To Purpendicular το θεωρω το καλυτερο αλμπουμ απο την επανασυνδεση και μετα
2 Likes
Για μένα το Purpendicular είναι το τελευταίο που ασχολήθηκα.
Ενδιαφέρουσα η αντιπαραβολή με το Abandon καθώς, πρόκειται για τον πιο rock δίσκο από άποψη τσαμπουκά της περιόδου μετά το 1993. Όμορφη μουσική έβγαλαν με τον Morse, αναμφισβήτητα, νομίζω όμως ότι κάπου είχαν χάσει τον “τσαμπουκά” στο ύφος τους. Στον πρόσφατο δίσκο, σαν να έχουν ξαναβρεί τη φόρμα τους, μοιάζει να έχουν βρει την αγριάδα τους.
Θα συμφωνήσω όμως στο ότι κάποια κομμάτια και να έλειπαν, δεν θα χάναμε και κάτι, παρόλα αυτά, δεν θα έλεγα ότι ενοχλούν στη ροή του δίσκου, είναι απλώς ψιλοουδέτερα, ούτε κρύο, ούτε ζέστη, όπως άλλωστε γινόταν και με άλλους δίσκους τους μετά το 1993 (πχ Abandon, InFinite).
Απίστευτος δίσκος, όλα τα κομμάτια είναι ένα κι ένα. Η δουλειά αυτή, έβρισκε την ομάδα σε όρεξη, βέβαια, το ύφος, δεν ξέρω κατά πόσο θεωρείται αντιπροσωπευτικό του ονόματος Deep Purple, στα αυτιά μου, ακούγεται ως εξέλιξη του ύφους των δίσκων από τους Rainbow. Παρόλα αυτά, το ομότιτλο είναι ένα πολύ δυνατό κομμάτι, οι στίχοι του είναι απίθανοι, βγάζουν την απαραίτητη νοσταλγία και η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές με εκφράζουν σε διαφόρων ειδών reunion.
Ακόμα και η περιοδεία για το συγκεκριμένο δίσκο έβρισκε τη μπάντα σε τρελά κέφια, μετά άρχισαν να υπάρχουν τριβές. Χωρίς αυτό το δίσκο, δεν θα ήταν ενεργό ακόμα και σήμερα το συγκρότημα η μάλλον, ήταν ένα πρώτο και καθοριστικό βήμα για να είναι ενεργοί, στην πορεία, ξέρουμε ποια άλλα γεγονότα βοήθησαν στο να υπάρχει το όνομα ακόμα και τώρα…
3 Likes
Βλέπεις κάτι τέτοια εξώφυλλα, θυμάσαι και το εξώφυλλο του “Wish you were here” ή οποιοδήποτε άλλο παρόμοιο και μετά λες “γαμώ την τεχνολογία μου μέσα”, κάποτε ό,τι έλειπε σε επίπεδο εργαλείων/ευκολίας περίσσευε σε έμπνευση και μεράκι.
(Καλά, ακούστηκα λίγο τεχνοφοβικός τώρα και σίγουρα δεν είναι τόσο απλό το ζήτημα, απλά είπα να σημειώσω την πρώτη μου, αυθόρμητη σκέψη).
12 Likes
Ισχύει ομως. Επισης ποσο γαματη η πισω πλευρα που έχουν λιωσει πλεον τα κερια;
7 Likes
Και ακούγεται ακομα φρεσκο.
6 Likes
Για όποιον ενδιαφέρεται, το συγκρότημα θα κυκλοφορήσει το Rapture of the Deep μιξαρισμένο από τον Roger Glover στα τέλη Αυγούστου. Μαζί ένα δεύτερο CD με jams τραγουδιών που μπήκαν στο δίσκο καθώς και ένα ακυκλοφόρητο instrumental του Steve.
Πρώτο δείγμα:
Στο σχετικό δελτίο τύπου που κυκλοφόρησε, ο Glover λέει ότι πλέον πρόκειται για νέο δίσκο.
5 Likes
Πολύ ενδιαφέρον καθώς συνθετικά μου άρεσε πολύ το άλμπουμ. Ηχητικά είχε θαφτεί. Μακάρι να βγει σε κάποια λογική τιμή στο βινύλιο
2 Likes
Και συμπληρωματικά, ήδη έχει κυκλοφορήσει το πρώτο single αυτής της κυκλοφορίας, μπορείτε να το βρείτε στο Spotify. Το ότι υπάρχουν αλλαγές, υπάρχουν στο πρώτο αυτό δείγμα, μένει να ακούσουμε βέβαια ολόκληρη τη δουλειά για να καταλάβουμε τι ακριβώς αλλαγές έχουν συμβεί. Δεν θα αποκαλύψω τι έχω διαπιστώσει, υπάρχουν πάντως εμφανείς αλλαγές.
UPDATE: Δεν είχα προσέξει ότι πρόκειται για το βίντεο του σινγκλ, νόμισα ήταν κάποιο βίντεο που ανακοινώνει την ημερομηνία κυκλοφορίας…
1 Like
Μια γρήγορη ακρόαση και οι αλλαγές είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς.
Ενδεχομένως να ανέβει ο δίσκος στην εκτίμηση του κόσμου με αυτό το remix.
2 Likes
Από το πρώτο άκουσμα, μοιάζει ηχητικά με κάτι το οποίο έχουν κυκλοφορήσει μετέπειτα από κει και έπειτα ως συγκρότημα, μοιάζει με τις πιο πρόσφατες παραγωγές τους. Αν δεν γνωρίζαμε δηλαδή ότι πρόκειται για παλιό άλμπουμ, θα νομίζαμε ότι έχει βγει τώρα και μια σκέψη έρχεται στο νου.
Κάπου σχετικά πρόσφατα είχα διαβάσει ότι έχουν ξεκινήσει να δουλεύουν πάνω στον επόμενο δίσκο τους, τον δεύτερο δηλαδή με τον McBride επομένως, υποθέτω ότι πάει σε μεταγενέστερη χρονική βάση, εφόσον για το άμεσο μέλλον έχουμε την επανακυκλοφορία του remix. Το Remix εκ πρώτης ακούγεται όπως οι πιο πρόσφατες δουλειές τους οπότε, θα θέλουν να αποφύγουν τον κανιβαλισμό μεταξύ των κυκλοφοριών.
Ένα ηχητικό ρετουσάρισμα θα μπορούσε να πέσει και στο Bananas, μπορεί ακουστικά να ήταν καλύτερα τα πράγματα συγκριτικά με το Rapture, υπήρχε όμως κι εκεί περιθώριο βελτίωσης πιστεύω. Και όλως παραδόξως (μπορεί και όχι), τα δύο αυτά άλμπουμ είναι και τα δύο του παραγωγού με τον οποίο συνεργαζόταν τότε, Michael Bradford αν δεν απατώμαι το όνομα του. Και τα δύο άλμπουμ, ελαφρώς προβληματικές παραγωγές ηχητικά, με το Rapture όμως να παίρνει την πρωτιά…
1 Like
Και μια που μιλάμε για remixes, μάλλον θα κυκλοφορήσει το Made In Japan σε remix διά χειρός Steven Wilson. Σήμερα βγήκε το πρώτο κομμάτι:
Βασικά σίγουρα το είχε μιξάρει πριν 10+ χρόνια αλλά για κάποιο λόγο έμεινε στο ράφι. Άγνωστες οι λεπτομέρειες, φαντάζομαι θα μάθουμε σύντομα.
Πάντως ωραίο αποτέλεσμα και μου φαίνεται αρκετά πιο έντονο το μπάσο σε αυτή την έκδοση - μπορεί βέβαια να είναι και ιδέα μου.
4 Likes
54 χρόνια πριν, σαν σήμερα, κυκλοφόρησε το Fireball.
Ένα άλμπουμ “κρυμμένο” ανάμεσα στους ογκόλιθους In Rock και Machine Head.
6 Likes
Τώρα αν πω ότι το θεωρώ καλύτερο από το προηγούμενο και το επόμενο;
Σίγουρα είναι ό,τι πιο progressive έχει κάνει η Mk. 2. Επίσης, το αγαπημένο του Gillan.
Τραγούδια σαν το Fools δε γράφονται κάθε μέρα…
6 Likes
Καλό άλμπουμ, ναι, αλλά τα “γειτονικά” του δεν τα φτάνει.
Λίγο καλύτερο από το Who do we think we are που κι αυτό χάθηκε μεταξύ Machine Head/Made in Japan και Burn.
3 Likes