Δεν θα το πω το καλύτερο τους άλμπουμ γενικά γιατί θα βγείτε όλοι και θα φωνάξετε στα μούτρα μου “satanica ρεεεεεε” θα πω πως απλά είναι το αγαπημένο μου και πιστεύω το καλύτερο τους στην δεκαετία αυτή. Είναι το πρώτο τους που αγόρασα σε cd και έλιωσε κανονικά. Θεωρώ πως από αυτό και έπειτα βρίσκονται σε πτώση συνθετικά αν ποτέ δεν έβγαλαν κακό άλμπουμ. Στο τελευταίο τους evangelion για μένα ξανά πήραν τα πάνω τους (θα μπορούσε και αυτό να είναι στα καλύτερα βασικά).
μπορει πολλοι να προτιμουν barnes αλλα εδω νομιζω οτι ο fisher δινει ρεστα…
η μπαντα τιγκα δεμενη…
γαμηστερα drumms…
ογκος στις κιθαρες παρα τις ταχυτητες που πιανουν - γενικα γαμηστερη παραγωγη…
οι συνθεσεις η 1 καλυτερη απο την αλλη…
προσωπικα ακουω τον δισκο χωρις να αισθανομαι οτι πεφτει απο 1 σημειο και μετα - σε αντιθεση με ασματα tomb of the mutilated - the bleeding…
εμ πως να το κανουμε με κομματαρες τυπου
savage butchery-hatchet to the head-pit of zombies (στην σειρα κιολας) και να ακολουθουν complelled to lacerate-drowning in viscera-mutation of the cadaver…
θα γραψω ολο το album στο τελος…
οσο για vader δεν ειμαι σιγουρος αν προτιμω litany απο impressions in blood αν και το πρωτο εχει μεσα ασματα (wings-xefer-north…)
το thelema 6 σπερνει - καλα δεν περιμενατε εμενα να το πω αλλα οκ…
Eπίσης να προσθέσω πως ένα από τα αγαπημένα μου [B]death[/B] metal albums των '00ς είναι [I]αυτό[/I]
[B]GEHENNA - Murder (2000)[/B]
Mιλάμε για βάρος ασήκωτο, εντελώς βρωμιά στις κιθάρες, και με καθαρή death metal νοοτροπία. Εθιστικότατο, ταχύτατο, μιλάμε για πολλές αγάπες που κρατάνε γερά μέχρι σήμερα, και “δυστυχώς” το αγαπημένα μου gehenna άλμπουμ μακράν
Τεράστια δισκάρα που ξέχασα να αναφέρω ως τώρα. Ποτέ δεν με είχαν ενθουσιάσει οι Benediction εδώ όμως προσκύνησα κανονικά. Ίσως το αγαπημένο μου άλμπουμ από αυτούς. Βγήκε μάλιστα σε μια περίοδο που γενικά έβγαζαν μετριότητες. Πολύ λιώσιμο.
Φοβερά άλμπουμ έχουν ειπωθεί από μπάντες που πάνε για τσεκάρισμα εν καιρώ τόσο από κλασσικές (Asphyx, Immolation, Incantation, Suffocation) όσο και από σύγχρονες μπάντες (Deeds Of Flesh, Sceptic). Ωραίοι παίδες! Θα επανέλθω αργότερα στη συζήτηση λόγω του ότι παίζει διάβασμα.
Edit: Λοιπόν μια και μιλήσατε για το The Wretched Spawn (2004) των Cannibal Corpse θα αναλάβω να πώ 2 κουβέντες για το Kill (2006) που ήταν και το πρώτο που άκουσα.
Αν δεν απατώμαι πρώτη δουλειά των Κανίβαλων με τον Erik Rutan (Hate Eternal) στη παραγωγή και αυτό φαίνεται στο πολύ ωραίο και καθαρό ήχο. Ξεκινάει με ένα γαμηστερό “KIIIIILL!” δια λαρυγγιού George Fisher που δίνει το στίγμα του τι θα ακουλουθήσει. Εδώ η δεδομένη τεχνική κατάρτιση δε χρησιμοποιείται για εντυπωσιασμό αλλά συμβάλλει στη δημιουργία φοβερών κομματιών που σπάνε σβέρκους. Στην αντίστοιχη κριτική του Hammer διάβασα περί “επίδειξης δύναμης” και συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό (κρατάω μια πισινή για τα Gore Obsessed και The Wretched Spawn που δεν έχω ακούσει) καθώς η ατμόσφαιρα είναι απίστευτα αρρωστημένη (βοηθάει και η παραγωγή σε αυτό:wink:). Για φινάλε έχουμε το πρώτο instrumental που έγραψαν ποτέ, το Infinite Misery.
Αγαπημένα κομμάτια: The Time To Kill Is Now, Make Them Suffer, Necrosadistic Warning (you will not rest in peace!), Death Walking Terror, The Discipline Of Revenge (πόσο γαμάτο σκοτεινό riff το εισαγωγικό!)
Double post για να μιλήσω γι αυτό που λάτρεψα από Behemoth. Οι υπόλοιποι είπατε για το Thelema 6 (2000), Demigod (2004) αλλά κανένας δεν είπε για το The Apostasy (2007)
Από τα πρώτα άλμπουμ που πήρα από τους Behemoth. Ξεκινάει με μια επιβλητική εισαγωγή (Rome 64 CE) και με το ρολλάρισμα στα drums του Inferno αρχίζει το χάος. Όπως και στο Demigod (2004) έτσι και δω έχουμε επιρροές από τους Nile με διάφορα ανατολίτικα όργανα να κάνουν την εμφάνιση τους (At The Left Hand Ov God πχ.) καθώς και μια διακριτική χορωδία. Χωρίς να υπάρχει περίπτωση αντιγραφής καθώς έχουν δέσει με μαεστρία τις επιρροές και το προσωπικό τους στύλ που χαρακτηρίζεται εδώ από μια φοβερή αμεσότητα. Οι στίχοι όπως πάντα βλάσφημοι αλλά και έντονα πνευματικοί (απόρροια των πανταχού παρόντων Morbid Angel). Το κερασάκι στη τούρτα έρχεται από τον Warrel Dane (Nevermore) ο οποίος χαρίζει τη φωνάρα του στο μοναδικό Inner Sanctum. Μια ακόμα δισκάρα για τους Πολωνούς.8)
Αγαπημένα κομμάτια: Slaying The Prophets Ov Isa, Prometherion (videoclip), At The Left Hand Ov God (videoclip), Arcana Hereticae, Inner Sanctum (videoclip), Christgrinding Avenue
Φιλικά πάντα έτσι, αλλά το πρώτο instrumental τραγούδι που κυκλοφόρησαν oι Cannibal Corpse είναι η κομματάρα ‘‘Relentless Beating’’ από το άλμπουμ ‘‘Vile’’ του 1996…
Ακολουθεί το ‘‘From Skin To Liquid’’ από το ‘‘Gallery Of Suicide’’( 1998 ),
και το σχέτικα πρόσφατο ‘‘Infinite Misery’’ από το ‘‘Kill’’(2006)
Ξεθάβω αυτό το θρεντ για να μιλήσω για μια εξαιρετική μπάντα και ευχαριστώ τον Inhuman Guitar που τους ανέφερε στο θρεντ των Dissection, δίνοντας μου την ευκαιρία να τους ψάξω. Είναι οι Σουηδοί Soulreaper
Όταν οι Tobias Kellgren (drums) και Johan Norman (κιθάρα) αποχώρησαν από τους Dissection, έφτιαξαν αυτήν εδώ τη μπάντα, παίρνοντας το όνομα τους από τη κομματάρα Soulreaper στο Storm Of The Light’s Bane των Dissection. Το πρώτο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε το 2000 και λέγεται [B]Written In Blood[/B]
To ύφος τους βασίζεται στους Morbid Angel και με το πνεύμα των Dissection πανταχού παρών (κυρίως στα μελωδικά σόλο και σε κάποια Black metal περάσματα/riffs όπως το εισαγωγικό riff του Written In Blood). Μου αρέσουν οι πολύ ωραίες εναλλαγές στο ρυθμό που δίνουν τη δυναμική που χρειάζεται ενας σωστός ακραίος δίσκος:wink:. Η παραγωγή είναι αρκετά καλή αλλά έχει περιθώρια βελτίωσης. Αγαπημένα μου κομμάτια από το δίσκο αυτό είναι τα Darken The Sign, Written In Blood, Satanized και The Seal Of Degradation. Περνάμε τώρα στο δεύτερο δίσκο τους του 2003 ονόματι [B]Life Erazer[/B]
Στο τελευταίο δίσκο και μόνο το άνοιγμα του έδειχνε τι θα ακολουθούσε. Οι επιρροές οι ίδιες μόνο που παρουσιάζεται πιο δεμένη και με μια πολύ δυνατή και σκοτεινή παραγωγή που σαφώς προσθέτει στο σύνολο. Ως ικανότατοι συνθέτες μας πετάνε στα μούτρα κομματάρες όπως τα Godless Reaper Of Souls, Son Of The Dead, Life Erazer και The Slow Fall Of Death. Και κερασιά στη τούρτα η φοβερή διασκευή στο Fall From Grace των Morbid Angel
Μπράβο Ninpo! Αν και Cryptopsy δεν έχω ψάξει είναι μπάντα αξιοσέβαστη και όσο για Dying Fetus γαμάνε και δέρνουν εννοείται. On topic: Ένα EP που μου το πρότεινε ένα φιλαράκι (ευχαριστώ Παύλο:wink:) και δεν έχει αναφερθεί νομίζω
[B]Grave Miasma - Exalted Emanation (2009)[/B]
Από την χώρα που μας έχει δώσει θρυλικές μπάντες στον ακραίο ήχο (Bolt Thrower, Carcass, Cancer, Benediction, Napalm Death) οι Grave Miasma προσφέρουν 5 κομμάτια διαμάντια βλάσφημου Death metal. Τα riffs μου θύμισαν λίγο από Nile συνδυασμένα με μια Black metal αισθητική. Τα δε φωνητικά πραγματικά είναι απόκοσμα και δίνουν ένα αποτέλεσμα τόσο πνιχτό και ζοφερό που νιώθεις μια σκοτεινή φιγούρα από πίσω σου ενώ το ακούς (κυρίως στα αργά μέρη). Respect στο όνομα των label που τους είχαν (Nuclear Winter και Sepulchral Voice). Το συνιστώ ανεπιφύλακτα 8). Παραθέτω και τα 5 κομμάτια από το δίσκο: Intro/Arisen Through The Grave Miasma Gnosis Of The Summon Amorphous Noumenon Pillars Interlude/Kussa’u Tibtihu
Blood Rapture is the fourth album released by the Swedish death metal band Vomitory in 2002. It was recorded, like its predecessor, in Berno Studios in Malmö, Sweden in 2001.
“Chaos Fury” - 3:09
“Hollow Retribution” - 2:13
“Blessed And Forsaken” - 3:44
“Madness Prevails” - 3:51
“Redeemed In Flames” - 4:23
“Nailed, Quarted, Consumed” - 2:21
“Eternity Appears” - 4:12
“Rotting Hill” - 3:35
“Blood Rapture” - 5:10
Line Up
* Erik Rundqvist - Bass, vocals
* Tobias Gustafsson - Drums
* Ulf Dalegren - Guitar
* Urban Gustafsson - Guitar
I shesi twn (riff twn)Grave Miasma me Nile pou anaferthike pio panw einai apla anekdoto,kai prospernw grigora…To Death…The Brutal Way kai And then You’ll beg mes sta kalytera album tis dekaetias?Sovara twra?
Se proigoumeni selida eida kai teleutaio Kataklysm kai meta Necros Christos…nomizw oti kapoioi ta ehoun isopedwsei ola,anathema sto vromoperiodiko (xerete poio) pou emathe kai tous necros christos se opadous twn (kathe)kataklysm(twn kainouriwn vevaiws,gt diskoi san to Sorcery kai to Mystical gate of Reincarnation den ksanavgainoun).
Έγω έτσι το νιώθω και έτσι το γράφω. Κι αν θεωρείς τη σύγκριση που έκανα ανέκδοτο είμαι πρόθυμος να μου μάθεις μπαλίτσα στο Death metal των 00s. Ρίξε και συ τις προτάσεις σου όμως αντί απλώς να κατακρίνεις προηγούμενα πόστ.
δεν μ’αρεσε το 00’ς death 
Θα επανέλθω αργότερα στη συζήτηση λόγω του ότι παίζει διάβασμα.
