Έψαξα κ δεν βρήκα καμία αναφορά για μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες στον χώρο του blavk/death, που άκουσα πρόσφατα. Μιλάω για τους Έλληνες Prometheus και το δεύτερο full lenght album τους Resonant Echoes from Cosmos of Old. Οι Θεσσαλονικείς λοιπόν κυκλοφόρησαν ένα εντυπωσιακό άλμπουμ.
Η αρχή μου θύμισε Embrace of Thorns, οπότε μιλάμε για λασπώδες death metal, στο μυαλό μου έρχονται κ οι Grave Miasma. Η μπάντα δεν έχει μπει στην λούπα να παίξει το πιο γρήγορα αλλά βασίζεται στην ατμόσφαιρα κ στην απίστευτη δουλειά που έχει γίνει σε riff κ leads. Έχει γίνει πολύ δουλειά στις μελωδίες.
Το άλμπουμ δεν είναι καθόλου μονότονο, υπάρχουν πολλές αλλαγές στα κομμάτια κ φοβερές ιδέες. Ακούστε το Astrophobos το οποίο μου έφερε στο μυαλό μέχρι κ Ulcerate. Στην 2η πλευρά του δίσκου η μπάντα ακούγεται πιο κοντά στο black metal, με το ομώνυμο κομμάτι εμένα να μου φέρνει προς Dimmu Borgir σε μελωδίες.
Ακούστε το κ πείτε εντυπώσεις. Εγώ πάντως σκάλωσα άσχημα.
Επειδή ο @Primordial_hordes ανέφερε τους Avmakt στο black metal thread, να αναφέρω εδώ τους καταπληκτικούς Dødskvad κ το 2ο ντέμο τους Krønike II, στους οποίους τύμπανα παίζει ο R.K.V ή αλλιώς Rolf Kristian Valbo. Ο R.K.V. συμμετέχει λοιπόν κ στα 2 σχήματα συν στους πολύ πιο γνωστούς death metallers Obliteration αλλά κ στους Black Magic.
Μιας κ ανέφερα τον τραγουδιστή να πω ότι συμμετέχει στους φοβερούς Desolation Realm, με το εκπληκτικό logo. Οι οποίοι έχουν σαν επιρροές, με βάση μια συνέντευξη που διάβασα αλλά κ από αυτό που άκουσα, στους φοβερούς Αμερικανούς death metallers Timeghoul.
Τα δύο singles από τον νέο δίσκο των Aeviterne έχουν αίσθηση end-of-the-year meterial για το επερχόμενο άλμπουμ (18/3) θα πω, με το δεύτερο ειδικά να είναι εκπληκτικό:
Tech-death metal με μπόλικα industrial/post-punk ρυθμικά στοιχεία. Μέλη από Flourishing, Miasmatic Necrosis και Artificial Brain, οπότε αν γνωρίζει κανένα τις μπάντες το πράγμα μιλάει από μόνο του.
Κατά δεύτερον, την επόμενη Παρασκευή (18/2) βγαίνει το ντεμπούτο των Pyrrhic Salvation που μέσα σε 28 λεπτά έχει πλούσια πληροφορία, αλλά θα επεκταθώ σε σχετική κριτική.
Να σημειώσω μόνο πως αυτοί οι τύποι αποφάσισαν να παίξουν επίτηδες άτσαλο tech/dissonant black/death metal γιατί θεωρούν πολύ αποστειρωμένο το ιδίωμα, και όλα, ακόμα και η μέτρια παραγωγή στα τύμπανα, του δίνουν μια υπέροχη χύμα αίσθηση.
Εμένα πάντως μου έπεσε το σαγόνι. Οι τύποι συνδυάζουν απίστευτα σύγχρονες τάσεις και κλασικό τσαμπουκαλίδικο attitude, σε ένα αποτέλεσμα ελαφρώς ραφιναρισμένο μεν, ορμητικό δε!
Invictus Productions is proud to present Time’s Withering Shadow, a special split album between Malthusian and Suffering Hour. The CD version will be released on May 6th, to coincide with Suffering Hour’s upcoming European tour, with vinyl to follow in approximately July.
A pact forged in the oddest regions of Hell on tour in 2019, with Time’s Withering Shadow do Malthusian and Suffering Hour present a sidestep from their normal offerings with this twisted trip through a dying mind. Both bands venture further into the experimental on their respective sides without losing sight of the horrible chaos they are known for. Time’s Withering Shadow presents five tracks across 41 minutes of exclusive material: the musical equivalent to being attacked by knife wielding gypsies in some shithole, backwater truck stop in Eastern Europe. Mind-mangling death metal at its finest - and weirdest! CD cover and tracklisting are as follows:
Δεν θα εκφραστώ χυδαία, θα περιοριστώ μόνο στο “το περιμένω με πολύ πολύ μεγάλη ανυπομονησία”. Είναι αμφότερες μπάντες που ηγούνται στον ήχο τα τελευταία χρόνια και θεωρώ πως με κάθε κυκλοφορία τους προσφέρουν ποιοτικότατη μουσική και μια φρεσκάδα που απαιτείται στον κάπως κορεσμένο ήχο του death/black. Το concept δε είναι πολύ ενδιαφέρον και νομίζω ταμάμ και για τους δύο, ειδικά όμως για τους Suffering Hour. Για να δούμε!
Θα αρκεστώ στο να σχολιάσω πως διασκευάρα κάνανε οι άτιμοι, δικαιολόγησαν και τις post-punk/death rock αναφορές του “The Cyclic Reckoning” για τις οποίες συζητούσαμε σε σχετικό νήμα.
Μερικές πολυαναμενόμενες κυκλοφορίες σήμερα, αλλά και μια απρόσμενη έκπληξη. Οπότε, πάμε πάλι, αν και σίγουρα σε αυτό το φόρουμ έχουν αναφερθεί πολλάκις ανά τα χρόνια:
…Που 3 χρόνια μετά την ΔΙΣΚΑΡΑ το “A Sanity Deranged”, ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ του 2019, βγάλανε, έτσι χωρίς προειδοποίηση το επόμενο:
"Never Comes The Storm" λοιπόν και είναι πιο πνιγηρό, πιο κινηματογραφικό, πιο τελετουργικό, πιο νεκρικό. Το gloom είναι εδώ, οι Bolt Thrower ξανά, αλλά και ένα ελβετικό πνεύμα. Αυτά με την πρώτη ενθουσιώδη ακρόαση, για μια μπάντα που εξελίσσεται.
Σε απάντηση στον Old Boy για τους Headshrinker, αποθήκευσε τα αγαπημένα σου στα bookmark (είμαι σχεδόν βέβαιη ότι το ξέρεις ήδη) για να μην ανατρέχεις κάθε τρεις και λίγο πίσω και χάνεις καλλιτέχνες που αλλιώς θα τους έδινες μια ευκαιρία.
Το Sanity Deranged ήταν όντως δισκάρα με τα όλα του!
Έκατσα κι έδωσα 2 ακροάσεις στο καινούριο και δεν έχω ενθουσιαστεί μεν, αλλά από την άλλη αρχίζουν και μπαίνουν σε χωράφια που δηλώνω αναρμόδιος να κρίνω ορθά.
Το κομμάτι που έβαλες και το ομώνυμο είναι τα καλύτερα. Μετά έχουμε 3 “εισαγωγικά” κομμάτια που δίνουν τον τόνο της μυσταγωγίας και το τελευταίο που είναι πολύ doom για μένα. Ταυτόχρονα όμως, αυτά τα 4 κομμάτια είναι που κάνουν τη διαφορά με το προηγούμενο. Τα 2 που μου άρεσαν θα μπορούσαν να είναι και στο Sanity.
Ένα πράγμα που μου αρέσει σε αυτό το σχήμα είναι οι διάρκειες των κυκλοφοριών του. Σε συνδυασμό και με το ότι παίζουν “αργά” πράγματα, τότε μόνο μπράβο μπορώ να πω.
Άσε που έχουν και την ικανότητα να γράφουν στοιχειωτικά leads.
Όντως είναι νέα κατεύθυνση, και σίγουρα πολύ πιο τελετουργική, και δεδομένης της λακωνικότητας της μπάντας σε κομμάτια κλπ, αυτό είναι λογικό να παίζει ρόλο στην κρίση σου και γενικά.
Θα δείξει πως θα καταλήξει ο δίσκος μέσα μου, δεν είμαι και ψύχραιμος με τα πεπραγμένα των κυρίων, αλλά το άτιμο θέλει ειδική προσέγγιση πριν πατήσεις play. Το έχουν κερδίσει.
Α.
Πολυθεϊστής;
edit: Για να δούμε αυτή τη φορά τι θα πετύχουν τα καμάρια: