[B]Bloodbath - Nightmares Made Flesh [2004][/B]
Σουηδική σύμπραξις με διαφοροποιημένο λάην-απ σε τούτη την κυκλοφορία που είναι και η αγαπημένη μου από τους κυρίους. Τίποτα το ψαγμένο, αλλά ας πω δυο λόγια.
Έχουμε αγνό ντεθ, αρκετά πιασάρικο, χωρίς πολύπλοκες συνθέσεις, αλλά με ποικιλία στο ύφος των κομμάτιών και ωραιότατη δομή. Ατμόσφαιρα που χτίζεται σταδιακά και σ’ αυτό συμβάλλουν τόσο οι πιο ‘σπιντάτες’ στιγμές όπως με τα [B]Bastard Son Of God, Feeding the Undead, Stillborn Saviour,[/B] όσο και τα κάπως πιο “slow tempo” σημεία, βλέπε (ή άκου ορθότερα :P) [B]Outnumbering The Day, Eaten, Blood Vortex, Draped In Disease. [/B]
Όλα αυτά έρχονται να συμπληρώσουν τα υπέροχα φωνητικά του Peter Tagtgren, κιθαρίστας των Malevolent Creation που αναφέρθηκαν πιο πάνω (κάποια στιγμή πρέπει ν’ ασχοληθώ και μ’ αυτούς :oops:), ο οποίος αντικατέστησε σ’ αυτό το άλμπουμ τον Εkerfeldt των όπεθ.
Γενικά δε γνωρίζω κατά πόσο είναι ψηλά στις προτιμήσεις των ντεθμέταλερς, έχω προσωπικό δέσιμο με το συγκεκριμένο.
Ακόμα ένα κλασικότατο, πάλι από Σουηδία,
[B]Entombed - Inferno [2003][/B]
Το δεύτερο αγαπημένο μου μετά το πρώτο τους full length, [B]Left Hand Path[/B].
Πολυποίκιλο, είναι ένας χαρακτηρισμός που ταιριάζει γάντι και σε τούτο δω, ιν μάη πόιντ οβ βγιου.
Από το [B]Retaliation[/B] που ήταν και το έναυσμα ν’ ασχοληθώ μαζί τους, μέχρι το αργόσυρτο [B]Children Of The Underworld[/B], το -ευχάριστα- γραφικό [B]That’ s When I Became A Satanist[/B], το πωρωτικό [B]Nobodaddy[/B], μέχρι το [B]Descent Into Inferno[/B] που με λίγη φαντασία μπορεί να πει κάποιος ότι διακρίνει “στοουνερ” ψήγματα σε ντεθ μπακράουντ, είναι όλα τους ένα και ένα.
Έτσι για την τιμή των όπλων ν’ αναφέρω ότι έχω πετύχει κατά καιρούς τον όρο death ‘n’ roll οσον αφορά στους Entombed, τον οποίο, να σημειώσω, δεν ενστερνίζομαι, δεν μπορώ καν να κατανοήσω και μου φαίνεται καθόλα γελοίος.
Αυτά τα δύο γι’ αρχή, λογικά έπεται συνέχεια…
Έχω ακούσει μόνο το Heretic από Morbid Angel στα 00’s
[/SPOILER]
[/SPOILER]
