Deep Purple

Ο Gillan τουλάχιστον στη solo προσπάθειά του, μου ακούστηκε μια χαρά από φωνητικής άποψης. Οπότε δεν νομίζω να υπάρχει πρόβλημα σε αυτό τον τομέα. Ή όπως και να’ χει θα φανεί στο τραγούδι με τους Iommi/Lord/McBrain/Newsted! :stuck_out_tongue:

Όσο για το reunion του Mk 3… να λείπει το βύσσινο. Ο Coverdale το έχει χάσει από το Slide it In και δώθε. Άλλωστε, θα παίζανε μπουνίδια με τον Hughes για το ποιος θα τραγουδήσει. Και ο Blackmore θα έπαιζε με ακουστική.

Και πέρα από αυτά, για να γίνει reunion Deep Purple Mk. 3 σημαίνει ότι θα διαλυθεί το υπάρχον. Και δεν νομίζω ότι ο Gillan θέλει κάτι τέτοιο. Από την άλλη, μπορούν να δουν το παράδειγμα των Sabbath και να ονομαστούν κάπως αλλιώς… High Ball Shooters ίσως; :stuck_out_tongue:

μωρε ας ονομαστουν οπως θελουν! αρκει ο Μαυροπερισσοτερος να πιασει την Strat και να σπειρει, και ο υπερτατος Jon Lord να καθισει ξανα πισω απο το Hammond του! θελουμε MK3 reunion λεμεεε!!! :stuck_out_tongue:

τι ξερεις για τον Coverdale? γιατι δεν ασχολουμε με βαψομαλλιαδες… :stuck_out_tongue:

Πάντως, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, τα τραγούδια του Mk. 3 παίζονται live από τους Coverdale και Hughes. Οπότε πέρα από το νοσταλγικό χαρακτήρα της υπόθεσης, δεν βλέπω κάποιο λόγο για reunion - και όπως είπα, υπάρχουν ένα κάρο θέματα σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ο κακομοίρης ο Paice θα παίζει δηλαδή σε 2 μπάντες; :stuck_out_tongue:

Όσο για τον Jon Lord και το hammond του, κυκλοφόρησε [B]αυτή[/B] η είδηση τις προάλλες. Οπότε περιμένουμε κάτι καλό από εκεί.

Τώρα είδα ότι την Τρίτη ξεκινάνε οι Purple μίνι ευρωπαϊκή περιοδεία μέχρι πριν τα Χριστούγεννα. Ουφ… Τόσα χρόνια περιοδείας χωρίς καινούρια μουσική… :frowning:

υπηρχε μια “αναταραχη” απο καποιες δηλωσεις περισυ για αυτο το reunion και μαλλον κολλησε στον Blackmore και Coverdale! οσον αφορα τη μινι περιοδεια των τωρινων Purple θα ηθελα να τους εβλεπα καπου αλλα no money no honey…!! παντως χθες το βραδυ ειδα ονειρο (μαλλον εφιαλτη) οτι διαλυονται στο τελος αυτης της περιοδειας! 8O8O

Το management έχει διαψεύσει κάτι τέτοιες φήμες που κυκλοφόρησαν πριν από κάτι μήνες.

Όσο για το reunion, και ο Lord έχει πετάξει κατά καιρούς υπονοούμενα ότι θα του άρεσε μια συναυλία με όλα τα εν ζωή πρώην και νυν μέλη των Purple, αλλά το έχει αρνηθεί κατηγορηματικά ο ψηλός.

Επίσης, είμαι σίγουρος ότι ο Blackmore [B][SIZE=“3”]αν[/SIZE][/B] ποτέ ενδιαφερθεί να παίξει σε rock πλαίσια ξανά, αυτό [B][SIZE=“3”]δεν[/SIZE][/B] θα είναι με τους Dee Purple.

Και για το Mk. 3: ο εγωισμός των Blackmore/Coverdale/Hughes από το 1974, όταν έγινε σαφές ότι δεν μπορούν να συνυπάρξουν, έχει φτάσει σε ακόμα μεγαλύτερα επίπεδα. Οπότε η συνεργασία μεταξύ τους μάλλον καθίσταται εκ των πραγμάτων αδύνατη.

ναι ειχε βγει ανακοινωση και στο site τους για τα περι διαλυσης!

οσον αφορα τον Blackmore εχει πολλα χρονια να παιξει σε rock πλαισια ακομα και με τους DP! τονιζω το “να παιξει”! γιατι μετα το Perfect Strangers εκανε απλα επαγγελματικες εμφανισεις…και οχι παντα!

http://www.youtube.com/watch?v=nOcoGotfabc&feature=player_embedded#!

και αυτο εχει αρκετο ενδιαφερον αν και τα περισσοτερα ειναι απο ηδη υπαρχοντα video

Τσέκαρε το officially released bootleg με τίτλο In Your Trousers, το οποίο είναι από ηχογράφηση στην περιοδεία για το The Battle Rages On. Ίσως αλλάξεις γνώμη! :stuck_out_tongue:

oooook!!!

Τώρα θυμήθηκα ότι υπάρχει και ένα soundboard recording από το Μιλάνο, στις 26/9/1993.

Τόσο γι’ αυτό, όσο και για το In Your Trousers, σκέψου το video του Come Hell or High Water… ε τώρα ξέχνα το, καμία σχέση λέμε. Ειδικά το μεσαίο μέρος στο Anya όπου αυτοσχεδιάζουν σε σχέση με το δίσκο… όνειρο!

Η απόδοση δεν έχει καμία σχέση με τα ούτε κρύο-ούτε ζέστη '80s και πλησιάζει τις ένδοξες μέρες των '70s! Γενικά, ήταν από τις πιο άνισες περιοδείες που έχουν κάνει, τις καλές βραδιές ήταν ασύλληπτοι ενώ τις κακές ήταν απαράδεκτοι. Στα '80s θεωρώ ότι ήταν απλά μέτριοι και ο ενθουσιασμός για το reunion έκανε τον κόσμο να παραβλέπει τις οποιεσδήποτε αδυναμίες.

Η περιοδεία του '93 είχε μερικές από τις χειρότερες, αλλά και λίγες από τις καλύτερες συναυλίες που έχουν δώσει ποτέ. Ανάλογα με τα κέφια του “μαύρου”. Πχ και στη Στουτγκάρδη, αν ακούσει κανείς ολόκληρη τη συναυλία, κάνει/ουν παπάδες.
Το “In Your Trousers” πρέπει να το έχω, ούτε που θυμάμαι. Σε ποια πόλη είναι;

Για MKIII δε θα γίνει για μένα για δύο λόγους: 1) Γιατί ο Cov. δεν το έχει πλέον και θα νιώθει μειονεκτικά μπροστά στον Hughes που live τσακίζει φωνητικά, όσο κανείς στην ηλικία του!
2) Γιατί θα ασκήσει βέτο ο Paice, από τη στιγμή που παίζει με τους υπόλοιπους.
Εκτός αν κάνουν κάτι χωρίς αυτόν.

Έχω πάντως μία αίσθηση πως ο Lord με τον Ritchie θα παίξουν ξανά μαζί, αργά ή γρήγορα. Και πιθανότατα όχι rock.

Πριν από 2-3 χρόνια είχε κάνει μία απίστευτη -για τους περισσότερους- δήλωση ο Blackmore, που έλεγε ότι δε θα είχε πρόβλημα να έπαιζε μία συναυλία με τους άλλους, αρκεί να μην μπλεκόταν το management!!;;!!

καλα για το Anya στο CHoHW δεν θα πω τιποτα παραπανω! απο την εισαγωγη, στο σολο, και στο κλεισιμο! οπως και στο αμεσως προηγουμενο Child in Time σε μια απο τις τελευταιες(αν οχι τελευταια) απιστευτη εκτελεση! παρολα αυτα στις συναυλιες ηταν ο Blackmore και οι Deep Purple! ο Ritchie δυστυχως επαιζε για τον εαυτο του! και επειδη και αυτος οπως και ο Gillan ηταν μεγαλοι εγωιστες δεν κατεφεραν να ολοκληρωσουν την περιοδεια…!!στα 80’s υπηρχε και μια περιοδος που ο Gillan ηταν απαραδεκτος φωνητικα! κατα τα αλλα νομιζω οτι ηταν καλοι στη περιοδεια του Perfect Strangers!

Το Child in Time “ξεκουράστηκε” από το 1995 μέχρι και το 2002 οπότε έκανε και τις τελευταίες του εμφανίσεις σε μια μίνι-περιοδεία στη Ρωσία. Να και η απόδειξη:

Ομολογουμένως, η απόδοση του Gillan είναι καλύτερη από το Birmingham '93!

Για την μη ολοκλήρωση της περιοδείας το ‘93, αποκλειστικός υπεύθυνος είναι ο Blackmore απ’ ό,τι λέγεται. Μπορεί στα '80s να τσακώνονταν οι δυο τους σαν το σκύλο με τη γάτα, αλλά το 1993 ο Gilan γύρισε στους Purple “πιο ώριμος”, χωρίς διάθεση για καβγάδες. Δυστυχώς, για τον α ή β λόγο, δεν ευδοκίμησε το reunion και ο Blackmore τους ανακοίνωσε ότι δεν πάει Ιαπωνία μαζί τους και έσκισε και τη visa του μπροστά σε όλους.

Η συνέχεια γνωστή, η κάθε πλευρά κάνει αυτό που την ευχαριστεί, και πέρα από κάτι καρφάκια κατά καιρούς, όλοι είναι χαρούμενοι! :stuck_out_tongue:

χαρουμενοι δε λες τιποτα! ο Gillan κανει αυτο που ηθελε (ασταματητες περιοδειες με καποιους Deep Purple) και ο Μαυροπερισσοτερος γυρναει απο καστρο σε καστρο με μια κλασσικη κιθαρα, την Candice, το κουτσουβελο και…την πεθερα! :stuck_out_tongue:

ισως ο μονος που δεν ειναι ικανοποιημενος ειναι ο κοσμος! που δεν βλεπει τη μπαντα που λατρεψε την περιοδο 69-73! και ειδικα ο κοσμος που ηταν παρων στις παρωδιες της περιοδειας του 93 που ηταν κατα πολυ χαμενος! ισως και ο κοσμος στην περιοδεια του 91! :stuck_out_tongue:

για μενα ισως ειναι μεγαλυτερη η απωλεια του Lord παρα του Blackmore! θεωρω τον Stevάρα αξιο αντικαταστατη

+1

Γενικά, από το 1993 και μετά, ο κόσμος είχε την επιλογή να δει τα 4/5 της κλασσικής σύνθεσης των Purple, ξέροντας ότι θα πάει σε συναυλία και θα πιάσουν τα λεφτά του τόπο. Αυτό που εννοώ, είναι ότι θα έβλεπε μια μπάντα να το χαίρεται, να αστειεύεται, να μην παίζει το ίδιο setlist που έπαιζε στα '70s και στα '80s, να παίζει encore, έναν κιθαρίστα να συμμετέχει σε όλα τα τραγούδια και κάθε βράδυ, κλπ.

Αυτό για κάποιο λόγο άλλαξε στα '00s και έγινε ακόμα πιο έντονο με τη φυγή του Lord. Δε λέω καλός ο Airey, αλλά… Κι επίσης, οι περισσότερες περιοδείες στα '00s είναι αυτό που δε θα έπρεπε να είναι - greatest hits tours.

Και στην τελική, αφού υπήρξαν Purple χωρίς τον Gillan που κατάφεραν αρκετά (βλ. Mk. 3 & 4), γιατί να μην υπάρξουν χωρίς τον Blacmore; Άλλωστε album όπως Purpendicular και Bananas πρωτίστως αλλά και ABandOn και Rapture of the Deep δευτερευόντως, έχουν πολύ περισσότερα να προσφέρουν από αναμασήματα Rainbow (βλ. Slaves & Masters, The Battle Rages On).

το The Battle Rages On χωρις κανεναν ιδιαιτερο λογο μ αρεσει!
τωρα για την τελευταια 10ετια συμφωνω! μονο σε καποιες λιγες συναυλιες για την προωθηση των αλμπουμ παιζοταν κατα κορον τα τραγουδια της εποχης Morse! παντως εχει και ενα καλο: παιχτηκαν live τραγουδια που με τον Blackmore δεν θα παιζονταν ποτε σε συναυλια! βλεπε το Fools, No One Came (απο το αγαπημενο Fireball του Gillan), το When a Blindman Cries (που ο Morse το απογειωσε με τα σολο του), Bloodsucker και πολλα ακομα που βαριεμαι να γραφω τωρα

Εκτός από αυτά που ανέφερες, έχουμε και λέμε:

  1. Into the Fire (full version), Living Wreck (In Rock)
  2. Fireball, Demon’s Eye (Fireball)
  3. Maybe I’m A Leo, Pictures of Home (Machine Head)
  4. Woman From Tokyo (full version, όχι κομμένη όπως στο reunion), Mary Long, Rat Bat Blue (Who Do We Think We Are)
  5. Ramshackle Man (The Battle Rages On)

Πιστεύω ότι δεν ξέχασα κάτι! :stuck_out_tongue:

Νομίζω ότι η πιο πρόσφατη “έκπληξη”, ήταν το Living Wreck στην αρχή της περιοδείας για το Rapture of the Deep.

Αν εξαιρεσω το επος-κομματι The Battle rages on,το συγκλονιστικο Solitaire και το υπεροχο Anya ο υπολοιπος δισκος ειναι μια μετριοτητα.
Το Slaves το θεωρω παρα πολυ καλo δισκο απλα δεν ειναι δισκος Deep Purple.
Απο εκει και περα το Purpendicular το θεωρω το καλυτερο της επανασυνδεσης και ισως το μονο μαζι με το Rapture of the Deep που συγκρινονται με τα 70’s.

Συμφωνω με αυτα που λετε στα 80’s ηταν μετριοι απλα,απο το 86 και μετα θα λεγα…
Εκεινο το live το Nobody’s perfect απορω πως κυκλοφορησε…
Ισχύουν και αυτα που λετε για την τελευταια περιοδεια με Blackmore.

Καλως η κακως ο Morse εφερε φρεσκαδα στο γκρουπ και τους εκανε παλι ομαδα.
Καλος και αγιος ο Blackmore και ο καλυτερος κιθαριστας ολων των εποχων αλλα η
το πραγμα δεν προχωρουσε…Καλυτερα ετσι πως εγιναν τα πραγματα καθως οι 4 δισκοι με Morse εδωσαν αμετρητα καλα κομματια…

μπορεί καποιος να μου γιατι τσακωνοντας αυτοι οι δυο?

Γιατί ο Gillan θεωρούσε ότι ως ο τραγουδιστής του συγκροτήματος ήταν ο frontman, ενώ το ίδιο πράγμα θεωρούσε και ο Blackmore. Από εκεί ξεκίνησαν οι κόντρες, οι εγωισμοί, κλπ.

Υπάρχει τόσο κουτσομπολίστικο υλικό για την ιστορία των 2 τους, που θα γέμιζε άνετα μια βδομάδα εκπομπές της Λαμπίρη! :stuck_out_tongue:

Storm, συμφωνώ με αυτά που λες, αλλά για το Purpendicular συγκεκριμένα, είναι το πρώτο album από το Machine Head, που γράφτηκε ως συγκρότημα και όχι σαν ο Blackmore και οι support μουσικοί του (εξαίρεση ίσως το Come Taste the Band, αλλά μαντέψτε ποιος λείπει από εκεί!).

Τρανό παράδειγμα ο Lord, ο τρόπος που ακούστηκε στο Purpendicular (αλλά και στο Abandon) δεν έχουν καμία σχέση με τα '80s και early '90s!