αλλά παίρνω την ευκαιρία και προτείνω σε όλους τους φίλους του Lynch το παρακάτω
το οποίο είναι από τις καλύτερες “βιογραφίες” που έχω διαβάσει -ένα, κατά τα άλλα, λογοτεχνικό είδος που δεν με ενδιαφέρει ούτε με αγγίζει- όπου κάθε κεφάλαιο της ζωής του έχει 2 σκέλη → ένα το διηγείται ο ίδιος (με ότι καταλάβεις κατάλαβες, για να το πω χωρίς πολλές πολλές σάλτσες ) ενώ στο άλλο, η συγγραφέας σκαλίζει το ίδιο κεφάλαιο μέσω συνεντεύξεων από ένα σωρό άτομα που συνεργάστηκαν μαζί του ή είναι/ήταν συγγενείς και ενίοτε τα λεγόμενά τους, είτε αντικρούονται είτε ερμηνεύουν την αντίστοιχη περίοδο που διηγείται ο Lynch, από ένα εντελώς διαφορετικό πρίσμα (άρα και με διαφορετικό συμπέρασμα).
Έτσι δημιουργείται κάτι φοβερά ενδιαφέρον - που ξεφεύγει από την ταμπέλα της “βιογραφίας” από τις πρώτες του κιόλας σελίδες και πάει… κάπου αλλού
Φανταστικό γενικά, τεράστιο (600 σελίδες κοντά), δεν σε αφήνει να το παρατήσεις για κανένα λόγο και σε “στέλνει” κανονικά
Τώρα για τα νέα της υγείας του τι να πεις - μόνο να ευχηθούμε τα καλύτερα μπορούμε
9 Likes
Επιβεβαιώνω. Διαβάζεται νεράκι.
1 Like
