nomisteraki’s on fire!
:(:(
ενταξει! οπου πουστης βαλε συνεσταλμενο αγορι =Ρ
Ευτυχώς που δεν έπαιξαν πολλά από το νέο αλπουμ στις λαιβ εμφανίσεις τους 8) Και φφσ να μην παίξουν Funeral Inception sto Brutal Assault? 
Ον τοπικ έχω να προσθέσω το νέο άλμπουμ των NILE - Those Whom The Gods Detest
Μετα απο καποια ακουσματα του δισκου των σαντιστ το βγαζω απ οτις επιλογες μου δεν το αξιζει.
GAMAY ! 
Σουηδια στα 00’ς>Αμερικη με ανεση.
Θα γινω κουραστικος, αλλα θα το ακουσετε.
Riffs. Μονο riffs. Κι ειναι καλυτεροι απο Death Breath.
:p:p.
Μη μου τα ποστ ταρατε, παρακαλω. Τσεκ πμ κατα τ αλλα.
Μέρος ντέφτερον του προηγούμενου θρεντ λοιπόν και αναλαμβάνω εγώ να το παρουσιάσω:D. Χωρίς πολλές κωλυσυεργίες ξεκινάμε:
Dying Fetus - Stop At Nothing (2003)
Έχοντας από το προηγούμενο άλμπουμ τους Destroy The Opposition (2000) αποκτήσει ένα πιο πολιτικοποιημένο χαρακτήρα σε σχέση με τη gore θεματολογία των 2 πρώτων άλμπουμ, οι τρομεροί αυτοί τύποι από το Maryland κυκλοφορούν αυτή τη δισκάρα υπερτεχνικού Death metal που καταφέρνει και συνδυάζει το παλιομοδίτικο hardcore συναίσθημα με το κλασσικό Death metal. Οι στίχοι με δύο λόγια: μια γροθιά στον υπερκαταναλωτική κοινωνία και το διεφθαρμένο κράτος της Αμερικής. Απλά απαραίτητο σε όποιον δεν τους έχει ψάξει και γουστάρει σκεπτόμενο Death metal.
Αγαπημένα κομμάτια: Schematics, One Shot,One Kill,Institution Of Deceit, Forced Elimination, Vengeance Unleashed
Nile - In Their Darkened Shrines (2002)
Μια πραγματικά μοναδική Death metal μπάντα, φημισμένη για τους στίχους της που αναφέρονται στην Αρχαία Αίγυπτο και σε βιβλία του Lovecraft, εδώ βγάζει αυτό το καταπληκτικό άλμπουμ που έμελλε να γίνει από τα αγαπημένα των οπαδών δίπλα στo Amongst The Catacombs Of Nephren-Ka ( 1998 ). Τα διάφορα ανατολίτικα όργανα που εμφανίζονται κοντά στο τεχνικό στύλ τους όχι μόνο δεν είναι παράταιρα αλλά κουμπώνουν με τον ήχο και δίνουν ένα απολαυστικό αποτέλεσμα. Από τις μπάντες που αναζωογόνησαν το είδος στα 00’s.
Αγαπημένα κομμάτια (ενδεικτικά): The Blessed Dead, Sarcophagus, Execration Text, Unas Slayer Of The Gods
Αυτά προς το παρόν από μένα.
Θα βάλω λιθαράκι, όχι όλους τους αγαπημένους μου δίσκους, θα έρθουν κι άλλα.
(Btw μέσα για τα αποπάνω πάντως)
[B]CEPHALIC CARNAGE - Exploiting Dusfunction (2000)[/B]
Αναγνωρίζω ότι είναι πρωτόλειο, ότι έχει απαράδεκτο ήχο και ότι άπτεται του grind ίσως περισσότερο απ’ότι θα έπρεπε να το παρόν θρεντ, αλλά όταν βγήκε ήταν μεγάλο πράμα. Σπουδαίο μουσικό πράμα. Παρόλο λοιπόν που Xenosapien και Anomalies γενικά είναι πιο ώριμα άλμπουμ με πιο προσωπικό ήχο, τούτο εδώ είναι προσωπικό αγαπημένο for ever.
[B]
ORIGIN - Antithesis (2008)[/B]
Παρόλο που τους είχα πάρει πρέφα από το informis, όταν βγήκε τούτο εδώ σταμάτησα να ακούω οτιδήποτε άλλο για κανά χρόνο, και μετά σταμάτησα να ακούω και death metal, seriously 
Tουλάχιστον “παραδοσιακό” death έχω να ακούσω από τότε, εξ’ού και οι επιλογές του ποστ ετούτου!
[B]ΙΜΜΟLATION - Unholy Cult (2002)[/B]
Μπήκαν ψιλούπουλα με τούτο εδώ μετά το εντελώς χύμα/ πολεμοχαρές “Close to a world below”. To Unholy Cult ήταν πιο εκλεπτυσμένο μουσικά, δεν μπορώ να το εκφράσω αλλιώς, αλλά αυτό και το Harnessing Ruin είναι τα δύο 00ς άλμπουμ των immolation που έχω ακούσει περισσότερο.
Aν είναι οντόπικ οι BURNT BY THE SUN βάζω χαλαρά The perfect is the enemy of the good.
H δεκαετία για το death μπήκε με τους άρχοντες να βγάζουν ένα από τα καλύτερα τους άλμπουμ. Δυστυχώς οι ίδιοι τους δεν ήταν και πολλοί ενεργοί στα '00 (μόλις 2 άλμπουμ) με αποτέλεσμα να τους “ξεχάσω” και εγώ λιγάκι και αυτό το άλμπουμ να μείνει για αδικαιολόγητα πολύ καιρό στο ράφι με τα υπόλοιπα cd. [-X
[B]Morbid Angel - Gateways to Annihilation[/B]
Λάθος που θα διορθωθεί ευθείς αμέσως με cd να παίρνει την θέση του στο στερέο κάθως γράφω αυτές τις γραμμές (ναι το κάνω ταυτόχρονα :p:lol: ). Σε αυτό το άλμπουμ έγινε αυτό που πάντα πίστευα για τα παλιά τους άλμπουμ σε ότι αφορά την ατμόσφαιρα τους. Πιστεύω πως παλιά οι Morbid δεν είχαν ποτέ την παραγωγή που ήθελαν στα άλμπουμ τους. Πάντα προσπαθούσαν να δημιουργήσουν μια τελείως απόκοσμη ατμόσφαιρα με την μουσική τους αλλά οι λασπώδεις παραγωγές που είχαν αν και καλές αναδείκνυαν μόνο ένα μέρος την ατμόσφαιρας τους για μένα. Έτσι μέναμε κυρίως στα θεικά ριφ του Azagthoth.
Εδώ ίσως έχουν την καλύτερη τους παραγωγή ever. Αν κάτι μου αρέσει στις μπάντες με θεματολογία σαν αυτή των Morbid Angel είναι να μπορούν να σε κάνουν να την “διαβάσεις” χωρίς να κοιτάξεις τους στίχους. Και δεν εννοώ να πιάσεις αυτά που λέει ο τραγουδιστής αλλά να τα νιώσεις κατά κάποιο τρόπο στην μουσική που ακούς. Ε αυτό γίνεται πολύ εύκολα σε αυτό τι δίσκο. Απίστευτη ατμόσφαιρα, ΓΑΜΑΤΑ ριφ και σόλο, γενικά εδώ ο Azagthoth δίνει ρέστα, χειρίζεται την κιθάρα με τρόπο που λίγοι κιθαρίστες μπορούν να κάνουν και όχι μόνο στο death metak. Και ένας Steve Tucker στην καλύτερη φόρμα του να σε κάνει να ξεχνάς το Vincent.
Παίζει να είναι και το αγαπημένο μου άλμπουμ γενικά από αυτούς (τρομερά δύσκολη επιλογή πάντως).
[SPOILER]
[/SPOILER]
Τα πρώτα που μου έρχονται στο μύαλο είναι :
- DYING FETUS - Destroy The Opposition (2000)
Ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ ever στο Death Metal ! Απίστευτη επιθετικότητα,κολασμένο drumming και riff που θερίζουν!!'Ολα τα κομμάτια του δίσκου μου αρέσουν, αλλά highlights σιγουρα αποτελούν τα Praise The Lord (Opium For The Masses), Destroy The Opposition, Pissing The Mainstream, Justifiable Homicide (σταματάω εδώ γιατί θα τα πώ όλά στο τέλος!!!)
-
MALEVOLENT CREATION - The Will To Kill (2002)
Μετά το πολύ καλό Envenomed, οι Μalevolent creation κυκλοφόρησαν το ‘‘Τhe Will To Kill’’ το 2002.Φοβερή ενέργεια από το συγκρότημα και μάλλον μαζί με το ‘‘In Cold Blood’’ αποτελούν τα πιο επιθετικά άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει! 'Iσως η καλύτερη περιγραφή για αύτο το άλμπουμ έιναι η πρώτη λέξη που ξεστομίζει ο Symons στο εισαγωγικό ομώνυμο κομμάτι : ‘‘ATTACK!!!’’
-
ASPHYX - On the Wings of Inferno (2000)
'Ισως όχι και η πιο γνώστη κυκλοφορία των ολλανδών Asphyx, αλλά για μένα αποτελεί μια από τα καλυτερά τους! Σε αυτό το δίσκο επιστρέφουν ηχητικά και ποιοτικά στην ‘‘σαπίλα’’ των δύο πρώτων δίσκων.Αργόσυρτα death/doom riff δεσπόζουν σε όλο το δίσκο και φυσικά δεν υπάρχουν blast-beats στα 260 bpm(οχι ότι με χαλάνε, αλλά εδώ δεν κολλάνε), αλλά μόνο old-school κοπάνημα…
Ίσως να έβαζα και το πρόσφατο ''Death (The Brutal Way) από αύτους αλλά δεν το έχω ακούσει τόσο πολύ για να το βάλω στα αγαπημένα μου…
Θα επανέλθω και με άλλα…
Τελος του Kawazu και σκαει το 3-4 τονων ριφ του Summoning Redemption.
Μην λεμε 1000 φορες τα ιδια.Μιλαμε για πορωση !
Απο αυτα που ποσταριστηκαν μεχρι στιγμης το Gateways ειναι πρωτο σε λιωσιμο,
το Nile δευτερο και το Malevolent Creation.Μιλαμε για πολυ λιωσιμο ομως.
Όντως αυτά τα 3 ξεχώρισαν μάλλον εύκολα στην δεκαετία αυτή. Μόνη διαφορά για μένα είναι πως πιθανόν το Nile να είναι κομματάκι πιο πάνω σε λιώσιμο, το in the darkned shrines είναι μάλλον από τις περιπτώσεις που ο μαθητής ξεπερνάει τον δάσκαλο (έτσι και αλλιώς το είχα και πιο ψηλά στην λίστα μου με τα καλύτερα των '00 αν και εκεί η σειρά δεν είχε και τόσο μεγάλη σημασία). Αλλά μιλάμε για λεπτομέρειες, έτσι και αλλιώς αυτά τα 3 είναι μνημεία κανονικά στον χώρο πλέον.
Επειδή δεν βγήκαν μόνο αυτά τα 3 ωστόσο στα '00 από death metal θα επανέλθω στο θέμα σύντομα.
Σιγουρα δεν βγηκαν μονο αυτα.Απλα ειπα απο αυτα που ποσταριστηκαν.
Το σοκ του In Their Darkened Shrines λιγα αλμπουμ το καταφεραν.
Γιατι του ΜΑ τους ξερανε και οι πετρες ενω οι Nile με αυτο το αλμπουμ
πραγματικα γινανε πασιγνωστοι.Και εντελως δικαιολογημενα.
Αψογος δισκος.Κλασικο ηδη κατα την γνωμη μου.
Το Death Metal έβγαλε πολύ σούπερ πράγμα στα 00s, ψάξιμο θέλει και θα βρείτε ότι δεν υπάρχουν μόνο αυτά τα 3 ούτε μόνο οι σούπερ απωστειρωμένες τεχνικούρες. Επανέρχομαι με μέγα-ποστ.
Για το ριφ του Summoning Redemption, συμφωνώ απολύτως!
Απλά θεϊκό!
:bow2:
Πάντως και οι ίδιοι οι Morbid Angel έχουν πει τα καλύτερα για τους Nile, αν θυμάμαι καλά σε συνέντευξη τους είχαν χαρακτηρίσει το φως του death metal, κάτι τέτοιο…
Για κάποιο λόγο δεν μπορώ να κάνω copy image location, άρα δεν έχει εξώφυλλα. Whatever.
Aλλάζω χώρα
[B]KAAMOS - Kaamos (2002)[/B]
Απίστευτη old school καφρίλα. Βγήκε το 2002 κι έγινε χαμός, συναυλίες, συνεντεύξεις, κακό, το άλμπουμ απέκτησε τρελό underground hype και πρέπει να το άκουσαν τότε [I]όλοι[/I].
[B]UNLEASHED - Midvinterblot (2006)[/B]
Έχουν μία πορωτική Σουηδίλα οι Unleashed, όμορφες κιθάρες, εθιστικά πράματα. Αυτό το συγκεκριμένο άλμπουμ μου θύμιζε πιο πολύ με καλό τρόπο τα παλιά, αλλά με θεϊκότερο ήχο.
Πω πω το ξέχασα αυτό, να πέσει φωτιά να με κάψει ε; Τεράστια δισκαρα που επίσης όταν ειχε βγει έπεσε επικο λιωσιμο (μου το είχε γράψει φίλος σε κασετα βασικα τότε)
Το εξωφυλλο ειναι αυτο
