To Purpendicular το θεωρω το καλυτερο αλμπουμ απο την επανασυνδεση και μετα
Για μένα το Purpendicular είναι το τελευταίο που ασχολήθηκα.
Ενδιαφέρουσα η αντιπαραβολή με το Abandon καθώς, πρόκειται για τον πιο rock δίσκο από άποψη τσαμπουκά της περιόδου μετά το 1993. Όμορφη μουσική έβγαλαν με τον Morse, αναμφισβήτητα, νομίζω όμως ότι κάπου είχαν χάσει τον “τσαμπουκά” στο ύφος τους. Στον πρόσφατο δίσκο, σαν να έχουν ξαναβρεί τη φόρμα τους, μοιάζει να έχουν βρει την αγριάδα τους.
Θα συμφωνήσω όμως στο ότι κάποια κομμάτια και να έλειπαν, δεν θα χάναμε και κάτι, παρόλα αυτά, δεν θα έλεγα ότι ενοχλούν στη ροή του δίσκου, είναι απλώς ψιλοουδέτερα, ούτε κρύο, ούτε ζέστη, όπως άλλωστε γινόταν και με άλλους δίσκους τους μετά το 1993 (πχ Abandon, InFinite).
Απίστευτος δίσκος, όλα τα κομμάτια είναι ένα κι ένα. Η δουλειά αυτή, έβρισκε την ομάδα σε όρεξη, βέβαια, το ύφος, δεν ξέρω κατά πόσο θεωρείται αντιπροσωπευτικό του ονόματος Deep Purple, στα αυτιά μου, ακούγεται ως εξέλιξη του ύφους των δίσκων από τους Rainbow. Παρόλα αυτά, το ομότιτλο είναι ένα πολύ δυνατό κομμάτι, οι στίχοι του είναι απίθανοι, βγάζουν την απαραίτητη νοσταλγία και η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές με εκφράζουν σε διαφόρων ειδών reunion.
Ακόμα και η περιοδεία για το συγκεκριμένο δίσκο έβρισκε τη μπάντα σε τρελά κέφια, μετά άρχισαν να υπάρχουν τριβές. Χωρίς αυτό το δίσκο, δεν θα ήταν ενεργό ακόμα και σήμερα το συγκρότημα η μάλλον, ήταν ένα πρώτο και καθοριστικό βήμα για να είναι ενεργοί, στην πορεία, ξέρουμε ποια άλλα γεγονότα βοήθησαν στο να υπάρχει το όνομα ακόμα και τώρα…